ข้ามไปเนื้อหา

เล่ากี๋ (หลิว เฉียน)

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เล่ากี๋ (หลิว เฉียน / หลิว ฉฺวี)
劉虔 / 劉璩
อ๋องแห่งเสียงต๋ง (上黨王 ช่างต่างหวาง)
ดำรงฐานันดรศักดิ์ค.ศ. 259 – ธันวาคม ค.ศ. 263
ประสูติไม่ทราบ
สวรรคตไม่ทราบ
พระนามเต็ม
ชื่อสกุล: เล่า (劉 หลิว)
ชื่อตัว: กี๋ (虔 เฉียน)
พระราชบิดาเล่าเสี้ยน

เล่ากี๋[1] (ค.ศ. 252-262) มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า หลิว เฉียน (จีน: 劉虔; พินอิน: Liú Qián) หรือ หลิว ฉฺวี (จีน: 劉璩; พินอิน: Liú Qú) เป็นเจ้าชายของรัฐจ๊กก๊กในยุคสามก๊กของจีน เป็นพระโอรสองค์ที่ 7 และองค์สุดท้องของเล่าเสี้ยนจักรพรรดิลำดับที่ 2 และลำดับสุดท้ายของจ๊กก๊ก

พระประวัติ

[แก้]

ในปี ค.ศ. 259 เดือน 6 ของศักราชจิ่งเย่า (景耀; ค.ศ. 258-263) ปีที่ 2 เล่าเสี้ยนทรงแต่งตั้งเล่ากี๋เป็นอ๋องแห่งเสียงต๋ง (上黨王 ช่างต่างหวาง)[2]

หลังการล่มสลายของจ๊กก๊กในปี ค.ศ. 263 เล่ากี๋พร้อมด้วยเล่าเสี้ยนรวมถึงพระโอรสและพระญาติองค์อื่น ๆ ของเล่าเสี้ยนย้ายไปประทับที่ลกเอี๋ยง (洛陽 ลั่วหยาง) นครหลวงของรัฐวุยก๊ก ลูกหลานของเล่ากี๋ทั้งหมดเสียชีวิตในช่วงวิบัติหย่งเจียในปี ค.ศ. 311[3]

ดูเพิ่ม

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ("แลขณะนั้นเมื่อพระเจ้าเล่าเสี้ยนจะให้ไปอ่อนน้อมแก่ข้าศึก ฝ่ายเล่ายอยเล่าเอียวเล่าจ้องเล่าจ้านเล่าสุนเล่ากี๋ ผู้บุตรเล่าเสี้ยนทั้งหกคนนี้จะได้ทัดทานประการใดหามิได้") "สามก๊ก ตอนที่ ๘๖". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ November 19, 2024.
  2. (二年夏六月,立子諶為北地王,恂為新興王,虔為上黨王。) สามก๊กจี่ เล่มที่ 33.
  3. (璿弟,瑤、琮、瓚、諶、恂、璩六人。蜀敗,諶自殺,餘皆內徙。值永嘉大亂,子孫絕滅。) อรรถาธิบายจากฉู่ชื่อผู่ในสามก๊กจี่ เล่มที่ 34.

บรรณานุกรม

[แก้]