เลี้ยงซี
เลี้ยงซี (เหลียง ซฺวี่) | |
|---|---|
| 梁緒 | |
| เสนาบดีปฏิคม (大鴻臚 ต้าหงหลู) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? – ค.ศ. ? | |
| กษัตริย์ | เล่าเสี้ยน |
| เจ้าหน้าที่ปกครอง (功曹 กงเฉา) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? – ค.ศ. 228 | |
| กษัตริย์ | โจยอย |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | ไม่ทราบ |
| เสียชีวิต | ไม่ทราบ |
| อาชีพ | ขุนนาง |
เลี้ยงซี หรือ เลงซี[1] มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า เหลียง ซฺวี่ (จีน: 梁緒; พินอิน: Liáng Xù) เป็นขุนนางของรัฐจ๊กก๊กในยุคสามก๊กของจีน เดิมรับราชการในวุยก๊ก ภายหลังแปรพักตร์มาเข้าด้วยจ๊กก๊กแล้วได้เป็นขุนนางตำแหน่งเสนาบดีปฏิคมในราชสำนักจ๊กก๊ก[2]
ประวัติ[แก้]
เลี้ยงซีเริ่มรับราชการในตำแหน่งเจ้าหน้าที่ปกครอง (功曹 กงเฉา) ในที่ว่าการของเมืองเทียนซุย (天水郡 เทียนฉุ่ยจฺวิ้น; ปัจจุบันอยู่บริเวณนครเทียนฉุ่ย มณฑลกานซู่) ของรัฐวุยก๊กในยุคสามก๊ก
ในปี ค.ศ. 228 จูกัดเหลียงอัครมหาเสนาบดีและผู้สำเร็จราชการแห่งจ๊กก๊กที่เป็นรัฐอริของวุยก๊กได้เปิดการทัพบุกวุยก๊กครั้งแรก โดยเข้ายึดเขากิสาน (祁山 ฉีซาน; พื้นที่ภูเขาโดยรอบบริเวณที่เป็นอำเภอหลี่ มณฑลกานซู่ในปัจจุบัน) เวลานั้นเลี้ยงซีพร้อมด้วยเพื่อนร่วมราชการได้แก่เกียงอุย อินเชียง (尹賞 อิ๋น ฉ่าง) เลี้ยงเขียน (梁虔 เหลียง เฉียน) และคนอื่น ๆ กำลังอยู่ในระหว่างการเดินทางตรวจราชการกับม้าจุ้น (馬遵 หม่า จุน) เจ้าเมืองเทียนซุย ม้าจุ้นทราบข่าวการบุกของจ๊กก๊กและได้ยินว่าหลายอำเภอในเมืองเทียนซุยแปรพักตร์ไปเข้าด้วยข้าศึก ม้าจุ้นจึงระแวงว่าเกียงอุย เลี้ยงซี และคนอื่น ๆ กำลังเดินทางเพื่อไปสวามิภักดิ์ต่อจ๊กก๊กด้วย ม้าจุ้นจึงหนีไปในเวลากลางคืนและไปหลบภัยที่อำเภอเซียงเท้ง (上邽縣 ช่างกุยเซี่ยน; ปัจจุบันอยู่ในเขตนครเทียนฉุ่ย มณฑลกานซู่)[3]
เมื่อเกียงอุย เลี้ยงซี และคนอื่น ๆ รู้ว่าม้าจุ้นละทิ้งพวกตนและหนีไปเพียงลำพัง จึงพยายามไล่ตามม้าจุ้นไปแต่ไม่ทัน พวกเขาถูกปฏิเสธไม่ให้เข้าไปในอำเภอเซียงเท้งเมื่อทั้งหมดเดินทางมาถึง เกียงอุยจึงนำทั้งหมดไปยังอำเภอเอ๊กก๋วน (冀縣/兾縣 จี้เซี่ยน; ปัจจุบันคืออำเภอกานกู่ มณฑลกาซู่) แต่ขุนนางผู้รักษาอำเภอเอ๊กก๋วนก็ปฏิเสธไม่ให้พวกเขาเข้ามาเช่นกัน เลี้ยงซี เกียงอุย อินเซียง เลี้ยงเขียน และคนอื่น ๆ เห็นว่าพวกตนไม่มีทางเลือกอื่น จึงเข้าไปสวามิภักดิ์แปรพักตร์เข้าด้วยจ๊กก๊ก[4] ภายหลังทั้งหมดได้รับราชการเป็นขุนนางตำแหน่งสูงในราชสำนักจ๊กก๊ก เลี้ยงซีได้ดำรงตำแหน่งเป็นเสนาบดีปฏิคม (大鴻臚 ต้าหงหลู) เลี้ยงซีเสียชีวิตก่อนการล่มสลายของจ๊กก๊กในปี ค.ศ. 263[5]
ในนิยายสามก๊ก[แก้]
ในนวนิยายอิงประวัติศาสตร์เรื่องสามก๊กในศตวรรษที่ 14 เลี้ยงซีเป็นพี่ชายของเลี้ยงเขียน หลังเกียงอุยสวามิภักดิ์ต่อจ๊กก๊ก ม้าจุ้นและแฮหัวหลิมระแวงว่าเลี้ยงซีและอินเชียงจะแอบสมคบกับเกียงอุยเป็นไส้ศึกอยู่ภายในเมืองเทียนซุย จึงคิดจะจับทั้งคู่สังหารเสีย ในเวลากลางคืนแฮหัวหลิมจึงส่งคนไปเชิญเลี้ยงซีและอินเชียงมาพบหลายครั้ง หวังจะลวงมาสังหาร แต่เลี้ยงซีและอินเชียงเข้าใจสถานการณ์จึงไม่ได้ไปพบแฮหัวหลิม และนำทหารใต้บังคับบัญชาไปเปิดประตูเมืองให้ทัพจ๊กก๊กเข้าเมือง และเข้าสวามิภักดิ์ต่อจ๊กก๊ก เลี้ยงซีอาสาจูกัดเหลียงไปเกลี้ยกล่อมให้เลี้ยงเขียนผู้เป็นน้องชายซึ่งอยู่รักษาอำเภอเซียงเท้งให้มาร่วมเข้าด้วยกับจ๊กก๊ก เลี้ยงซีได้รับได้รับการแต่งตั้งจากจูกัดเหลียงเป็นให้เจ้าเมืองเทียนซุย (天水太守 เทียนฉุ่ยไท่โฉ่ว) แทนที่ม้าจุ้นเจ้าเมืองเทียนซุยคนเดิมที่หลบหนีไปอาศัยกับชนเผ่าเกี๋ยง[6][7]
ดูเพิ่ม[แก้]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ ("เลงซีนายทหารจึงว่าแก่ม้าจุ้นว่า ซึ่งเกียงอุยจะไปเข้าด้วยขงเบ้งโดยจริงนั้นข้าพเจ้าไม่เห็นด้วย ดีร้ายเกียงอุยจะคิดกลอุบายลวงขงเบ้งดอก") "สามก๊ก ตอนที่ ๗๑". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ August 30, 2023.
{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์) - ↑ (梁緒官至大鴻臚) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 44.
- ↑ (建興六年，丞相諸葛亮軍向祁山，時天水太守適出案行，維及功曹梁緒、主簿尹賞、主記梁虔等從行。太守聞蜀軍垂至，而諸縣響應，疑維等皆有異心，於是夜亡保上邽。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 44.
- ↑ (維等覺太守去，追遲，至城門，城門已閉，不納。維等相率還兾，兾亦不入維。維等乃俱詣諸葛亮。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 44.
- ↑ (維昔所俱至蜀，梁緒官至大鴻臚，尹賞執金吾，梁虔大長秋，皆先蜀亡歿。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 44.
- ↑ สามก๊ก (ซันกั๋วเหยี่ยนอี้) ตอนที่ 93.
- ↑ "สามก๊ก ตอนที่ ๗๑". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ August 30, 2023.
{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
บรรณานุกรม[แก้]
- ตันซิ่ว (ศตวรรษที่ 3). จดหมายเหตุสามก๊ก (ซานกั๋วจื้อ).