หลัว เซี่ยน
หลัว เซี่ยน | |
|---|---|
| 羅憲 / 羅獻[a] | |
| ขุนพลผู้ชนะเลิศ (冠軍將軍 กว้านจฺวินเจียงจฺวิน) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 267 – ค.ศ. 270 | |
| กษัตริย์ | สุมาเอี๋ยน |
| เจ้าเมืองบุเหลง (武陵太守 อู่หลิงเจียงจฺวิน) (ในนาม) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 264 – ค.ศ. 267 | |
| กษัตริย์ | โจฮวน / สุมาเอี๋ยน |
| ขุนพลข้ามแม่น้ำ (淩江將軍 หลิงเจียงเจียงจฺวิน) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 264 – ค.ศ. 267 | |
| กษัตริย์ | โจฮวน |
| ผู้บัญชาการทหาร (領軍 หลิ่งจฺวิน) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 258 – ค.ศ. ? | |
| กษัตริย์ | เล่าเสี้ยน / โจฮวน |
| เจ้าเมืองปาตง (巴東太守 ปาตงไท่โฉ่ว) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 258 – ค.ศ. ? | |
| กษัตริย์ | เล่าเสี้ยน |
| นายกองพัน (校尉 เซี่ยวเว่ย์) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? – ค.ศ. 258 | |
| กษัตริย์ | เล่าเสี้ยน |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | นครเซียงหยาง มณฑลหูเป่ย์ |
| เสียชีวิต | ค.ศ. 270[b] |
| บุตร | หลัว สี |
| บุพการี |
|
| ญาติ |
|
| อาชีพ | ขุนพล, ขุนนาง |
| ชื่อรอง | ลิ่งเจ๋อ (令則) |
| สมัญญานาม | เลี่ยโหว (烈侯) |
| บรรดาศักดิ์ | ซีเอ้อเซี่ยนโหว (西鄂縣侯) |
หลัว เซี่ยน (จีน: 羅憲 หรือ 羅獻; พินอิน: Luó Xiàn; เสียชีวิต ค.ศ. 270) ชื่อรอง ลิ่งเจ๋อ (จีน: 令則; พินอิน: Lìngzé) เป็นขุนพลและขุนนางของรัฐจ๊กก๊กในยุคสามก๊กของจีน หลังการล่มสลายของจ๊กก๊กในปี ค.ศ. 263 หลัว เซี่ยนรับราชการต่อไปกับรัฐวุยก๊ก จากนั้นก็รับราชการกับราชวงศ์จิ้นที่ขึ้นมาแทนที่วุยก๊กในปี ค.ศ. 266[2] หลัว เซี่ยนมีชื่อเสียงจากการป้องกันจุดยุทธศาสตร์ที่อำเภอเองอั๋น (永安 หย่งอาน; ปัจจุบันคืออำเภอเฟิ่งเจี๋ย นครฉงชิ่ง) เป็นเวลา 6 เดือนเพื่อต้านทานการโจมตีของรัฐง่อก๊กที่เป็นอดีตรัฐพันธมิตรของจ๊กก๊ก ภายหลังการล่มสลายของจ๊กก๊ก
ดูเพิ่ม
[แก้]หมายเหตุ
[แก้]- ↑ เผย์ ซงจือ (裴松之) นักประวัติศาสตร์ในคริสต์ศตวรรษที่ 5 ระบุว่าชื่อตัวของหลัว เซี่ยนคือ เซี่ยน ที่เขียนว่า 獻 แทนที่จะเป็น 憲 ในบางบันทึกประวัติศาสตร์ เผย์ ซงจือไม่ทราบสาเหตุของการเขียนที่คลาดเคลื่อนไปนี้[1]
- ↑ ในบทชีวประวัติหลัว เซี่ยนระบุว่าหลัว เซี่ยนมีอายุมากกว่า 12 ปีในปี ค.ศ. 238 ดังนั้นปีเกิดของหลัว เซี่ยนควรเป็นก่อนปี ค.ศ. 226
อ้างอิง
[แก้]- ↑ (此作「獻」，名與本傳不同，未詳孰是也。) อรรถาธิบายจากเซียงหยางจี้ในสามก๊กจี่ เล่มที่ 41.
- ↑ de Crespigny (2007), p. 633.
บรรณานุกรม
[แก้]- ตันซิ่ว (คริสต์ศตวรรษที่ 3). สามก๊กจี่ (ซานกั๋วจื้อ).
- ฉาง ฉฺวี (ป. ศตวรรษที่ 4). หฺวาหยางกั๋วจื้อ.
- เผย์ ซงจือ (คริสต์ศตวรรษที่ 5). อรรถาธิบายสามก๊กจี่ (ซานกั๋วจื้อจู้).
- ฝาง เสฺวียนหลิง (บก.) (648). จิ้นชู.
- ซือหม่า กวาง (1084). จือจื้อทงเจี้ยน.
- de Crespigny, Rafe (2007). A Biographical Dictionary of Later Han to the Three Kingdoms 23-220 AD. Leiden: Brill. ISBN 9789004156050.