ลิอ๋อง
ลิอ๋อง (หลี่ เฟิง) | |
|---|---|
| 李豐 | |
| เจ้าเมืองจูถี (朱提太守 จูถีไท่โฉ่ว) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 234 หรือหลังจากนั้น – ค.ศ. ? | |
| กษัตริย์ | เล่าเสี้ยน |
| ผู้ช่วยมหาดเล็ก (從事中郎 ฉงชื่อจงหลาง) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 231 – ค.ศ. 234 หรือหลังจากนั้น | |
| กษัตริย์ | เล่าเสี้ยน |
| แม่ทัพภูมิภาคและผู้ตรวจการทัพอำเภอกังจิว (江州都督督軍 เจียงโจวตูตูตูจฺวิน) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 230 – ค.ศ. 231 | |
| กษัตริย์ | เล่าเสี้ยน |
| หัวหน้ารัฐบาล | จูกัดเหลียง |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | ไม่ทราบ นครหนานหยาง มณฑลเหอหนาน |
| เสียชีวิต | ไม่ทราบ |
| บุพการี |
|
| อาชีพ | ขุนนาง |
ลิอ๋อง[a] หรือ ลิหลวง[b] มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า หลี่ เฟิง (จีน: 李豐; พินอิน: Lǐ Fēng) เป็นขุนพลและขุนนางของรัฐจ๊กก๊กในยุคสามก๊กของจีน เป็นบุตรชายของลิเงียม
ประวัติ[แก้]
ลิอ๋องเป็นชาวเมืองลำหยง (南陽郡 หนานหยางจฺวิ้น) มณฑลเกงจิ๋ว ซึ่งปัจจุบันคือนครหนานหยาง มณฑลเหอหนาน ลิอ๋องเป็นบุตรชายของลิเงียมขุนพลของรัฐจ๊กก๊กในยุคสามก๊ก
ในปี ค.ศ. 230 ลิเงียมได้เลื่อนตำแหน่งเป็นขุนพลทหารม้าทะยาน (驃騎將軍 เพี่ยวฉีเจียงจฺวิน) นำกองกำลังไปยังเมืองฮันต๋ง (漢中 ฮั่นจง) เพื่อไปอยู่ภายใต้การบังคับบัญชาของจูกัดเหลียงอัครมหาเสนาบดีแห่งจ๊กก๊ก[3] จูกัดเหลียงตั้งให้ลิอ๋องบุตรชายลิเงียมเป็นแม่ทัพภูมิภาคและผู้ตรวจการทัพอำเภอกังจิว (江州都督督軍 เจียงโจวตูตูตูจฺวิน) เพื่อแทนที่ลิเงียมในการดูแลราชการเบื้องหลัง[4]
ในปี ค.ศ. 231 หลังลิเงียมถูกปลดจากทุกตำแหน่งราชการ ลิอ๋องก็ถูกปลดออกจากการคุมกำลังทหารและได้รับการแต่งตั้งใหม่เป็นผู้ช่วยมหาดเล็ก (從事中郎 ฉงชื่อจงหลาง) ภายใต้การกำกับของเจียวอ้วน[5] หลังจากลิเงียมเสียชีวิตในปี ค.ศ. 234 ลิอ๋องขึ้นเป็นขุนนางของจ๊กก๊กและมีตำแหน่งเป็นเจ้าเมืองจูถี (朱提太守 จูถีไท่โฉ่ว)[6]
ดูเพิ่ม[แก้]
หมายเหตุ[แก้]
- ↑ ชื่อที่ปรากฏในสามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ 72[1]
- ↑ ชื่อที่ปรากฏในสามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ 76[2]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ ("พอทหารมาบอกว่าลิเงียมอยู่ณะเมืองเตงอั๋นให้ลิอ๋องผู้บุตรมาหาท่าน ขงเบ้งคิดสดุ้งใจว่าเอ๊ะเห็นกองทัพเมืองกังตั๋งจะยกมาตีเมืองเสฉวนกระมัง จึงให้หาลิอ๋องเข้ามาที่ข้างในแล้วถามว่า ท่านมาด้วยธุระสิ่งใด") "สามก๊ก ตอนที่ ๗๒". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ September 13, 2023.
- ↑ ("พระเจ้าเล่าเสี้ยนจึงให้ถอดลิเงียมออกเสียจากที่ขุนนาง ขงเบ้งคิดเอนดูลิเงียม จึงเอาลิหลวงบุตรมาตั้งเปนขุนนางแทนที่ลิเงียมผู้บิดา") "สามก๊ก ตอนที่ ๗๖". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ September 13, 2023.
- ↑ (去年臣欲西征，欲令平主督汉中，平说司马懿等开府辟召。臣知平鄙情，欲因行之际逼臣取利也，是以表平子丰督主江州，隆崇其遇，以取一时之务。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 40.
- ↑ (八年，迁骠骑将军。以曹真欲三道向汉川，亮命严将二万人赴汉中。亮表严子丰为江州都督督军，典严后事。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 40.
- ↑ (亮怒，表废平为民，徙梓潼。夺平子丰兵，以为从事中郎，与长史蒋琬共知居府事。) พงศาวดารหฺวาหยาง เล่มที่ 7.
- ↑ (十二年，平闻亮卒，发病死。平常冀亮当自补复，策后人不能，故以激愤也。丰官至朱提太守。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 40.
บรรณานุกรม[แก้]
- ตันซิ่ว (ศตวรรษที่ 3). จดหมายเหตุสามก๊ก (ซานกั๋วจื้อ).
- ฉาง ฉฺวี (ศตวรรษที่ 4). พงศาวดารหฺวาหยาง (หฺวาหยางกั๋วจื้อ).