ลุฟท์ฮันซ่า

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก ลุฟต์ฮันซา)
ลุฟท์ฮันซ่า
Lufthansa Logo 2018.svg
IATA
LH 		ICAO
DLH 		รหัสเรียก
Lufthansa
ก่อตั้ง6 มกราคม ค.ศ. 1953(1953-01-06)
ท่าหลักท่าอากาศยานแฟรงก์เฟิร์ต
ท่าอากาศยานมิวนิก
สะสมไมล์Miles & More
พันธมิตรการบินสตาร์อัลไลแอนซ์
บริษัทลูก
ขนาดฝูงบิน263
จุดหมาย220
บริษัทแม่ลุฟท์ฮันซ่า กรุ๊ป
สำนักงานใหญ่โคโลญ ประเทศเยอรมนี เยอรมนี
จำนวนพนักงาน138,353 คน (ปี 2019)[1]
เว็บไซต์www.lufthansa.com/th/en/homepage

ลุฟท์ฮันซ่า (เยอรมัน: Lufthansa) หรือชื่อเต็มคือ บมจ.ด็อยท์เชอลุฟท์ฮันซ่า (เยอรมัน: Deutsche Lufthansa AG) เป็นสายการบินใหญ่ที่สุดของประเทศเยอรมนี และถือเป็นสายการบินใหญ่เป็นอันดับสองของยุโรปในแง่จำนวนผู้โดยสาร ชื่อลุฟท์ฮันซ่ามาจากการประสมระหว่างคำว่า ลุฟท์ ที่แปลว่า "อากาศ" กับคำว่า ฮันซ่า ที่หมายถึง "สันนิบาตการค้า" บริษัทลุฟท์ฮันซ่าเป็นหนึ่งในห้าสายการบินผู้ร่วมก่อตั้งสตาร์อัลไลแอนซ์ในปีค.ศ. 1997[2] ซึ่งเป็นเครือพันธมิตรสายการบินที่ใหญ่ที่สุดในโลก

นอกจากลุฟท์ฮันซ่าจะดำเนินกิจการสายการบินภายใต้แบรนด์ของตัวเองแล้ว ลุฟท์ฮันซ่ายังมีสายการบินในเครือได้แก่: ออสเตรียนแอร์ไลน์, สวิสอินเตอร์เนชันแนลแอร์ไลน์, บรัสเซลแอร์ไลน์ และยูโรวิงส์ นอกจากนี้ บริษัทลุฟท์ฮันซ่ายังมีหน่วยธุรกิจที่เกี่ยวข้องในเครือ ได้แก่ Lufthansa Technik (ฝ่ายซ่อม) และ LSG Sky Chefs (ฝ่ายครัวการบิน) หากรวมจำนวนเครื่องบินของสายการบินทั้งหมดในเครือลุฟท์ฮันซ่าแล้ว จะมีเครื่องบินกว่า 700 ลำ ซึ่งถือเป็นหนึ่งในกลุ่มบริษัทที่มีฝูงบินขนาดใหญ่ที่สุดในโลก[3]

แอร์บัส A380 และโบอิง 747 ของลุฟท์ฮันซ่าที่ท่าอากาศยานแฟรงเฟิร์ต

ลุฟท์ฮันซ่ามีสำนักงานใหญ่ของเครือบริษัทในเมืองโคโลญ ประเทศเยอรมนี ส่วนฝ่ายปฏิบัติการใหญ่การเดินอากาศมีที่ตั้งในท่าอากาศยานแฟรงก์เฟิร์ต[4] ฝ่ายปฏิบัติการรองมีที่ตั้งในท่าอากาศยานมิวนิก

ประวัติ[แก้]

บมจ.ด็อยท์เชอลุฟท์ฮันซ่าถูกก่อตั้งในกรุงเบอร์ลินเมื่อค.ศ. 1926[5] และกลายเป็นสายการบินประจำชาติเยอรมันนับแต่นั้น สายการบินแห่งนี้สิ้นสภาพไปโดยปริยายพร้อมกับความพ่ายแพ้ของเยอรมนีในสงครามโลกครั้งที่สองเมื่อค.ศ. 1945[6] แต่ในเวลาต่อมา รัฐบาลเยอรมนีตะวันตกมีความพยายามฟื้นฟูสายการบินแห่งชาติขึ้นมาใหม่ มีการก่อตั้งบริษัทมหาชนที่ชื่อว่า ลุฟท์ทาค (Luftag)[7] ในนครโคโลญเมื่อปีค.ศ. 1953 พนักงานและผู้บริหารส่วนใหญ่เป็นบุคลากรที่เคยทำงานให้กับสายการบินลุฟท์ฮันซ่าที่ล้มไป[8][9] ในปีนั้น ลุฟท์ทาคสั่งซื้อเครื่องบิน Convair CV-340 และ Lockheed L-1049 อย่างละสี่เครื่องจากสหรัฐ และกำหนดท่าอากาศยานฮัมบวร์คเป็นฐานปฏิบัติการใหญ่และฐานซ่อมบำรุง[7] ทั้งนี้เนื่องจาก กรุงเบอร์ลินในขณะนั้นมีสถานะพิเศษระหว่างฝ่ายสัมพันธมิตรตะวันตกและสหภาพโซเวียต จึงไม่มีสายการบินใดได้รับอนุญาตให้บินเหนือน่านฟ้ากรุงเบอร์ลิน

คอนแวร์ 340 ความจุ 52 ที่นั่ง เป็นเครื่องบินลำแรกของลุฟท์ฮันซ่า ส่งมอบเมื่อเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1954

สิงหาคม ค.ศ. 1954 ลุฟท์ทาคซื้อสิทธิ์ในชื่อและโลโก้จากผู้พิทักษ์ทรัพย์ของอดีตบมจ.ด็อยท์เชอลุฟท์ฮันซ่าด้วยเงินจำนวน 30,000 มาร์ค และกลายเป็นสายการบินประจำชาติเยอรมันนับแต่นั้น ลุฟท์ฮันซ่าเริ่มให้บริการเดินอากาศอีกครั้งในวันที่ 1 เมษายน ค.ศ. 1955 ในปีแรกให้บริการเที่ยวบินในประเทศระหว่างฮัมบวร์ค, ดึสเซิลดอร์ฟ, แฟรงก์เฟิร์ต, โคโลญ และมิวนิก เที่ยวบินระหว่างประเทศสู่ลอนดอน, ปารีส, มาดริด และนครนิวยอร์ก[10][11]

จุดหมายปลายทาง[แก้]

ดูบทความหลักที่: รายชื่อจุดหมายปลายทางของลุฟท์ฮันซ่า

ข้อตกลงการทำการบินร่วม[แก้]

ฝูงบิน[แก้]

ในเดือนกันยายน พ.ศ. 2564 ฝูงบินของลุฟท์ฮันซ่ามีดังนี้

ฝูงการบินหลักของลุฟท์ฮันซ่า
เครื่องบิน ประจำการ คำสั่งซื้อ ที่นั่ง หมายเหตุ
F J W Y Total Refs
แอร์บัส เอ319-100 14 — 24 24 76 102 124 [12]
แอร์บัส เอ320-200 56 — — 28 — 126 154 [13]
แอร์บัส เอ320นีโอ 30 54 — 28 — 138 164 [14]
แอร์บัส เอ321-100 20 — — 26 — 161 187 [15]
แอร์บัส เอ321-200 43 — — 26 — 161 187 [16]
แอร์บัส เอ321นีโอ 11 29 — 28 — 173 201 [17][18] มีการติดตั้งแคบินแบบ "แอร์บัส แอร์สเปซ"
แอร์บัส เอ330-300 13 — — 42 28 185 255 [19]
แอร์บัส เอ340-300 17 — — 42 — 225 267 [20] ผู้ให้บริการใหญ่ที่สุด.
จะถูกทดแทนด้วย แอร์บัส เอ350-900 และ โบอิ้ง 787-9 ภายในกลางปีพ.ศ. 2565.[21]
28 181 251 [22]
30 221 279 [23]
18 21 261 300 [24]
แอร์บัส เอ340-600 5 — 8 44 32 213 297 [25] จะกลับมาให้บริการภายในปีพ.ศ. 2565[26]
แอร์บัส เอ350-900 18 28 — 48 21 224 293 [27] เครื่องบิน 4 ลำซื้อต่อจาก ฟิลิปปินส์แอร์ไลน์[28]
กำหนดส่งมอบในปี 2572 เพื่อทดแทน แอร์บัส เอ340 ทั้งหมดในฝูงบิน[29][30]
36 262 319 [31]
โบอิ้ง 747-400 8 — — 67 32 272 371 [32] โบอิ้ง 747-400 ลำแรกที่ติดตั้งเครื่องยนต์ General Electric CF6-80C2
ทั้งหมดจะปลดประจำการภายในปีพ.ศ. 2568[21][33]
43 308 383 [34]
โบอิ้ง 747-8I 19 — 8 92 32 208 340 [35] ผู้ให้บริการรายใหญ่ที่สุดของ โบอิ้ง 747-8I.[36][37]
ประกอบด้วย D-ABYP, โบอิ้ง 747 ลำที่ 1,500 ของโลก[38]
80 244 364 [39]
โบอิ้ง 777-9 — 20 TBA เริ่มส่งมอบในปีพ.ศ. 2566.[40]
ทดแทน โบอิ้ง 747-400 และ แอร์บัส เอ340[21][33]
โบอิ้ง 787-9 — 25 TBA เริ่มกำหนดส่งมอบในปีพ.ศ. 2565 เพื่อทดแทน แอร์บัส เอ340[41]
บางลำจะถูกส่งต่อให้ SWISS และ/หรือ ออสเตรียนแอร์ไลน์.[42]
Total 263 156
แอร์บัส เอ320นีโอ
แอร์บัส เอ330-300
แอร์บัส เอ350-900
โบอิ้ง 747-400 ในลวดลายเก่า
โบอิ้ง 747-8 ในลวดลาย "1970's เรทโทร"

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ https://investor-relations.lufthansagroup.com/fileadmin/downloads/en/financial-reports/annual-reports/LH-AR-2019-e.pdf
  2. ↑ "Lufthansa". Star Alliance. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 July 2014. สืบค้นเมื่อ 5 July 2014. The airlines engaged in the passenger transportation business are Lufthansa German Airlines...
  3. ↑ "10 Lufthansa Facts You Should Know". Go Travel Your Way. 12 February 2016. สืบค้นเมื่อ 20 February 2017.
  4. ↑ "We hereby invite our shareholders to attend the 51st Annual General Meeting" (PDF). investor-relations.lufthansa.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 14 July 2011. สืบค้นเมื่อ 25 August 2009.
  5. ↑ "As Time Flies By". Lufthansa. สืบค้นเมื่อ 19 April 2013.
  6. ↑ Starzmann, Maria Theresia (September 2015). "The Materiality of Forced Labor: An Archaeological Exploration of Punishment in Nazi Germany". International Journal of Historical Archaeology. 19 (3): 647–663 – โดยทาง JStor.
  7. ↑ 7.0 7.1 "We Call on Luftag". Flight International (5 February 1954): 165. สืบค้นเมื่อ 19 April 2013.
  8. ↑ Welle (www.dw.com), Deutsche. "Why Lufthansa reduces its Nazi past to a sidenote | DW | 14.03.2016". DW.COM (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2020-12-25.
  9. ↑ Rieger, Tobias (2020-04-13). "Kurt Knipfer". Beamte nationalsozialistischer Reichsministerien (ภาษาเยอรมัน). สืบค้นเมื่อ 2020-12-25.
  10. ↑ "A German Airline Again". Flight. 15 April 1955. pp. 472–473. สืบค้นเมื่อ 9 July 2013.
  11. ↑ "Die Tabellen-Piloten". Der Spiegel (22/1955): 32–40. 25 May 1955. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 October 2011. สืบค้นเมื่อ 19 April 2013.
  12. ↑ "Lufthansa Airbus A319" (PDF). Lufthansa. สืบค้นเมื่อ 5 October 2020.
  13. ↑ "Lufthansa Airbus A320-200" (PDF). Lufthansa. สืบค้นเมื่อ 5 October 2020.
  14. ↑ "Lufthansa Airbus A320neo" (PDF). Lufthansa. สืบค้นเมื่อ 5 October 2020.
  15. ↑ "Lufthansa Airbus A321" (PDF). Lufthansa. สืบค้นเมื่อ 5 October 2020.
  16. ↑ "Lufthansa Airbus A321" (PDF). Lufthansa. สืบค้นเมื่อ 5 October 2020.
  17. ↑ "Lufthansa Airbus A321neo" (PDF). Lufthansa. สืบค้นเมื่อ 5 October 2020.
  18. ↑ Wenzel, Nick (4 May 2019). "Lufthansa adds first A321neo to its fleet". International Flight Network (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2019-09-05.
  19. ↑ "Lufthansa Airbus A330-300 (255 ver)" (PDF). Lufthansa. สืบค้นเมื่อ 5 October 2020.
  20. ↑ "Lufthansa Airbus A340-300 (251 ver)" (PDF). Lufthansa. สืบค้นเมื่อ 5 October 2020.
  21. ↑ 21.0 21.1 21.2 "Lufthansa neemt vervroegd afscheid van deel A380-, A340- en 747-vloot". 7 April 2020.
  22. ↑ "Lufthansa Airbus A340-300 (267 ver)" (PDF). Lufthansa. สืบค้นเมื่อ 5 October 2020.
  23. ↑ "Lufthansa Airbus A340-300 (279 ver)" (PDF). Lufthansa. สืบค้นเมื่อ 5 October 2020.
  24. ↑ "Lufthansa Airbus A340-300 (300 ver)" (PDF). Lufthansa. สืบค้นเมื่อ 5 October 2020.
  25. ↑ "Lufthansa Airbus A340-600 (297 ver)" (PDF). Lufthansa. สืบค้นเมื่อ 5 October 2020.
  26. ↑ "Lufthansa to Remove 5 Airbus A340-600s from Desert Storage". simpleflying.com. 25 June 2021.
  27. ↑ "Lufthansa Airbus A350-900 (293 ver)" (PDF). Lufthansa. สืบค้นเมื่อ 5 October 2020.
  28. ↑ aerotelegraph.com 12 July 2021
  29. ↑ "Lufthansa, Airbus' biggest airline customer, commits to up to 55 A350s | Airbus News & Events". Airbus.com. สืบค้นเมื่อ 19 September 2013.
  30. ↑ "Lufthansa confirms huge Airbus, Boeing jet order". Reuters.com. 19 September 2013. สืบค้นเมื่อ 19 September 2013.
  31. ↑ "Lufthansa Airbus A350-900 (319 ver)" (PDF). Lufthansa. สืบค้นเมื่อ 5 October 2020.
  32. ↑ "Lufthansa Boeing 747-400 (371 ver)" (PDF). Lufthansa. สืบค้นเมื่อ 5 October 2020.
  33. ↑ 33.0 33.1 "Lufthansa seeks to boost Boeing fleet size to 35% | DUBAI AIRSHOW 2017". www.dubaiairshow.aero (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2017-09-14.
  34. ↑ "Lufthansa Boeing 747-400 (383 ver)" (PDF). Lufthansa. สืบค้นเมื่อ 5 October 2020.
  35. ↑ "Lufthansa Boeing 747-8 (340 ver)" (PDF). Lufthansa. สืบค้นเมื่อ 5 October 2020.
  36. ↑ "747 Model Orders and Deliveries summary" Archived 2018-09-28 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Boeing, December 2019. Retrieved January 27, 2020.
  37. ↑ "Which Airlines Operate The Boeing 747-8?". Simple Flying (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 2019-10-10. สืบค้นเมื่อ 2020-06-16.
  38. ↑ Cha, Frances. "Aviation milestone as Boeing delivers 747 number 1,500". CNN (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-06-16.
  39. ↑ "Lufthansa Boeing 747-8 (364 ver)" (PDF). Lufthansa. สืบค้นเมื่อ 5 October 2020.
  40. ↑ "Boeing Cuts Firm 777X Orders By A Third". Simple Flying. 2 February 2021.
  41. ↑ "Lufthansa orders 40 Boeing 787-9 and Airbus A350-900 long-haul planes". Reuters. 13 March 2019.
  42. ↑ aerotelegraph.com (German) 6 July 2021
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ลุฟท์ฮันซ่า&oldid=9873542"