สวิสแอร์
 | |||||||
| |||||||
| ก่อตั้ง | 26 มีนาคม ค.ศ. 1931 (93 ปี) | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เลิกดำเนินงาน | 31 มีนาคม ค.ศ. 2002 (22 ปี) (โอนย้ายการดำเนินงานให้กับครอสแอร์ ซึ่งต่อมาเป็นสวิสอินเตอร์แนชนัลแอร์ไลน์) | ||||||
| ท่าหลัก | |||||||
| สะสมไมล์ | ควาลิฟลายเออร์ | ||||||
| พันธมิตรการบิน | โกลบอลเอกซ์เซลเลนซ์ (ค.ศ. 1989-1990) แอตแลนติกเอกซ์เซลเลนซ์ (ค.ศ. 1997-2000) เดอะควาลิฟลายเออร์กรุ๊ป (ค.ศ. 1992-2002) | ||||||
| บริษัทลูก |
| ||||||
| บริษัทแม่ | สวิสแอร์กรุ๊ป (เอสแอร์กรุ๊ป) | ||||||
| สำนักงานใหญ่ |  โคลเทิน ซือริช ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ | ||||||
| บุคลากรหลัก |
| ||||||
สวิสแอร์ (เยอรมัน: Schweizerische Luftverkehr-AG; ฝรั่งเศส: S.A. Suisse pour la Navigation Aérienne) เป็นอดีตสายการบินประจำชาติของประเทศสวิตเซอร์แลนด์ตั้งแต่การก่อตั้งในปี 1931 จนถึงการล้มละลายในปี 2002 สายการบินก่อตั้งขึ้นจากการควบรวมกิจการระหว่างเบแลร์และอัดอาสตราแอโร[1] โดยตลอดการดำเนินงาน 71 ปีของสายการบิน สวิสแอร์มีฉายาว่า "ธนาคารบินได้" จากสภาพทางการเงินที่มั่นคง จนกลายเป็นสัญลักษณ์ประจำชาติสวิตเซอร์แลนด์[ต้องการอ้างอิง] สายการบินมีสำนักงานใหญ่ที่ท่าอากาศยานซือริชในโคลเทิน
สวิสแอร์ประสบปัญหาทางการเงินอย่างหนักในช่วงคริสต์ทศวรรษที่ 1990 หลังมีการเริ่มใช้ "กลยุทธ์นักล่า" อุบัติเหตุของสวิสแอร์ เที่ยวบินที่ 111 ในปี 1998 ซึ่งส่งผลให้มีผู้เสียชีวิต 229 คน สร้างค่าใช้จ่ายในกระบวนการศาลและกระแสวิพากษ์วิจารณ์เชิงลบให้กับสายการบิน โดยหลังจากสภาพเศรษฐกิจตกต่ำภายหลังวินาศกรรม 11 กันยายน มูลค่าทรัพย์สินของสวิสแอร์ก็ลดน้อยลง จนต้องหยุดการดำเนินงานในเดือนตุลาคม ค.ศ. 2001[2] ก่อนที่รัฐบาลสวิสจะเข้ามาช่วยสนับสนุนจนสามารถกลับมาดำเนินได้อีกครั้งจนถึงวันที่ 31 มีนาคม ค.ศ. 2002 เที่ยวบินสุดท้ายของสวิสแอร์ลงจอดที่ซือริชจากเซาเปาลูในวันที่ 1 เมษายน ค.ศ. 2002
ในวันที่ 1 เมษายน ค.ศ. 2002 ครอสแอร์ อดีตสายการบินลูกของสวิสแอร์ ได้ปรับองค์กรใหม่และใช้ชื่อสวิสอินเตอร์แนชนัลแอร์ไลน์ และรับการดำเนินงานทั้งหมดของสวิสแอร์ สวิสอินเตอร์แนชนัลได้เป็นส่วนหนึ่งของเครือลุฟท์ฮันซ่าในปี 2005[3]
กิจการองค์กร[แก้]
สำนักงานใหญ่[แก้]
สวิสแอร์มีสำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ในพื้นที่ของท่าอากาศยานซือริชในโคลเทิน[4][5] ในช่วงคริสต์ทศวรรษที่ 1930 สวิสแอร์มีสำนักงานใหญ่ในสนามบินดูเบนดอร์ฟในซือริช[6]
บริษัทลูก[แก้]
- เบแลร์: สายการบินเช่าเหมาลำสัญชาติสวิสที่มีฐานการบินในซือริชและบาเซิล ซึ่งเดิมควบรวมกิจการกับอัดอาสตราเพื่อก่อตั้งสวิสแอร์ ก่อนที่จะก่อตั้งสายการบินใหม่ด้วยชื่อเดิมนี้อีกครั้งในปี 1953 โดยได้ดำเนินการภายใต้สวิสแอร์ในปี 1997 ก่อนที่จะถูกแอร์เบอร์ลินเข้าควบคุมในปี 2009 และดำเนินงานให้กับแอร์เบอร์ลินจนถึงการเลิกดำเนินงานในปี 2017
- ครอสแอร์: สายการบินระดับภูมิภาคสัญชาติสวิส โดยมีฐานการบินอยู่ที่บาเซิล/มัลเฮาส์ สวิสแอร์ได้โอนย้ายการดำเนินงานทั้งหมดให้ครอสแอร์ช่วงหนึ่งก่อนที่จะปรับองค์กรเป็นสวิสอินเตอร์แนชนัลแอร์ไลน์
- สวิสแอร์ เอเชีย: สายการบินลูกที่ถูกจัดตั้งขึ้นเพื่อให้สามารถดำเนินเที่ยวบินสู่ไทเป สาธารณรัฐจีนได้พร้อมกันกับสาธารณรัฐประชาชนจีนในระหว่างความขัดแย้งของทั้งสองประเทศ
จุดหมายปลายทาง[แก้]
ฝูงบิน[แก้]
.jpg)
ฝูงบินสุดท้าย[แก้]
ก่อนการเลิกดำเนินงาน สวิสแอร์มีเครื่องบินประจำการในฝูงบินดังนี้:[7]
| เครื่องบิน | ประจำการ | คำสั่งซื้อ | ผู้โดยสาร | หมายเหตุ | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| F | C | Y | รวม | ||||
| แอร์บัส เอ319-100 | 5 | — | — | 18 | 92 | 110 | ลูกค้าเปิดตัว |
| แอร์บัส เอ320-200 | 24 | — | — | 18 | 156 | 174 | |
| แอร์บัส เอ321-100 | 8 | — | — | 18 | 202 | 220 | |
| แอร์บัส เอ330-200 | 16 | — | 12 | 42 | 142 | 196 | การจัดเรียงมาตรฐาน |
| — | — | 48 | 182 | 230 | การจัดเรียงแบบหนาแน่นสูง | ||
| แอร์บัส เอ340-600 | — | 9 | รอประกาศ | คำสั่งซื้อถูกยกเลิกหลังล้มละลาย
เดิมจะทดแทนแมคดอนเนลล์ ดักลาส เอ็มดี-11 | |||
| แมคดอนเนลล์ดักลาส เอ็มดี-11 | 20 | — | 8 | 47 | 164 | 219 | การจัดเรียงแบบหนาแน่นต่ำ ไม่เคยใช้หลังการล้มละลาย |
| 12 | 49 | 180 | 241 | การจัดเรียงมาตรฐาน | |||
| รวม | 73 | 9 | |||||
ฝูงบินในอดีต[แก้]
สวิสแอร์เคยให้บริการเครื่องบินดังต่อไปนี้:[8][7]
| เครื่องบิน | จำนวน | เริ่มประจำการ | ปลดประจำการ | หมายเหตุ |
|---|---|---|---|---|
| แอร์บัส เอ310-200 | 5 | 1983 | 1995 | ลูดค้าเปิดตัว
สองลำขายให้กับแอร์ลิแบร์เต สามลำขายให้กับเฟดเอกซ์ เอกซ์เพรสเพื่อดัดแปลงสำหรับการขนส่งสินค้า |
| แอร์บัส เอ310-300 | 6 | 1985 | 2000 | |
| แอร์บัส เอ319-100 | 9 | 1996 | 2002 | ส่วนมากโอนย้ายให้กับสวิสอินเตอร์แนชนัลแอร์ไลน์ |
| แอร์บัส เอ320-200 | 20 | 1995 | 2002 | ส่วนมากโอนย้ายให้กับสวิสอินเตอร์แนชนัลแอร์ไลน์ |
| แอร์บัส เอ321-100 | 12 | 1995 | 2002 | ส่วนมากโอนย้ายให้กับสวิสอินเตอร์แนชนัลแอร์ไลน์ |
| แอร์บัส เอ330-200 | 16 | 1998 | 2002 | ส่วนมากโอนย้ายให้กับสวิสอินเตอร์แนชนัลแอร์ไลน์ |
| แอร์บัส เอ340-600 | 9 | ยกเลิก | คำสั่งซื้อถูกยกเลิกโดยสวิสหลังการล้มละลายของสวิสแอร์ โดยได้มีการสั่งซื้อ เอ340-300 แทน ทั้งหมดไม่เคยถูกสร้างขึ้น คำสั่งซื้อสำหรับหกลำถูกซื้อต่อโดยเซาท์แอฟริกันแอร์เวส์และอีกสามลำขายให้กับไอบีเรีย[9] | |
| บีเอซี 1-11 | 3 | 1968 | 1969 | เช่าเพื่อเพิ่มความสามารถการบรรทุกผู้โดยสาร |
| โบอิง 747-200บี | 2 | 1971 | 1984 | |
| โบอิง 747-300 | 2 | 1983 | 2000 | ลูกค้าเปิดตัว ขายให้กับเซาท์แอฟริกันแอร์เวส์ |
| โบอิง 747-300เอ็ม | 3 | 1983 | 1999 | รวมที่เช่าหนึ่งลำ |
| คลาร์ก จี.เอ. 43 | 2 | 1934 | 1936 | อากาศยานที่ผลิตจากโลหะทั้งลำลำแรกของสวิสแอร์ |
| กอมเค เอเซ-4 | 1 | 1931 | 1947 | รับต่อจากอัดอาสตรา |
| คอนแวร์ ซีวี-240 | 8 | 1949 | 1957 | ส่วนมากถูกขายต่อ |
| คอนแวร์ ซีวี-440 เมโทรโพลิตัน | 12 | 1956 | 1968 | ส่วนมากถูกขายต่อ เครื่องบินลำแรกของสวิสแอร์ที่มีระบบเรดาร์สภาพอากาศ |
| คอนแวร์ ซีวี-880-22เอ็ม | 2 | 1961 | 1962 | เช่าขณะรอการส่งมอบของคอนแวร์ 990 |
| คอนแวร์ ซีวี-990 คอรอนาโด | 8 | 1962 | 1975 | ส่วนมากถูกขายต่อ
หนึ่งลำตก หนึ่งลำจัดแสดงที่พิพิธภัณฑ์การขนส่งสวิสในลูเซิร์น |
| เคอร์ติส เอที-32ซี ค็อนดอร์ | 1 | 1934 | 1934 | เครื่องบินลำแรกของยุโรปที่มีพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน ตกในปี 1934 |
| เดอ ฮาวิลแลนด์ ดรากอน ราพีด | 3 | 1937 | 1954 | |
| เดอ ฮาวิลแลนด์ มอสกิโต | 1 | 1945 | 1945 | เดิมถูกใช้เป็นเครื่องบินรบโดยกองทัพอากาศสหราชอาณาจักรในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ประจำการกับรัฐบาลสวิสก่อนขายให้กับสวิสแอร์ในปี 1944 |
| ดักลาส ดีซี-2 | 6 | 1934 | 1952 | |
| ดักลาส ดีซี-3 | 16 | 1937 | 1969 | |
| ดักลาส ดีซี-4 | 5 | 1946 | 1959 | ใช้ในเส้นทางสู่นครนิวยอร์ก-เจเอฟเค |
| ดักลาส ดีซี-6 | 8 | 1951 | 1962 | |
| ดักลาส ดีซี-7ซี | 5 | 1956 | 1962 | ทั้งหมดถูกขายต่อ รวมดีซี-7 ลำสุดท้าย |
| ดักลาส ดีซี-8-32 | 3 | 1960 | 1967 | หนึ่งลำดัดแปลงเป็นรุ่น -53 และสองลำดัดแปลงเป็นรุ่น -33 |
| ดักลาส ดีซี-8-53 | 2 | 1963 | 1976 | หนึ่งลำดัดแปลงมาจากรุ่น -33 หนึ่งลำถูกปล้นจี้และระเบิดหลังปล่อยผู้โดยสาร |
| ดักลาส ดีซี-8-62 | 7 | 1967 | 1984 | สองลำดัดแปลงเป็นรุ่น -62F สำหรับการขนส่งสินค้า |
| ดักลาส ดีซี-9-15 | 5 | 1966 | 1968 | ทั้งหมดส่งคืนให้กับดักลาสหรือขายต่อ |
| ดักลาส ดีซี-9-32 | 22 | 1967 | 1988 | หนึ่งลำดัดแปลงเป็นรุ่น -33F สำหรับการขนส่งสินค้า |
| ดอร์เรียร์ เมอร์เคอร์ | 2 | 1931 | 1931 | โอนย้ายมาจากอัดอาสตรา |
| มราซ เอ็ม-65 แคป | 1 | 1948 | 1950 | |
| ฟอกเกอร์ 7 เอ | 1 | 1931 | 1950 | รับต่อจากเบแลร์ จัดแสดงที่พิพิธภัณฑ์การขนส่งสวิสในลูเซิร์น |
| ฟอกเกอร์ 7 บี | 8 | 1931 | 1935 | รับต่อจากอัดอาสตราและเบแลร์ |
| ฟอกเกอร์ เอฟ27 | 3 | 1965 | 1972 | ให้บริการโดยเบแลร์ |
| ฟอกเกอร์ 100 | 6 | 1988 | 1996 | |
| ยุงเคิร์ส ยู-86 B-0 | 2 | 1936 | 1939 | |
| ล็อคฮีด โมเดล 9 โอไรออน | 2 | 1932 | 1936 | ทั้งสองถูกขายให้กับพรรครีพับลิกันในสงครามกลางเมืองสเปน |
| แมคดอนเนลล์ ดักลาส ดีซี-10-30 | 12 | 1972 | 1992 | ส่วนใหญ่ขายให้กับนอร์ทเวสต์แอร์ไลน์ |
| แมคดอนเนลล์ ดักลาส ดีซี-10-30อีอาร์ | 2 | 1972 | 1992 | |
| แมคดอนเนลล์ ดักลาส ดีซี-9-41 | 4 | 1974 | 1975 | เช่าจากสแกนดิเนเวียนแอร์ไลน์ |
| แมคดอนเนลล์ ดักลาส ดีซี-9-51 | 12 | 1975 | 1988 | |
| แมคดอนเนลล์ ดักลาส เอ็มดี-11 | 22 | 1991 | 2002 | หนึ่งลำตกในเที่ยวบินที่ 111 ที่เหลือถูกโอนย้ายไปยังสวิสอินเตอร์แนชนัลแอร์ไลน์ |
| แมคดอนเนลล์ ดักลาส เอ็มดี-81 | 25 | 1980 | 1998 | ลูกค้าเปิดตัว ส่วนมากขายให้กับสแกนดิเนเวียนแอร์ไลน์และทรานส์เวิลด์แอร์ไลน์ |
| แมคดอนเนลล์ ดักลาส เอ็มดี-82 | 3 | 1982 | 1996 | |
| แมคดอนเนลล์ ดักลาส เอ็มดี-83 | 2 | 1995 | 1996 | |
| เม็สเซอร์ชมิท เม 18 | 1 | 1931 | 1938 | รับต่อจากอัดอาสตรา |
| นอร์ด 1000 | 1 | 1948 | 1953 | ขายให้กับสำนักงานการบินกลาง |
| สกอตติช เอวิเอชัน ทวิน ไฟโอเนียร์ | 1 | 1957 | 1957 | ใช้สำหรับท่าอากาศยานบนที่สูง |
| ซูว์ดาวียาซียง เอสเอ210 การาแวล | 9 | 1960 | 1971 | อากาศยานไอพ่นลำแรกของสวิสแอร์ ลำแรกเช่าจากสแกนดิเนเวียนแอร์ไลน์ |
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "About Swissair Facts and Figures". Swissair. 1999. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1999-02-19. สืบค้นเมื่อ 2008-08-30.
- ↑ Hermann, A., & Rammal, H. G. (2010). The grounding of the "flying bank". Management Decision, 48(7), 1048–62.
- ↑ "Lufthansa – proposed acquisition of Swiss International Air Lines – Australian Competition Commission". accc.gov.au. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-06-22.
- ↑ "facts & figures." Swissair. Retrieved on 13 June 2009. "Swissair AG, P.O. Box, CH-8058 Zurich Airport"
- ↑ "Headquarters of Swissair Zuerich-Kloten." KSG, Architects G.Müller + G.Berger. Retrieved on 27 September 2011. The building is located here เก็บถาวร กรกฎาคม 29, 2014 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- ↑ Flight International. April 28, 1938. p. 416 (Archive). "SOCIETE ANONYME SUISSE POUR LA NAVIGATION AERIENNE (Swissair), Dübendorf Aerodrome, Zürich."
- ↑ 7.0 7.1 "Swissair Fleet Details and History". Planespotters.net (ภาษาอังกฤษ). 2024-04-18.
- ↑ Patrick Eberhard (2008). "The whole Swissair fleet". Swissair.aero. สืบค้นเมื่อ 2008-09-02.
- ↑ Árbol, Antonio Ruiz del (2002-06-28). "Iberia incorpora a su flota tres unidades del mayor avión de Airbus". Cinco Días (ภาษาสเปน). สืบค้นเมื่อ 2024-04-03.