ฟุตบอลทีมชาติโมร็อกโก

โมร็อกโก
ฉายา	أسود الأطلس (Ousud Al-atlas, 'สิงโตแอตลาส'); เสือร้ายจากกาฬทวีป (ฉายาในภาษาไทย)
สมาคม	ราชสหพันธ์ฟุตบอลโมร็อกโก (FRMF)
สมาพันธ์ย่อย	UNAF (แอฟริกาเหนือ)
สมาพันธ์	CAF (แอฟริกา)
หัวหน้าผู้ฝึกสอน	วะลีด อัรร็อกรอกี
กัปตัน	รูมาน ซายิส
ติดทีมชาติสูงสุด	นูรุดดีน เนย์เบ็ต (115)
ทำประตูสูงสุด	อะห์มัด ฟะร็อซ (36)
สนามเหย้า	หลายแห่ง
รหัสฟีฟ่า	MAR
สีชุดเหย้า	สีชุดเยือน
อันดับฟีฟ่า
อันดับปัจจุบัน	13 1 (4 เมษายน 2024)
อันดับสูงสุด	10 (เมษายน ค.ศ. 1998)
อันดับต่ำสุด	95 (กันยายน ค.ศ. 2010)
เกมระดับนานาชาติครั้งแรก
	โมร็อกโก 3–3 อิรัก ; (เบรุต ประเทศเลบานอน; 19 ตุลาคม ค.ศ. 1957)
ชนะสูงสุด
	โมร็อกโก 13–1 ซาอุดีอาระเบีย ; (กาซาบล็องกา, ประเทศโมร็อกโก; 6 กันยายน ค.ศ. 1961)
แพ้สูงสุด
	ฮังการี 6–0 โมร็อกโก ; (โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น; 11 ตุลาคม ค.ศ. 1964)
ฟุตบอลโลก
เข้าร่วม	6 (ครั้งแรกใน 1970)
ผลงานดีที่สุด	อันดับที่ 4 (2022)
แอฟริกาคัพออฟเนชันส์
เข้าร่วม	18 (ครั้งแรกใน 1972)
ผลงานดีที่สุด	ชนะเลิศ (1976)
อาหรับคัพ
เข้าร่วม	4 (ครั้งแรกใน 1998)
ผลงานดีที่สุด	ชนะเลิศ (2012)
African Nations Championship
เข้าร่วม	4 (ครั้งแรกใน 2014)
ผลงานดีที่สุด	ชนะเลิศ (2018, 2020)
เว็บไซต์	frmf.ma

ฟุตบอลทีมชาติโมร็อกโก (อาหรับ: منتخب المغرب لكرة القدم; ฝรั่งเศส: Équipe du Maroc de football) ฉายา "ราชสีห์แห่งแอตลัส" (อาหรับ: أسود الأطلس / Irzem n Atlasi) เป็นทีมฟุตบอลตัวแทนของประเทศโมร็อกโก ปัจจุบันมี วะลีด อัรร็อกรอกี เป็นผู้จัดการทีม

โมร็อกโกเคยชนะเลิศแอฟริกาคัพออฟเนชันส์ในปี 1976 และยังเป็นทีมแรกจากแอฟริกาที่เป็นแชมป์กลุ่มในฟุตบอลโลก ซึ่งเกิดขึ้นในปี 1986 โดยพวกเขาอยู่กลุ่มเดียวกับโปรตุเกส, โปแลนด์ และอังกฤษ และยังเป็นทีมแรกของแอฟริกาที่ผ่านเข้าสู่รอบแพ้คัดออกของรายการ โดยพวกเขาตกรอบแพ้เยอรมนีตะวันตก (รองแชมป์หลังจบการแข่งขัน) 1–0 ในปีเดียวกัน ต่อมาในปี 1998 โมร็อกโกตกรอบแบ่งกลุ่มหลังจากที่นอร์เวย์เอาชนะบราซิล และในปี 2018 โมร็อกโกผ่านรอบคัดเลือกได้ไปแข่งขันฟุตบอลโลกรอบสุดท้ายเป็นครั้งแรกในรอบ 20 ปี แม้ว่าสุดท้ายแล้ว ทีมจะตกรอบแบ่งกลุ่มด้วยการไม่ชนะใครก็ตาม แต่ในฟุตบอลโลก 2022 โมร็อกโกสร้างประวัติศาสตร์เป็นชาติแรกจากแอฟริกาและอาหรับที่สามารถผ่านเข้าถึงรอบรองชนะเลิศได้สำเร็จ^[3]^[4]

สนามแข่งขัน[แก้]

อดีต

ปัจจุบัน

รายชื่อผู้เล่น[แก้]

รายชื่อผู้เล่น 26 คนที่ถูกเรียกตัวในการแข่งขัน ฟุตบอลโลก 2022

0#0	ตำแหน่ง	ผู้เล่น	วันเกิด (อายุ)	ลงเล่น	ประตู	สโมสร
1	1GK	ยาซีน บูนู	5 เมษายน ค.ศ. 1991 (อายุ 31 ปี)	46	0	เซบิยา
2	2DF	อัชร็อฟ ฮะกีมี	4 พฤศจิกายน ค.ศ. 1998 (อายุ 24 ปี)	54	8	ปารีแซ็ง-แฌร์แม็ง
3	2DF	นุศ็อยร์ มัซรอวี	14 พฤศจิกายน ค.ศ. 1997 (อายุ 25 ปี)	15	2	ไบเอิร์นมิวนิก
4	3MF	ซุฟยาน อัมรอบัฏ	21 สิงหาคม ค.ศ. 1996 (อายุ 26 ปี)	39	0	ฟีออเรนตีนา
5	2DF	นายิฟ อะกัรด์	30 มีนาคม ค.ศ. 1996 (อายุ 26 ปี)	22	1	เวสต์แฮมยูไนเต็ด
6	2DF	รอแม็ง ซาอิส (กัปตัน)	26 มีนาคม ค.ศ. 1990 (อายุ 32 ปี)	66	1	เบชิกทัช
7	3MF	ฮะกีม ซิยาช	19 มีนาคม ค.ศ. 1993 (อายุ 29 ปี)	43	18	เชลซี
8	3MF	อิซซุดดีน อูนาฮี	19 เมษายน ค.ศ. 2000 (อายุ 22 ปี)	10	2	อ็องเฌ
9	4FW	อับดุรร็อซซาก ฮัมดุลลอฮ์	17 ธันวาคม ค.ศ. 1990 (อายุ 31 ปี)	18	6	อัลอิตติฮาด
10	3MF	อะนัส อัซซะรูรี	7 พฤศจิกายน ค.ศ. 2000 (อายุ 22 ปี)	1	0	เบิร์นลีย์
11	4FW	อับดุลฮะมีด ศอบีรี	28 พฤศจิกายน ค.ศ. 1996 (อายุ 25 ปี)	2	1	ซัมป์โดเรีย
12	1GK	มุนีร มุฮัมมะดี	10 พฤษภาคม ค.ศ. 1989 (อายุ 33 ปี)	43	0	อัลวะห์ดะฮ์
13	3MF	อิลยาส ชาอิร	30 ตุลาคม ค.ศ. 1997 (อายุ 25 ปี)	11	1	ควีนส์พาร์กเรนเจอส์
14	3MF	ซะกะรียา อะบูคลาล	18 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2000 (อายุ 22 ปี)	12	2	ตูลูซ
15	3MF	ซะลีม อะมัลลาห์	15 พฤศจิกายน ค.ศ. 1996 (อายุ 26 ปี)	24	4	สต็องดาร์ลีแยฌ
16	4FW	อับเด อัซซัลซูลี	17 ธันวาคม ค.ศ. 2001 (อายุ 20 ปี)	2	0	โอซาซูนา
17	3MF	ซุฟยาน บูฟาล	17 กันยายน ค.ศ. 1993 (อายุ 29 ปี)	32	6	อ็องเฌ
18	2DF	ญะวาด อัลยะมีก	29 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1992 (อายุ 30 ปี)	12	2	เรอัลบายาโดลิด
19	4FW	ยูซุฟ อันนุศ็อยรี	1 มิถุนายน ค.ศ. 1997 (อายุ 25 ปี)	50	15	เซบิยา
20	2DF	อัชร็อฟ ดารี	6 พฤษภาคม ค.ศ. 1999 (อายุ 23 ปี)	4	0	แบร็สต์
21	4FW	วะลีด ชัดดีเราะฮ์	22 มกราคม ค.ศ. 1998 (อายุ 24 ปี)	2	0	บารี
22	1GK	อะห์มัด ริฎอ อัตตักนาวุตี	5 เมษายน ค.ศ. 1996 (อายุ 26 ปี)	3	0	วิดาด
23	3MF	บิลาล อัลค็อนนูศ	10 พฤษภาคม ค.ศ. 2004 (อายุ 18 ปี)	0	0	แค็งก์
24	2DF	บัดร์ บานูน	30 กันยายน ค.ศ. 1993 (อายุ 29 ปี)	3	0	กาตาร์
25	2DF	ยะห์ยา อะฏียะฮ์ อัลลอฮ์	2 มีนาคม ค.ศ. 1995 (อายุ 27 ปี)	2	0	วิดาด
26	3MF	ยะห์ยา ญับรอน	18 มิถุนายน ค.ศ. 1991 (อายุ 31 ปี)	5	0	วิดาด

สถิติการแข่งขัน[แก้]

ฟุตบอลโลก[แก้]

สถิติในฟุตบอลโลก									สถิติในฟุตบอลโลกรอบคัดเลือก
ปี	รอบ	อันดับ	แข่ง	ชนะ	เสมอ	แพ้	ได้	เสีย	แข่ง	ชนะ	เสมอ	แพ้	ได้	เสีย
1930	ไม่ได้เข้าร่วม								ไม่ได้เข้าร่วม
1934
1938
1950
1954
1958
1962	ไม่ผ่านรอบคัดเลือก								7	2	2	3	7	8
1966	ถอนตัว								ถอนตัว
1970	รอบแบ่งกลุ่ม	14th	3	0	1	2	2	6	10	4	4	2	11	7
1974	ไม่ผ่านรอบคัดเลือก								10	4	3	3	12	13
1978									2	0	2	0	2	2
1982									8	3	2	3	5	6
1986	รอบ 16 ทีมสุดท้าย	11th	4	1	2	1	3	2	8	5	2	1	12	1
1990	ไม่ผ่านรอบคัดเลือก								6	1	3	2	4	5
1994	รอบแบ่งกลุ่ม	23rd	3	0	0	3	2	5	10	7	2	1	19	4
1998	รอบแบ่งกลุ่ม	18th	3	1	1	1	5	5	6	5	1	0	14	2
2002	ไม่ผ่านรอบคัดเลือก								10	6	3	1	11	3
2006									10	5	5	0	17	7
2010									10	3	3	4	14	13
2014									6	2	3	1	9	8
2018	รอบแบ่งกลุ่ม	27th	3	0	1	2	2	4	8	4	3	1	13	1
2022	อันดับที่ 4	4th	7	3	2	2	6	5	8	7	1	0	25	3
ทั้งหมด	อันดับที่ 4	6/22	23	5	7	11	20	27	119	58	39	22	175	83

แอฟริกาคัพออฟเนชันส์[แก้]

ชนะเลิศ: 1976
รองชนะเลิศ: 2004
อันดับที่สาม: 1980
อันดับที่สี่: 1986, 1988

อ้างอิง[แก้]

↑ ^1.0 ^1.1 "Morocco – Record International Players". rsssf.com.
↑ "The FIFA/Coca-Cola World Ranking". FIFA. 4 เมษายน 2024. สืบค้นเมื่อ 4 เมษายน 2024.
↑ "Morocco 1-0 Portugal: World Cup 2022 quarter-final – live reaction". the Guardian (ภาษาอังกฤษ). 2022-12-10. สืบค้นเมื่อ 2022-12-10.
↑ Byrne, Cal (2022-12-10). "Morocco first African to reach World Cup semi-finals". Al Jazeera (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2022-12-10.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

[rsssf.com-1] 1.0 ^1.1 "Morocco – Record International Players". rsssf.com.

[FIFA_World_Rankings-2] "The FIFA/Coca-Cola World Ranking". FIFA. 4 เมษายน 2024. สืบค้นเมื่อ 4 เมษายน 2024.

[3] "Morocco 1-0 Portugal: World Cup 2022 quarter-final – live reaction". the Guardian (ภาษาอังกฤษ). 2022-12-10. สืบค้นเมื่อ 2022-12-10.

[4] Byrne, Cal (2022-12-10). "Morocco first African to reach World Cup semi-finals". Al Jazeera (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2022-12-10.

[1]

[2]

[3]

[4]

ด ค ก ฟุตบอลทีมชาติในสมาพันธ์ฟุตบอลแห่งแอฟริกา
แอฟริกาเหนือ (UNAF)	ตูนิเซีย โมร็อกโก ลิเบีย อียิปต์ แอลจีเรีย
แอฟริกาตะวันตก (WAFU)	กานา กาบูเวร์ดี กินี กินี-บิสเซา แกมเบีย โกตดิวัวร์ เซเนกัล เซียร์ราลีโอน โตโก ไนจีเรีย ไนเจอร์ บูร์กินาฟาโซ เบนิน มอริเตเนีย มาลี ไลบีเรีย
แอฟริกาตะวันออก (CECAFA)	เคนยา จิบูตี ซูดาน เซาท์ซูดาน แซนซิบาร์¹ โซมาเลีย แทนซาเนีย บุรุนดี รวันดา ยูกันดา เอธิโอเปีย เอริเทรีย
แอฟริกากลาง (UNIFFAC)	กาบอง คองโก แคเมอรูน ชาด เซาตูเมและปรินซิปี สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก สาธารณรัฐแอฟริกากลาง อิเควทอเรียลกินี
แอฟริกาใต้ (COSAFA)	คอโมโรส ซิมบับเว เซเชลส์ แซมเบีย นามิเบีย บอตสวานา มอริเชียส มาดากัสการ์ มาลาวี โมซัมบิก เลโซโท เอสวาตีนี แองโกลา แอฟริกาใต้
สมาชิกไม่เจาะจงภูมิภาค	เรอูว์นียง¹
¹ เป็นสมาชิกของซีเอเอฟ แต่ไม่ได้เป็นสมาชิกฟีฟ่า

ด ค ก ฟุตบอลทีมชาติในฟุตบอลโลก 2018
ชนะเลิศ	ฝรั่งเศส
รองชนะเลิศ	โครเอเชีย
อันดับที่สาม	เบลเยียม
อันดับที่สี่	อังกฤษ
รอบก่อนรองชนะเลิศ	บราซิล รัสเซีย สวีเดน อุรุกวัย
รอบ 16 ทีมสุดท้าย	อาร์เจนตินา โคลอมเบีย เดนมาร์ก ญี่ปุ่น เม็กซิโก โปรตุเกส สเปน สวิตเซอร์แลนด์
รอบแบ่งกลุ่ม	ออสเตรเลีย คอสตาริกา อียิปต์ เยอรมนี ไอซ์แลนด์ อิหร่าน โมร็อกโก ไนจีเรีย ปานามา เปรู โปแลนด์ ซาอุดีอาระเบีย เซเนกัล เซอร์เบีย เกาหลีใต้ ตูนิเซีย

ด ค ก เจ้าภาพฟุตบอลโลก
เจ้าภาพ 3 สมัย	เม็กซิโก (1970, 1986, 2026)
เจ้าภาพ 2 สมัย	อุรุกวัย (1930, 2030) • อิตาลี (1934, 1990) • ฝรั่งเศส (1938, 1998) • บราซิล (1950, 2014) • เยอรมนี (1974, 2006) • อาร์เจนตินา (1978, 2030) • สเปน (1982, 2030) • สหรัฐ (1994, 2026)
เจ้าภาพสมัยเดียว	สวิตเซอร์แลนด์ (1954) • สวีเดน (1958) • ชิลี (1962) • อังกฤษ (1966) • เกาหลีใต้ (2002) • ญี่ปุ่น (2002) • แอฟริกาใต้ (2010) • รัสเซีย (2018) • กาตาร์ (2022) • แคนาดา (2026) • ปารากวัย (2030) • โปรตุเกส (2030) • โมร็อกโก (2030) • ซาอุดีอาระเบีย (2034)

ด ค ก แชมเปียนแอฟริกาคัพออฟเนชันส์
แชมป์ 7 สมัย	อียิปต์ (1957, 1959, 1986, 1998, 2006, 2008, 2010)
แชมป์ 5 สมัย	แคเมอรูน (1984, 1988, 2000, 2002, 2017)
แชมป์ 4 สมัย	กานา (1963, 1965, 1978, 1982)
แชมป์ 3 สมัย	โกตดิวัวร์ (1992, 2015, 2023) • ไนจีเรีย (1980, 1994, 2013)
แชมป์ 2 สมัย	สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก (1968, 1974) • แอลจีเรีย (1990, 2019)
แชมป์สมัยเดียว	เอธิโอเปีย (1962) • ซูดาน (1970) • คองโก (1972) • โมร็อกโก (1976) • แอฟริกาใต้ (1996) • ตูนิเซีย (2004) • แซมเบีย (2012) • เซเนกัล (2021)