ภาษาจ้วง

ภาษาจ้วง
Vahcuengh/Vaьcueŋь
ประเทศที่มีการพูด	จีน
จำนวนผู้พูด	14 ล้านคน  (ไม่พบวันที่)
ตระกูลภาษา	ขร้า-ไท กัม-ไท เบ-ไท ไท-แสก ไท ภาษาจ้วง
ระบบการเขียน	อักษรละติน เคยเขียนด้วยสือดิบผู้จ่อง
สถานภาพทางการ
ภาษาทางการ	เขตปกครองตนเองกว่างซีจ้วง
รหัสภาษา
ISO 639-1	za
ISO 639-2	zha
ISO 639-3	zha – รหัสรวม รหัสเอกเทศ: zch — จ้วงแบบหงสุ่ยเหอตอนกลาง zhd — จ้วงแบบไต้ (เหวินหมา) zeh — จ้วงแบบหงสุ่ยเหอตะวันออก zgb — จ้วงแบบกุ้ยเป่ย์ zgn — จ้วงแบบกุ้ยเปียน zln — จ้วงแบบเหลียนซาน zlj — จ้วงแบบหลิ่วเจียง zlq — จ้วงแบบหลิ่วเฉียน zgm — จ้วงแบบหมิน zhn — จ้วงแบบหนง (ยั่นกว่าง) zqe — จ้วงแบบชิวเป่ย์ zyg — จ้วงแบบยาง (เต๋อจิ้ง) zyb — จ้วงแบบหย่งเป่ย์ zyn — จ้วงแบบหย่งหนาน zyj — จ้วงแบบโย่วเจียง zzj — จ้วงแบบจั่วเจียง

ภาษาจ้วง (จ้วง: Vahcuengh; จีน: 壮语; พินอิน: Zhuàngyǔ) เป็นภาษาของชาวจ้วงในเขตปกครองตนเองกว่างซีจ้วง ประเทศจีน เป็นภาษาตระกูลขร้า-ไท มีวรรณยุกต์ 6 เสียง ระบบการเขียนมีทั้งแบบที่ยืมมาจากอักษรจีน คล้ายกับอักษรจื๋อโนมของเวียดนาม เรียก สือดิบผู้จ่อง และแบบที่เขียนด้วยอักษรละติน ซึ่งเริ่มใช้เมื่อ พ.ศ. 2500 และปรับปรุงอีกครั้งเมื่อ พ.ศ. 2529

ระบบการออกเสียง

พะยัญชนะ

ภาษาจ้วงมีพะยัญชนะ22ตัว

เสียงผิวปาก	b [p]	mb [ɓ]	m [m]	f [f]	v [β]
เสียงหางลิ้น	d [t]	nd [ɗ]	n [n]	s [θ]	l [l]
เสียงต้นลิ้น/เสีนงคอ	g [k]	gv [kʷ]	ng [ŋ]	h [h]	r [ɣ]
เสียงหน้าลิ้น/เสียงปากกลม	c [ɕ]	y [ˀj]	ny [ɲ]	ngv [ŋʷ]	by [pʲ]	gy [kʲ]	my [mʲ]

สระ

ภาษาจว้งมีสระ 78 ตัว.

eอยู่หลังตัว a，o หมายถึง a，o ออกเสียงสั้น

อยู่หลัง i，u，w หมายถึง i，u，w ออกเสียงยาว.

aei ย่อเป็น ae.

สระเสียงนุ่ม	a [aː] อา		e [eː] เอ（แอ）	i [iː] อี		o [oː] โอ（ออ）		u [uː] อู		w [ɯː] อือ
	ai [aːi] อาย	ae [ai] ไอ	ei [ei] ไอ/อัย			oi [oːi] ออย		ui [uːi] อูย		wi [ɯːi] เอย
	au [aːu] อาว	aeu [au] เอา	eu [eːu] แอว	iu [iːu] อีว			ou [ou]
		aw [aɯ] ใอ
	am [aːm] อาม	aem [am] อำ/อัม	em [eːm] แอม	iem [iːm] เอียม	im [im] อิม	om [oːm] ออม	oem [om] อม	uem [uːm] อูม/อวม	um [um] อุม
	an [aːn] อาน	aen [an] อัน	en [eːn] แอน	ien [iːn] เอียน	in [in] อิน	on [oːn] ออน	oen [on] อน	uen [uːn] อูน/อวน	un [un] อุน	wen [ɯːn] อืน/เอือน	wn [ɯn] อืน/อึน
	ang [aːŋ]	aeng [aŋ]	eng [eːŋ]	ieng [iːŋ]	ing [iŋ]	ong [oːŋ]	oeng [oŋ]	ueng [uːŋ]	ung [uŋ]		wng [ɯŋ]
check tone	ap [aːp]	aep [ap]	ep [eːp]	iep [iːp]	ip [ip]	op [oːp]	oep [op]	uep [uːp]	up [up]
	at [aːt]	aet [at]	et [eːt]	iet [iːt]	it [it]	ot [oːt]	oet [ot]	uet [uːt]	ut [ut]	wet [ɯːt]	wt [ɯt]
	ak [aːk]	aek [ak]	ek [eːk]	iek [iːk]	ik [ik]	ok [oːk]	oek [ok]	uek [uːk]	uk [uk]		wk [ɯk]

a的短元音舌位比长元音高，近似[ɐ]。i、u、w的短元音舌位比长元音低，近似[ɪ]、[ʊ]、[ɤ]；长元音后接韵尾时带有流音[ə]，例如ieng的读音接近[iəŋ]。

壮文中入声30韵遇到阳入调时把韵尾字母p, t, k改写成b, d, g，所以壮文共有108个韵母。

武鸣双桥话实际不区分ae和ei，aeu和ou。

สำเนียงย่อย

ภาษาจ้วงแบ่งเป็นสองกลุ่มใหญ่ ๆ ได้แก่

ภาษาจ้วงเหนือ (รหัสเดิม ccx ยกเลิกเมื่อปี 2007) คือภาษาถิ่นทางตอนเหนือของแม่น้ำหย่ง (หย่งเจียง 邕江) มีผู้พูด 8,572,200 คน ถือว่าเป็นสำเนียงมาตรฐาน แบ่งออกเป็น

• แบบกุ้ยเป่ย์ (桂北: zgb) มีผู้พูด 1,290,000 คน อาศัยอยู่บริเวณ Luocheng, Huanjiang, Rongshui, Rong'an, Sanjiang, Yongfu, Longsheng, Hechi, Nandan, Tian'e, Donglan
• แบบหลิ่วเจียง (柳江: zlj) มีผู้พูด 1,297,000 คน อาศัยอยู่บริเวณ Liujiang, Laibin North, Yishan, Liucheng, Xincheng
• แบบหงสุ่ยเหอ (红水河) มีผู้พูด 2,823,000 คน อาศัยอยู่บริเวณ Laibin South, Du'an, Mashan, Shilong, Guixian, Luzhai, Lipu, Yangshuo
  • Castro และ Hansen (2010) ได้แบ่งสำเนียงนี้ออกเป็น 3 ภาษาที่ไม่สามารถสื่อสารกันได้ ได้แก่ หงสุ่ยเหอตอนกลาง (中红水河: zch), หงสุ่ยเหอตะวันออก (东红水河: zeh), และหลิ่วเฉียน (柳黔: zlq)
• แบบหย่งเป่ย์ (邕北: zyb) มีผู้พูด 1,448,000 คน อาศัยอยู่บริเวณ Yongning North, Wuming (สำเนียงมาตรฐาน), Binyang, Hengxian, Pingguo
• แบบโย่วเจียง (右江: zyj) มีผู้พูด 732,000 คน อาศัยอยู่บริเวณ Tiandong, Tianyang, และพื้นที่บางส่วนของเมือง Baise; ทั้งหมดอยู่ในพื้นที่ลุ่มแม่น้ำโย่ว
• แบบกุ้ยเปียน (桂边: zgn) มีผู้พูด 827,000 คน อาศัยอยู่บริเวณ Fengshan, Lingyun, Tianlin, Longlin, Yunnan Guangnan North
• แบบชิวเป่ย์ (丘北: zqe) มีผู้พูด 122,000 คน อาศัยอยู่บริเวณ Yunnan Qiubei
• แบบเหลียนซาน (连山: zln) มีผู้พูด 33,200 คน อาศัยอยู่บริเวณ Guangdong Lianshan, Huaiji North

ภาษาจ้วงใต้ (รหัสเดิม ccy ยกเลิกเมื่อปี 2007) คือภาษาถิ่นทางตอนใต้ของแม่น้ำหย่ง มีผู้พูด 4,232,000 คน แบ่งออกเป็น

• แบบหย่งหนาน (邕南: zyn) มีผู้พูด 1,466,000 คน อาศัยอยู่บริเวณ Yongning South, Fusui Central และ North, Long'an, Jinzhou, Shangse, Chongzuo
• แบบจั่วเจียง (左江: zzj) มีผู้พูด 1,384,000 คน อาศัยอยู่บริเวณ Longzhou (Longjin), Daxin, Tiandeng, Ningming; อยู่ในพื้นที่ลุ่มแม่น้ำจั่ว
• แบบเต๋อจิ้ง (得靖) มีผู้พูด 979,000 คน อาศัยอยู่บริเวณ Jingxi, Debao, Mubian, Napo
  • Jackson และ Lau (2012) ได้แบ่งสำเนียงนี้ออกเป็น 2 ภาษาที่ไม่สามารถสื่อสารกันได้ ได้แก่ ยาง (央: zyg), และหมิน (民: zgm)
• แบบยั่นกว่าง (砚广: zhn) หรือแบบหนง (侬) มีผู้พูด 308,000 คน อาศัยอยู่บริเวณ Yunnan Guangnan South, Yanshan
• แบบเหวินหมา (文麻: zhd) หรือแบบไต้ (岱) มีผู้พูด 95,000 คน อาศัยอยู่บริเวณ Yunnan Wenshan, Malipo, Guibian

อ้างอิง

• Wéi Qìngwěn 韦庆稳, Tán Guóshēng 覃国生: Zhuàngyǔ jiǎnzhì 壮语简志 (Beijing, Mínzú chūbǎnshè 民族出版社 1980).
• Tán Xiǎoháng 覃晓航: Xiàndài Zhuàngyǔ 现代壮语 (Beijing, Mínzú chūbǎnshè 民族出版社 1995).
• Tán Guóshēng 覃国生: Zhuàngyǔ fāngyán gàilùn 壮语方言概论 (Nanning, Guǎngxī mínzú chūbǎnshè 广西民族出版社 1996).
• Liáng Tíngwàng 梁庭望 (ed.) : Gǔ Zhuàngzì wénxiàn xuǎnzhù 古壮字文献选注 (Tiānjīn gǔjí chūbǎnshè 天津古籍出版社 1992).
• Zhāng Yuánshēng 张元生: Zhuàngzú rénmín de wénhuà yíchǎn – fāngkuài Zhuàngzì 壮族人民的文化遗产——方块壮字. In: Zhōngguó mínzú gǔ wénzì yánjiū 中国民族古文字研究 (Beijing, Zhōngguó shèhuì kēxué chūbǎnshè 中国社会科学出版社 1984).
• Lín Fāng 林方: Tán lìyòng gǔ Zhuàngzì yánjiū Guǎngxī Yuèyǔ fāngyán 谈利用古壮字研究广西粤语方言. In: Mínzú yǔwén 民族语文 2004.3:16–26.
• Gǔ Zhuàngzì zìdiǎn 古壮字字典 (Nanning, Guǎngxī mínzú chūbǎnshè 广西民族出版社 1989). Dictionary of old Zhuang characters; contains 4,900 characters and more than 10,000 variants.
• Zhuàng-Hàn cíhuì 壮汉词汇 (Nanning, Guǎngxī mínzú chūbǎnshè广西民族出版社 1984).