ภาษาดุงกาน
 | บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
| ภาษาดุงกาน | |
|---|---|
| Хуэйзў йүян Huejzw jyian | |
| ออกเสียง | [Hɤuɛjtsu jyiɑn] |
| ประเทศที่มีการพูด | คีร์กีซสถาน, คาซัคสถาน, อุซเบกิสถาน, ทาจิกิสถาน และ เติร์กเมนิสถาน |
| ภูมิภาค | หุบเขาเฟอร์กานา, แม่น้ำชู |
| จำนวนผู้พูด | 41,400 คน (2544) (ไม่พบวันที่) |
| ตระกูลภาษา | จีน-ทิเบต
|
| รหัสภาษา | |
| ISO 639-2 | sit |
| ISO 639-3 | dng |
ภาษาดุงกาน (ดุงกาน: Хуэйзў йүян Xuejzw jyian, รัสเซีย: Дунганский Язык Dunganskij jazyk, จีนตัวย่อ: 东干语; จีนตัวเต็ม: 東干語; พินอิน: Dōnggān yǔ) เป็นภาษาตระกูลจีน-ทิเบต ใช้พูดโดยชาวดุงกานหรือชาวหุยในเอเชียกลาง
การแพร่กระจายทางภูมิศาสตร์
[แก้]ส่วนใหญ่ใช้พูดในคีร์กีซสถาน และมีกระจายอยู่ในคาซัคสถาน อุซเบกิสถาน และรัสเซีย ชาวดุงกานเป็นลูกหลานของชาวจีนที่อพยพเข้าสู่เอเชียกลาง เป็นภาษาที่ใช้ในโรงเรียน หนังสือพิมพ์ฉบับแรกที่ตีพิมพ์ด้วยภาษาดุงกาน พิมพ์เมื่อ พ.ศ. 2475
สัทวิทยาและคำศัพท์
[แก้]คำศัพท์พื้นฐานไม่ต่างจากภาษาจีนมากนัก มีเสียงวรรณยุกต์ มีคำยืมจากภาษาอาหรับและภาษาเปอร์เซีย คำศัพท์ใกล้เคียงกับที่ใช้ในสมัยราชวงศ์ชิง ภาษาดุงกานไม่ได้รับอิทธิพลจากการจัดมาตรฐานภาษาจีนกลางในพุทธศตวรรษที่ 25 แต่ได้รับอิทธิพลจากภาษารัสเซียแทน
ระบบการเขียน
[แก้]เป็นภาษาในกลุ่มภาษาจีนภาษาเดียวที่ไม่ได้เขียนด้วยอักษรจีน เริ่มแรกชาวดุงกานที่เป็นมุสลิมเขียนด้วยอักษรอาหรับ รัฐบาลโซเวียตสั่งยกเลิกอักษรอาหรับใน พ.ศ. 2463 ให้ใช้อักษรละตินแทนจน พ.ศ. 2483 จึงใช้อักษรซีริลลิก แสดงเสียงวรรณยุกต์เฉพาะในพจนานุกรมเท่านั้น
