ขับเจ้ง
ขับเจ้ง (ซี่ เจิ้ง) | |
|---|---|
| 郤正 | |
| เจ้าเมืองปาเส (巴西太守 ปาซีไท่โฉ่ว)[1] | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 273 – ค.ศ. 278 | |
| กษัตริย์ | สุมาเอี๋ยน |
| นายอำเภออานหยาง (安陽令 อานหยางลิ่ง) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? – ค.ศ. 273 | |
| กษัตริย์ | สุมาเอี๋ยน |
| หัวหน้าห้องสมุดหลวง (秘書令 มี่ชูลิ่ง)[2] | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? – ค.ศ. ? | |
| กษัตริย์ | เล่าเสี้ยน |
| เจ้าพนักงานห้องสมุดหลวง (秘書郎 มี่ชูหลาง) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? – ค.ศ. ? | |
| กษัตริย์ | เล่าเสี้ยน |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | ไม่ทราบ นครเหยี่ยนชือ มณฑลเหอหนาน |
| เสียชีวิต | 278[1] |
| บุพการี |
|
| อาชีพ | นักเขียนความเรียง, กวี, ขุนนาง |
| ชื่อรอง | ลิ่งเซียน (令先) |
| ชื่อโดยกำเนิด | ซี่ จฺว่าน (郤纂) |
| บรรดาศักดิ์ | กวนไล่เหา (關內侯 กวานเน่ย์โหว) |
ขับเจ้ง (เสียชีวิต ค.ศ. 278) มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า ซี่ เจิ้ง (จีน: 郤正; พินอิน: Xì Zhèng) ชื่อรอง ลิ่งเซียน (จีน: 令先; พินอิน: Lìngxiān) เป็นนักเขียนความเรียง กวี และขุนนางของรัฐจ๊กก๊กในช่วงปลายยุคสามก๊กของจีน ต่อมารับราชการเป็นขุนนางในช่วงต้นของราชวงศ์จิ้น
ประวัติช่วงต้น
[แก้]ขับเจ้งเมื่อแรกเกิดมีชื่อว่าซี่ จฺว่าน (郤纂) เกิดในเมืองเหยี่ยนชือ (偃師) ซึ่งปัจจุบันอยู่ในมณฑลเหอหนาน เมื่อขับเจ้งอยู่ในวัยเด็ก ครอบครัวของขับเจ้งได้ย้ายจากนครลกเอี๋ยง (洛陽 ลั่วหยาง) ไปทางตะวันออกเข้าสู่มณฑลเอ๊กจิ๋ว (ปัจจุบันครอบคลุมพื้นที่ของมณฑลเสฉวนและนครฉงชิ่ง) บิดาของขับเจ้งคือซี่ อี (郤揖) เสียชีวิตขณะที่ขับเจ้งยังอยู่ในวัยเด็ก ขับเจ้งมีพรสวรรค์ในด้านภาษา และศึกษาในด้านประวัติศาสตร์และการปกครองด้วยตนเองเป็นส่วนใหญ่ โดยยืมตำราและความเรียงจากปัญญาชนทั่วมณฑลเอ๊กจิ๋ว[2] ขับเจ้งเข้ารับราชการในตำแหน่งเจ้าพนักงานของห้องสมุดหลวง (秘書郎 มี่ชูหลาง) ในที่สุดก็ขึ้นมามีตำแหน่งเป็นหัวหน้าห้องสมุดหลวง (秘書令 มี่ชูลิ่ง) เป็นเวลา 30 ปี
การล่มสลายของจ๊กก๊ก
[แก้]ขับเจ้งในฐานะหัวหน้าห้องสมุดหลวงเป็นข้าราชการระดับสูงที่มีความยุติธรรมในราชสำนักจ๊กก๊ก ฮุยโฮขันที่ผู้มีอำนาจมีความรู้สึกคลุมเครือต่อขับเข้ง ขับเจ้งจึงสามารถหลีกเลี่ยงความขัดแย้งทางการเมืองจากการขึ้นสู่อำนาจของฮุยโฮ[2]
ผลงานที่สำคัญที่่สุดในประวัติศาสตร์ของขับเจ้งคืองานเขียนเอกสารยอมจำนนของเล่าเสี้ยนต่อเตงงายขุนนพลของวุยก๊ก ซึ่งยังคงปรากฏอยู่ในสามก๊กจี่[3] ขับเจ้งยังคงภักดีต่อเล่าเสี้ยนอย่างสูง และเป็นหนึ่งในสองอดีตข้าราชการระดับสูงของจ๊กก๊กที่ละทิ้งครอบครัวและตามเล่าเสี้ยนไปยังนครหลวงลกเอี๋ยงในช่วงที่จงโฮยก่อกบฏในปี ค.ศ. 264[1] ขับเจ้งเป็นหนึ่งในห้าอดีตข้าราชการของจ๊กก๊กที่ได้รับการตั้งให้มีบรรดาศักดิ์โหว (侯) โดยราชสำนักวุยก๊ก[4]
ในลกเอี๋ยง เล่าเสี้ยนพึ่งพาคำแนะนำของขับเจ้งในเรื่องการวางตัวและความเหมาะสม[1] ในฮั่นจิ้นชุนชิว (漢晉春秋) ของสี จั้วฉื่อ (習鑿齒) ระบุว่าสุมาเจียวผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์แห่ววุยก๊กเคยถามเล่าเสี้ยนว่าคิดถึงจ๊กก๊กมากแค่ไหน คำตอบที่โด่งดังของเล่าเสี้ยนคือตอบว่าสนุกเกินกว่าจะคิดถึงจ๊กก๊ก ขับเจ้งไปหาเล่าเสี้ยนและแนะนำเล่าเสี้ยนว่าหากสุมาเจียวถามเรื่องนี้อีกครั้ง คำตอบที่เหมาะสมคือให้คร่ำครวญว่าตนถูกแยกจากสุสานของตระกูลไปไกลแค่ไหน[5]
ในปี ค.ศ. 273 ขับเจ้งได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้าเมืองของเมืองปาเส (巴西郡 ปาซีจฺวิ้น) ซึ่งปัจจุบันอยู่ทางตะวันออกของมณฑลเสวนและทางเหนือของนครฉงชิ่ง[1] ทำให้ขับเจ้งได้กลับไปทางตะวันตกในวัยชรา ผลงานของขับเจ้งมีเพียงเอกสารยอมจำนนของเล่าเสี้ยนถึงเตงงาย และอีกบทความหนึ่งที่หลงเหลือ ทั้งสองงานเขียนปรากฏอยู่ในสามก๊กจี่