สงครามพร่ากำลัง (อาหรับ–อิสราเอล)
| สงครามพร่ากำลัง (อาหรับ–อิสราเอล) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 กษัตริย์ฮุสเซนเสด็จมาหลังยุทธการคารามา | |||||||
| |||||||
| คู่สงคราม | |||||||
 อิสราเอล |
 PLO จอร์แดน
 ซีเรีย[2] | ||||||
| ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ | |||||||
|
เลวี เอชโคล Yigal Allon Zalman Shazar ไฮม์ บาร์-เลียฟ โมร์เดชาย ฮอด อูซี นาร์คิส |
 ญะมาล อับดุนนาศิร อาหมัด อิสมาอิล อาลี อันวัร อัสซาดาต Saad El Shazly Abdul Munim Riad † Nikolai Yurchenko † | ||||||
| กำลัง | |||||||
| 275,000 นาย (รวมกองกำลังสำรอง) |
อียิปต์ian: 200,000 สหภาพโซเวียต: 10,700–15,000[4] จอร์แดนian: 15,000[5] PLO: 900-1,000[6][7] | ||||||
| ความสูญเสีย | |||||||
|
เสียชีวิต 694[8]–1,424[9] นาย ประชาชนถูกฆ่า 227 คน[8] บาดเจ็บ 2,659 นาย ซึ่ง 999 นายอยู่ในอียิปต์[8] เครื่องบินถูกทำลาย 14[10]–30[11] ลำ |
อียิปต์: เสียชีวิต 2,882 คน (รวมประชาชนที่ถูกฆ่า)[12]–10,000[10] บาดเจ็บ 6,285 นาย[13] เครื่องบินสูญเสีย 60[11]–114 ลำ[14] PLO: เสียชีวิต 1,828 คน ถูกจับเป็นเชลย 2,500 คน [15]จอร์แดน: เสียชีวิต 40-84 นาย บาดเจ็บ 108-250 นาย ถูกจับเป็นเชลย 4 คน รถถังถูกทำลาย 30 คันสหภาพโซเวียต: เสียชีวิต 58 นาย[16] เครื่องบินถูกทำลาย 4–5 ลำ (ซึ่งหนึ่งในนั้นมีนายพลอากาศNikolai Yurchenko) คิวบา: เสียชีวิต 180 นาย บาดเจ็บ 250 นาย[17] ซีเรีย: บาดเจ็บนับร้อย[2] | ||||||
สงครามพร่ากำลัง (อาหรับ: حرب الاستنزاف Ḥarb al-Istinzāf, ฮีบรู: מלחמת ההתשה Milhemet haHatashah) ที่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้ระหว่างอิสราเอลกับอียิปต์ จอร์แดน องค์การปลดปล่อยปาเลสไตน์ และพันธมิตรระหว่าง ค.ศ. 1967–1970
หลังจากที่ 1967 สงครามหกวันไม่มีความพยายามทางการทูตอย่างรุนแรงพยายามที่จะแก้ไขปัญหาที่เป็นหัวใจของความขัดแย้งอาหรับอิสราเอล ในเดือนกันยายนปี 1967 รัฐอาหรับไดมีนโยบายปิดกั้นสันติภาพ, การรับรู้หรือการเจรจากับอิสราเอล".ประธานาธิบดีอียิปต์ญะมาล อับดุนนาศิร เชื่อว่ามีเพียงวิธีเดียวที่สามารถทำให้กองกำลังอิสราเอลออกจากคาบสมุทรไซนายได้คือการใช้กำลัง.[18][19]
การโจมตีช่วงแรกเป็นการใช้ปืนใหญ่ยิงข้ามชายแดน และรุกรานขนาดเล็ก แต่ปี 1969 กองทัพอียิปต์ตัดสินใจจะเข้าโจมตีขนานใหญ่ตามแนวคลองสุเอซตามด้วยการโจมตีทางอากาศอย่างกว้างขวางในวันที่ 8 มีนาคม 1969[18][20]โดยมีสนับสนุนสหภาพโซเวียต ซึ่งได้เข้ามาสนับสนุนอย่างเต็มกำลังในปฏิบัติการป้องกันน่านฟ้าอียิปต์ Rimon 20 ผลทำให้นายพลอากาศNikolai Yurchenko ผู้นำกองโซเวียตกำลังในอียิปต์เสียชีวิต
การสู้รบดำเนินต่อไปจนถึงสิงหาคม 1970 และจบลงด้วยการรบชายแดนที่เหลือเช่นเดียวกับเมื่อเริ่มสงครามโดยไม่มีการเจรจาสันติภาพอย่างจริงจัง
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Pollack 2002, p. 93–94, 96.
- ↑ 2.0 2.1 "The War: Lebanon and Syria". Dover.idf.il. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-03-24. สืบค้นเมื่อ 2013-03-12. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่สมเหตุสมผล มีนิยามชื่อ "autogenerated1" หลายครั้งด้วยเนื้อหาต่างกัน - ↑ http://mfa.gov.il/MFA/AboutIsrael/History/Pages/The%20War%20of%20Attrition%20-1968-70.aspx
- ↑ Russian Aviation and Air Power in the Twentieth Century, Robin D. S. Higham, John T. Greenwood, Von Hardesty, Routledge, 1998, p.227
- ↑ Fruchter-Ronen I, (2008), pp. 244–260
- ↑ Morris (1999), p. 368
- ↑ Wallach, Jedua; Ayalon, Avraham; Yitzhaki, Aryeh (1980). "Operation Inferno". in Evyatar Nur. Carta's Atlas of Israel, Volume 2
- ↑ 8.0 8.1 8.2 Schiff, Zeev, A History of the Israeli Army (1870–1974) , Straight Arrow Books (San Francisco, 1974) p. 246, ISBN 0-87932-077-X
- ↑ Lorch, Netanel (September 2, 2003). "The Arab-Israeli Wars". Israeli Ministry of Foreign Affairs. สืบค้นเมื่อ March 3, 2007.
- ↑ 10.0 10.1 Benny Morris, Righteous victims: a history of the Zionist-Arab conflict, 1881–2001, Random House (1999), page 362. ISBN 978-0-679-74475-7.
- ↑ 11.0 11.1 Nicolle and Cooper, 32–33
- ↑ Saad el-Shazly, The Crossing of Suez. p. 195. ISBN 978-0-9604562-2-2.
- ↑ Uri Bar, The Watchman Fell Asleep: The Surprise Of Yom Kippur And Its Sources. p.15. ISBN 978-0-7914-6482-3.
- ↑ Insight Team of the London Sunday Times, Yom Kippur War, Double Day & Company (1974) Page 42
- ↑ Zeev Schiff, History of the Israeli Army 1870–1974, Straight Arrow Books (1974) ISBN 0-87932-077-X, page 246
- ↑ A list of known Soviet army losses of manpower during The War of attrition (รัสเซีย)
- ↑ Karsh, Efraim: The cautious bear: Soviet military engagement in Middle East wars in the post-1967 era
- ↑ 18.0 18.1 อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อdunstan - ↑ "Egypt Will Fight, Nasser Shouts". Pittsburgh Post-Gazette: 2. November 24, 1967.
- ↑ Aloni, Shlomo (2004). Israeli Mirage and Nesher Aces. Osprey. pp. 46–53.
 | บทความประวัติศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |