ข้ามไปเนื้อหา

แซมี เซย์น

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก ซามี เซน)
แซมี เซย์น
ชื่อเกิดRami Sebei
เกิด (1984-07-12) กรกฎาคม 12, 1984 (41 ปี)
Laval, Quebec, Canada
คู่สมรสKhadija Sebei (สมรส 2018)
บุตร1
ประวัติมวยปล้ำอาชีพ
ชื่อบนสังเวียนBig Larry[1]
El Generico[2]
Rami Sebei[1]
Sami Zayn[3]
Stevie McFly[1]
ส่วนสูง6 ฟุต 1 นิ้ว (185 เซนติเมตร)[3]
น้ำหนัก212 ปอนด์ (96 กิโลกรัม)[3]
มาจากMontreal, Quebec, Canada[3]
Tijuana, Mexico[2]
ฝึกหัดโดยJerry Tuite[1]
Savio Vega[1]
เปิดตัว1 มีนาคม 2002[1]

รามี เซเบ (Rami Sebei; อาหรับ : رامي السباعي) เกิด 12 กรกฎาคม ค.ศ. 1984[4] เป็นนักมวยปล้ำอาชีพชาวแคนาดา-ซีเรียที่เซ็นสัญญากับ WWE ภายใต้ชื่อ แซมี เซย์น (Sami Zayn) เขาเคยปล้ำอยู่ตามสมาคมอิสระในชื่อ เอล เจเนริโก (El Generico) โดยใช้กิมมิคของลูชาดอร์จากเม็กซิโกที่มีเสียงเชียร์ "โอเล!" เขาปล้ำขณะสวมหน้ากากตั้งแต่ปี 2002 จนถึง 2013 เมื่อเซ็นสัญญากับ WWE เขาเริ่มปล้ำโดยไม่ต้องสวมหน้ากาก[5]

ประวัติเส้นทางอาชีพ

[แก้]
ในตอนใส่หน้ากากใช้ชื่อ เอล เจเนริโก

สมาคมอิสระ (2002–2013)

[แก้]

เขาเริ่มต้มเส้นทางมวยปล้ำอาชีพเมื่อวันที่ 1 มีนาคม 2002 กับสมาคม FLQ ในควิเบก ในชื่อ สตีวี แม็กฟลาย[6] วันที่ 14 กรกฎาคมเริ่มต้นอาชีพกับสมาคมอิสระแห่งแรกในบ้านเกิดของเขาที่ International Wrestling Syndicate (IWS) ในชื่อ เอล เจเนริโก ซึ่งเป็นนักมวยปล้ำสวมหน้ากาก สไตล์ลูชาโดร์ อารมณ์ขันแต่ก็มีฝีมือจริงจัง และเป็นขวัญใจแฟนอินดี้ทั่วโลก[6] และยังคว้าแชมป์ IWS World Heavyweight Championship[7][8]

ในปี 2004 เขาเปิดตัวกับสมาคม Pro Wrestling Guerrilla (PWG) เส้นทางของเขาใน PWG บอกเลยว่านี่คือช่วงที่ทำให้เขากลายเป็นตำนานในวงการอินดี้ระดับโลก และยังสร้างแมตช์ระดับคลาสสิกไว้มากมาย โดยเฉพาะกับ Kevin Steen และนักปล้ำอีกหลายคน[7] เขาได้คว้าแชมป์แท็กทีม PWG ถึง 5 สมัย[9][10] อีกทั้งยังสามารถคว้าแชมป์โลกของ PWG ได้ถึง 2 สมัย[11][12] และยังเป็นผู้ชนะทัวร์นาเมนต์ Battle of Los Angeles ประจำปี 2011 อีกด้วย[13] เขาปล้ำแมตช์อำลาให้กับ PWG เมื่อวันที่ 12 มกราคม 2013 เมื่อเขาและสตีนเข้าร่วมการแข่งขันทัวร์นาเมนต์ชิงแชมป์แท็กทีม Dynamite Duumvirate ประจำปี 2013 หลังจากเอาชนะ Briscoe Brothers และ Future Shock (Adam Cole และ Kyle O'Reilly) เจเนริโกและสตีนก็พ่ายแพ้ในรอบชิงชนะเลิศให้กับ The Young Bucks[14]

ในปี 2005 เขาเปิดตัวกับสมาคม CHIKARA Pro Wrestling ถือเป็นอีกหนึ่งสมาคมอิสระที่เขาฝากผลงานไว้ไม่น้อย แม้จะไม่ใช่เวทีหลักของเขาแบบ PWG หรือ ROH แต่ก็เป็นจุดที่เขาได้แสดงความสามารถทั้งมุกตลก คาแรกเตอร์ และมวยปล้ำแท็กทีมที่เข้ากับสไตล์ของ CHIKARA ได้เป็นอย่างดี คาแรกเตอร์ของเอล เจเนริโก เข้ากับ CHIKARA อย่างลงตัว เพราะ CHIKARA มีธีมเน้นฮีโร่/การ์ตูน/แอ็กชันแฟนตาซี + ลูชาโดร์ โดยเข้าร่วมการแข่งขัน Tag World Grand Prix ปี 2005 ร่วมทีมกับ Steen ในฐานะทีม IWS ทีมได้เข้าถึงรอบก่อนรองชนะเลิศของการแข่งขัน ก่อนที่จะพ่ายแพ้ให้กับ SuperFriends (Chris Hero และ Mike Quackenbush)[15] ต่อมาเขาได้เป็นร่วมลงแข่งขันและผู้ชนะคว้าแชมป์ Rey de Voladores ปี 2011[16][17] แฟนๆ ของ CHIKARA รักเอล เจเนริโก เพราะเขาคือ "ตัวละครในโลกการ์ตูนที่มีชีวิตจริง" แม้จะไม่ได้คว้าแชมป์ใน CHIKARA แต่เป็นที่รักของแฟนๆ และถือว่าเป็นตัวละครในตำนานของสมาคม[18]

ในปี 2004 เขาได้เปิดตัวกับสมาคมอินดี้ชื่อดังอย่าง Ring of Honor (ROH) คือหนึ่งในเวทีที่ เอล เจเนริโก สร้างชื่อเสียงระดับตำนาน ร่วมกับนักมวยปล้ำระดับแถวหน้า และเป็นจุดเริ่มต้นของหนึ่งใน "ศึกที่ดีที่สุดในวงการอินดี้" กับ Kevin Steen (Kevin Owens) ซึ่งกลายเป็นตำนานที่ลากยาวไปจนถึง WWE โดยเขาเปิดตัวในศึก Final Battle วันที่ 26 ธันวาคม 2004 ในชื่อ The Weapon Of Mask Destruction #2 ซึ่งเขาพ่ายแพ้ให้กับ Jay Lethal[19] ต่อมาเขาร่วมทีมกับ Kevin Steen ในนาม Steenerico และสามารถคว้าแชมป์แท็กทีม ROH ได้ร่วมกันในปี 2008 ทั้งคู่ยังได้มีแมตช์กับคู่แท็กทีมแถวหน้าของ ROH เช่น The Briscoes, Age of the Fall, The American Wolves[20][21] หลังจากที่ Steenerico พ่ายแพ้ในแมตช์แท็กทีมสำคัญ Kevin Steen กลับหักหลัง El Generico อย่างแรงในศึก Final Battle 2009 Steen แสดงท่าทีเป็นอธรรมโหดเหี้ยม พูดจาดูถูก และปฏิเสธเพื่อนเก่าที่เคยเป็นพันธมิตร เขาถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวในสมรภูมิ ROH ที่โหดร้าย[22] ความบาดหมางของทั้งคู่กลายเป็นเรื่องราวสุดเข้มข้นของ ROH Steen ด่าทอเขาอย่างหนัก รวมถึงกล่าวหาเขาว่า “ไม่มีตัวตน” และ “ไม่คู่ควรกับแฟนๆ” เอล เจเนริโกกลายเป็นธรรมะที่นิ่งเงียบ ไม่พูดมาก แต่สู้เต็มที่ในทุกแมตช์ เรื่องราวคู่นี้พัฒนาความลึกทางอารมณ์จนได้รับคำชมว่าเป็นหนึ่งในเรื่องราวมวยปล้ำที่ดีที่สุดในโลกอินดี้[23] ในศึก Final Battle วันที่ 18 ธันวาคม 2010 เอล เจเนริโก และสตีน ได้ยุติความบาดหมางที่กินเวลานานหนึ่งปีลงด้วยศึก Fight Without Honor ที่ไม่ได้รับอนุญาต ซึ่งเจเนริโกได้นำหน้ากากของเขามาเสี่ยงกับอาชีพนักมวยปล้ำ ROH ของสตีน แมตช์นี้เต็มไปด้วยความเข้มข้นทางอารมณ์และการเล่าเรื่องที่สมบูรณ์แบบ ผลลัพธ์คือเจเนริโกชนะอย่างดราม่า สตีนถูกบังคับให้ออกจาก ROH ชั่วคราว แมตช์นี้ได้รับคำชมจากนักวิจารณ์และแฟนๆ ว่าเป็นแมตช์แห่งปี และกลายเป็นต้นแบบของเรื่องราวแบบ “old school wrestling drama”[24] ในศึก Best in the World ปี 2011 เขาสามารถคว้าแชมป์ ROH World Television Championship ได้จาก Christopher Daniels เป็นแชมป์เดี่ยวเส้นแรกของเขาใน ROH[25] ก่อนเสียแชมป์ให้ Jay Lethal[26] สตีนกลับมาสู่ ROH ในปี 2012 ในฐานะแชมป์โลกฝ่ายอธรรม เริ่มความบาดหมางกับเจเนริโกอีกครั้ง ซึ่งตอนนี้เขากำลังเป็นดาวเด่นสูงสุดของ ROH การแข่งขันครั้งสุดท้ายของพวกเขาคือที่ Final Battle 2012 ในแมตช์ Ladder War เพื่อชิงแชมป์โลก ROH แมตช์นี้ดุเดือด รุนแรง และเต็มไปด้วยความทรงจำของศึกที่ผ่านมา ผลคือสตีนชนะในแมตช์สุดท้ายก่อนที่เจเนริโกจะย้ายไป WWE แมตช์นี้เป็นการปิดตำนานศึกคู่ปรับที่แฟนๆ ติดตามกันมาตลอด 7 ปี ความบาดหมางของเอล เจเนริโก และ เควิน สตีนใน ROH คือบทเรียนชั้นดีของการสร้างเรื่องราวในวงการมวยปล้ำ ที่ทั้งความสัมพันธ์มิตรภาพ, ความทรยศ และการแก้แค้น ถูกนำเสนอออกมาอย่างยอดเยี่ยมผ่านการปล้ำที่มีอารมณ์และเทคนิคสูง ส่งผลให้ทั้งคู่เป็น “คู่ปรับในตำนาน” ของวงการอินดี้มวยปล้ำ[27]

เจเนริโกเดินทางไปญี่ปุ่นในช่วงฤดูร้อนปี 2007 โดยร่วมงานกับสมาคมดราก้อนเกต (DG) ในฐานะตัวแทนชาวต่างชาติของค่าย New Hazard[28][29] เขากลับมาที่สมาคมอีกครั้งในเดือนกรกฎาคม 2008 โดยได้รับการประกาศให้เป็น "นักเรียนแลกเปลี่ยนต่างประเทศ" ของโทซาวะจุกุ[30] เขาได้ร่วมทัวร์ดราก้อนเกตเป็นครั้งที่สามในเดือนตุลาคม 2009 โดยเขาเล่นมวยปล้ำในฐานะสมาชิกของค่าย Kamikaze[31]

ในช่วงต้นปี 2011 เขาเริ่มปรากฏตัวเป็นประจำให้กับ Union Pro Wrestling ซึ่งเป็นรายการพี่น้องของ DDT Pro-Wrestling ของญี่ปุ่น โดยเปิดตัวเมื่อวันที่ 3 มกราคมด้วยชัยชนะเหนือ Shinichiro Tominaga[32] วันที่ 19 กันยายน เขาคว้าแชมป์รายการแรกในญี่ปุ่นเอาชนะ อิซามิ โคดากะ เพื่อตำแหน่งแชมป์ DDT Extreme Championship[33] หลังจากป้องกันแชมป์ได้สำเร็จกับ ชูจิ อิชิกาวะ และ ซันชิโร ทากากิ[34][35] เขาเสียแชมป์คืนให้กับ โคดากะ เมื่อวันที่ 3 มกราคม 2012[36]

นอกจากนี้เขายังได้ปรากฏตัวในสมาคมหลักของ Union Pro, DDT Pro-Wrestling โดยเฉพาะอย่างยิ่งเอาชนะ Kota Ibushi ในแมตช์กลับมาของ Ibushi จากอาการบาดเจ็บที่ไหล่เมื่อวันที่ 4 พฤษภาคม 2012[37] เมื่อวันที่ 18 สิงหาคม เขาได้ต่อสู้แมตช์แรกใน Nippon Budokan โดยเอาชนะ Konosuke Takeshita ที่เป็นมือใหม่ได้[38] เมื่อวันที่ 30 กันยายน เอาชนะ Ibushi และคว้าแชมป์ KO-D Openweight Championship ซึ่งเป็นแชมป์สูงสุดของ DDT[39][40] เขาป้องกันแชมป์ได้สำเร็จครั้งแรกเมื่อวันที่ 21 ตุลาคม ในการรีแมตช์กับ Ibushi[41] เมื่อวันที่ 25 พฤศจิกายน เอาชนะ Mikami แชมป์แท็กทีม KO-D เพื่อป้องกันแชมป์ไว้ได้[42] เมื่อวันที่ 23 ธันวาคม เขาเสียแชมป์ KO-D Openweight Championship ให้กับ Kenny Omega[43]

เมื่อวันที่ 31 มีนาคม 2012 เจเนริโกได้เปิดตัวใน Dragon Gate USA (DGUSA) เมื่อเขาเอาชนะ Chuck Taylor, Cima, Lince Dorado, Rich Swann และ Samuray del Sol ในแมตช์ 6 คน[44] เมื่อวันที่ 13 เมษายน ได้เปิดตัวใน Evolve ซึ่งเป็นสมาคมที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับ DGUSA โดยแพ้ให้กับ Low Ki[45] หลังจากนั้นก็แพ้อีกครั้งให้กับ Ricochet ในวันที่ 11 พฤษภาคม[46] เขาประสบความสำเร็จในการได้รับชัยชนะครั้งแรกในสมาคมเมื่อวันที่ 12 พฤษภาคม โดยเอาชนะ Sami Callihan[47] เขาเอาชนะ Samuray del Sol ใน Evolve 14 ในวันที่ 28 มิถุนายน และแพ้ในการแข่งขันรีแมตช์ในวันถัดมาที่ Evolve 15[48][49] เขากลับมาที่ Dragon Gate USA ในวันที่ 28 กรกฎาคม เมื่อเขาและ Samuray พ่ายแพ้ในแมตช์แท็กทีมให้กับ A. R. Fox และ Cima[50] ในวันที่ 8 กันยายน เขาและ Samuray del Sol ได้เผชิญหน้ากันอีกครั้งในคู่เอก Evolve ซึ่งเจเนริโกเป็นฝ่ายชนะ[51] ในวันที่ 4 พฤศจิกายน ในงาน Freedom Fight 2012 ของ Dragon Gate USA เขาและ Samuray ได้เอาชนะ Genki Horiguchi และ Ryo Saito ได้[52] ทั้งสองยังคงเดินหน้าสู่ชัยชนะต่อไปในวันที่ 8 ธันวาคม ในงาน Evolve 18 โดยเอาชนะ Super Smash Bros (Player Uno และ Stupefied)[53]

ตั้งแต่ปี 2005 เป็นต้นมา เอล เจเนริโก ได้ปรากฏตัวหลายครั้งในสมาคม German Westside Xtreme Wrestling (wXw)[54] เมื่อวันที่ 4 มีนาคม 2012 เอาชนะ Tommy End เพื่อคว้าชัยชนะในการแข่งขัน 16 Carat Gold Tournament ของ wXw ปี 2012[55] เมื่อวันที่ 19 พฤษภาคม เอาชนะ Big van Walter เพื่อคว้าแชมป์ wXw Unified World Wrestling Championship[56] ซึ่งเขาครองแชมป์ไว้ได้จนถึงวันที่ 12 สิงหาคม เมื่อเขาแพ้ให้กับ Axel Tischer ในแมตช์สี่เส้าซึ่งมี Bad Bones และ Karsten Beck ร่วมอยู่ด้วย[57] ในเดือนตุลาคม 2009 เขาเดินทางไปโปแลนด์เพื่อเข้าร่วมงาน Do or Die Wrestling ที่วอร์ซอ โดยเอาชนะ Michael Kovac ได้ในคู่เอก[58] ในเดือนพฤษภาคม 2010 ได้ขึ้นปล้ำในคู่เอกของรายการ Stand Alone ของ Capital City Championship Combat วันที่ 23 ตุลาคม ได้เข้าร่วมการแข่งขันมวยปล้ำครั้งแรกของ Pro Wrestling Superstars ที่เมืองแจ็กสันวิลล์ รัฐนอร์ทแคโรไลนา โดยเขาได้ร่วมทีมกับพอล ลอนดอน เพื่อเอาชนะโจอี ซิลเวีย และเจก แมนนิง[59]

วันที่ 11 มกราคม 2011 เอล เจเนริโก ได้เข้าร่วมการแข่งขันมวยปล้ำแบบดาร์กแมตช์กับโททอล นอนสต็อป แอคชั่น เรสต์ลิง (TNA) ในการบันทึกเทป Impact! ของรายการ แต่แพ้ให้กับอะเมซิ่ง เรด[60] วันที่ 20 เมษายน ได้เข้าร่วมการแข่งขันมวยปล้ำครั้งแรกในอเมริกาใต้ โดยได้เข้าร่วมการแข่งขันให้กับลีดเดอร์ เรสต์ลิง แอสโซซิเอชัน (LWA) ของรายการเปรู โดยเผชิญหน้ากับอะโพคาลิปซิส แอ็กเซิล และไกเซอร์ ในแมตช์ชิงอันดับหนึ่ง เพื่อหาผู้ท้าชิงตำแหน่ง "Campeón Máximo" ของรายการ ซึ่งไกเซอร์เป็นฝ่ายชนะ[61] วันที่ 24 เมษายน ได้ขึ้นปล้ำให้กับ Xplosion Nacional de Lucha (XNL) ซึ่งเป็นรายการแข่งขันมวยปล้ำอาชีพของชิลี โดยแพ้ให้กับ Crazy Sid ในแมตช์สามเส้าของผู้ท้าชิงอันดับหนึ่งของ XNL Championship ซึ่งมี XL ร่วมด้วย[62] วันที่ 26 กุมภาพันธ์ 2012 เอาชนะ อีวาน "โลโคโมทีฟ" มาร์คอฟ ในการแข่งขันของ Independent Wrestling Federation (IWF) ซึ่งเป็นรายการของรัสเซีย[63] วันที่ 8 กันยายน ได้ขึ้นปล้ำให้กับ Combat Zone Wrestling (CZW) และท้าชิงแชมป์ CZW World Heavyweight Championship ให้กับมาซาดา แต่ไม่ประสบความสำเร็จ[64]

หลังจากเซ็นสัญญากับ WWE เอล เจเนริโก ได้ขึ้นปล้ำอาชีพอิสระครั้งสุดท้ายในแคนาดาเมื่อวันที่ 18 มกราคม 2013 ให้กับ Hart Legacy Wrestling (HLW) ซึ่งเป็นรายการแข่งขันมวยปล้ำอาชีพในแคลกะรี ในแมตช์เปิดสนามแบบคัดออกสี่คน เอล เจเนริโก และ ซามูเรย์ เดล โซล คว้าชัยชนะเหนือ แคม!คาเซ และ พีท วิลสัน, ไบรอัน เคจ และ เทรนต์ บาร์เรตา และ แอนดรูว์ ฮอว์กส์ และ ไรอัน โรลลินส์ ส่งผลให้ทั้งคู่ได้สิทธิ์ในแมตช์แท็กทีมสิบคนของเมนอีเวนต์ ซึ่งพวกเขาได้ร่วมทีมกับ บาร์เรตา, เดวีย์ บอย สมิธ จูเนียร์ และ แจ็ค อีแวนส์ แต่พ่ายแพ้ให้กับทีมเท็ดดี้ ฮาร์ต, เคจ, แคม!คาเซ, ฟลิป เคนดริก และ วิลสัน โดยฮาร์ตสามารถกด เจเนริโก ลงได้สำเร็จ[65][66]

ดับเบิลยูดับเบิลยูอี (2013–ปัจจุบัน)

[แก้]

วันที่ 9 มกราคม 2013 มีรายงานว่าเขาได้เซ็นสัญญากับ WWE[67][68][69] วันรุ่งขึ้นก็ได้ระบุว่าเขาและ WWE ได้ตกลงที่จะจัดการด้วยวาจาที่จะมีการเซ็นสัญญาหลังจากเขาผ่านการทดสอบทางการแพทย์[70][71] ในวันที่ 30 มกราคมมีรายงานว่าเขาได้ผ่านการทดสอบทางการแพทย์ของเขาและเซ็นสัญญาอย่างเป็นทางการกับ WWE[72] วันที่ 13 กุมภาพันธ์ เขาได้เปิดตัวในค่ายพัฒนาทักษะ NXT, แต่ไม่ได้ปล้ำ[73] เขาเปิดตัวขึ้นปล้ำ NXT ครั้งแรกเมื่อวันที่ 7 เดือนมีนาคมในแทมปา, ฟลอริดาโดยปล้ำแท็กทีมภายใต้ชื่อจริงของเขา[74][75][76] ต่อมาเขาได้ใช้ชื่อในการปล้ำว่า แซมี เซย์น[77] ใน NXT 21 สิงหาคม แพ้ซีซาโรในแมตช์ชนะ 2 ใน 3 ยกสุดมันส์[78][79] NXT Arrival ในปี 2014 แพ้ซีซาโรในการรีแมตช์[80][81] ใน NXT TakeOver แพ้ไทเลอร์ บรีซในการหาผู้ท้าชิงอันดับ1 แชมป์ NXT[82][83][84] ใน NXT TakeOver: Fatal 4-Way ได้ร่วมสี่เส้าชิงแชมป์ NXT แต่เป็นเนวิลล์ที่ป้องกันได้[85][86] ใน NXT TakeOver: R Evolution เซย์นสามารถคว้าแชมป์ NXT สมัยแรกได้จากเนวิลล์ หลังแมตช์บรรดาสตาร์ NXT ออกมาร่วมแสดงความยินดีกันมากมายรวมทั้งเควิน โอเวนส์ เพื่อนรักของเขาด้วย สตาร์ NXT ช่วยกันแห่เซย์นฉลองแชมป์บนเวทีก่อนจะแยกย้ายกันกลับไป แต่โอเวนส์กลับมาอัดเซย์นแล้วก็จับ Powerbomb ใส่ขอบเวที ทำให้ทั้งคู่เป็นศัตรูคู่แค้นกัน[87] ใน NXT TakeOver: Rival เสียแชมป์ให้กับโอเวนส์ หลังจากครองได้เพียง 62 วัน[88][89] ต่อมาเซย์นได้รับบาดเจ็บที่ไหล่จากการปล้ำชิงแชมป์ยูเอสกับจอห์น ซีนาในรอว์ 4 พฤษภาคม 2015 ที่มอนทรีออล[90][91][92][93] ใน NXT TakeOver: Unstoppable ได้รีแมตช์ชิงแชมป์ NXT กับโอเวนส์แต่จบแบบไม่มีผลตัดสิน หลังแมตช์ถูกโอเวนส์อัดซ้ำแต่ซามัว โจได้ออกมาช่วย[94] หลังจากพักเป็นเวลา 7 เดือนก็ได้กลับมาขึ้นปล้ำใน NXT วันที่ 23 ธันวาคม (บันทึกเทปจาก NXT TakeOver: London) ชนะไท ดิลลิงเจอร์[95]

เซย์นได้เซอร์ไพรส์เข้าร่วมรอยัลรัมเบิล (2016) เป็นลำดับที่ 20 โดยจัดการเหวี่ยงอดีตเพื่อนอย่าง เควิน โอเวนส์ ออกจากเวที ก่อนจะถูกบรอน สโตรว์แมนเหวี่ยงออก[96] รอว์ 7 มีนาคมได้เปิดตัวในค่ายหลักมาอัดโอเวนส์ที่กำลังจะทำร้ายเนวิลล์หลังจากจบแมตช์[97] ใน NXT TakeOver: Dallas ได้ปล้ำอำลาใน NXT โดยแพ้ให้กับชินซูเกะ นากามูระ[98] 2 วันต่อมาก็ได้ร่วมปล้ำเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 32 ในการไต่บันได 7 คนชิงแชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัลแต่เป็นแซก ไรเดอร์ที่คว้าแชมป์ไปได้[99][100] ในเพย์แบ็ก (2016) แพ้โอเวนส์[101] ในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2016) แพ้สี่เส้าชิงแชมป์อินเตอร์[102] ในมันนีอินเดอะแบงก์ (2016) ได้เข้าร่วมไต่บันไดชิงกระเป๋าสิทธิ์ชิงแชมป์ WWE แต่เป็นดีน แอมโบรสที่คว้าไปได้[103] 19 กรกฎาคมได้ถูกดราฟท์ไปสังกัดรอว์[104] ในแบทเทิลกราวด์ (2016) ชนะโอเวนส์ไปได้เป็นการจบเรื่องราวความแค้นทั้งคู่[105] รอว์ 12 กันยายนได้เป็นแขกรับเชิญ Highlight Reel ของคริส เจริโค และถูกเจริโคทำร้าย[106] จึงได้เจอกันในแคลชออฟแชมเปียนส์ (2016) แต่ก็แพ้[107] รอว์ 7 พฤศจิกายนชนะรูเซฟได้สิทธิ์ชิงแชมป์อินเตอร์กับดอล์ฟ ซิกก์เลอร์ของทางฝั่งสแมคดาวน์ แต่ซิกก์เลอร์เสียแชมป์ให้เดอะมิซซะก่อน ทำให้ชิงกับมิซแทนในเซอร์ไวเวอร์ซีรีส์ (2016) สุดท้ายก็ไม่สามารถเอาแชมป์มารอว์ได้ ในโรดบล็อก: เอ็นด์ออฟเดอะไลน์ชนะบรอน สโตรว์แมนโดยปล้ำจนครบเวลากำหนด 10 นาที ก่อนจะแพ้สโตรว์แมนในลาสแมนสแตนดิ้ง รอว์ 23 มกราคมชนะเซธ รอลลินส์ได้สิทธิ์เข้าร่วมรอยัลรัมเบิล (2017) โดยออกมาเป็นลำดับที่ 8 แต่ไม่ชนะ รอว์คืนต่อมาชนะแชมป์ยูเอส คริส เจริโคแบบนอกรอบ ทำให้ได้ชิงแชมป์สัปดาห์ถัดมาแต่ไม่สำเร็จ ก่อนจะแพ้ซามัว โจในฟาสต์เลน (2017)[108][109] รอว์ 27 มีนาคมชนะโอเวนส์ในการเดิมพันอาชีพและได้สิทธิ์ร่วมแบทเทิลรอยัลชิง ถ้วยอ็องเดรเดอะไจแอนท์ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 33 แต่ไม่ชนะ[110]

เมษายน 2017 เซย์นได้ย้ายมาดินแดนแห่งโอกาสอย่างสแมคดาวน์[111] แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จใดๆ โดยแพ้ 6 เส้าหาผู้ท้าชิงแชมป์ WWE แพ้ชิงกระเป๋าสิทธิ์มันนีอินเดอะแบงก์ (2017) และแพ้แบทเทิลรอยัลหาผู้ท้าชิงแชมป์ยูเอส จนกระทั่งในเฮลอินเอเซล (2017) เซย์นได้กลายเป็นฝ่ายอธรรมครั้งแรกโดยช่วยให้โอเวนส์ชนะเชน แม็กแมนไปได้[112] ต่อมาเซย์นออกมาขอบคุณโอเวนส์ที่ทำให้เขาตาสว่าง เขาคิดมาตลอดว่าถ้าเขาพยายามทำตัวเป็นคนดีต่อไปเรื่อยๆ สักวันเขาจะประสบความสำเร็จ แต่สุดท้ายก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย โดยเฉพาะเชนที่เคยบอกว่าเขาว่าสแมคดาวน์จะปฏิบัติต่อเขาดีกว่ารอว์ แต่สุดท้ายแล้วมันหลอกลวงทั้งสิ้น ทั้งคู่ก็สวมกอดกันและกลับมาคืนดีกัน[113] ในแคลชออฟแชมเปียนส์ (2017) เซย์นและโอเวนส์สามารถรอดพ้นจากการถูกไล่ออกมาได้หลังจากชนะแรนดี ออร์ตันและชินซูเกะ นากามูระโดยมีเชน แม็กแมนและแดเนียล ไบรอันเป็นกรรมการทั้งสองคน ในรอยัลรัมเบิล (2018) เซย์นกับโอเวนส์ได้โอกาสชิงแชมป์ WWE กับเอเจ สไตลส์แบบแฮนดิแคป พร้อมประกาศว่าจะเป็นแชมป์ร่วมกันครั้งแรกในประวัติศาสตร์แต่ก็ไม่สำเร็จ คืนเดียวกันเซย์นได้แย่งสิทธิ์ของไท ดิลลิงเจอร์เข้าร่วมรอยัลรัมเบิลเป็นคนที่ 10 แต่ถูกนากามูระจัดการตกเวทีไป สแมคดาวน์ 6 กุมภาพันธ์ เซย์นต้องเจอกับโอเวนส์เพื่อสิทธิ์ชิงแชมป์ WWE กับเอเจในฟาสต์เลน (2018) ผลปรากฏว่าเอเจมาก่อกวนทำให้ไม่มีการตัดสิน ไบรอันจึงประกาศให้เป็นสามเส้า ก่อนจะกลายเป็นหกเส้าในเวลาต่อมา แต่ก็ไม่สามารถคว้าแชมป์ได้ เพราะเชนก่อกวนทั้งเซย์นและโอเวนส์[114] ต่อมาเชนได้ประกาศให้ทั้งคู่เจอกันในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 34 ก่อนทั้งคู่จะออกมากระทืบเชนจนเละ สัปดาห์ต่อมาทั้งคู่ถูกไบรอันไล่ออกก่อนจะโดนกระทืบไปอีกคน ไบรอันจึงประกาศจับคู่กับเชนท้าเซย์นและโอเวนส์ที่เรสเซิลเมเนียโดยถ้าพวกเขาชนะก็จะได้รับการจ้างกลับมาสแมคดาวน์ แต่สุดท้ายก็แพ้ทำให้ทั้งคู่ตกงาน[115]

รอว์คืนต่อมาเซย์นกับโอเวนส์ได้มาของานกับ GM ของรอว์ เคิร์ต แองเกิล แต่แองเกิลบอกว่ามีที่ว่างแค่ตำแหน่งเดียวเท่านั้นเลยให้ทั้งคู่เจอกันเพื่อเซ็นสัญญาสังกัดรอว์แต่ก็แพ้นับ 10 ทั้งคู่ทำให้ยังไม่มีใครได้งาน แต่อย่างไรก็ตามในสัปดาห์ต่อมาทั้งคู่ก็ได้รับการเซ็นสัญญาโดย Commissioner ของรอว์ สเตฟานี แม็กแมน ทำให้ทั้งคู่ได้เป็นสตาร์สังกัดรอว์ ในมันนีอินเดอะแบงก์ (2018) เดือนมิถุนายนหลังจากแพ้ให้บ็อบบี แลชลีย์นั้น[116] เซย์นต้องเข้ารับการผ่าตัดกล้ามเนื้อหัวไหล่ฉีกทั้ง 2 ข้างทำให้ต้องพักการปล้ำเป็นเวลาประมาณ 10 เดือน[117][118] ก่อนจะกลับมาในรอว์ 8 เมษายน 2019 โดยขึ้นปล้ำแพ้ในการชิงแชมป์อินเตอร์กับฟินน์ บาเลอร์[119] หลังแมตช์เซย์นหยิบไมค์มาพูดบอกว่าถึงแม้แฟนๆจะคิดถึงเขาแต่เขาไม่คิดถึงแฟนๆ[120] ในรอว์ 13 พฤษภาคม เซย์นสามารถเอาชนะบรอน สโตรว์แมนไปได้โดยการช่วยเหลือจากแบรอน คอร์บินและดรูว์ แม็กอินไทร์ทำให้เซย์นได้สิทธิ์เข้าร่วมชิงกระเป๋ามันนีอินเดอะแบงก์ 2019 แทนที่ของบรอน[121][122] แต่ในวันจริงเซย์นได้ถูกทำร้ายเสียสิทธิ์เข้าร่วมชิงกระเป๋า[123] ต่อมาได้ร่วมทีมกับโอเวนส์อีกครั้ง[124] ชนะเดอะนิวเดย์ไปได้ใน Stomping Grounds แต่ไม่นานก็แยกกัน[125] ในปลายเดือนสิงหาคม 2019 เซย์นได้เป็นล่ามหรือผู้จัดการให้กับแชมป์อินเตอร์อย่างชินซูเกะ นากามูระ[126][127] ต่อมาได้ซีซาโรมาร่วมกลุ่ม[128] หลังจากที่นากามูระเสียแชมป์ให้บรอน สโตรว์แมน[129] ในอิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ 2020 เซย์นสามารถคว้าแชมป์อินเตอร์เป็นเส้นแรกในค่ายหลักจากบรอนในแบบแฮนดิแคป 3 ต่อ 1(ร่วมทีมกับนากามูระและซีซาโร)ซึ่งยังเป็นแชมป์เส้นแรกในรอบ 5 ปีของเซย์น[130][131] แต่ครองได้เพียง 2 เดือนก็ต้องถูกปลดแชมป์เนื่องจากเซย์นปฏิเสธเดินทางมาปล้ำในสถานการณ์ COVID-19[132]

ในเดือนสิงหาคม 2020 เซย์นได้รีเทิร์นปรากฏตัวพร้อมเข็มขัดแชมป์อินเตอร์ของตัวเองและถีบหน้า Helluva Kick ใส่เจฟฟ์ ฮาร์ดีที่เป็นแชมป์อินเตอร์ตัวจริง[133] ใน Clash of Champions 2020 เซย์นสามารถคว้าแชมป์อินเตอร์ได้เป็นสมัยที่2 ในแมตช์สามเส้าไต่บันไดที่มีเจฟฟ์ ฮาร์ดีและเอเจ สไตส์ร่วมปล้ำ ก่อนเสียแชมป์ให้บิ๊กอีในปลายปี 2020[134] ต่อมาได้เปิดศึกกับอดีตเพื่อนซี้อย่างเควิน โอเวนส์อีกครั้งและเจอกันในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 37 โดยมีโลแกน พอลเป็นแขกรับเชิญในแมตช์ผลเป็นเซย์นที่แพ้และหลังแมตช์โลแกนถูกโอเวนส์ใส่สตันเนอร์[135] ในศึกเฮลอินเอเซลเซย์นสามารถเอาชนะโอเวนส์คืนได้ แต่ก็แพ้ให้โอเวนส์ในแบบลาสแมนสแตนดิ้งเพื่อสิทธิ์เข้าร่วมชิงกระเป๋ามันนีอินเดอะแบงก์[136][137] ในสแมคดาวน์ 26 พฤศจิกายน 2021 เซย์นได้เป็นผู้ชนะแบทเทิลรอยัลคว้าสิทธิ์ผู้ชิงอันดับ 1 แชมป์ยูนิเวอร์แซลกับโรแมน เรนส์ในสัปดาห์ถัดมา[138] แต่ไม่สามารถคว้าได้เพราะถูกบร็อก เลสเนอร์เล่นงานจนหมดสภาพก่อนเริ่มแมตช์[139] ในปลายปี 2021 เซย์นได้ชนะแมตช์ Gauntlet 12 คนทำให้ได้สิทธิ์ชิงแชมป์อินเตอร์กับชินซูเกะ นากามูระและยังได้เปิดศึกกับนักแสดงชื่อดังอย่างจอห์นนี นอกซ์วิลล์ ในเดือนกุมภาพันธ์ 2022 สามารถคว้าแชมป์เป็นสมัยที่ 3 ได้สำเร็จ[140] แต่ไม่นานก็เสียแชมป์ให้ริโคเชต์หลังจากครองได้เพียงแค่ 3 สัปดาห์ (2 สัปดาห์ตามเวลาออกอากาศ) จากการก่อกวนของนอกซ์วิลล์[141] ก่อนจะท้าเจอกับนอกซ์วิลล์ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 38 รูปแบบไม่มีกฎกติกาซึ่งเซย์นเป็นฝ่ายแพ้จากการช่วยเหลือของกลุ่ม Jackass เพื่อนของนอกซ์วิลล์[142]

หลังจบจากเรสเซิลเมเนียเซย์นได้มีบทบาทเข้าร่วมเป็นสมาชิกกิตติมศักดิ์ของกลุ่มเดอะบลัดไลน์ นำโดย โรแมน เรนส์ (หัวหน้า, แชมป์อันดิสพิวเต็ดยูนิเวอร์แซล), พอล เฮย์แมน (ผู้จัดการ), ดิอูโซส์ (จิมมีและเจย์ อูโซ, แชมป์อันดิสพิวเต็ดแท็กทีม) และโซโล ซิโกอา และด้วยความเล่นมุกตลกของเซย์นจนสมาชิกบลัดไลน์หลุดขำออกจอ ทำให้เป็นที่นิยมชื่นชอบของแฟนๆ[143][144] จนกระทั่งในรอยัลรัมเบิล 2023 เซย์นได้ทรยศต่อกลุ่ม Bloodline โดยการช่วยเหลือเควิน โอเวนส์เพื่อนสนิทของเขาจากการรุมทำร้ายของบลัดไลน์ และได้กลับมาเป็นธรรมะครั้งแรกนับตั้งแต่ปี 2017 โดยซีนดราม่านี้ยังได้คะแนนจาก Dave Meltzer ถึง 5 ดาวและเป็นหนึ่งในเนื้อเรื่องที่ดีที่สุดใน WWE[145][146] เซย์นได้ท้าชิงแชมป์โลกกับเรนส์ในศึกอิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ที่มอนทรีออล, แคนาดาบ้านของเซย์น[147] แต่ไม่สามารถคว้าแชมป์ได้[148] ต่อมาเซย์นจึงไปขอร้องโอเวนส์ร่วมทีมกันเพื่อล้มอูโซส์ซึ่งตอนแรกโอเวนส์ปฏิเสธก่อนที่จะได้โคดี โรดส์มาเป็นกาวใจช่วยให้ทั้งคู่ร่วมทีมกันได้อีกครั้งและท้าชิงแชมป์อันดิสพิวเต็ดแท็กทีมกับอูโซส์ในคู่เอกของเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 39 คืนแรกและสามารถคว้าแชมป์ได้สำเร็จ นอกจากนี้ยังเป็นแมตช์แท็กทีมคู่เอกเรสเซิลเมเนียครั้งแรกนับตั้งแต่ครั้งที่ 1 และยังเป็นครั้งแรกที่มีการชิงแชมป์แท็กทีมเป็นคู่เอก[149][150] ก่อนจะเสียให้กับสมาชิกเดอะ จัดจ์เมนท์ เดย์อย่างฟิน บาเลอร์และแดเมียน พรีสต์หลังครองเป็นเวลา 154 วัน[151] ในเดือนตุลาคม 2023 โอเวนส์ได้ถูกเทรดไปสแมคดาวน์แลกกับเจย์ อูโซมาอยู่รอว์ทำให้เซย์นต้องกลายมาเป็นศิลปินเดี่ยวอีกครั้ง[152][153]

ในรอว์ 11 มีนาคม 2024 เซย์นได้เป็นผู้ชนะ Gauntlet Match ได้สิทธิ์ชิงแชมป์อินเตอร์กับกุนเธอร์ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 40 และคว้าแชมป์ได้อีกครั้งเป็นสมัยที่ 4 หยุดสถิติการครองแชมป์อินเตอร์ที่ยาวนานสุด 666 วันและยังเป็นคนแรกที่สามารถจับกดกุนเธอร์นับ 3 ได้ในแมตช์เดี่ยวค่ายหลัก[154] ในรอว์ 15 เมษายนที่มอนทรีออลเซย์นได้มอบโอกาสในการชิงแชมป์อินเตอร์ให้กับแชด เกเบิลก่อนที่จะป้องกันแชมป์ได้ หลังแมตช์เกเบิลได้กลายเป็นฝ่ายอธรรมและทำร้ายเซย์นต่อหน้าภรรยา[155] ในศึกคิงออฟเดอะริงเอาชนะแชด เกเบิลและบรอนสัน รีดป้องกันแชมป์ได้แบบสามเส้า[156] ในแคลชแอทดิแคสเซิลป้องกันแชมป์กับเกเบิลเอาไว้ได้สิ้นสุดเรื่องราวทั้งคู่[157] ในมันนีอินเดอะแบงก์ป้องกันแชมป์เอาไว้ได้จากบรอน เบรกเกอร์[158] ก่อนจะเสียแชมป์ให้เบรกเกอร์ในซัมเมอร์สแลม 2024 จบการครองแชมป์ที่ 119 วัน[159] ในรอว์ 7 ตุลาคม 2024 เซย์นได้ขอท้าชิงแชมป์โลกเฮฟวีเวทกับกุนเธอร์แต่ไม่สามารถคว้าได้[160] ในเซอร์ไวเซอร์ซีรีส์ วอร์เกมส์ 2024 เซย์นได้รวมทีมกับบลัดไลน์ออริจินัลและซีเอ็มพังก์เอาชนะทีมบลัดไลน์ของโซโล ซิโกอาและบรอนสัน รีดไปได้ทำให้เซย์นยังคงสถิติไร้พ่ายในวอร์เกมส์ 3 ปีติดต่อกัน[161] ในเดือนกุมภาพันธ์ 2025 เซย์นได้ถูกเควิน โอเวนส์ลอบทำร้ายเพราะไม่ช่วยโอเวนส์คว้าแชมป์โลก WWE จากโคดี โรดส์ก่อนจะถูกใส่ท่า Package Piledriver จนบาดเจ็บหนักที่คอ[162] เซย์นแค้นมากจึงขอท้าโอเวนส์สู้กันในกติกา Unsanctioned ในศึกอิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ที่โทรตอนโต ซึ่งผลคือโอเวนส์เป็นฝ่ายคว้าชัยไปได้ โดยแมตช์นี้ได้คะแนน 5 ดาวจากเดฟ เมลต์เซอร์[163]

ในรอว์หลังเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 41 เซย์นได้ออกมาแสดงความยินดีกับแชมป์โลกเฮฟวีเวทคนใหม่อย่างเจย์ อูโซพร้อมกับบอกว่าเขาเหมาะสมแล้ว[164] ในรอว์สัปดาห์ต่อมาเซย์นประกาศเขาจะคว้าแชมป์โลก WWE ให้ได้ด้วยวิธีของเขาและเป็นวิธีที่ถูกต้อง[165] เซย์นได้เข้าร่วมทัวร์นาเมนต์คิงออฟเดอะริงเพื่อสิทธิ์ชิงแชมป์โลกในซัมเมอร์สแลมโดยเซย์นผ่านเข้ารอบแรกมาได้แต่ก็แพ้ให้แรนดี ออร์ตันในรอบรอง[166][167] หลังจากเล่นสงครามจิตวิทยามานานหลายเดือน[168] เซย์นทนไม่ไหวจึงขอท้าแคเรียน ครอสเจอกันในไนท์ออฟแชมเปียนส์ที่ซาอุโดยเป็นเซย์นที่เอาชนะไปได้[169][170] แต่ก็แพ้คืนในรอว์จากการโดนโกง[171] ทั้งคู่มีการรีแมตช์กันอีกครั้งในซัมเมอร์สแลมและเป็นเซย์นที่เอาชนะไปได้เป็นการสิ้นสุดเรื่องราวทั้งคู่[172] [173] จากนั้นเซย์นได้ย้ายมาสแมคดาวน์และคว้าแชมป์ยูเอสจากโซโล ซิโกอาเป็นสมัยแรกได้สำเร็จ[174] เซย์นได้จัดโอเพนชาเลนจ์ป้องกันแชมป์ทุกสัปดาห์[175] ก่อนจะเสียแชมป์ให้กับอิลยา ดรากูนอฟที่เพิ่งกลับมาปล้ำในรอบ 1 ปีจบการครองแชมป์ของเซย์นเพียง 49 วัน[176]

สื่ออื่นๆ

[แก้]

ในวิดีโอเกม WWE 2K15 เขาได้เป็นตัวละครและมีเนื้อเรื่องของตัวเขาในโหมด "Who Got NXT" สำหรับเครื่องเล่น Xbox 360 และ PlayStation 3 ของเกมการแข่งขันของเขาใน NXT[177] และเขาก็ยังได้ปรากฏตัวในเกม WWE 2K ภาคอื่นๆ ซึ่งเขายังแสดงเป็นนักกีฬาหน้าปกในนิตยสาร "Bloodline Edition" ของภาค WWE 2K25 อีกด้วย[178]

เขาเป็นเจ้าภาพในรายการ Sami Zayn And Friends ซึ่งเป็นรายการวาไรตี้สดที่มีเหล่าซูเปอร์สตาร์และคนดังมาร่วมเป็นแขกรับเชิญ[179]

นอกมวยปล้ำ

[แก้]

เพลงเปิดตัวของเขาถูกเล่นหลังจากชัยชนะของ Edmonton Oilers ในระหว่างการแข่งขันกีฬาน้ำแข็ง 2017 Stanley Cup Playoffs[180]

ชีวิตส่วนตัว

[แก้]

เขาขึ้นชื่อว่าเป็นคนเงียบๆ เกี่ยวกับชีวิตส่วนตัว[181] เขาเป็นมุสลิม[182] และในปี 2023 ระหว่างการเดินทางของ WWE ไปซาอุดีอาระเบียเพื่อร่วมศึก Night of Champions เขาได้เสร็จสิ้นพิธีอุมเราะห์ซึ่งเป็นการแสวงบุญที่เมกกะ[183] ก่อนหน้านี้เขาหลีกเลี่ยงการเข้าร่วมกิจกรรมของ WWE ในซาอุดีอาระเบียเนื่องจากความสัมพันธ์ที่ตึงเครียดของประเทศซาอุกับซีเรีย[184]

เขาแต่งงานแล้วและมีลูกชายคนหนึ่ง[185][186] เขาเป็นมังสวิรัติ[187] และพูดภาษาอังกฤษ อาหรับ และฝรั่งเศสได้อย่างคล่องแคล่ว[182][188] เขาเป็นเพื่อนสนิทกับเพื่อนนักมวยปล้ำอาชีพอย่าง Kevin Steen ซึ่งเป็นที่รู้จักใน WWE ในชื่อ Kevin Owens ซึ่งเขาร่วมทีมและเปิดศึกด้วยตลอดอาชีพการงานของเขา[189]

ในเดือนกรกฎาคม 2017 เขาได้จัดตั้งกองทุนชื่อ Sami for Syria เพื่อสนับสนุนสมาคมการแพทย์อเมริกันซีเรีย[190][191]

ผลงานแชมป์และรางวัล

[แก้]

นัดที่มีเดิมพัน

[แก้]
ชนะ (เดิมพัน) แพ้ (เดิมพัน) สถานที่ ศึก วันที่ หมายเหตุ
El Generico (หน้ากาก)Kevin Steen (สัญญา)New York City, New YorkFinal Battle18 ธันวาคม 2010This was an Unsanctioned Fight Without Honor[24]
Sami Zayn (อาชีพ)Adrian Neville (แชมป์)Winter Park, FloridaNXT TakeOver: R Evolution11 ธันวาคม 2014

เกร็ดน่าสนใจ

[แก้]
  • เป็นนักมวยปล้ำชาวซีเรียคนแรกในประวัติศาสตร์ที่ได้ปล้ำเป็นคู่เอกปิดเรสเซิลเมเนีย
  • สามารถหยุดสถิติการครองแชมป์ที่ยาวนานได้ในเรสเซิลเมเนีย 2 ปีติดต่อกัน
  • เป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ชนะในเรสเซิลเมเนียแบบ 1 ต่อ 1, แท็กทีม และแมตช์ชิงแชมป์
  • เป็นคนแรกที่สามารถจับกดกุนเธอร์นับ 3 ได้ในการปล้ำตัวต่อตัวที่ค่ายหลัก WWE
  • เป็นผู้ชนะในแมตช์กติกาวอร์เกมส์ 3 ปีติดต่อกันร่วมกับเจย์ อูโซ
  • พูดได้หลายภาษา: อังกฤษ, ฝรั่งเศส และอาหรับ
  • ไม่ดื่มแอลกอฮอล์และเป็นมุสลิมโดยกำเนิด
  • มีองค์กรการกุศลชื่อ Sami for Syria เพื่อช่วยเหลือผู้ลี้ภัยในซีเรีย
  • เขาเป็นหนึ่งในนักมวยปล้ำที่แฟน WWE รักทั้งในฐานะพระเอกและตัวตลกในคาแรกเตอร์ตลกๆ

อ้างอิง

[แก้]
  1. 1 2 3 4 5 6 Kreikenbohm, Philip. "Sami Zayn". Cagematch.net. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 24, 2025. สืบค้นเมื่อ April 26, 2025.
  2. 1 2 Kapur, Bob (November 7, 2008). "El Generico defies the odds". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 30, 2012. สืบค้นเมื่อ November 30, 2009.{{cite web}}: CS1 maint: unfit URL (ลิงก์)
  3. 1 2 3 4 "Sami Zayn bio". WWE. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 6, 2017. สืบค้นเมื่อ February 24, 2017.
  4. ↑ "El Generico Profile". Online World of Wrestling. สืบค้นเมื่อ 2009-10-11.
  5. ↑ "Cagematch profile". Cagematch. สืบค้นเมื่อ December 1, 2009.
  6. 1 2 Kreikenbohm, Philip. "El Generico's matches in 2002". Cagematch.net. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 28, 2025. สืบค้นเมื่อ April 28, 2025.
  7. 1 2 Kreikenbohm, Philip. "El Generico's matches in 2004". Cagematch.net. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 28, 2025. สืบค้นเมื่อ April 28, 2025.
  8. ↑ Kreikenbohm, Philip. "El Generico's matches in 2008". Cagematch.net. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 28, 2025. สืบค้นเมื่อ April 28, 2025.
  9. ↑ Caldwell, James (November 22, 2009). "PWG News: Results from the Battle of Los Angeles tournament to determine the new PWG champion". Pro Wrestling Torch. TDH Communications Inc. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 23, 2009. สืบค้นเมื่อ December 28, 2009.
  10. 1 2 Fleeman Martinez, Luke; Massingham, Matt (May 9, 2010). "5/9 PWG in SoCal: DDT4 tag tournament – GenMe (Young Bucks) vs. Paul London & El Generico finals". Pro Wrestling Torch. TDH Communications Inc. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 14, 2010. สืบค้นเมื่อ May 10, 2010.
  11. ↑ Csonka, Larry (December 13, 2010). "PWG Cyanide: A Loving Tribute to Poison Report 12.11.10". 411Mania. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 17, 2014. สืบค้นเมื่อ December 13, 2010.
  12. ↑ Massingham, Matt (October 23, 2011). "10/22 PWG results Reseda, Calif.: PWG Title change, SoCal character returns, Young Bucks vs. Future Shock for Tag Titles". Pro Wrestling Torch. TDH Communications Inc. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 24, 2011. สืบค้นเมื่อ October 23, 2011.
  13. 1 2 Massingham, Matt (August 21, 2011). "8/20 PWG results in Reseda, Calif.: BOLA tournament winner, Young Bucks not shaking hands turned into angle, Tag Title match, Finlay debuts". Pro Wrestling Torch. TDH Communications Inc. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 6, 2011. สืบค้นเมื่อ August 21, 2011.
  14. ↑ Massingham, Matt (January 13, 2013). "Show Results – 1/12 PWG DDT4 tournament in Reseda, Calif.: Complete coverage of new PWG tag champs, Generico's farewell, more". Pro Wrestling Torch. TDH Communications Inc. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 17, 2013. สืบค้นเมื่อ January 13, 2013.
  15. ↑ Donaldson, Magnus (May 29, 2007). "The Magnus Analysis- Chikara Tag World Grand Prix 2005 Night 3". 411Mania. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 18, 2007. สืบค้นเมื่อ April 17, 2011.
  16. ↑ Radican, Sean (May 13, 2011). "Radican's Chikara DVD review series – "King of Trios 2011 Night 2" 4/16: F.I.S.T. vs. Osaka Pro, RDV tournament, Quackenbush & Toyota & Jigsaw vs. Michinoku Pro". Pro Wrestling Torch. TDH Communications Inc. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 9, 2012. สืบค้นเมื่อ May 14, 2011.
  17. 1 2 Radican, Sean (June 5, 2011). "Radican's Chikara DVD review series: "KOT 2011: Night 3 4/17 – Kid vs. Generico, Toyota vs. Eagles, KOT tournament finals". Pro Wrestling Torch. TDH Communications Inc. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 10, 2012. สืบค้นเมื่อ June 5, 2011.
  18. ↑ Martin, Adam (August 2, 2011). "Indy News #4: Chikara weekend results". WrestleView. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 15, 2014. สืบค้นเมื่อ August 2, 2011.
  19. ↑ Ziegler, Jacob (May 29, 2005). "ROH: Final Battle 2004: December 26, 2004: Philadelphia, Pennsylvania". 411Mania. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 26, 2025. สืบค้นเมื่อ April 27, 2025.
  20. ↑ Dunn, J.D. (August 14, 2008). "Dark Pegasus Video Review: Ring of Honor — Up For Grabs". 411Mania. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 22, 2025. สืบค้นเมื่อ April 28, 2025.
  21. ↑ Pantoja, Kevin (August 20, 2016). "Review of Honor: Glory by Honor VII (2008)". 411Mania. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 21, 2016. สืบค้นเมื่อ April 28, 2025.
  22. ↑ Caldwell, James (December 19, 2009). "Caldwell's Ring of Honor PPV Report 12/19: Ongoing 'virtual time' coverage of ROH's first online PPV – Austin Aries vs. Tyler Black". Pro Wrestling Torch. TDH Communications Inc. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 19, 2014. สืบค้นเมื่อ December 20, 2009.
  23. ↑ Caldwell, James (June 19, 2010). "Caldwell's Ring of Honor PPV report 6/19: Ongoing "virtual time" coverage of Death Before Dishonor VIII Internet PPV". Pro Wrestling Torch. TDH Communications Inc. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 25, 2014. สืบค้นเมื่อ September 12, 2010.
  24. 1 2 Caldwell, James (December 18, 2010). "Caldwell's Ring of Honor PPV report 12/18: Ongoing "virtual time" coverage of "Final Battle 2010" – Strong vs. Richards, Generico vs. Steen". Pro Wrestling Torch. TDH Communications Inc. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 16, 2011. สืบค้นเมื่อ December 18, 2010.
  25. 1 2 Radican, Sean (June 26, 2011). "Radican's "Best in the World" internet PPV report 6/26: Ongoing "real-time" coverage of live PPV from New York City". Pro Wrestling Torch. TDH Communications Inc. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 27, 2012. สืบค้นเมื่อ June 27, 2011.
  26. ↑ "ROH News: Notes from Saturday's first ROH TV taping under Sinclair Broadcasting (contains spoilers)". Pro Wrestling Torch. TDH Communications Inc. August 14, 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 9, 2011. สืบค้นเมื่อ August 14, 2011.
  27. ↑ Namako, Jason (December 16, 2012). "ROH Final Battle Results – 12/16/12". WrestleView. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 21, 2012. สืบค้นเมื่อ December 16, 2012.
  28. ↑ 福岡・博多スターレーン. Dragon Gate (ภาษาญี่ปุ่น). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 24, 2008. สืบค้นเมื่อ July 27, 2012.
  29. ↑ 東京・後楽園ホール. Dragon Gate (ภาษาญี่ปุ่น). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 5, 2008. สืบค้นเมื่อ July 27, 2012.
  30. ↑ 東京・後楽園ホール. Dragon Gate (ภาษาญี่ปุ่น). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 16, 2008. สืบค้นเมื่อ July 27, 2012.
  31. ↑ 兵庫・神戸サンボーホール. Dragon Gate (ภาษาญี่ปุ่น). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 21, 2013. สืบค้นเมื่อ July 27, 2012.
  32. ↑ １富士、２鷹、３ユニオン全席2000円興行!!. Union Pro Wrestling (ภาษาญี่ปุ่น). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 6, 2011. สืบค้นเมื่อ July 27, 2012.
  33. 1 2 "DDT ProWrestling" ユニオンイリュージョン～夢～. Union Pro Wrestling (ภาษาญี่ปุ่น). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 5, 2012. สืบค้นเมื่อ July 27, 2012.
  34. ↑ ユニオンイリュージョン～幻～. Union Pro Wrestling (ภาษาญี่ปุ่น). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 5, 2012. สืบค้นเมื่อ July 27, 2012.
  35. ↑ ユニオン６周年記念大会. Union Pro Wrestling (ภาษาญี่ปุ่น). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 30, 2012. สืบค้นเมื่อ July 27, 2012.
  36. ↑ １富士、２鷹、３ユニオン 2012. Union Pro Wrestling (ภาษาญี่ปุ่น). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 30, 2012. สืบค้นเมื่อ July 27, 2012.
  37. ↑ "Max Bump 2012". DDT Pro-Wrestling (ภาษาญี่ปุ่น). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 7, 2012. สืบค้นเมื่อ July 27, 2012.
  38. ↑ "武道館ピーターパン～DDTの15周年、ドーンと見せます超豪華4時間SP～". DDT Pro-Wrestling (ภาษาญี่ปุ่น). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 3, 2013. สืบค้นเมื่อ August 18, 2012.
  39. 1 2 "Who's gonna Top? 2012 ～DDT48総選挙最終投票日～". DDT Pro-Wrestling (ภาษาญี่ปุ่น). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 9, 2012. สืบค้นเมื่อ September 30, 2012.
  40. ↑ Caldwell, James (September 30, 2012). "El Generico wins title in Japan". Pro Wrestling Torch. TDH Communications Inc. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 2, 2012. สืบค้นเมื่อ September 30, 2012.
  41. ↑ "DDT Special 2012". DDT Pro-Wrestling (ภาษาญี่ปุ่น). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 23, 2012. สืบค้นเมื่อ October 21, 2012.
  42. ↑ "蛇界転生Final ～ポイズン澤田Julie Forever～". DDT Pro-Wrestling (ภาษาญี่ปุ่น). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 21, 2013. สืบค้นเมื่อ November 25, 2012.
  43. ↑ "Never Mind 2012". DDT Pro-Wrestling (ภาษาญี่ปุ่น). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 21, 2013. สืบค้นเมื่อ December 23, 2012.
  44. ↑ Radican, Sean (March 31, 2012). "Radican's DGUSA "Mercury Rising 2012" iPPV Report 3/31 – Gargano vs. Yoshino DGUSA Title match, return of traditional Six-Man Tag". Pro Wrestling Torch. TDH Communications Inc. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 21, 2013. สืบค้นเมื่อ July 27, 2012.
  45. ↑ Radican, Sean (April 13, 2012). "Radican's Evolve 11 iPPV report 4/13 – Virtual time coverage of live event from Toronto". Pro Wrestling Torch. TDH Communications Inc. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 21, 2013. สืบค้นเมื่อ July 27, 2012.
  46. ↑ Radican, Sean (May 11, 2012). "Radican's Evolve 12 iPPV report – live coverage of Charlotte debut". Pro Wrestling Torch. TDH Communications Inc. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 16, 2012. สืบค้นเมื่อ July 27, 2012.
  47. ↑ Radican, Sean (May 12, 2012). "Radican's Evolve 13 iPPV report- Live coverage of event from Concord, N.C." Pro Wrestling Torch. TDH Communications Inc. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 16, 2012. สืบค้นเมื่อ July 27, 2012.
  48. ↑ Namako, Jason (June 29, 2012). "6/28 Evolve 14 iPPV Results: Ybor City, Florida". WrestleView. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 10, 2012. สืบค้นเมื่อ July 28, 2012.
  49. ↑ Radican, Sean (June 29, 2012). "Radican's Evolve 15 iPPV review 6/29 – live coverage of event from St. Petersburg". Pro Wrestling Torch. TDH Communications Inc. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 12, 2012. สืบค้นเมื่อ July 28, 2012.
  50. ↑ Radican, Sean (July 28, 2012). "Radican's DGUSA "Untouchable 2012" IPPV report 7/28: Live report on Gargano vs. Tozawa Open the Freedom Gate Title match". Pro Wrestling Torch. TDH Communications Inc. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 11, 2014. สืบค้นเมื่อ July 28, 2012.
  51. ↑ Radican, Sean (September 8, 2012). "Radican's Evolve 17 iPPV report – Virtual time coverage from Voorhees, N.J." Pro Wrestling Torch. TDH Communications Inc. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 6, 2014. สืบค้นเมื่อ September 8, 2012.
  52. ↑ Radican, Sean (November 4, 2012). "Radican's DGUSA "Freedom Fight 2012" iPPV report: Virtual-time coverage of Gargano's near-five-star title defense". Pro Wrestling Torch. TDH Communications Inc. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 11, 2014. สืบค้นเมื่อ November 5, 2012.
  53. ↑ Radican, Sean (December 8, 2012). "Radican's Evolve 18 iPPV Results: Ongoing "virtual-time" coverage of DGUSA Title match, J-Mo announcement, more!". Pro Wrestling Torch. TDH Communications Inc. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 8, 2013. สืบค้นเมื่อ December 8, 2012.
  54. ↑ "wXw "Back to the Roots IV"". Westside Xtreme Wrestling (ภาษาเยอรมัน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 9, 2013. สืบค้นเมื่อ July 27, 2012.
  55. 1 2 Meltzer, Dave (March 4, 2012). "Sun update: Furnas funeral, Zuffa embarrassed by Nazi rapist, Smackdown change, Raw ticket sales". Wrestling Observer Newsletter. Campbell, California. ISSN 1083-9593. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 22, 2012. สืบค้นเมื่อ March 5, 2012.
  56. ↑ "wXw Dead End XII". Westside Xtreme Wrestling (ภาษาเยอรมัน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 10, 2013. สืบค้นเมื่อ July 27, 2012.
  57. ↑ "wXw "Fans Appreciation Weekend 2012 – Night 2"". Westside Xtreme Wrestling (ภาษาเยอรมัน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 9, 2013. สืบค้นเมื่อ August 19, 2012.
  58. ↑ "Karuzela Show". Do or Die Wrestling. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 1, 2013. สืบค้นเมื่อ February 17, 2010.
  59. ↑ Charlotte (October 25, 2010). "Results from Jacksonville 10/23/10 Event". Pro Wrestling Superstars. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 5, 2013. สืบค้นเมื่อ March 2, 2018.{{cite web}}: CS1 maint: unfit URL (ลิงก์)
  60. ↑ Martin, Adam (January 11, 2011). "ROH stars gets tryout at TNA Impact TV tapings". WrestleView. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 21, 2011. สืบค้นเมื่อ January 12, 2011.
  61. ↑ "Resultados del evento LWA Punto de Quiebre 2011 con la presencia de El Genérico" [Results of LWA Breaking Point 2011 with the presence of El Genérico]. Súper Luchas (ภาษาสเปน). April 26, 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 28, 2017. สืบค้นเมื่อ April 27, 2011.
  62. ↑ "El Generico vs XL vs Crazy Sid". Xplosion Nacional de Lucha (ภาษาสเปน). April 26, 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 16, 2012. สืบค้นเมื่อ April 28, 2011.
  63. ↑ "Results" (ภาษารัสเซีย). Independent Wrestling Federation. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 16, 2012. สืบค้นเมื่อ September 17, 2012.
  64. ↑ Namako, Jason (September 9, 2012). "9/8 CZW iPPV Results: Voorhees, NJ". WrestleView. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 4, 2012. สืบค้นเมื่อ September 9, 2012.
  65. ↑ O'Connor, Robert (January 19, 2013). "1/18 Hart Legacy Results". Pro Wrestling Insider. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 4, 2013. สืบค้นเมื่อ January 20, 2013.
  66. ↑ Clevett, Jason (January 19, 2013). "Action speaks loudly at Hart Legacy Wrestling". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 19, 2013. สืบค้นเมื่อ January 20, 2013.{{cite web}}: CS1 maint: unfit URL (ลิงก์)
  67. ↑ Caldwell, James (2013-01-09). "WWE News: Independent star reportedly signs with WWE". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 2013-01-09.
  68. ↑ Meltzer, Dave (2013-01-09). "WWE signs international star". Wrestling Observer Newsletter. สืบค้นเมื่อ 2013-01-10.
  69. ↑ Johnson, Mike (2013-01-09). "WWE signs top independent name and more on the way". Pro Wrestling Insider. สืบค้นเมื่อ 2013-01-10.
  70. ↑ Meltzer, Dave (2013-01-10). "Thurs. update: Major changes to how TNA does PPV, Impact preview, El Generico update, Bret Hart update, Several names at NXT tapings, Spike in talks with group that promoted New Year's Eve, Junior Seau, Eddie Alvarez, Mania weekend, WWE video game". Wrestling Observer Newsletter. สืบค้นเมื่อ 2013-01-11.
  71. ↑ Johnson, Mike (2013-01-10). "El Generico-WWE signing update". Pro Wrestling Insider. สืบค้นเมื่อ 2013-01-11.
  72. ↑ Johnson, Mike (2013-01-30). "The El Generico news you have been waiting for". Pro Wrestling Insider. สืบค้นเมื่อ 2013-01-30.
  73. ↑ Caldwell, James (2013-02-14). "WWE News: El Generico makes WWE debut at NXT show (w/Pics)". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 2013-02-14.
  74. ↑ Caldwell, James (2013-03-07). "WWE Pic: El Generico in-ring debut, but not as Generico". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 2013-03-08.
  75. ↑ Johnson, Mike (2013-03-07). "El Generico's new name in WWE is..." Pro Wrestling Insider. สืบค้นเมื่อ 2013-03-08.
  76. ↑ Meltzer, Dave (2013-03-07). "El Generico debuts in NXT". Wrestling Observer Newsletter. สืบค้นเมื่อ 2013-03-08.
  77. ↑ Caldwell, James (2013-04-04). "WWE News: El Generico speaks under new WWE handle". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 2013-04-04.
  78. ↑ Trionfo, Richard (2013-08-22). "WWE NXT report: Zayn versus Cesaro two out of three falls; Divas title match; Dolph Ziggler in Action; a Tough Enough alumnus in action; The Ascension; CJ Parker and Tyler Breeze; and more". Pro Wrestling Insider. สืบค้นเมื่อ 2013-08-23.
  79. ↑ "James's WWE NXT results 8/21 & 8/28 & 9/4: Cesaro vs. Sami Zayn MOTY contender, A.J. Lee title defense, Summer Rae, Swagger, new feuds & developments". Pro Wrestling Torch. 2013-09-05. สืบค้นเมื่อ 2013-09-09.
  80. ↑ Namako, Jason. "WWE NXT results - 1/22/14 (Banner raising ceremony)". Wrestleview. สืบค้นเมื่อ 8 March 2014.
  81. ↑ James, Justin (2014-02-27). "James's WWE NXT "Arrival" report 2/27 - Week 87: Complete real-time coverage of WWE Network special, including all NXT Titles on the line, plus Overall Reax". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 2014-02-28.
  82. ↑ James, Justin. "James's WWE NXT report 5/8 - Week 97: Battle Royal for NXT Title shot, Women's Title tournament continues, Triple H appearance, Exotic Express; Overall Reax". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 20 May 2014.
  83. ↑ James, Justin. "JAMES'S WWE NXT REPORT 5/15 - Week 98: NXT Title #1 contender match, Women's Title tourney continues; Overall Reax". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 20 May 2014.
  84. ↑ "James's WWE NXT TakeOver report 5/29: Complete "virtual-time" coverage of live special on WWE Network". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 2 June 2014.
  85. ↑ Howell, Nolan. "Neville shocks, defies odds at NXT Takeover: Fatal 4 Way". SLAM! Wrestling. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-01-11. สืบค้นเมื่อ 18 October 2014.
  86. ↑ Chiverton, George. "Chiverton's NXT Scouting report: Latest Network Era Rankings, evaluation of "Takeover" fall-out". PWTorch.com. สืบค้นเมื่อ 18 October 2014.
  87. ↑ Caldwell, James (2014-12-11). "WWE NXT Takeover results 12/11: Complete virtual-time coverage of Neville vs. Zayn for the NXT Title, Itami & Balor, Charlotte, Kevin Steen/Owens's debut, Corey Graves retires". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 2014-12-12.
  88. ↑ Howell, Nolan. "NXT: Tournament and contract signing heat up". Canoe.ca. Slam Wrestling. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-02-09. สืบค้นเมื่อ 7 February 2015.
  89. ↑ James, Justin. "WWE NXT Takeover report 2/11: Zayn vs. Owens NXT Title match, Women's Title semi-main event, Neville-Balor; Reax". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 13 February 2015.
  90. ↑ "Sami Zayn to undergo MRI on his shoulder". WWE. สืบค้นเมื่อ 2015-05-05.
  91. ↑ http://www.wwe.com/shows/raw/2015-05-04/wwe-raw-results-27353823/page-7
  92. ↑ "U.S. Champion John Cena def. Sami Zayn". WWE. สืบค้นเมื่อ 2015-05-05.
  93. ↑ "Sami Zayn to undergo MRI on his shoulder". WWE. สืบค้นเมื่อ 2015-05-05.
  94. ↑ Killam Mike (May 20, 2015). "WWE NXT Takeover: Unstoppable Complete Results: Kevin Owens vs. Sami Zayn, Sasha Banks vs. Becky Lynch, Corbin & Rhino Collide". wrestlezone.com. สืบค้นเมื่อ June 18, 2014.
  95. ↑ Melok, Bobby (December 23, 2015). "WWE NXT results: Dec. 23, 2015 - Sami Zayn shines in return to ring, Jordan & Gable stand tall after Fatal 4-Way Match". WWE. สืบค้นเมื่อ December 28, 2015.
  96. ↑ Caldwell, James (January 24, 2016). "1/24 Royal Rumble PPV Results – CALDWELL'S Complete Live Report". PWTorch. สืบค้นเมื่อ January 25, 2016.
  97. ↑ Trionfo, Richard (March 7, 2016). "WWE RAW REPORT: ANY ROADBLOCKS ON THE PATH TO ROADBLOCK?, HOW ABOUT THOSE Y2AJ SHIRT SALES?, WHO WILL BE THE X FACTOR IN THE LANA/BRIE SITUATION?, AND MORE". Pro Wrestling Insider. สืบค้นเมื่อ March 7, 2016.
  98. ↑ Caldwell, James (2016-04-01). "4/1 NXT Takeover: Dallas Results – Caldwell's Complete Live Report on Nakamura vs. Zayn". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 2016-04-01.
  99. ↑ "WWE WrestleMania 32: Kevin Owens to Face Sami Zayn, Dolph Ziggler, Four Others". Daily DDT. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-07-02. สืบค้นเมื่อ 2016-03-23.
  100. ↑ http://www.cagesideseats.com/wwe/2016/4/3/11356288/wrestlemania-32-results-zack-ryder-wins-the-intercontinental-championship
  101. ↑ "Raw results, April 18, 2016: Jericho breaks it down for Ambrose in London". WWE.com. WWE. April 18, 2016. สืบค้นเมื่อ April 24, 2016.
  102. ↑ "Extreme Rules 2016". WWE.com. WWE. สืบค้นเมื่อ 24 May 2016.
  103. ↑ Powers, Kevin (June 19, 2016). "Dean Ambrose won the Money in the Bank Ladder Match". wwe.com. WWE. สืบค้นเมื่อ June 19, 2016.
  104. ↑ "2016 WWE Draft results: WWE officially ushers in New Era". WWE. สืบค้นเมื่อ July 19, 2016.
  105. ↑ Caldwell, James (July 24, 2016). "7/24 WWE Battleground Results – CALDWELL'S Complete Report". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ July 24, 2016.
  106. ↑ http://www.philly.com/philly/blogs/the-squared-circle/WWE-Monday-Night-Raw-results-and-observations-091216-Rusevs-.html
  107. ↑ http://bleacherreport.com/articles/2665819-wwe-clash-of-champions-2016-results-winners-grades-reaction-and-highlights/page/6
  108. ↑ "Fastlane results, live match coverage". Cageside Seats. สืบค้นเมื่อ 2017-03-30.
  109. ↑ "WWE Monday Night RAW Results - The Undertaker Appears, Mick Foley Fired, Handicap Match, No DQ, More - WrestlingInc.com". WrestlingInc.com (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2017-03-30.
  110. ↑ "WWE Monday Night RAW Results - The Undertaker's Cemetery, Final WrestleMania 33 Hype, Braun Strowman - WrestlingInc.com". WrestlingInc.com (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2017-03-30.
  111. ↑ https://www.youtube.com/watch?v=2cZ0yoasSdg
  112. ↑ https://www.forbes.com/sites/blakeoestriecher/2017/10/08/wwe-hell-in-a-cell-2017-results-sami-zayn-joins-forces-with-kevin-owens-and-5-things-we-learned/2/#2e3f2c1a72ee
  113. ↑ "WWE Smackdown Results – 10/10/17 (Corbin vs. Styles for US Title)". WrestleView. สืบค้นเมื่อ 21 October 2017.
  114. ↑ http://www.wwe.com/videos/sami-zayn-promises-to-lay-down-for-kevin-owens-at-wwe-fastlane-smackdown-live-march-6-2018
  115. ↑ Meltzer, Dave (April 8, 2018). "WWE WrestleMania 34 live results, news & recap". Wrestling Observer Newsletter. สืบค้นเมื่อ April 9, 2018.
  116. ↑ "WWE MITB: Sami Zayn Vs. Bobby Lashley - WrestlingInc.com".
  117. ↑ "Exclusive: Sami Zayn speaks on shoulder injuries". WWE.
  118. ↑ Sami Zayn [@SamiZayn] (December 15, 2018). "Double shoulder surgery isn't fun, but I see the whole experience as a gift" (ทวีต) (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ December 17, 2018 – โดยทาง ทวิตเตอร์.
  119. ↑ Powell, Jason (April 8, 2019). "4/8 Powell's WWE Raw TV Review: The night after WrestleMania 35 edition featuring new Raw and Smackdown Women's Champion Becky Lynch, new WWE Universal Champion Seth Rollins, new Intercontinental Champion Finn Balor, and new Raw Tag Champions Zack Ryder and Curt Hawkins". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ April 9, 2019.
  120. ↑ "Sami Zayn Returns To WWE RAW, Fails To Capture Intercontinental Championship – Fightful Wrestling". Fightful. สืบค้นเมื่อ April 19, 2019.
  121. ↑ Powell, Jason (May 13, 2019). "5/13 WWE Raw Results: Powell's review of Becky Lynch contract signing for matches with Lacey Evans and Charlotte Flair, Roman Reigns on Miz TV, Ricochet vs. Baron Corbin, the final Raw push for Money in the Bank". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ May 13, 2019.
  122. ↑ Sapp, Sean Ross (August 9, 2019). "Sean Ross Stats For WWE Raw 8/5/19 And WWE Smackdown 8/6/19". Fightful. สืบค้นเมื่อ October 3, 2019.
  123. ↑ Powell, Jason (May 19, 2019). "WWE Money in the Bank results: Powell's live review of Seth Rollins vs. AJ Styles for the WWE Universal Championship, Kofi Kingston vs. Kevin Owens for the WWE Championship, Becky Lynch defends the Raw and Smackdown Women's Titles, two Money in the Bank ladder matches". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ May 19, 2019.
  124. ↑ Barnett, Jake (June 11, 2019). "6/11 WWE Smackdown Live Results: Barnett's review of New Day vs. Kevin Owens, Sami Zayn, and Dolph Ziggler". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ June 18, 2019.
  125. ↑ Powell, Jason (June 23, 2019). "WWE Stomping Grounds results: Powell's live review of Seth Rollins vs. Baron Corbin with a special referee for the WWE Universal Championship, Kofi Kingston vs. Dolph Ziggler in a cage match for the WWE Championship, Becky Lynch vs. Lacey Evans for the Raw Women's Title, Samoa Joe vs. Ricochet the U.S. Championship". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ June 23, 2019.
  126. ↑ Cook, Steve (August 25, 2019). "Enjoy Sami & Shinsuke While They Last!". 411mania.com. สืบค้นเมื่อ October 3, 2019.
  127. ↑ Mezzera, Jon (August 22, 2010). "WWE Smackdown Hits & Misses 8/20: Sami and Shinsuke pair up, Reigns whodunit mystery twist, Kofi lashes back at Orton, Moment of Bliss with Charlotte and Bayley, Murphy vs. Bryan, KOTR". PWTorch. สืบค้นเมื่อ October 3, 2019.
  128. ↑ Garretson, Jordan. "SmackDown Tag Team Champions The New Day def. Intercontinental Champion Shinsuke Nakamura & Cesaro". wwe.com. WWE. สืบค้นเมื่อ February 27, 2020.
  129. ↑ Powell, Jason (January 31, 2020). "1/31 WWE Friday Night Smackdown results: Powell's review of Roman Reigns and The Usos vs. King Corbin, Robert Roode, and Dolph Ziggler, Shinsuke Nakamura vs. Braun Strowman for the Intercontinental Championship, four-way for a shot at the Smackdown Tag Titles". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ February 1, 2020.
  130. ↑ Benigno, Anthony (March 8, 2020). "Sami Zayn, Shinsuke Nakamura and Cesaro def. Braun Strowman; Zayn became the new Intercontinental Champion". WWE. สืบค้นเมื่อ March 8, 2020.
  131. ↑ Powell, Jason (March 8, 2020). "WWE Elimination Chamber results: Powell's live review of Shayna Baszler vs. Asuka vs. Ruby Riott vs. Liv Morgan vs. Sarah Logan vs. Natalya in an Elimination Chamber match for a shot at the Raw Women's Championship at WrestleMania 36, Smackdown Tag Title Elimination Chamber match". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ March 8, 2020.
  132. ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-05-20. สืบค้นเมื่อ 2020-05-13.
  133. ↑ Roy Nemer (August 28, 2020). "WWE SmackDown Results – 8/28/20 (Roman Reigns returns, Payback go home)". Wrestleview. สืบค้นเมื่อ 14 September 2020.
  134. ↑ Garretson, Jordan (September 27, 2020). "Sami Zayn def. Jeff Hardy and AJ Styles to win the Intercontinental Title (Ladder Match)". WWE. สืบค้นเมื่อ September 27, 2020.
  135. ↑ Powell, Jason (April 11, 2021). "WrestleMania 37 results: Powell's live review of night two with Roman Reigns vs. Edge vs. Daniel Bryan in a Triple Threat for the WWE Universal Championship, Asuka vs. Rhea Ripley for the Raw Women's Championship, Big E vs. Apollo Crews in a Nigerian Drum Fight for the IC Title". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ November 27, 2021.
  136. ↑ KO vs. Zayn - Last Man Standing Money in the Bank Ladder Qualifying Match: SmackDown, July 2, 2021 (ภาษาอังกฤษ), สืบค้นเมื่อ 2021-09-06
  137. ↑ "WWE SmackDown Results - 8/27/21 (Becky Lynch appears, Roman Reigns championship celebration) -" (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 2021-08-27. สืบค้นเมื่อ 2021-09-23.
  138. ↑ "Sami Zayn is getting a Universal title match". www.msn.com. สืบค้นเมื่อ 2021-11-27.
  139. ↑ Powell, Jason (December 3, 2021). "12/3 WWE Friday Night Smackdown results: Powell's review of Roman Reigns vs. Sami Zayn for the WWE Universal Championship, Brock Lesnar's return, Sheamus vs. Cesaro, King Woods vs. Jey Uso, Sasha Banks vs. Shayna Baszler". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ December 3, 2021.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  140. ↑ "WWE SmackDown results, Dec. 24, 2021: Drew McIntyre & The New Day celebrate the holiday with a Miracle on 34th Street Fight victory". WWE. December 24, 2021.
  141. ↑ Keller, Wade (March 4, 2022). "3/4 WWE SmackDown Results: Keller's report on Sami defending against Ricochet, Usos defending against Raiders, Rousey vs. Deville". Pro Wrestling Torch. TDH Communications Inc. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 5, 2022. สืบค้นเมื่อ September 17, 2022.
  142. ↑ Clapp, John (April 3, 2022). "Johnny Knoxville def. Sami Zayn (Anything Goes Match)". WWE. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 4, 2022. สืบค้นเมื่อ September 17, 2022.
  143. ↑ Powell, Jason (2022-04-22). "4/22 WWE Friday Night Smackdown results: Powell's review of Drew McIntyre vs. Sami Zayn in a lumberjack match, the Charlotte Flair and Ronda Rousey contract signing for WrestleMania Backlash, Riddle vs. Jey Uso, Madcap Moss vs. Angel". Pro Wrestling Dot Net (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2022-09-17.
  144. ↑ Powell, Jason (2022-05-27). "5/27 WWE Friday Night Smackdown results: Powell's review of Kofi Kingston, Xavier Woods, and a mystery partner vs. Sheamus, Ridge Holland, and Butch, Smackdown Women's Champion Ronda Rousey vs. Raquel Rodriguez in a non-title match, Kevin Owens hosts The KO Show, Drew McIntyre returns". Pro Wrestling Dot Net (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2022-09-17.
  145. ↑ Powell, Jason (January 28, 2023). "WWE Royal Rumble results: Powell's live review of the Royal Rumble matches, Roman Reigns vs. Kevin Owens for the Undisputed WWE Universal Championship, Bianca Belair vs. Alexa Bliss for the Raw Women's Championship, Bray Wyatt vs. LA Knight in a Pitch Black match". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ January 29, 2023.
  146. ↑ Pollard, Andrew (2023-01-29). "Sami Zayn Turns On Roman Reigns At WWE Royal Rumble 2023". WhatCulture.com (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2023-01-29.
  147. ↑ Barnett, Jake (February 3, 2023). "2/3 WWE Friday Night Smackdown results: Barnett's review of Roman Reigns addressing the state of The Bloodline, Charlotte Flair vs. Sonya Deville for the Smackdown Women's Title, Ludwig Kaiser and Giovanni Vinci vs. Braun Strowman and Ricochet for a Smackdown Tag Title shot, Shayna Baszler vs. Shotzi vs. Zelina Vega vs. Natalya in an Elimination Chamber qualifier". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ February 4, 2023.
  148. ↑ Powell, Jason (February 18, 2023). "WWE Elimination Chamber results: Powell's live review of Roman Reigns vs. Sami Zayn for the Undisputed WWE Universal Championship, Brock Lesnar vs. Bobby Lashley, two Elimination Chamber matches, Edge and Beth Phoenix vs. Rhea Ripley and Finn Balor". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ February 19, 2023.
  149. ↑ "WWE WrestleMania 39 Night 1 Main Event Confirmed – TJR Wrestling". tjrwrestling.net (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). April 1, 2023. สืบค้นเมื่อ April 2, 2023.
  150. ↑ Keller, Wade (April 1, 2023). "4/1 WWE WrestleMania 39 – Night 1: Keller's report on Cena vs. Austin Theory, Rollins vs. Logan Paul, Usos vs. Sami & KO, Charlotte vs. Ripley, more". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ April 1, 2023.
  151. ↑ Gilpin, Matt (September 2, 2023). "WWE Payback 2023 full recap, highlights, photos and exclusives". WWE (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 3, 2023. สืบค้นเมื่อ September 3, 2023.
  152. ↑ Lambert, Jeremy (October 13, 2023). "Kevin Owens Joins WWE SmackDown, Jey Uso Trade Now Complete". Fightful. สืบค้นเมื่อ October 13, 2023.
  153. ↑ Tessier, Colin (October 13, 2023). "Kevin Owens: My 'Bittersweet' Move To WWE SmackDown Effectively Ends My Partnership With Sami Zayn". Fightful. สืบค้นเมื่อ October 13, 2023.
  154. ↑ Powell, Jason (April 6, 2024). "WrestleMania XL results: Powell's live review of night one with The Rock and Roman Reigns vs. Seth Rollins and Cody Rhodes, Rhea Ripley vs. Becky Lynch for the Women's World Championship". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ April 6, 2024.
  155. ↑ Nash, Anthony (April 15, 2024). "Chad Gable Turns On Sami Zayn After Intercontinental Title Match On WWE RAW". Wrestlezone. สืบค้นเมื่อ April 16, 2024.
  156. ↑ Powell, Jason (May 6, 2024). "WWE Raw results (5/6): Powell's live review of Gunther vs. Sheamus, Ricochet vs. Ilja Dragunov, Lyra Valkyria vs. Asuka, Iyo Sky vs. Natalya, and more King and Queen of the Ring matches". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ May 6, 2024.
  157. ↑ Mendoza, Jordan (June 15, 2024). "WWE Clash at the Castle 2024 live results: Winners, highlights of matches in Scotland". USA Today. สืบค้นเมื่อ June 15, 2024.
  158. ↑ Powell, Jason (July 6, 2024). "WWE Money in the Bank results: Powell's review of Damian Priest vs. Seth Rollins for the World Heavyweight Championship, two MITB ladder matches, Sami Zayn vs. Bron Breakker for the Intercontinental Title". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ July 6, 2024.
  159. ↑ Powell, Jason (August 3, 2024). "WWE SummerSlam results: Powell's review of Cody Rhodes vs. Solo Sikoa in a Bloodline Rules match for the WWE Championship, Damian Priest vs. Gunther for the World Heavyweight Championship". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ August 3, 2024.
  160. ↑ Powell, Jason (October 7, 2024). "WWE Raw results (10/7): Powell's live review of Gunther vs. Sami Zayn for the World Heavyweight Championship, Jey Uso vs. Xavier Woods for the Intercontinental Title". Pro Wrestling Dot Net. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 8, 2024. สืบค้นเมื่อ October 9, 2024.
  161. ↑ Powell, Jason (November 30, 2024). "WWE Survivor Series WarGames results: Powell's review of OG Bloodline and CM Punk vs. The Bloodline and Bronson Reed in a WarGames match, women's WarGames match, three title matches". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ November 30, 2024.
  162. ↑ Powell, Jason (February 3, 2025). "WWE Raw results (2/3): Powell's live review of Royal Rumble winners Jey Uso and Charlotte Flair appear, CM Punk vs. Sami Zayn, and Iyo Sky vs. Liv Morgan in Elimination Chamber qualifying matches". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ February 4, 2025.
  163. ↑ Powell, Jason (March 1, 2025). "WWE Elimination Chamber results: Powell's live review of Cody Rhodes responding to The Rock's offer, two Elimination Chamber matches, Kevin Owens vs. Sami Zayn in an unsanctioned match". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ March 1, 2025.
  164. ↑ Powell, Jason (April 21, 2025). "WWE Raw results (4/21): Powell's live review of the Raw after WrestleMania 41". Pro Wrestling Dot Net. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 23, 2025. สืบค้นเมื่อ April 26, 2025.
  165. ↑ Sulla, Anthony (May 25, 2025). "WWE Saturday Night's Main Event live results: Updates, winners and losers, highlights, analysis". Yahoo Sports (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ May 25, 2025.
  166. ↑ Powell, Jason (June 9, 2025). "WWE Raw results (6/9): Powell's live review of Jey Uso vs. Gunther for the World Heavyweight Championship, appearances by WWE Champion John Cena and MITB winner Seth Rollins, the return of Nikki Bella". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ June 9, 2025.
  167. ↑ Powell, Jason (June 20, 2025). "WWE Smackdown results (6/20): Powell's live review of John Cena vs. R-Truth in a non-title match, Randy Orton vs. Sami Zayn in a KOTR semifinal match, Alexa Bliss vs. Asuka in a QOTR semifinal match". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ June 20, 2025.
  168. ↑ Powell, Jason (January 20, 2025). "WWE Raw results (1/20): Powell's live review of Seth Rollins vs. Drew McIntyre, Bayley vs. Nia Jax, Penta's second week, New Day's return to the ring, JBL's appearance". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ February 18, 2025.
  169. ↑ "John Cena turns back CM Punk after Seth Rollins' costly interference". WWE. June 28, 2025. สืบค้นเมื่อ June 28, 2025.
  170. ↑ Powell, Jason (June 28, 2025). "WWE Night of Champions results: Powell's live review of John Cena vs. CM Punk for the WWE Championship, Randy Orton vs. Cody Rhodes in the KOTR final, Asuka vs. Jade Cargill in the QOTR final". Pro Wrestling Dot Net. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 28, 2025. สืบค้นเมื่อ June 28, 2025.
  171. ↑ Powell, Jason (July 21, 2025). "WWE Raw results (7/21): Powell's live review of Roman Reigns and CM Punk appearances, Sheamus vs. Rusev, New Day vs. The Creeds vs. The LWO for a shot at the World Tag Team Titles". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ July 21, 2025.
  172. ↑ "Rhodes reclaims WWE Title from Cena, Lesnar assaults Cena during earth-shattering return". WWE. August 3, 2025. สืบค้นเมื่อ August 3, 2025.
  173. ↑ Powell, Jason (August 2, 2025). "WWE SummerSlam results: Powell's live review of night one with Gunther vs. CM Punk for the World Heavyweight Championship, Jelly Roll and Randy Orton vs. Drew McIntyre and Logan Paul". Pro Wrestling Dot Net. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 3, 2025. สืบค้นเมื่อ August 2, 2025.
  174. ↑ Lambert, Jeremy (August 29, 2025). "Sami Zayn Wins WWE United States Title On WWE SmackDown". Fightful.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 29, 2025.
  175. ↑ Mueller, Chris (September 6, 2025). "WWE SmackDown Results, Winners, Live Grades and Highlights After Clash in Paris 2025". Bleacher Report. สืบค้นเมื่อ September 6, 2025.
  176. ↑ Beaston, Erik (October 18, 2025). "WWE SmackDown Results, Winners, Live Grades Highlights After Crown Jewel 2025". Bleacher Report. สืบค้นเมื่อ October 18, 2025.
  177. ↑ Sirani, Jordan (October 24, 2014). "WWE 2K15 WHO GOT NXT MODE ANNOUNCED AND DETAILED". IGN.com. สืบค้นเมื่อ December 6, 2014.
  178. ↑ "WWE 2K25 Roster". WWE 2K. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 12, 2025. สืบค้นเมื่อ May 2, 2025.
  179. ↑ ""Sami Zayn & Friends Do Toronto" comedy show debuts Money in the Bank weekend". WWE. June 17, 2024. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 18, 2024. สืบค้นเมื่อ April 25, 2025.
  180. ↑ SPORTSNET (2017-04-20), Draisaitl threads needle to Desharnais in overtime, สืบค้นเมื่อ 2017-05-23
  181. ↑ Soucek, Andrew (December 26, 2018). "Recap and Review: Talk is Jericho with Sami Zayn on letting go of his ego, thoughts on social media, the perspective he's gained on his career since being injured, conversations with Neville, "sometimes" being a jerk to fans". PW Podcasts. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2023-03-22. สืบค้นเมื่อ April 19, 2019.
  182. 1 2 Markazi, Arash (February 7, 2017). "Through wrestling, Sami Zayn works against the demonization of Muslims". ESPN. สืบค้นเมื่อ December 9, 2023.
  183. ↑ DeFelice, Robert (May 26, 2023). "Sami Zayn Makes Pilgrimage To Mecca". Yahoo (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ May 26, 2023.
  184. ↑ Johnson, Mike; Jordan, Paul (April 27, 2018). "VINCE THANKS SAUDI ARABIA, BACKSTAGE NOTES AND MORE FROM GREATEST ROYAL RUMBLE". PW Insider. สืบค้นเมื่อ December 9, 2023.
  185. ↑ Renee Young, Stacey McGunnigle (August 16, 2019). "EP 140 Let's Get Loud (w/ Sami Zayn)". Regular Girls (Podcast). Audio Boom. สืบค้นเมื่อ September 29, 2020.
  186. ↑ Morgan, Nick (September 26, 2020). "9/26 WWE TALKING SMACK REVIEW: Styles and Joseph Parks, Lucha House Party, and Bayley talk Clash of Champions with hosts Xavier and Braxton". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ September 29, 2020.
  187. ↑ McGeorge, Alistair (October 13, 2020). "WWE's Sami Zayn gives Great British Bake Off predictions and eyes up celebrity spin-off". Metro. สืบค้นเมื่อ October 15, 2020.
  188. ↑ Burgett, Joe (October 23, 2014). "WWE News: Big News Regarding NXT Star Sami Zayn And A Main Roster Debut". The Inquisitr (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ December 9, 2023.
  189. ↑ Madison, Marc (January 15, 2023). "Kevin Owens and Sami Zayn: A Tale of Brotherhood". Pro Wrestling Stories. สืบค้นเมื่อ December 9, 2023.
  190. ↑ Greene, Dan (September 9, 2017). "Q&A: Sami Zayn discusses his fundraiser for Syria". Sports Illustrated. สืบค้นเมื่อ December 9, 2023.
  191. ↑ McClead, Michael (April 15, 2018). "Sami Zayn Asks Fans For Help With War Ravaged Syria". Wrestlezone. สืบค้นเมื่อ December 9, 2023.
  192. ↑ Kreikenbohm, Philip. "Sensational Sherri Memorial Cup Tournament (2007)". Cagematch.net. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 1, 2024. สืบค้นเมื่อ November 25, 2020.
  193. ↑ Oster, Aaron (December 31, 2016). "WWE 2016 end-of-year awards". The Baltimore Sun. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 15, 2021. สืบค้นเมื่อ September 26, 2020.
  194. ↑ Kreikenbohm, Philip. "PWI:BWP World Catchweight Championship". Cagematch.net. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 28, 2025. สืบค้นเมื่อ November 25, 2020.
  195. ↑ "<ヨシヒコ編集ジチョー主義>2012年DDTを各賞で振り返る". DDT Pro-Wrestling (ภาษาญี่ปุ่น). December 21, 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 10, 2013. สืบค้นเมื่อ December 22, 2012.
  196. ↑ Kreikenbohm, Philip. "Elite 8 Tournament (2004)". Cagematch.net. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 3, 2024. สืบค้นเมื่อ November 25, 2020.
  197. ↑ "Pro Wrestling 2022 awards: The best male and female wrestler, feud, faction, promo and more". ESPN. December 28, 2022. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 24, 2023. สืบค้นเมื่อ December 31, 2022.
  198. 1 2 "International Wrestling Syndicate Roster". International Wrestling Syndicate. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 8, 2011. สืบค้นเมื่อ November 30, 2009.
  199. ↑ Kreikenbohm, Philip. "MWF Provincial Championship". Cagematch.net. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 12, 2023. สืบค้นเมื่อ November 25, 2020.
  200. ↑ Staszewski, Joseph (December 27, 2022). "The Post's 2022 pro wrestling awards". New York Post. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 29, 2022. สืบค้นเมื่อ December 30, 2022.
  201. ↑ Kreikenbohm, Philip. "NSPW Championship". Cagematch.net. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 12, 2025. สืบค้นเมื่อ November 25, 2020.
  202. ↑ Westcott, Brian. "PWG Heavyweight Title history". Solie.org. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 2, 2009. สืบค้นเมื่อ July 27, 2008.
  203. ↑ Westcott, Brian. "PWG Tag Title history". Solie.org. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 29, 2008. สืบค้นเมื่อ March 2, 2018.
  204. ↑ "Pro Wrestling Illustrated (PWI) 500 for 2024". The Internet Wrestling Database. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 21, 2025. สืบค้นเมื่อ September 23, 2024.
  205. ↑ "El Genérico Nuevo Campeón del Caribe de la PRWA" [The Generic New PRWA Caribbean Champion]. Súper Luchas (ภาษาสเปน). November 1, 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 2, 2025. สืบค้นเมื่อ November 1, 2011.
  206. ↑ "Ring Of Honor Tag Team Championship". Ring of Honor. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 27, 2011. สืบค้นเมื่อ September 21, 2013.
  207. ↑ "Match of The Decade: Kevin Steen vs. El Generico Ladder War". Ring of Honor. January 23, 2020. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 14, 2020. สืบค้นเมื่อ August 7, 2021.
  208. 1 2 3 "SoCal UNCENSORED Awards 2006". SoCalUncensored.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 1, 2010. สืบค้นเมื่อ April 9, 2010.
  209. ↑ "Southern California Match of the Year". SoCalUncensored.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 29, 2016. สืบค้นเมื่อ May 2, 2025.
  210. ↑ "Southern California Wrestler of the Year". SoCalUncensored.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 29, 2016. สืบค้นเมื่อ May 2, 2025.
  211. ↑ Kreikenbohm, Philip. "STHLM Wrestling Championship". Cagematch.net. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 4, 2024. สืบค้นเมื่อ November 25, 2020.
  212. ↑ "Title history". Westside Xtreme Wrestling (ภาษาเยอรมัน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 9, 2012. สืบค้นเมื่อ May 19, 2012.
  213. ↑ Meltzer, Dave (January 26, 2011). "Biggest issue of the year: The 2011 Wrestling Observer Newsletter Awards Issue". Wrestling Observer Newsletter. Campbell, California: 1–40. ISSN 1083-9593.
  214. ↑ Meltzer, Dave (February 23, 2024). "February 26, 2024 Observer Newsletter: 2023 Observer Awards issue". Wrestling Observer Newsletter. Campbell, California. ISSN 1083-9593.
  215. ↑ Meltzer, Dave (March 12, 2021). "March 15, 2021 Observer Newsletter: AEW Revolution, WrestleMania 37 ticket details". Wrestling Observer Newsletter. Campbell, California. ISSN 1083-9593.
  216. ↑ Meltzer, Dave (February 24, 2023). "February 2023 Wrestling Observer Newsletter: Results of the 2022 Wrestling Observer Newsletter Awards". Wrestling Observer Newsletter. Campbell, California. ISSN 1083-9593.
  217. ↑ "NXT Championship". WWE. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 8, 2021. สืบค้นเมื่อ February 27, 2020.
  218. ↑ "Intercontinental Championship". WWE. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 1, 2025. สืบค้นเมื่อ February 27, 2020.
  219. ↑ "WWE United States Championship". WWE. สืบค้นเมื่อ August 29, 2025. {{cite web}}: ตรวจสอบค่า |archive-url= (help)
  220. ↑ "Raw Tag Team Championship". WWE. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 1, 2025. สืบค้นเมื่อ May 2, 2025.
  221. ↑ "SmackDown Tag Team Championship". WWE. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 11, 2024. สืบค้นเมื่อ May 2, 2025.
  222. ↑ "What is a Slammy?". WWE. February 23, 2008. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 1, 2023. สืบค้นเมื่อ April 17, 2016.
  223. ↑ Martin, Adam (December 8, 2014). "Early 2014 WWE Slammy Award winners announced". WrestleView. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 7, 2025. สืบค้นเมื่อ December 9, 2014.
  224. ↑ Carey, Ian (April 20, 2025). "WWE announces 2025 Slammy Award winners". Wrestling Observer Newsletter. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 20, 2025. สืบค้นเมื่อ May 2, 2025.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=แซมี_เซย์น&oldid=12651778"