ราชอาณาจักรมอนเตเนโกร
ราชอาณาจักรมอนเตเนโกร Краљевина Црнa Горa Kraljevina Crna Gora | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1910–1918 | |||||||||
 ตราแผ่นดิน
| |||||||||
.svg) ราชอาณาจักรมอนเตเนโกรในปี 1914 | |||||||||
| เมืองหลวง | เซติเญ (1910–1916) | ||||||||
| เมืองหลวงพลัดถิ่น | บอร์โด | ||||||||
| ภาษาทั่วไป | เซอร์เบีย | ||||||||
| ศาสนา | อีสเทิร์นออร์ทอดอกซ์[1] | ||||||||
| การปกครอง | รัฐเดี่ยว ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ | ||||||||
| พระมหากษัตริย์ | |||||||||
• 1910–1918 | นิกอลาที่ 1 | ||||||||
| นายกรัฐมนตรี | |||||||||
• 1910–1912 | Lazar Tomanovic (คนแรก) | ||||||||
• 1917–1918 | Evgenije Popovic (คนสุดท้าย) | ||||||||
| สภานิติบัญญัติ | รัฐสภา | ||||||||
| ยุคประวัติศาสตร์ | สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง | ||||||||
| 28 สิงหาคม 1910 | |||||||||
| 1912–1913 | |||||||||
| 30 พฤษภาคม 1913 | |||||||||
| 1914–1918 | |||||||||
| 20 กรกฎาคม 1917 | |||||||||
• รวมกันกับ ราชอาณาจักรเซอร์เบีย | 28 พฤศจิกายน 1918 | ||||||||
| 1 ธันวาคม 1918 | |||||||||
| พื้นที่ | |||||||||
| 1910 | 9,475 ตารางกิโลเมตร (3,658 ตารางไมล์) | ||||||||
| 1912 | 14,442 ตารางกิโลเมตร (5,576 ตารางไมล์) | ||||||||
| 1917 | 620,000 ตารางกิโลเมตร (240,000 ตารางไมล์) | ||||||||
| ประชากร | |||||||||
• 1911 | 220000 | ||||||||
• 1914 | 500000 | ||||||||
| สกุลเงิน | Montenegrin Perper | ||||||||
| |||||||||
.svg)
ราชอาณาจักรมอนเตเนโกร (เซอร์เบีย: Краљевина Црнa Горa; อังกฤษ: Kingdom of Montenegro) เป็นรัฐราชาธิปไตยในยุโรปตะวันออกเฉียงใต้ ตั้งอยู่ในพื้นที่ประเทศมอนเตเนโกรในปัจจุบัน ราชอาณาจักรดำรงอยู่ในช่วงเวลาเดียวกับสมัยแห่งความวุ่นวายภายในคาบสมุทรบอลข่านและสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ในทางนิตินัยแล้วราชอาณาจักรปกครองด้วยระบอบราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ แต่ในทางปฏิบัติมีลักษณะเป็นสมบูรณาญาสิทธิราชย์ เมื่อวันที่ 28 พฤศจิกายน ค.ศ. 1918 หลังจากการสิ้นสุดลงของสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง สมัชชาพอดกอรีตซาได้ประกาศรวมชาติเข้ากับราชอาณาจักรเซอร์เบีย และเปลี่ยนสถานะเป็นราชอาณาจักรแห่งชาวเซิร์บ โครแอต และสโลวีนในอีกสามวันต่อมาเมื่อวันที่ 1 ธันวาคม ค.ศ. 1918 การรวมชาติกับเซอร์เบียในครั้งนี้กินเวลาเกือบ 88 ปี จวบจนกระทั่งใน ค.ศ. 2006
ประวัติศาสตร์
[แก้]
เจ้าชายนิกอลาแห่งมอนเตเนโกรประกาศราชอาณาจักรมอนเตเนโกรในเซตีเญ เมื่อวันที่ 28 สิงหาคม 1910 ยกระดับประเทศจากระดับราชรัฐ กษัตริย์นิกอลาที่ 1 ปกครองประเทศในฐานะเจ้าชายตั้งแต่ปี 1860 และทรงได้ริเริ่มการปฏิรูปหลายครั้งในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 เช่น การออกรัฐธรรมนูญและสกุลเงินใหม่ เปอเปอร์มอนเตเนโกร
มอนเตเนโกรเข้าร่วมสงครามบอลข่านครั้งที่หนึ่งในปี 1912 โดยหวังว่าจะได้ส่วนแบ่งในพื้นที่รูเมเลียที่อยู่ภายใต้การควบคุมของออตโตมันแห่งสุดท้าย มอนเตเนโกรได้ดินแดนเพิ่มเติมโดยแยกแซนด์ชากกับเซอร์เบียในวันที่ 30 พฤษภาคม 1913 แต่มอนเตเนโกรต้องละทิ้งเมืองอิชโคดราที่เพิ่งยึดได้
(ชกาดาร์ ปัจจุบัน ชกอเดอร์) ส่งไปยังรัฐใหม่ของแอลเบเนียในเดือนพฤษภาคม 1913 ตามการยืนกรานของมหาอำนาจ Esad Pasha ทำข้อตกลงที่จะยอมจำนนเมืองนี้ให้กับชาวมอนเตเนกริน เพื่อแลกกับมอนเตเนโกรที่สนับสนุนการเรียกร้องของเขาในแอลเบเนียกลาง อย่างไรก็ตาม เนื่องจากชกอเดอร์และบริเวณโดยรอบมีชาวแอลเบเนียเป็นส่วนใหญ่ พื้นที่ดังกล่าวจึงตกเป็นของรัฐแอลเบเนียแทน เมื่อสงครามบอลข่านครั้งที่สองปะทุขึ้นในเดือนมิถุนายน 1913 เซอร์เบียต่อสู้กับบัลแกเรีย และกษัตริย์นิกอลาได้ทรงนำมอนเตเนโกรเข้าฝั่งเซอร์เบีย
ในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง (1914-1917) มอนเตเนโกรเป็นพันธมิตรกับไตรภาคี ซึ่งสอดคล้องกับนโยบายสนับสนุนเซอร์เบียของกษัตริย์นิกอลา ดังนั้น ออสเตรีย-ฮังการีจึงยึดครองมอนเตเนโกรตั้งแต่วันที่ 15 มกราคม 1916 ถึงตุลาคม 1918
เมื่อวันที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2460 การลงนามในปฏิญญาคอร์ฟูได้คาดเดาถึงการรวมประเทศมอนเตเนโกรกับเซอร์เบีย เมื่อวันที่ 26 พฤศจิกายน พ.ศ. 2461 สภาพอดกอรีตซา ซึ่งเป็นองค์กรที่ได้รับการเลือกตั้งซึ่งอ้างว่าเป็นตัวแทนของชาวมอนเตเนโกรได้ลงมติอย่างเป็นเอกฉันท์ให้ถอดถอนกษัตริย์นิกอลาที่ 1 (ซึ่งยังคงถูกเนรเทศ) และรวมมอนเตเนโกรเข้ากับเซอร์เบีย จากเหตุการณ์นี้ นิกอลาที่ 1 ซึ่งเคยสนับสนุนการรวมชาติกับเซอร์เบียให้เป็นรัฐที่ยิ่งใหญ่กว่าโดยราชวงศ์ของพระองค์มีบทบาทสำคัญ เปลี่ยนไปส่งเสริมลัทธิชาตินิยมมอนเตเนโกรและต่อต้านการรวมชาติกับเซอร์เบีย ซึ่งเป็นตำแหน่งที่พระองค์รักษาไว้จนกระทั่งสวรรคตในฝรั่งเศสในปี 1921
ในวันที่ 1 ธันวาคม 1918 เซอร์เบียและมอนเตเนโกรร่วมกันจัดตั้งส่วนสำคัญของราชอาณาจักรแห่งชาวเซิร์บ โครแอต และสโลวีน (ยูโกสลาเวีย)
ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 กองกำลังอิตาลีที่ยึดครองในยูโกสลาเวียได้พิจารณาเปลี่ยนเขตปกครองมอนเตเนโกรของอิตาลีให้กลายเป็นอาณาจักรหุ่นเชิด แต่แผนการเหล่านี้ไม่ได้เกิดขึ้น
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Constitution of the Principality of Montenegro, 1905, Article 40, "Paragraph 1: State religion in Montenegro is Eastern-Orthodox. Paragraph 2: Montenegrin Church is Autocephalous. It is independent from any other Church, but maintains dogmatic unity with Eastern-Orthodox Ecumenical Church. Paragraph 3: All other recognized religions are free in Montenegro." [1]
| |||||||||||
