ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ชิวหา"
Unitedpage (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีความย่อการแก้ไข |
Octahedron80 (คุย | ส่วนร่วม) ย้อนการแก้ไขที่ 6426100 สร้างโดย Unitedpage (พูดคุย) |
||
| บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
{{ต้องการอ้างอิง}} |
{{ต้องการอ้างอิง}} |
||
{{สั้นมาก}} |
|||
{{Infobox character |
{{Infobox character |
||
| name = ชิวหา |
| name = ชิวหา |
||
| บรรทัด 54: | บรรทัด 53: | ||
ชิวหาถูกตัดลิ้นขาดไปก็สิ้นใจลง นางสำมนักขาเสียใจมาก จึงไปเที่ยวป่าแล้วเจอกับ[[พระราม]] จนเป็นปฐมเหตุของสงครามครั้งนี้ในที่สุด |
ชิวหาถูกตัดลิ้นขาดไปก็สิ้นใจลง นางสำมนักขาเสียใจมาก จึงไปเที่ยวป่าแล้วเจอกับ[[พระราม]] จนเป็นปฐมเหตุของสงครามครั้งนี้ในที่สุด |
||
{{โครงส่วน}} |
|||
{{รามเกียรติ์}} |
{{รามเกียรติ์}} |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 09:29, 8 พฤษภาคม 2559
 | บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
| ชิวหา | |
|---|---|
| ตัวละครใน รามเกียรติ์ | |
| ไฟล์:Chewha.jpg หัวโขนชิวหา | |
| ข้อมูลตัวละครในเรื่อง | |
| เผ่าพันธุ์ | ยักษ์ |
| เพศ | ผู้ |
| คู่สมรส | นางสำมนักขา |
| บุตร | กุมภกาศ และอดูล |
| สีกาย | หงเสน |
ชิวหา เป็นตัวละครในวรรณกรรมเรื่องรามเกียรติ์ เป็นน้องเขยของทศกัณฐ์ สามีของนางสำมนักขา มีลักษณะกายสีหงเสน ยอดน้ำเต้ากลม ตาจระเข้ ปากแสยะ แลบลิ้น เมื่อครั้งนั้น ทศกัณฐ์ไปประพาสป่า จึงให้น้องเขยเฝ้าเมืองไว้ ฝ่ายชิวหา เมื่อได้รับหน้าที่ก็ทำหน้าที่อย่างดี
ชิวหา เป็นยักษ์ที่มีฤทธิ์เดช คือมีลิ้นที่ยาวและใหญ่ สามารถใช้ในการศึกได้ เมื่อชิวหาได้รับหน้าที่มา ก็จัดยามตามไฟรักษาเมืองไม่ได้หลับไม่ได้นอน จนวันที่ 7 ชิวหา ก็ทนความง่วงไม่ไหว จึงเนรมิตกายให้ใหญ่โต แล้วแลบลิ้นไปปิดเมืองลงกาไว้ แล้วหลับไป ฝ่ายทศกัณฐ์ เมื่อกลับมาจากประพาสป่า มองไม่เห็นเมืองลงกา ก็เข้าใจว่าศัตรูได้ทำอุบายบดบังเมืองไว้ ด้วยความโกรธ จึงขว้างจักร อาวุธของตนไปตัดลิ้นชิวหาทันที
ชิวหาถูกตัดลิ้นขาดไปก็สิ้นใจลง นางสำมนักขาเสียใจมาก จึงไปเที่ยวป่าแล้วเจอกับพระราม จนเป็นปฐมเหตุของสงครามครั้งนี้ในที่สุด
 | บทความวรรณกรรมนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |