ผลต่างระหว่างรุ่นของ "นางสำมนักขา"
พุทธามาตย์ (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีความย่อการแก้ไข |
|||
บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
{{ต้องการอ้างอิง}} |
|||
⚫ | |||
'''นางสำมนักขา''' ({{lang-sa|शूर्पणखा ''ศูรฺปณขา''}}) เป็นตัวละครหนึ่งในมหากาพย์[[รามายณะ]] |
|||
⚫ | |||
'''นางสำมนักขา'''เป็นธิดาองค์เดียวของท้าว[[ลัสเตียน]]และนาง[[รัชฎา]] มีสวามีคือ [[ชิวหา]] เป็นน้องสาวของ[[ทศกัณฐ์]] [[กุมภกรรณ]] [[พิเภก]] [[ขร]] [[ทูษณ์]]และ [[ตรีเศียร]]นางสำมะนักขามีสามีชื่อ ชิวหา ซึ่งชิวหาผู้นี้ทำหน้าดูแล[[กรุงลงกา]]เมื่อทศกัณฐ์ได้ไปเที่ยวป่ากับ[[นางมณโฑ]]ตลอดเวลา 7 วัน 7 คืนทำให้เกิดง่วงนอน จึงได้แลบลิ้นยาวออกมาปกคลุมกรุงลงกาและนอนหลับพักผ่อน เมื่อทศกัณฐ์กลับมาพบว่ากรุงลงกาถูกปกคลุมก็คิดว่าเป็นเวทมนตร์ของศัตรู จึงขว้างจักรไปตัดลิ้นชิวหาจนขาดทำให้ชิวหาถึงแก่ความตายยังความเศร้าโศกเสียใจให้แก่นางสำมะนักขายิ่งนัก |
'''นางสำมนักขา'''เป็นธิดาองค์เดียวของท้าว[[ลัสเตียน]]และนาง[[รัชฎา]] มีสวามีคือ [[ชิวหา]] เป็นน้องสาวของ[[ทศกัณฐ์]] [[กุมภกรรณ]] [[พิเภก]] [[ขร]] [[ทูษณ์]]และ [[ตรีเศียร]]นางสำมะนักขามีสามีชื่อ ชิวหา ซึ่งชิวหาผู้นี้ทำหน้าดูแล[[กรุงลงกา]]เมื่อทศกัณฐ์ได้ไปเที่ยวป่ากับ[[นางมณโฑ]]ตลอดเวลา 7 วัน 7 คืนทำให้เกิดง่วงนอน จึงได้แลบลิ้นยาวออกมาปกคลุมกรุงลงกาและนอนหลับพักผ่อน เมื่อทศกัณฐ์กลับมาพบว่ากรุงลงกาถูกปกคลุมก็คิดว่าเป็นเวทมนตร์ของศัตรู จึงขว้างจักรไปตัดลิ้นชิวหาจนขาดทำให้ชิวหาถึงแก่ความตายยังความเศร้าโศกเสียใจให้แก่นางสำมะนักขายิ่งนัก |
||
บรรทัด 6: | บรรทัด 9: | ||
นางสำมนักขา มีบุตรเป็นรากษส 3 ใน 10 แห่งกรุงลงกา คือ [[กุมภกาศ ]] [[อดูล]] ปีศาจยักษิณี และ[[วรณีสูร]] |
นางสำมนักขา มีบุตรเป็นรากษส 3 ใน 10 แห่งกรุงลงกา คือ [[กุมภกาศ ]] [[อดูล]] ปีศาจยักษิณี และ[[วรณีสูร]] |
||
== ลักษณะและสี== |
== ลักษณะและสี == |
||
สีเขียวสด 1 หน้า 2 มือ |
สีเขียวสด 1 หน้า 2 มือ |
||
== โคลงภาพรามเกียรติ์== |
== โคลงภาพรามเกียรติ์ == |
||
สำมนักขาชื่ออ้าง อสุรพันธุ์<br /> |
สำมนักขาชื่ออ้าง อสุรพันธุ์<br /> |
||
นาฏขนิษฐาทศกรรฐ แก่นไท้<br /> |
นาฏขนิษฐาทศกรรฐ แก่นไท้<br /> |
||
บรรทัด 15: | บรรทัด 18: | ||
เป็นเอกชาเยศรได้ อยู่ด้วยชิวหา<br /> |
เป็นเอกชาเยศรได้ อยู่ด้วยชิวหา<br /> |
||
ขุนมหาสิทธิโวหาร<br /> |
ขุนมหาสิทธิโวหาร<br /> |
||
( |
(ตัวสะกดตามต้นฉบับเดิม) |
||
== ข้อมูลเพิ่มเติม== |
== ข้อมูลเพิ่มเติม== |
||
[http://thkhon.multiply.com/photos/album/13/Khon_Summanakha โขนเรื่องรามเกียรติ์ ตอนนางสำมนักขา ของกรมศิลปากร] |
[http://thkhon.multiply.com/photos/album/13/Khon_Summanakha โขนเรื่องรามเกียรติ์ ตอนนางสำมนักขา ของกรมศิลปากร] |
||
{{รามเกียรติ์}} |
{{รามเกียรติ์}} |
||
{{เรียงลำดับ|สำมนักขา}} |
|||
[[หมวดหมู่:นางในวรรณคดี]] |
[[หมวดหมู่:นางในวรรณคดี]] |
||
[[หมวดหมู่:ตัวละครในรามเกียรติ์]] |
[[หมวดหมู่:ตัวละครในรามเกียรติ์]] |
||
{{โครงวรรณกรรม}} |
{{โครงวรรณกรรม}} |
||
[[en:Surpanakha]] |
|||
[[id:Surpanaka]] |
|||
[[jv:Sarpakanaka]] |
|||
[[ml:ശൂർപ്പണഖ]] |
|||
[[mr:शूर्पणखा]] |
|||
[[ja:シュールパナカー]] |
|||
[[pt:Surpanakha]] |
|||
[[ru:Шурпанакха]] |
|||
[[ta:சூர்ப்பனகை]] |
|||
[[te:శూర్పణఖ]] |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 15:34, 19 มิถุนายน 2555
บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
นางสำมนักขา ([शूर्पणखा ศูรฺปณขา] ข้อผิดพลาด: {{Lang-xx}}: ข้อความมีมาร์กอัปตัวเอียง (ช่วยเหลือ)) เป็นตัวละครหนึ่งในมหากาพย์รามายณะ
ประวัติ
นางสำมนักขาเป็นธิดาองค์เดียวของท้าวลัสเตียนและนางรัชฎา มีสวามีคือ ชิวหา เป็นน้องสาวของทศกัณฐ์ กุมภกรรณ พิเภก ขร ทูษณ์และ ตรีเศียรนางสำมะนักขามีสามีชื่อ ชิวหา ซึ่งชิวหาผู้นี้ทำหน้าดูแลกรุงลงกาเมื่อทศกัณฐ์ได้ไปเที่ยวป่ากับนางมณโฑตลอดเวลา 7 วัน 7 คืนทำให้เกิดง่วงนอน จึงได้แลบลิ้นยาวออกมาปกคลุมกรุงลงกาและนอนหลับพักผ่อน เมื่อทศกัณฐ์กลับมาพบว่ากรุงลงกาถูกปกคลุมก็คิดว่าเป็นเวทมนตร์ของศัตรู จึงขว้างจักรไปตัดลิ้นชิวหาจนขาดทำให้ชิวหาถึงแก่ความตายยังความเศร้าโศกเสียใจให้แก่นางสำมะนักขายิ่งนัก
หลังจากชิวหาสิ้นไป วันหนึ่งนางสำมะนักขาไปเที่ยวป่าและได้พบพระรามจึงเกิดหลงรักขึ้นและได้เข้าไปเกี้ยวพาราสี แต่พระรามไม่สนใจ นางสำมะนักขาจึงตามพระรามไปที่อาศรมเห็นนางสีดา จึงคิดว่า ถ้าหากตนกำจัดนางสีดาได้ พระรามคงจะหันมาสนใจตน ดังนั้น นางสำมะนักขาจึงเข้าไปทำร้ายนางสีดาแต่ถูกพระรามจับได้ พระลักษณ์จึงจับตัดหูและจมูก เป็นเหตุให้เกิดสงครามระหว่างพระรามกับทศกัณฐ์
นางสำมนักขา มีบุตรเป็นรากษส 3 ใน 10 แห่งกรุงลงกา คือ กุมภกาศ อดูล ปีศาจยักษิณี และวรณีสูร
ลักษณะและสี
สีเขียวสด 1 หน้า 2 มือ
โคลงภาพรามเกียรติ์
สำมนักขาชื่ออ้าง อสุรพันธุ์
นาฏขนิษฐาทศกรรฐ แก่นไท้
ฉวีกายสกลวรรณ เขียวสด สอาดนอ
เป็นเอกชาเยศรได้ อยู่ด้วยชิวหา
ขุนมหาสิทธิโวหาร
(ตัวสะกดตามต้นฉบับเดิม)