ข้ามไปเนื้อหา

เลี้ยงซี

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก เหลียงซี)
เลี้ยงซี (เหลียง ซฺวี่)
梁緒
เสนาบดีปฏิคม (大鴻臚 ต้าหงหลู)
ดำรงตำแหน่ง
ค.ศ. ? (?) – ค.ศ. ? (?)
กษัตริย์เล่าเสี้ยน
เจ้าหน้าที่ปกครอง (功曹 กงเฉา)
ดำรงตำแหน่ง
ค.ศ. ? (?) – ค.ศ. 228 (228)
กษัตริย์โจยอย
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิดไม่ทราบ
เสียชีวิตไม่ทราบ
อาชีพขุนนาง

เลี้ยงซี หรือ เลงซี[1] มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า เหลียง ซฺวี่ (จีน: 梁緒; พินอิน: Liáng Xù) เป็นขุนนางของรัฐจ๊กก๊กในยุคสามก๊กของจีน เดิมรับราชการในวุยก๊ก ภายหลังแปรพักตร์มาเข้าด้วยจ๊กก๊กแล้วได้เป็นขุนนางตำแหน่งเสนาบดีปฏิคมในราชสำนักจ๊กก๊ก[2]

ประวัติ

[แก้]

เลี้ยงซีเริ่มรับราชการในตำแหน่งเจ้าหน้าที่ปกครอง (功曹 กงเฉา) ในที่ว่าการของเมืองเทียนซุย (天水郡 เทียนฉุ่ยจฺวิ้น; ปัจจุบันอยู่บริเวณนครเทียนฉุ่ย มณฑลกานซู่) ของรัฐวุยก๊กในยุคสามก๊ก

ในปี ค.ศ. 228 จูกัดเหลียงอัครมหาเสนาบดีและผู้สำเร็จราชการแห่งจ๊กก๊กที่เป็นรัฐอริของวุยก๊กได้เปิดการทัพบุกวุยก๊กครั้งแรก โดยเข้ายึดเขากิสาน (祁山 ฉีซาน; พื้นที่ภูเขาโดยรอบบริเวณที่เป็นอำเภอหลี่ มณฑลกานซู่ในปัจจุบัน) เวลานั้นเลี้ยงซีพร้อมด้วยเพื่อนร่วมราชการได้แก่เกียงอุย อินเชียง (尹賞 อิ๋น ฉ่าง) เลี้ยงเขียน (梁虔 เหลียง เฉียน) และคนอื่น ๆ กำลังอยู่ในระหว่างการเดินทางตรวจราชการกับม้าจุ้น (馬遵 หม่า จุน) เจ้าเมืองเทียนซุย ม้าจุ้นทราบข่าวการบุกของจ๊กก๊กและได้ยินว่าหลายอำเภอในเมืองเทียนซุยแปรพักตร์ไปเข้าด้วยข้าศึก ม้าจุ้นจึงระแวงว่าเกียงอุย เลี้ยงซี และคนอื่น ๆ กำลังเดินทางเพื่อไปสวามิภักดิ์ต่อจ๊กก๊กด้วย ม้าจุ้นจึงหนีไปในเวลากลางคืนและไปหลบภัยที่อำเภอเซียงเท้ง (上邽縣 ช่างกุยเซี่ยน; ปัจจุบันอยู่ในเขตนครเทียนฉุ่ย มณฑลกานซู่)[3]

เมื่อเกียงอุย เลี้ยงซี และคนอื่น ๆ รู้ว่าม้าจุ้นละทิ้งพวกตนและหนีไปเพียงลำพัง จึงพยายามไล่ตามม้าจุ้นไปแต่ไม่ทัน พวกเขาถูกปฏิเสธไม่ให้เข้าไปในอำเภอเซียงเท้งเมื่อทั้งหมดเดินทางมาถึง เกียงอุยจึงนำทั้งหมดไปยังอำเภอเอ๊กก๋วน (冀縣/兾縣 จี้เซี่ยน; ปัจจุบันคืออำเภอกานกู่ มณฑลกาซู่) แต่ขุนนางผู้รักษาอำเภอเอ๊กก๋วนก็ปฏิเสธไม่ให้พวกเขาเข้ามาเช่นกัน เลี้ยงซี เกียงอุย อินเซียง เลี้ยงเขียน และคนอื่น ๆ เห็นว่าพวกตนไม่มีทางเลือกอื่น จึงเข้าไปสวามิภักดิ์แปรพักตร์เข้าด้วยจ๊กก๊ก[4] ภายหลังทั้งหมดได้รับราชการเป็นขุนนางตำแหน่งสูงในราชสำนักจ๊กก๊ก เลี้ยงซีได้ดำรงตำแหน่งเป็นเสนาบดีปฏิคม (大鴻臚 ต้าหงหลู) เลี้ยงซีเสียชีวิตก่อนการล่มสลายของจ๊กก๊กในปี ค.ศ. 263[5]

ในนิยายสามก๊ก

[แก้]

ในนวนิยายอิงประวัติศาสตร์เรื่องสามก๊กในศตวรรษที่ 14 เลี้ยงซีเป็นพี่ชายของเลี้ยงเขียน หลังเกียงอุยสวามิภักดิ์ต่อจ๊กก๊ก ม้าจุ้นและแฮหัวหลิมระแวงว่าเลี้ยงซีและอินเชียงจะแอบสมคบกับเกียงอุยเป็นไส้ศึกอยู่ภายในเมืองเทียนซุย จึงคิดจะจับทั้งคู่สังหารเสีย ในเวลากลางคืนแฮหัวหลิมจึงส่งคนไปเชิญเลี้ยงซีและอินเชียงมาพบหลายครั้ง หวังจะลวงมาสังหาร แต่เลี้ยงซีและอินเชียงเข้าใจสถานการณ์จึงไม่ได้ไปพบแฮหัวหลิม และนำทหารใต้บังคับบัญชาไปเปิดประตูเมืองให้ทัพจ๊กก๊กเข้าเมือง และเข้าสวามิภักดิ์ต่อจ๊กก๊ก เลี้ยงซีอาสาจูกัดเหลียงไปเกลี้ยกล่อมให้เลี้ยงเขียนผู้เป็นน้องชายซึ่งอยู่รักษาอำเภอเซียงเท้งให้มาร่วมเข้าด้วยกับจ๊กก๊ก เลี้ยงซีได้รับได้รับการแต่งตั้งจากจูกัดเหลียงเป็นให้เจ้าเมืองเทียนซุย (天水太守 เทียนฉุ่ยไท่โฉ่ว) แทนที่ม้าจุ้นเจ้าเมืองเทียนซุยคนเดิมที่หลบหนีไปอาศัยกับชนเผ่าเกี๋ยง[6][7]

ดูเพิ่ม

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ("เลงซีนายทหารจึงว่าแก่ม้าจุ้นว่า ซึ่งเกียงอุยจะไปเข้าด้วยขงเบ้งโดยจริงนั้นข้าพเจ้าไม่เห็นด้วย ดีร้ายเกียงอุยจะคิดกลอุบายลวงขงเบ้งดอก") "สามก๊ก ตอนที่ ๗๑". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ August 30, 2023.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  2. (梁緒官至大鴻臚) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 44.
  3. (建興六年,丞相諸葛亮軍向祁山,時天水太守適出案行,維及功曹梁緒、主簿尹賞、主記梁虔等從行。太守聞蜀軍垂至,而諸縣響應,疑維等皆有異心,於是夜亡保上邽。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 44.
  4. (維等覺太守去,追遲,至城門,城門已閉,不納。維等相率還兾,兾亦不入維。維等乃俱詣諸葛亮。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 44.
  5. (維昔所俱至蜀,梁緒官至大鴻臚,尹賞執金吾,梁虔大長秋,皆先蜀亡歿。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 44.
  6. สามก๊ก (ซันกั๋วเหยี่ยนอี้) ตอนที่ 93.
  7. "สามก๊ก ตอนที่ ๗๑". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ August 30, 2023.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

บรรณานุกรม

[แก้]