ข้ามไปเนื้อหา

บริติชมิดแลนด์อินเตอร์แนชนัล

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
บริติชมิดแลนด์อินเตอร์แนชนัล
IATA ICAO รหัสเรียก
BD BMA MIDLAND
ก่อตั้งค.ศ. 1938 (86 ปี) (ในชื่อ แอร์สคูลลิมิดเตท)
เริ่มดำเนินงาน1 ตุลาคม ค.ศ. 1964 (60 ปี) (ในชื่อ บริติชมิดแลนด์แอร์เวย์)
1 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2001 (23 ปี) (ในชื่อ บีเอ็มไอบริติชมิดแลนด์)
เลิกดำเนินงาน27 ตุลาคม ค.ศ. 2011 (13 ปี) (ผนวกกิจการเข้ากับบริติชแอร์เวย์)
ท่าหลักลอนดอน–ฮีทโธรว์
แมนเชสเตอร์
สะสมไมล์บีเอ็มไอไดมอนด์คลับ
พันธมิตรการบินสตาร์อัลไลแอนซ์ (ค.ศ. 2000–2012)
บริษัทลูกบีเอ็มไอเบบี
บีเอ็มไอรีเจียนัล
บริติชเมดิเตอร์เรเนียนแอร์เวย์
ลอนดอนซิตีแอร์เวย์
บริษัทแม่
สำนักงานใหญ่สหราชอาณาจักร แคสเซิลโดนิงตัน อังกฤษ สหราชอาณาจักร
บุคลากรหลัก
  • ปีเตอร์ ซิมป์สัน
  • ไมเคิล บิชอฟ
  • Vagn Sørensen
  • Wolfgang Prock-Schauer
เว็บไซต์www.flybmi.com

บริติชมิดแลนด์อินเตอร์แนชนัล[1] (อังกฤษ: British Midland International) หรือชื่อเดิม บริติชมิดแลนด์ และ บีเอ็มไอบริติชมิดแลนด์ ย่อว่า บีเอ็มไอ (BMI) เป็นอดีตสายการบินสัญชาติอังกฤษ ที่มีฐานการบินที่ท่าอากาศยานแมนเชสเตอร์และท่าอากาศยานลอนดอนฮีทโธรว์ และมีสำนักงานใหญ่ในโดนิงตันฮอลล์ ใกล้กับท่าอากาศยานอีสต์มิดแลนด์ สายการบินให้บริการเที่ยวบินสู่จุดหมายปลายทางในยุโรป อเมริกาเหนือ หมู่เกาะแคริบเบียน และเอเชียกลาง ตะวันออกกลาง บีเอ็มไอเป็นสมาชิกของสตาร์อัลไลแอนซ์ตั้งแต่วันที่ 1 กรกฎาคม ค.ศ. 2000 ถึงวันที่ 20 เมษายน ค.ศ. 2012[2]

ประวัติ

[แก้]

บริติชมิดแลนด์อินเตอร์แนชนัลก่อตั้งขึ้นในปี 1936 ในชื่อ แอร์สคูลลิมิเตท ซึ่งโรงเรียนการบินมีผู้เชี่ยวชาญในด้านการบินที่มห้คำปรึกษาแก่นักบินของกองทัพอากาศ ในปี 1949 บริษัทได้สร้างเดอร์บี้อาวิเอชั่น มีฐานที่เบอร์นาสตันใกล้ๆเดอร์บี้ และวูลฟ์เวอร์แฮมตันอาวิเอชั่นที่มีฐานที่เพนด์ฟอร์ด มีตกลงทางการบินร่วมกันกับ เดอ ฮาวิลแลนด์ เรพิดส์ โดยแลกกับการบำรุงเครื่องบินและค่าคอมมิชชัน

ได้มีการเปิดเที่ยวบินจากเดอร์บี้และวูลฟ์เอร์แฮมตันไปสู่เมืองเจอร์ซี่ย์ โดยใช้เครื่องบินดักลาส ดีซี 3 เข้ามาใช้ ในปี 1955 วูลฟ์เวอร์ตันอาวิเอชั่น ได้รวมกิจการเป็นกิจการเดียวและได้ใช้ฐานเปลี่ยนมาเป็นท่าอากาศยานเบอร์นาตัน การบริการระหว่างประเทศนั้นจึงได้เกิดขึ้นในปีถัดไปโดยบินสู่เมืองออสเตนด์และเที่ยวบินสู่ภาคพื้นทวีปยุโรปได้เริ่มขึ้น บริษัททำข้อตกลงกับบริษัทโรส์รอยส์ซึ่งเป็นผู้ส่งชิ้นส่วนของเครื่องบินให้แก่ลูกค้าทั่วโลก ในปี 1959 บริษัทได้เปลี่ยนชื่อเป็น เดอร์บี้ แอร์เวย์ โดยทำการบินตามกำหนดการของเที่ยวบินภายในประเทศของสหราชอาณาจักรจึงเกิดขึ้นในช่วง 10 ปีนั้น

ในปี 1964 บริษัทได้เปลี่ยนชื่ออีกครั้งเป็น บริติชมิดแลนด์แอร์เวย์ หรือ บีเอ็มเอ (BMA) และได้ย้ายฐานปฏิบัติการจากเบอร์นาสตันไปที่ท่าอากาศยานอีสท์ มิดแลนด์ และนำสีฟ้ากับสีขาวเป็นสีประจำสายการบิน เป็นตัวแนะนำเครื่องบินใบพัดตัวแรกของบริษัทแฮนด์เลย์ เพจ เฮรัลด์ด้วย ต่อมาสายการบินทั้งเส้นทางในประเทศและในยุโรปได้มีการขยายตัวอย่างรวดเร็วและต่อเนื่อง และในปี 1970 ได้นำเครื่องบินไอพ่นเข้ามาใช้โดยเริ่มจากรุ่นบีเอซี 1-11 ตามด้วยโบอิง 707 ในปี 1971 จากนั้นได้มีคำสั่งให้ถอนบีเอซี 1-11 จากฝูงบินในปี 1972 และ 707 ให้อยู่ในสัญญาเช่าของสายการบินอื่น ในฐานะที่บีเอ็มเอเป็นศูนย์กลางในการผลิตเครื่องบินใบพัดรุ่นวิคเกอร์ไวเคานท์ ถึงแม้ว่า 707 จะผลิตเพิ่มมากขึ้น แต่ก็ไม่ได้นำมาใช้ในการบริการหรือให้เช่าจนกระทั่งปี 1981 พวกเขาได้แทนทีให้เป็นเครื่องบินดักลาส ดีซี-9 ซึ่งเปลี่ยนแปลงระบบการบินภายในประเทศและในยุโรปให้เป็นเครื่องยนต์เจ็ทในปี 1976

ในปี 1978 ผู้จัดการบริษัทได้จัดซื้อสายการบินจากมินสเตอร์แอสเซท กลุ่มการเงินนั้นยังประกอบด้วยเซอร์ไมเคิล บิชอฟ ผู้ที่เป็นประธานสายการบินในปัจจุบัน และในปีนั้นเองบริติชมิดแลนด์ได้ร่วมตกลงกันกับสายการบินบริติช แอร์เวย์ในการรวมแชร์เส้นทาง โดยผลออกมาว่ามิดแลนด์แอร์เวย์ต้องยกเลิกเส้นทางภายในทวีประหว่างเบอร์มิงแฮมไปบรัสเซลล์และแฟรงก์เฟิร์ต ส่วนบริติช แอร์เวย์สามารถเปิดเส้นทางจากลิเวอร์พูลไปฮีทโธร์ว,เบลฟาสต์,ดับลิน,เจอร์ซีย์,เกาะแมน และกลาสโกว์ ซึ่งผลทำให้มีผู้โดยสารมากกว่า 1 ล้านคน เป็นครั้งแรกในปี 1976

จุดหมายปลายทาง

[แก้]

ข้อตกลงการบินร่วม

[แก้]

ณ เดือนตุลาคม ค.ศ. 2012 บีเอ็มไอได้มีข้อตกลงการบินร่วมกับสายการบินต่างๆ ดังต่อไปนี้:[3]

ฝูงบิน

[แก้]

ฝูงบินสุดท้าย

[แก้]
แอร์บัส เอ319 ของบีเอ็มไอ
แอร์บัส เอ330-200 ของบีเอ็มไอ

ก่อนการเลิกดำเนินงานบีเอ็มไอมีเครื่องบินประจำการในฝูงบินดังนี้:[5]

ฝูงบินของบริติชมิดแลนด์อินเตอร์แนชนัล
เครื่องบิน ประจำการ คำสั่งซื้อ ผู้โดยสาร หมายเหตุ
C Y รวม
แอร์บัส เอ319-100 11 138 138
144 144
แอร์บัส เอ320-200 7 22 102 124
20 108 128
162 162
แอร์บัส เอ321-200 7 31 118 149
แอร์บัส เอ330-200 3 42 156 198
36 196 232
รวม 28

ฝูงบินในอดีต

[แก้]

บีเอ็มไอเคยให้บริการเครื่องบินดังต่อไปนี้:[6][7][8]

ฝูงบินในอดีตของบริติชมิดแลนด์อินเตอร์แนชนัล
เครื่องบิน จำนวน เริ่มประจำการ ปลดประจำการ หมายเหตุ
เอทีอาร์ 42-300 1 2004 2004 เช่าจากแอร์ตัตล็องติก
แอร์สปีด คอนซัล 1 1958 1963
ออสเตอร์ ออโตแครท 2 1946 1966
แอวโร อาร์สัน[9] 3 1955 1965
บีเอซี 1-11 ซีรีย์ 300เอเอกซ์ 1 1984 1990
บีเอซี 1-11 ซีรีย์ 500เอฟเจ 3 1970 1974
บริติชแอโรสเปซเอทีพี 3 1988 1993
บริติชแอโรสเปซ 146-200 6 1994 2003
บริติชแอโรสเปซ เจ็ตสตรีม 41 1 1996 เช่าจากแมนเอกซ์แอร์ไลน์
บีชคราฟท์ บารอน 2 1981 2012
โบอิง 707-320 9 1970 1978
โบอิง 707-320ซี 4 1978 1986
โบอิง 737-200 3 1986 1988
โบอิง 737-300 13 1987 2003
โบอิง 737-400 8 1988 หนึ่งลำตกในเที่ยวบินที่ 92
โบอิง 737-500 13 1993
โบอิง 757-200 1 2005 2005 เช่าจากลอฟท์เลียดึช ไอซ์แลนดิก
3 2008 2011 เช่าจากแอสเทรียสแอร์ไลน์
โบอิง 767-300อีอาร์ 1 2007 2007 เช่าจากอาร์คีย์ฟลาย
แคนาแดร์ นอร์ทสตาร์ 5 1961 1967
เดอ ฮาวิลแลนด์ ดีเอช.89 ดรากอน ราพีด 7 1948 1957
เดอ ฮาวิลแลนด์ ดีเอช.104 โดฟ 1 1961 1962
เดอ ฮาวิลแลนด์ แคนาดา แดช 7 3 1990 1993
ดักลาส ซี-47 สกายเทรน 8 1958 1969
ดักลาส ซี-54 สกายมาสเตอร์ 1 1969 1969 เช่าจากอินวิคตาอินเตอร์แนชนัลแอร์ไลน์
แมคดอนเนลล์ ดักลาส ดีซี-9-14 4 1983 1995
แมคดอนเนลล์ ดักลาส ดีซี-9-15 5 1978
แมคดอนเนลล์ ดักลาส ดีซี-9-32 9 1984 1996
เอ็มบราเออร์ อีอาร์เจ-145 8 1999 2001
ฟอกเกอร์ เอฟ27 เฟรนดชิป 17 1980 1990
ฟอกเกอร์ 70 3 1995 2002 โอนย้ายให้กับเคแอลเอ็มซิตีฮอปเปอร์
ฟอกเกอร์ 100 6 1994 2005
แฮนลีย์ เพจ ดาร์ท เฮรัลด์ 6 1965 1977
ไมล์ส เอ็ม.17 โมนาร์ก 2 1946 1953
ไมล์ส เอ็ม.57 แอโรแวน 1 1948 1951
ไมล์ส เอ็ม.60 มาราธอน 4 1955 1961 หนึ่งลำใช้สำหรับชิ้นส่วน
ไมล์ส เอ็ม.65 เจมีไน 1 1960 1961
ซาบ 340 2 1994 1994 เช่าจากสกายเวย์สและสวีแดร์
4 1995 1998 ดำเนินการโดยบิสเนสแอร์
ชอร์ต 330 1 1981 1984
ชอร์ต 360 5 1983 1989
วิกเกอร์ส ไวเคานต์ 700 6 1969 1977
วิกเกอร์ส ไวเคานต์ 800 22 1967 1988

อ้างอิง

[แก้]
  1. Alex Brownsell (14 April 2010). "Bmi to re-introduce British Midland branding". Marketing Magazine. สืบค้นเมื่อ 28 October 2012.
  2. "BMI Formally Leaves Star Alliance". Star Alliance. 20 April 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 October 2012. สืบค้นเมื่อ 25 April 2012.
  3. "Flights With Other Airlines (Codeshare Flights)". British Midland Airways Ltd. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 October 2012. สืบค้นเมื่อ 11 October 2012.
  4. JL (4 April 2012). "British Airways / bmi to Launch Codeshare Service". Airline Route. สืบค้นเมื่อ 16 July 2012.
  5. "G-INFO UK Register Database". Civil Aviation Authority. 31 December 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 March 2012. สืบค้นเมื่อ 12 July 2009.
  6. "British Midland Fleet Details and History". www.planespotters.net. สืบค้นเมื่อ 2021-04-20.
  7. "bmi British Midland Fleet Details and History". www.planespotters.net. สืบค้นเมื่อ 2021-07-08.
  8. "Derby Airways / bmi fleet". aerobernie.bplaced.net. สืบค้นเมื่อ February 20, 2021.
  9. "G-AIPA, G-AMDA, G-AGWE – Registration History". CAA G-INFO. สืบค้นเมื่อ 1 March 2024.