วงศ์วานอิสราเอล
วงศ์วานอิสราเอล (คัมภีร์ไบเบิล) หรือ วงศ์วานอิสรออีล (คัมภีร์อัลกุรอาน) มาจากภาษาฮีบรู בני ישראל (Bnai Yisraʾel) ซึ่งแปลว่าลูกหลานของอิสราเอล จึงหมายถึงประชาชนที่อาศัยในบริเวณดินแดนคานาอันในตะวันออกใกล้สมัยโบราณราวศตวรรษที่ 15-16 ก่อนคริสต์ศักราช ซึ่งเชื่อว่าสืบเชื้อสายมาจากยาโคบ ต่อมาเป็นชาวยิวซี่งอาศัยในแคว้นยูเดียและชาวสะมาเรียในแคว้นสะมาเรีย
คำว่า วงศ์วานอิสราเอล ในคัมภีร์ไบเบิลมีสองความหมาย คือ หมายถึงเชื้อสายของยาโคบ (ซึ่งมีฉายาว่าอิสราเอล) หรือประชากรของอาณาจักรอิสราเอล[1] ในสมัยที่ถูกเนรเทศเป็นครั้งที่ 2 วงศ์วานอิสราเอลที่หลงเหลืออยู่ถูกเรียกว่าชาวยิว (คือวงศ์วานอิสราเอลเผ่ายูดาห์ เผ่าสิเมโอน และเผ่าเบนยามินและเผ่าเลวีบางส่วน) ตามชื่ออาณาจักรยูดาห์ เหตุการณ์นี้ปรากฏชัดเจนในพระธรรมเอสเธอร์[2] ส่วนวงศ์วานอิสราเอลในเผ่ามนัสเสห์ เผ่าเอฟราอิม และเผ่าเบนยามินและเผ่าเลวีบางส่วน ได้อาศัยที่แคว้นสะมาเรียจึงถูกเรียกว่าชาวสะมาเรียแทนชื่อเดิมว่าวงศ์วานอิสราเอล[3]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Watson E. Mills, Roger Aubrey Bullard (eds), Israelite, in "Mercer dictionary of the Bible", p.420
- ↑ The people and the faith of the Bible by André Chouraqui, Univ of Massachusetts Press, 1975, p. 43 [1]
- ↑ Settings of silver: an introduction to Judaism Stephen M. Wylen, Paulist Press, 2000, ISBN 0-8091-3960-X, p. 59
