ขนมปังเฉพาะพระพักตร์
ขนมปังเฉพาะพระพักตร์ (อังกฤษ: showbread ในฉบับพระเจ้าเจมส์ เรียกว่า shewbread; ฮีบรู: לחם הפנים Leḥem haPānīm[1]) ในบริบทของคัมภีร์ไบเบิลหรือศาสนายูดาห์หมายถึงขนมปังที่วางอยู่เป็นนิตย์บนโต๊ะที่จัดไว้เป็นพิเศษในพระวิหารในกรุงเยรูซาเลมเพื่อเป็นเครื่องบูชาถวายพระเจ้า อีกคำแปลภาษาอังกฤษหนึ่งซึ่งเหมาะสมกว่าคือควรเป็น presence bread[2] เพราะคัมภีร์ไบเบิลระบุว่าขนมปังต้องอยู่ต่อพระพักตร์ (presence) พระเจ้าอยู่เป็นนิตย์ (อพยพ 25:30 )
การกล่าวถึงในคัมภีร์ไบเบิล[แก้]
ในคัมภีร์โทราห์ ขนมปังเฉพาะพระพักตร์มีการระบุเฉพาะในประมวลกฎหมายปุโรหิตและประมวลกฎหมายศักดิ์สิทธิ์[2] แต่บางส่วนของคัมภีร์ไบเบิล ได้แก่ หนังสือพงศาวดาร หนังสือซามูเอล และหนังสือพงศ์กษัตริย์ก็มีการบรรยายลักษณะของขนมปังเฉพาะพระพักตร์ด้วย ในประมวลกฎหมายศักดิ์สิทธิ์ระบุว่าขนมปังเฉพาะพระพักตร์เป็นขนมปังสิบสองก้อนที่ปิ้งจากแป้งอย่างดี วางเรียงเป็นสองแถวบนโต๊ะ ขนมปังแต่ละก้อนทำจากแป้ง "สองในสิบเอฟาห์" (เลวีนิติ 24:5 -6) (ประมาณ 4.9 ปอนด์หรือ 2.2 กิโลกรัม) กฎหมายในคัมภีร์ไบเบิลระบุว่าต้องนำเครื่องกำยานใส่ในทุกแถวของขนมปัง ในคัมภีร์ไบเบิลฉบับภาษากรีก (Septuagint) ระบุว่ามีการผสมเกลือเข้ากับกำยาน กำยานซึ่งคัมภีร์ไบเบิลฉบับภาษากรีกเรียกว่า anamnesis (ปรากฏการเรียกครั้งเดียว) ถือเป็นส่วนอนุสรณ์ (azkarah) คู่กับขนมปังเพื่อถวายพระเจ้าบนแท่นบูชา (เลวีนิติ 24:7 -9)
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Commentary of Rashi on Exodus 25:30 – "Bread of the Faces: because it had faces," "לחם פנים - שהיה לו פנים", and commentary of Nachmanides on the same verse – "Bread of the Faces: because it had faces facing this way and that way," "לחם פנים - שיש לו פנים רואים לכאן ולכאן"
- ↑ 2.0 2.1 Jewish Encyclopedia
บรรณานุกรม[แก้]
- B. Baentsch, Exodus-Leviticus, p. 419, Göttingen, 1900;
- Riehm, Handwörterbuch, ii. 1405 et seq
- M. Black, The Scrolls and Christian Origins: Studies in the Jewish Background of the New Testament (London: Nelson, 1961)
- M. Barker, Temple Theology: An Introduction (London: SPCK, 2004)
- Singer, Isidore; et al., eds. (1901–1906). "Showbread". The Jewish Encyclopedia. New York: Funk & Wagnalls.