ลัทธินิยมสถาบันพระมหากษัตริย์ (อังกฤษ: royalism) เป็นลัทธิที่สนับสนุนราชอาณาจักร หรือการปกครองรูปแบบใดก็ได้เพียงแต่ให้มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุขแห่งรัฐ สนับสนุนผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์ หรือสนับสนุนพระมหากษัตริย์พระองค์ปัจจุบัน แต่ส่วนใหญ่แล้ว มักใช้ในกลุ่มผู้สนับสนุนพระมหากษัตริย์ซึ่งถูกล้มล้างโดยสาธารณรัฐแล้ว แนวคิดดังกล่าวมีความแตกต่างจาก ลัทธินิยมราชาธิปไตย (อังกฤษ: monarchism) ที่สนับสนุนการปกครองแบบราชาธิปไตย แต่ต่างกันที่ไม่ได้ว่าด้วยเรื่องการอ้างสิทธิในราชบัลลังก์
ในภาษาไทย บางทีเรียกลัทธินิยมสถาบันพระมหากษัตริย์ว่า กษัตริยนิยม[1] กษัตริย์นิยม[2] ลัทธินิยมเจ้า[1] กระแสนิยมเจ้า[1] หรือ ราชวงศนิยม[2]
ประเทศไทย[แก้]
ในประเทศไทย ลัทธินี้ปรากฏในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยแทบทุกฉบับที่มีมา เช่น ฉบับ พ.ศ. 2560 มาตรา 6 ว่า [3]
|
|
องค์พระมหากษัตริย์ทรงดำรงอยู่ในฐานะอันเป็นที่เคารพสักการะ ผู้ใดจะละเมิดมิได้
ผู้ใดจะกล่าวหาหรือฟ้องร้องพระมหากษัตริย์ในทางใด ๆ มิได้
|
|
อ้างอิง[แก้]
- ธงชัย วินิจจะกูล. (2548). วาทกรรมพระราชอำนาจหรือประชาธิปไตยแบบคิดสั้น. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: <ลิงก์>. (เข้าถึงเมื่อ: 14 กุมภาพันธ์ 2553).
- Political Prisoners in Thailand. (2549, 13 สิงหาคม). ปกป้องและโฆษณา ลัทธิกษัตริย์นิยม. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: <ลิงก์>. (เข้าถึงเมื่อ: 14 กุมภาพันธ์ 2553).
