ข้ามไปเนื้อหา

ประเทศตรินิแดดและโตเบโก

พิกัด: 10°36′N 61°6′W / 10.600°N 61.100°W / 10.600; -61.100
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สาธารณรัฐตรินิแดดและโตเบโก

Republic of Trinidad and Tobago (อังกฤษ)
คำขวัญ"ร่วมกันเราปรารถนา ร่วมกันเราบรรลุผล" (อังกฤษ: Together We Aspire, Together We Achieve)
ที่ตั้งของ ประเทศตรินิแดดและโตเบโก  (เขียว) ในทวีปอเมริกาใต้  (เทา)
ที่ตั้งของ ประเทศตรินิแดดและโตเบโก  (เขียว)

ในทวีปอเมริกาใต้  (เทา)

ที่ตั้งของตรินิแดดและโตเบโก
เมืองหลวงพอร์ตออฟสเปน
10°40′0″N 61°30′27″W / 10.66667°N 61.50750°W / 10.66667; -61.50750
เมืองใหญ่สุดซานเฟอร์นันโด
10°17′N 61°28′W / 10.283°N 61.467°W / 10.283; -61.467
ภาษาราชการอังกฤษ[1]
ภาษาอื่น ๆดูภาษาในตรินิแดดและโตเบโก[2]
กลุ่มชาติพันธุ์
(ค.ศ. 2011)[3]
ศาสนา
(ค.ศ. 2011)[3]
การปกครองรัฐเดี่ยว สาธารณรัฐประชาธิปไตยระบบรัฐสภา
คริสติน แคนกาลู (อิสระ)
เคธ โรว์ลีย์ (พีเอ็นเอ็ม)
บริดจิด แอนนิเซตต์-จอร์จ (พีเอ็นเอ็ม)
Nigel de Freitas
ไอวอร์ อาร์ชี
กมลา ประสาท-พิเสสร (ยูเอ็นซี)
สภานิติบัญญัติรัฐสภา
วุฒิสภา
สภาผู้แทนราษฎร
ก่อตั้ง
• เอกราชจากสหราชอาณาจักร
31 สิงหาคม ค.ศ. 1962
1 สิงหาคม ค.ศ. 1973
• สาธารณรัฐ
1 สิงหาคม ค.ศ. 1976
(ฉลองวันที่ 24 กันยายน)[4][5][6]
พื้นที่
• รวม
5,131 ตารางกิโลเมตร (1,981 ตารางไมล์) (อันดับที่ 164)
น้อยมาก
ประชากร
• ค.ศ. 2020 ประมาณ
1,366,725[7] (อันดับที่ 151)
• สำมะโนประชากร ค.ศ. 2011
1,328,019[8]
264 ต่อตารางกิโลเมตร (683.8 ต่อตารางไมล์) (อันดับที่ 34)
จีดีพี (อำนาจซื้อ) ค.ศ. 2019 (ประมาณ)
• รวม
45.148 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ
32,684 ดอลลาร์สหรัฐ[9]
จีดีพี (ราคาตลาด) ค.ศ. 2019 (ประมาณ)
• รวม
22.438 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ
16,243 ดอลลาร์สหรัฐ[9]
จีนี (ค.ศ. 2012)39.0[10]
ปานกลาง
เอชดีไอ (ค.ศ. 2019)เพิ่มขึ้น 0.796[11]
สูง · อันดับที่ 67
สกุลเงินดอลลาร์ตรินิแดดและโตเบโก (TTD)
เขตเวลาUTC-4 (เวลามาตรฐานแอตแลนติก)
รูปแบบวันที่วว/ดด/ปปปป
ขับรถด้านซ้ายมือ
รหัสโทรศัพท์+1 (868)
โดเมนบนสุด.tt
  1. เข้าร่วม แคริคอม

ตรินิแดดและโตเบโก (อังกฤษ: Trinidad and Tobago, /ˈtrɪnɪdæd ...tbˈɡ/ ( ฟังเสียง)) หรือชื่อทางการคือ สาธารณรัฐตรินิแดดและโตเบโก (Republic of Trinidad and Tobago) เป็นชาติที่ตั้งอยู่ในทะเลแคริบเบียนมีบางส่วนติดทวีปอเมริกาใต้ ตั้งอยู่ห่างจากชายฝั่งเวเนซุเอลา 11 กิโลเมตร เป็นรัฐที่เป็นหมู่เกาะ ประกอบด้วยเกาะหลัก 2 เกาะคือ เกาะตรินิแดด เกาะโตเบโก และเกาะเล็กอื่น ๆ อีก 21 เกาะ โดยตรินิแดดเป็นเกาะที่ใหญ่กว่าและมีประชากรมากกว่า ในขณะที่โตเบโกมีขนาดเล็กกว่า (303 ตารางกิโลเมตร ประมาณร้อยละ 6 ของพื้นที่ประเทศทั้งหมด) และมีประชากรน้อยกว่า (50,000 คน ร้อยละ 4 ของจำนวนประชากรทั้งหมด) ในภาษาอังกฤษ พลเมืองมีชื่อเรียกเป็นทางการว่า Trinidadians (ชาวตรินิแดด) หรือ Tobagonians (ชาวโตเบโก) หรือ Citizens of Trinidad and Tobago (ชาวตรินิแดดและโตเบโก) แต่ก็มีชื่อเรียกอย่างไม่เป็นทางการว่า Trinis หรือ Trinbagonians

ตรินิแดดและโตเบโกมีลักษณะต่างจากประเทศในภูมิภาคแคริบเบียนที่ใช้ภาษาอังกฤษประเทศอื่น ๆ คือมีการประกอบอุตสาหกรรมเป็นส่วนใหญ่ โดยมีพื้นฐานเศรษฐกิจอยู่บนปิโตรเลียมและปิโตรเคมี

ผู้ที่สืบเชื้อสายมาจากชาวอินเดียและชาวแอฟริกามีจำนวนรวมกันถึงเกือบร้อยละ 80 ของจำนวนประชากร ส่วนที่เหลือเป็นเชื้อชาติผสม, ชาวยุโรป, ชาวจีน และชาวซีเรีย-เลบานอน ตรินิแดดและโตเบโกมีชื่อเสียงในเรื่องงานคาร์นิวัลที่จัดก่อนฤดูถือบวชของคริสต์ (Lenten) และเป็นถิ่นกำเนิดของดนตรีสตีลแพน (Steelpan) และการเต้นลิมโบ เมืองหลวง (พอร์ตออฟสเปน) เป็นผู้เสนอตัวเป็นที่ตั้งสำนักงานเลขาธิการถาวรเขตการค้าเสรีอเมริกา (Free Trade Area of the Americas: FTAA-ALCA)

การเมืองการปกครอง

[แก้]

ฝ่ายบริหาร

[แก้]

ประธานาธิบดี เป็นประมุขของรัฐ นายกรัฐมนตรีเป็นหัวหน้าคณะรัฐบาล ประธานาธิบดีมาจากการเลือกตั้งในแบบคณะผู้เลือกตั้ง (Electroral College) ประกอบด้วยสมาชิกจากวุฒิสภา (Senate) และ สภาผู้แทนราษฎร วาระการดำรงตำแหน่ง 5 ปี และสามารถดำรงตำแหน่งเป็นวาระที่ 2 ได้ ประธานาธิบดีเป็นผู้แต่งตั้งนายกรัฐมนตรี (โดยทั่วไปจะเป็นผู้นำพรรคการเมืองเสียงข้างมาก หรือ ผู้นำรัฐบาลผสม) และเป็นผู้แต่งตั้งคณะรัฐมนตรีจากสมาชิกรัฐสภา

ฝ่ายนิติบัญญัติ

[แก้]

ระบบ 2 สภา (bicameral parliament) ประกอบด้วย (1) วุฒิสภา (Senate) สมาชิก 31 ที่นั่ง 16 ที่นั่งมาจากการแต่งตั้งโดยพรรคการเมืองเสียงข้างมากในสภา 9 ที่นั่งจากการแต่งตั้งโดยประธานาธิบดี (2) สภาผู้แทนราษฎร (house of Representatives) จำนวน 41 เสียง สมาชิกมาจากการแต่งตั้งในระบบคะแนนนิยม วาระการดำรงตำแหน่ง 5 ปี

ฝ่ายตุลาการ

[แก้]

ระบอบกฎหมาย : ระบบกฎหมายจารีตประเพณีของอังกฤษ (English Common Law) มีการตรวจสอบความชอบด้วยกฎหมายในศาลฎีกาสูงสุด รูปแบบ : ศาลสูงสุด (Supreme Court of Judicature) ประกอบด้วยศาลสูง (High Court of Justice และศาลอุทธรณ์ (Court of Appeals) ศาลสูงสุดของศาลอุทธรณ์ได้แก่ สภาองคมนตรี (Privy Council) ในกรุงลอนดอน นอกจากนี้ยังเป็นสมาชิกของ Caribbean Court of Justice (CCJ)

การแบ่งเขตการปกครอง

[แก้]
แผนที่แสดงเขตการปกครองของตรินิแดดและโตเบโก

ประเทศตรินิแดดและโตเบโกแบ่งเขตการปกครองออกเป็น 9 ภูมิภาค 3 เขตการปกครอง (boroughs) 2 นคร และ 1 เขต (Ward - เขตการเลือกตั้ง)

9 ภูมิภาค ได้แก่ Couva (Tabaquite หรือ Talparo) Diego Martin Mayaro (Rio Claro) Penal (Debe) Princes Town Sangre Grande ซานฮวน (Laventille) Siparia และTunapuna (Piarco)

3 เขตการปกครอง (boroughs) ได้แก่ Arima Chaguanas และPoint Fortin

2 นคร ได้แก่ พอร์ตออฟสเปนและSan Fernando

1 เขต (Ward - เขตการเลือกตั้ง) ได้แก่ โตเบโก

เศรษฐกิจ

[แก้]

ตรินิแดดและโตเบโกมีชื่อเสียงว่าเป็นแหล่งการลงทุนที่ดีสำหรับธุรกิจระหว่างประเทศ ประสบความสำเร็จในการปฏิรูปทางเศรษฐกิจตั้งแต่ปี 2538 ธุรกิจการท่องเที่ยวขยายตัวอย่างรวดเร็วแม้ยังเป็นสัดส่วนที่ไม่มากนักเมื่อเทียบกับธุรกิจท่องเที่ยวในประเทศหมู่เกาะแคริบเบียนอื่นๆ นอกจากนี้ เนื่องจากราคาน้ำมัน ปิโตรเคมี และก๊าซธรรมชาติเหลวซึ่งเป็นสินค้าอุตสาหกรรมของประเทศนี้ขยับตัวสูงขึ้น ทำให้เม็ดเงินลงทุนจากต่างชาติหลั่งไหลเข้ามาและทำให้เศรษฐกิจเติบโตอย่างต่อเนื่อง

ประชากรศาสตร์

[แก้]

เชื้อชาติ

[แก้]
กลุ่มชาติพันธุ์ในประเทศตรินิแดดและโตเบโก
ชาติพันธุ์ ร้อยละ
อินเดีย
  
40%
แอฟริกา
  
37.5%
ลูกผสม
  
18.5%
จีน
  
0.3%
อื่น ๆ
  
1.1%

ใน ค.ศ. 2005 มีประชากรร้อยละ 96 หรือประมาณ 1.3 ล้านคนอาศัยอยู่บนเกาะตรินิแดด ส่วนอีกร้อยละ 4 อาศัยอยู่บนเกาะโตเบโก ซึ่งแต่ละเชื้อชาติที่อาศัยอยู่ในประเทศ แสดงให้เห็นถึงประวัติความเป็นมาและการอพยพย้ายถิ่นฐานของกลุ่มชนหลายเชื้อชาติ[12] มีสองกลุ่มชาติพันธุ์หลักในประเทศคือ แอฟริกา-ตรินิแดด และอินเดีย-ตรินิแดด ทั้งยังมีคนจากชาติอื่น เช่น ลูกผสม, ยุโรป, จีน, ซีเรีย-เลบานอน และกลุ่มอเมรินเดียน เป็นต้น

ศาสนา

[แก้]

ประเทศตรินิแดดและโตเบโก ถือเป็นประเทศที่มีความหลากหลายทางศาสนา แต่โดยหลักแล้วประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริสต์ ร้อยละ 65.7 อันมีนิกายโรมันคาทอลิก, แองกลิคัน, เซเวนเดย์แอดเวนติสต์, เพรสไบทีเรียน, เมโธดิส, พยานพระยะโฮวาห์ และอีแวนเจริคัล ขณะที่ศาสนาพราหมณ์-ฮินดู มีศาสนิกร้อยละ 25.6 และศาสนาอิสลาม มีศาสนิกร้อยละ 6.6[13]

นอกจากนี้ยังศาสนาของชนแอฟริกา คือ สปิริตชวลแบปติสต์ และโอริซา ซึ่งถือเป็นศาสนาที่โตเร็วที่สุด ทำนองเดียวกัน ลัทธิอิแวนเจริคัล (พระวรสาร) และลัทธิอื่นๆ ที่ถือว่านอกรีตของศาสนาคริสต์นั้นก็เติบโตขึ้นในประเทศ ทั้งที่ลัทธิดังกล่าวถูกกำหนดว่าไม่ถูกต้องก็ตาม

มีชุมชนศาสนิกในศาสนาบาไฮ ซึ่งเผยแผ่ศาสนาในประเทศ[14] และมีกลุ่มศาสนิกยูดาห์กลุ่มเล็ก ๆ ประมาณ 55-100 คน[15] นอกจากนี้ยังมีกลุ่มที่นับถือศาสนาพุทธ และลัทธิเต๋าในกลุ่มเชื้อสายจีน

อ้างอิง

[แก้]
  1. Government of the Republic of Trinidad and Tobago. "Home". Ttconnect.gov.tt. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-06-15. สืบค้นเมื่อ 2019-03-16.
  2. "Trinidad and Tobago – Languages". Ethnologue.com. สืบค้นเมื่อ 20 May 2018.
  3. 3.0 3.1 Trinidad and Tobago 2011 Population and Housing Census Demographic Report (PDF) (Report). Trinidad and Tobago Central Statistical Office. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2016-03-05. สืบค้นเมื่อ 2019-08-20.
  4. "Trinidad and Tobago : History". The Commonwealth. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-03-20. สืบค้นเมื่อ 2019-03-16.
  5. "T&T history & society – Discover Trinidad & Tobago". 22 October 2013.
  6. "History of Tobago: a myTobago visitor guide article". mytobago.info.
  7. (CSO), Central Statistical Office. "T&T at a Glance".
  8. Trinidad and Tobago 2011 Population and Housing Census Demographic Report (PDF) (Report). Trinidad and Tobago Central Statistical Office. p. 2. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2016-03-05. สืบค้นเมื่อ 2019-08-20.
  9. 9.0 9.1 "Report for Selected Countries and Subjects". www.imf.org.
  10. Bridglal, Carla (12 March 2013). "Allowing govt to manage better". Trinidad Express Newspapers. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 March 2013. สืบค้นเมื่อ 23 December 2013.
  11. Human Development Report 2020 The Next Frontier: Human Development and the Anthropocene (PDF). United Nations Development Programme. 15 December 2020. pp. 343–346. ISBN 978-92-1-126442-5. สืบค้นเมื่อ 16 December 2020.
  12. "Trouble in paradise". BBC News. May 1, 2002
  13. "2000 census" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-03-14. สืบค้นเมื่อ 2012-03-12.
  14. The Baha'is of Trinidad and Tobago
  15. "In a corner of the Caribbean, Trinidad's Jews keep the faith". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-03-22. สืบค้นเมื่อ 2012-03-12.

บรรณานุกรม

[แก้]
  • Carmichael, Gertrude (1961). The History of the West Indian Islands of Trinidad and Tobago, 1498–1900. London: Alvin Redman.
  • Kiely, Ray (1996). The Politics of Labour and Development in Trinidad. Press University of the West Indies. ISBN 9789766400170.
  • Williams, Eric (1964). History of the People of Trinidad and Tobago. New York: Frederick A. Praeger. LCCN 64-13390.
  • Ramkissoon, Harold; Kahwa, Ishenkumba A. (2015). "Caricom" (PDF). UNESCO Science Report: towards 2030. Paris: UNESCO. pp. 156–173. ISBN 978-92-3-100129-1.
  • Rough Guides (2018). The Rough Guide to Trinidad and Tobago.
  •  บทความนี้รวมข้อความจากงานที่มีเนื้อหาเสรี (free content) ข้อความนำมาจาก UNESCO Science Report: towards 2030, 156–173, Harold Ramkissoon & Ishenkumba A. Kahwa, UNESCO Publishing.

อ่านเพิ่ม

[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]

10°36′N 61°6′W / 10.600°N 61.100°W / 10.600; -61.100