ข้ามไปเนื้อหา

เอเอฟซีแชมเปียนส์ลีกอีลิท

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สำหรับความหมายอื่น ดูที่ ACL
เอเอฟซีแชมเปียนส์ลีกอีลิท
ผู้จัดเอเอฟซี
ก่อตั้ง1967; 57 ปีที่แล้ว (1967)
(ปรับปรุงในปี ค.ศ. 2002 และ ค.ศ. 2024)
ภูมิภาคทวีปเอเชีย (เอเอฟซี)
จำนวนทีม40 (รอบแบ่งกลุ่ม)
ผ่านเข้าไปเล่นในฟุตบอลชิงแชมป์สโมสรโลก
ฟีฟ่าอินเตอร์คอนติเนนตัลคัพ
การแข่งขันที่เกี่ยวข้องเอเอฟซีแชมเปียนส์ลีกทู
(ระดับที่ 2)
เอเอฟซีแชลเลนจ์ลีก
(ระดับที่ 3)
ทีมชนะเลิศปัจจุบันสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ อัล-อิน (สมัยที่ 2)
ทีมที่ประสบความสำเร็จที่สุดซาอุดีอาระเบีย อัลฮิลาล (4 สมัย)
เอเอฟซีแชมเปียนส์ลีกอีลิท 2024–25

เอเอฟซีแชมเปียนส์ลีกอีลิท (AFC Champions League Elite) เป็นการแข่งขันฟุตบอลของทีมสโมสรอาชีพจากประเทศที่เป็นสมาชิกของเอเอฟซี โดยทีมที่เข้าร่วมแข่งขันจะมาจากทีมสโมสรที่ชนะเลิศและรองชนะเลิศการแข่งขันจากแต่ละประเทศ โดยในการแข่งขันแชมเปียนส์ลีกนี้จะมี 40 สโมสร จาก 20 ลีกสูงสุดของแต่ละประเทศในทวีปเอเชียเข้าร่วมแข่งขัน

ทีมชนะเลิศจะได้รับเงินรางวัลจำนวน 4.5 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (ขึ้นอยู่กับผลการแข่งขันในรอบแบ่งกลุ่ม) และได้สิทธิเข้าร่วมแข่งขันในรายการฟีฟ่าคลับเวิลด์คัพในช่วงปลายปีเดียวกัน

ประวัติ

[แก้]
ชนะเลิศ
ฤดูกาล ชนะเลิศ
เอเชียแชมป์เปี้ยนคลับทัวร์นาเมนต์
1967 อิสราเอล ฮาโปเอล เทลอาวีฟ
1969 อิสราเอล มัคคาบี้ เทลอาวีฟ
1970 อิหร่าน เอสเทกลอล
1971 อิสราเอล มัคคาบี้ เทลอาวีฟ
1972 Cancelled
1973–1984: Not held
ชิงแชมป์สโมสรเอเชีย
1985–86 เกาหลีใต้ พูซาน ไอปาร์ค
1986 ญี่ปุ่น เจฟ ยูไนเต็ด ชิบะ
1987 ญี่ปุ่น โตเกียว เวร์ดี
1988–89 ประเทศกาตาร์ อัสซัดด์
1989–90 จีน เหลียวหนิงหวู่วิน
1990–91 อิหร่าน เอสเทกลอล
1991 ซาอุดีอาระเบีย อัลฮิลาล
1992–93 อิหร่าน พีเอเอส เตหะราน
1993–94 ไทย ธนาคารกสิกรไทย
1994–95 ไทย ธนาคารกสิกรไทย
1995 เกาหลีใต้ ซองนัม
1996–97 เกาหลีใต้ โปฮังสตีลเลอส์
1997–98 เกาหลีใต้ โปฮังสตีลเลอส์
1998–99 ญี่ปุ่น จูบิโล อิวะตะ
1999–2000 ซาอุดีอาระเบีย อัลฮิลาล
2000–01 เกาหลีใต้ ซูวอนซัมซุงบลูวิงส์
2001–02 เกาหลีใต้ ซูวอนซัมซุงบลูวิงส์
เอเอฟซีแชมเปียนส์ลีก
2002–03 สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ อัล-อิน
2004 ซาอุดีอาระเบีย อัลอิตติฮาด
2005 ซาอุดีอาระเบีย อัลอิตติฮาด
2006 เกาหลีใต้ ช็อนบุกฮุนไดมอเตอส์
2007 ญี่ปุ่น อูราวะ เรดไดมอนส์
2008 ญี่ปุ่น กัมบะ โอซะกะ
2009 เกาหลีใต้ โปฮังสตีลเลอส์
2010 เกาหลีใต้ ซองนัม
2011 ประเทศกาตาร์ อัสซัดด์
2012 เกาหลีใต้ อุลซันฮุนได
2013 จีน กว่างโจวเอเวอร์แกรนด์
2014 ออสเตรเลีย เวสเทิร์น ซิดนีย์ วันเดอร์เรอส์
2015 จีน กว่างโจวเอเวอร์แกรนด์
2016 เกาหลีใต้ ช็อนบุกฮุนไดมอเตอส์
2017 ญี่ปุ่น อูราวะ เรดไดมอนส์
2018 ญี่ปุ่น คาชิมะ แอนต์เลอส์
2019 ซาอุดีอาระเบีย อัลฮิลาล
2020 เกาหลีใต้ อุลซันฮุนได
2021 ซาอุดีอาระเบีย อัลฮิลาล
2022 ญี่ปุ่น อูราวะ เรดไดมอนส์
2023–24 สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ อัล-อิน
เอเอฟซีแชมเปียนส์ลีกอีลิท
2024–25

ยุคชิงแชมป์สโมสรเอเชียยุคแรก (Asian Champion Club Tournament)- พ.ศ. 2510 ถึง 2514

[แก้]

ชิงแชมป์สโมสรเอเชีย หรือ เอเชียแชมป์เปี้ยนคลับทัวร์นาเมนต์ ก่อตั้งในปี พ.ศ. 2510 โดยมีทีมชนะเลิศ 8 ประเทศจากแปดลีกเอเชียเข้าแข่งขันในฤดูกาลแรก และได้การจัดแข่งขันทุกปีจนถึงปี พ.ศ. 2514 ยกเว้นฤดูกาล 1968(พ.ศ. 2511)ไม่การจัดแข่งขัน ในช่วงแรกทั้ง 4 ปี มี 2 สโมสรจากอิสราเอล คือ ฮาโปเอล เทลอาวีฟและมัคคาบี้ เทลอาวีฟชนะเลิศสามครั้ง ในปี พ.ศ. 2512) การแข่งขันถูกยกเลิกไปเนื่องจากขาดความน่าสนใจซึ่งในที่สุดก็มีการถอนตัวของผู้เข้าร่วมทั้งหมดเหลือ 2 ทีม ทัวร์นาเมนต์ไม่ได้ถูกจัดขึ้นสำหรับสิบสี่ปีต่อไป สโมสรฟุตบอลในเอเชียไม่ได้เริ่มต้นจนถึงปลายปี 2533 และต้นยุค 2543

ยุคชิงแชมป์สโมสรเอเชีย(Asian Championship Club)- พ.ศ. 2528/29 ถึง 2544/45

[แก้]

โดยจัดการแบบเดียวกับ ยุโรเปี้ยน คัพ เก่าเป็นต้นแบบ การแข่งขันเอเชียกลับมาจัดอีกครั้งในฤดูกาล ​​1985/86(พ.ศ. 2528/29) โดยเปลี่ยนระบบการคัดเลือกทีมที่ร่วมเล่นใหม่ โดยจำกัดเฉพาะทีมที่ชนะเลิศจากลีกของแต่ละประเทศ ดังนั้นแม้การถอนทีมจากบางสโมสรปีต่อปี ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2533 เอเอฟซีได้มีการรวมการแข่งขัน วินเนอร์สคัพเอเชียนคัพเข้ามาอีกหนึ่งรายการ ซึ่งเป็นการนำสโมสรที่ชนะเลิศฟุตบอลถ้วยในประเทศมาแข่งขัน

ยุคเอเอฟซีแชมเปียนส์ลีก (AFC Champions League)- พ.ศ. 2545/46 ถึง ปัจจุบัน

[แก้]
ฤดูกาล 2002/03

ตั้งแต่ฤดูกาล 2002/03 สามหลักการแข่งขันสโมสรเอเชีย, แชมเปี้ยนส์เอเชียนคัพ, ฟุตบอลเอเชียนคัพวินเนอร์ส, และเอเชียซูเปอร์คัพ ถูกผสานเข้ากับการแข่งขันขนาดใหญ่หนึ่งและ เปลี่ยนชื่อเป็น เอเอฟซีแชมเปียนส์ลีก ในปีก่อนหน้านี้ตัวแทนชนะเลิศฟุตบอลลีกและทีมชนะเลิศฟุตบอลถ้วยของแต่ละประเทศ จะถูกจัดเรียงให้แข่งขันสองรายการของทวีปที่แตกต่างกัน แต่ตอนนี้ทั้งชนะเลิศฟุตบอลลีกและทีมชนะเลิศฟุตบอลถ้วยของแต่ละประเทศเข้าสู่การแข่งขันขนาดใหญ่นี้ ในครั้งแรกหลังจากที่รอบคัดเลือกมี 16 สโมสรเข้าร่วมแข่งขันในรอบแบ่งกลุ่ม หนึ่งสโมสรจากแต่ละกลุ่มจะเป็นเจ้าภาพการแข่งขัน แบบพบกันหมดในกลุ่มรอบเดียวโดยจัดการให้เสร็จสิ้นใน 1 สัปดาห์ 4 ทีมที่มีคะแนนสุงสุดของแต่กลุ่มจะผ่านเข้าสู่รอบรองชนะเลิศ รอบรองชนะเลิศและรอบชิงชนะเลิศจะเป็นการแข่งแบบ 2 นัด เหย้า-เยือน

ฤดูกาล 2003/04

ฤดูกาล 2003/04 ถูกยกเลิกเนื่องจากการระบาดของโรคไวรัสโรคซาร์ส

ฤดูกาล 2004-2008

ทัวร์นาเมนต์ได้อีกครั้งเปิดตัวในฤดูกาล 2004 ด้วย 28 สโมสรจาก 14 ประเทศ ซึ่งแตกต่างจากปีก่อนกำหนดการแข่งขันได้เปลี่ยนจากมีนาคม-พฤศจิกายน ในรอบแบ่งกลุ่ม, 28 สโมสรถูกแบ่งออกเป็น 7 กลุ่ม กลุ่มละ 4 ทีม แบ่งตามที่ตั้งของแต่ละประเทศโดยแยกเป็นโซนเอเชียตะวันออกและเอเชียตะวันตก เพื่อให้สโมสรลดค่าใช้จ่ายในการเดินทาง และเป็นการเล่นสองนัดแบบเหย้า-เยือน จากนั้นทีมที่มีคะแนนสูงสุดทั้ง 7กลุ่มจะผ่านเข้าสู่รอบก่อนรองชนะเลิศ, รอบก่อนรองชนะเลิศ รอบรองชนะเลิศและรอบชิงชนะเลิศจะเป็นการแข่งแบบสองนัด หากเสมอจะนับ ผลประตูทีมเยือน เวลาพิเศษ และยิงลูกโทษ ในปี ฤดูกาล 2005(พ.ศ. 2548) สโมสรจากซีเรียเข้าร่วมการแข่งขันซึ่งกลายเป็น 15 ประเทศเข้าร่วมการแข่งขัน และอีกสองปีต่อมาสโมสรจากออสเตรเลียถูกรวมอยู่ในการแข่งขัน หลังจากสมาพันธ์ฟุตบอลออสเตรเลียโอนย้ายมาขึ้นกับเอเอฟซีในปี พ.ศ. 2549 การแข่งขันด้วยการขาดความเป็นมืออาชีพในวงการฟุตบอลเอเชียปัญหามากมายอยู่ยังอยู่ในการแข่งขันเช่นในเขตความรุนแรงและการส่งสายของการลงทะเบียนผู้เล่น หลายคนกล่าวหาว่าขาดจากเงินรางวัลและค่าใช้จ่ายการเดินทางแพงเป็นบางส่วนของเหตุผล แต่ด้วยการเปิดตัวของชิงแชมป์สโมสรโลก ในปี 2548 (ตอนที่รู้จักกัน ฟีฟ่าคลับเวิลด์คัพ) รวมของสื่อภาษาอังกฤษผ่านทาง เอ-ลีก เอเอฟซีการตั้งค่ารูปแบบการแข่งขันและเป็นมืออาชีพมากขึ้นในปี 2552

ฤดูกาล 2009

แชมเปี้ยนลีกขยายตัวถึง 32 สโมสรและเข้าโดยตรงจะถูกจำกัดบนสิบลีกเอเชีย หนึ่งลีกมีโควต้าส่งสโมสรเข้าร่วมได้สูงสุดสี่ทีม แต่ไม่เกินหนึ่งในสามของจำนวนสโมสรที่เข้าร่วมลีกสูงสุดของประเทศนั้นโดยคณะกรรมการเอเอฟซีโปรลีก จะทำการประเมินการจัดการแข่งขัน ความแข็งแรงของลีก โครงสร้างลีก (มืออาชีพ) ศักยภาพด้านการตลาด สถานะทางการเงินและเกณฑ์อื่น ๆ [1]

ฤดูกาล 2013 -ปัจจุบัน

ตั้งแต่ฤดูกาล 2013 เป็นต้น รอบ 16 ทีมสุดท้ายจะเป็นการแข่งขันแบบสองนัด ซึ่งการมาจากการถกเถียง ในช่วงฤดูกาล 2009-2010

คุณสมบัติ

[แก้]

การประเมินระดับคุณภาพรอบสุดท้ายของเอเอฟซี (ดูด้านล่าง) การประเมินผลได้ดำเนินการโดยคณะกรรมการเอเอฟซีโปร-ลีก(AFC Pro-League committee ) จะขึ้นอยู่กับศักยภาพในการแข่งขันฟุตบอลอาชีพ ศักยภาพด้านการตลาด สถานะทางการเงินของลีกและสโมสรในลีกนั้น หนึ่งลีกมีโควต้าส่งสโมสรเข้าร่วมได้สูงสี่ทีม แต่ไม่เกินหนึ่งในสามของจำนวนสโมสรที่เข้าร่วมลีกสูงสุดของประเทศนั้น แต่อาจมีบางลีกที่จะต้องส่งสโมสรเช้าเล่นรอบคัดเลือก สโมสรที่สามารถผ่านเข้าสู่รอบชิงชนะเอเอฟซีคัพในปีก่อนหน้านี้มีสิทธิ์ได้ลงเล่นรอบคัดเลือกเพื่อจะผ่านเอเอฟซีแชมเปียนส์ลีกรอบสุดท้าย

ผลการประเมินครั้งล่าสุด เดือนพฤศจิกายน 2553, และทางเอเอฟีจะมีการประเมินทุกสองปี[2] อย่างไรก็ตามหลังจากที่ทราบว่าเกณฑ์ที่กำหนดขึ้นใหม่จะยากที่จะสามารถดำเนินการได้ในเวลาเอเอฟซีจึงตัดสินใจที่จะรักษาโครงการจัดสรรที่มีอยู่สำหรับสองฤดูกาลมากขึ้นและเลื่อนการประกาศของการจัดอันดับใหม่เป็นเวลาหนึ่งปีจนถึงพฤศจิกายน พ.ศ. 2554 การจัดอันดับนี้คาดว่าจะถูกนำไปใช้สำหรับฤดูกาล 2013 เป็นต้น[3]

รูปของรายการแข่งขัน

[แก้]
แผนที่ประเทศสมาชิกเอเอฟซี
  ได้แข่งในรอบคัดเลือกเอเอฟซีแชมเปียนส์ลีก
  ไม่ได้แข่งในรอบคัดเลือกเอเอฟซีแชมเปียนส์ลีก
  ไม่ได้เป็นสมาชิกเอเอฟซี
รอบคัดเลือก

16 ทีม, เตะแบบน๊อกเอาท์ 2 รอบ เพื่อหา 7 ทีมเข้าสู่รอบแบ่งกลุ่ม

รอบแบ่งกลุ่ม

รวมทั้ง 40 สโมสร โดยจะแบ่งออกเป็น 10 กลุ่ม แต่ละกลุ่มจะมี 5 ทีม โดยที่จะแบ่งเป็นโซนจากที่ตั้งของประเทศ คือ โซนเอเชียตะวันออกและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ สโมสรจะถูกจัดในกลุ่ม F ถึง J และส่วนที่เหลือจะจัดไปอยู่ในกลุ่ม A ถึง E ในกลุ่มเป็นพบกันหมดสองรอบ รวมเป็น 6 นัด สโมสรที่ชนะจะได้ 3 คะแนน ,เสมอ 1 คะแนน และแพ้ 0 คะแนน การจัดลำดับในกลุ่ม

  • พิจารณาจากคะแนน
  • พิจารณาจากผลผลต่างของประตูได้ และประตูเสียระหว่างสองทีม
  • พิจารณาเฉพาะประตูได้ระหว่างสองทีม
  • พิจารณาจากผลต่างของประตูได้ และประตูเสีย
  • พิจารณาเฉพาะประตูได้

ทีมอันดับ 1 และ ทีมอันดับ 2 ที่ดีที่สุด 3 ทีมจาก 5 ทีมใน 5 กลุ่ม รวม 8 ทีมเขารอบน็อคเอาท์ในทั้งโซนตะวันออกและตะวันตก

รอบน๊อกเอาท์, รอบ 16 ทีม

ขึ้นอยู่กับการที่อันดับ 2 กลุ่มใดเข้ารอบ โดยโปรแกรมจะถูกจัดตามแต่ละกรณีไว้แล้ว, เล่นเหย้าเยือน

รอบน๊อกเอาท์, รอบ 8 ทีม และ รอบรงชนะเลิศ

จะเอาทั้ง 8 ทีมมาจับสลาก; เริ่มครั้งแรกฤดูกาล 2010 [4] โดยที่สโมสรจากประเทศเดียวกันจะไม่เจอกันในรอบก่อนรองชนะเลิศ และจะทำการแข่งกัน 2 นัดแบบเหย้า-เยือน ทีมที่มีประตูรวมดีกว่าเป็นผู้ชนะ ถ้าเสมอกันจะทำการต่อเวลาพิเศษ และดวลลูกโทษที่จุดโทษตามลำดับ

รอบชิงชนะเลิศ

หนึ่งเกม 90 นาทีที่สนามเป็นกลาง ถ้าเสมอกันจะทำการต่อเวลาพิเศษ และดวลลูกโทษที่จุดโทษตามลำดับ

เงินรางวัล

[แก้]

งบประมาณสำหรับการแข่งขันได้เพิ่มขึ้นจาก 4 ล้านดอลลาร์สหรัฐในปี 2008 และ 20 ล้านดอลลาร์สหรัฐในปี 2009 กับเงินรางวัลรวมตอนนี้เท่ากับ 14 ล้านดอลลาร์สหรัฐ ผู้ชนะจะได้รับ 4 ล้านดอลลาร์สหรัฐในเงินรางวัลพร้อมเงินรางวัลเพิ่มเติมที่ได้จากรอบก่อนหน้า[5] Clubs receive a travel subsidy for each away match. Thus, for each round of 16 tie, only one club receives a travel subsidy.

รอบแบ่งกลุ่ม
รอบ 16 ทีมสุดท้าย
รอบ 8 ทีมสุดท้าย(รอบก่อนรองชนะเลิศ)
รอบรองชนะเลิศ
รอบชนะเลิศ

จำนวนสโมสรจากประเทศที่เข้าร่วม

[แก้]
Associations Entrants
2002–03 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022
East Asia
ออสเตรเลีย Australia Part of OFC 2 2 2 2 2 3 1* 3 2* 2* 3 2* 2* 3 0 2*
จีน China PR 2 2 2 2 2 2 4 4 4 3 4 4 4 4 3* 4 4 4 2* 2
ฮ่องกง Hong Kong 0* 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0* 0* 0* 1* 1* 0* 0* 1 1
อินโดนีเซีย Indonesia 0* 2 2 0 2 0 1* 1* 1* 0* 0 0 0* 0 0 0* 0* 0* 0 0
ญี่ปุ่น Japan 2 2 2 2 2 3 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 3* 4 4
เกาหลีใต้ South Korea 2 2 2 2 3 2 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4
มาเลเซีย Malaysia 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0* 0* 0* 0* 1* 1* 1 1
สิงคโปร์ Singapore 0* 0 0 0 0 0 1 1 0 0 0 0* 0* 0* 0* 0* 0* 0* 1 1
ไทย ไทย 2 2 2 0 1 2 0* 0* 0* 1* 2 1* 1* 1* 1* 1* 1* 1* 4 2*
เวียดนาม Vietnam 0* 2 2 2 1 2 0 0* 0 0 0 0* 1* 1* 0* 0* 0* 0* 1 1
Total 8 12 12 8 13 13 16 16 15 15 15 16 16 16 16 16 16 16 20 19
West Asia
บาห์เรน Bahrain 0* 2 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0* 0* 0 0 0* 0 0*
อิหร่าน Iran 2 2 2 2 1 2 4 4 4 3* 3* 4 4 3* 4 4 3* 4
อิรัก Iraq 1* 2 2 2 2 2 0 0 0 0 0 0* 0 0 0 0 1* 1*
คูเวต Kuwait 0* 1 2 2 2 2 0 0 0 0 0 0* 0* 0 0 0 0* 0*
ประเทศกาตาร์ Qatar 1* 2 2 2 2 2 2 2 3 4 4 4 2* 2* 2* 4 3* 2*
ซาอุดีอาระเบีย Saudi Arabia 1* 2 3 3 2 2 4 4 4 3* 4 4 4 4 4 2 4 4
ซีเรีย Syria 0* 0 2 2 2 2 0 0* 0* 0 0 0 0 0 0 0 0 0
เติร์กเมนิสถาน Turkmenistan 1* 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ United Arab Emirates 1* 3 2 2 2 2 4 4 4 4 4 3* 2* 3* 4 4 3* 4
อุซเบกิสถาน Uzbekistan 1* 2 2 2 2 2 2 2 2 3* 2* 1* 4 4 2* 2* 2* 1*
Total 8 16 17 17 15 16 16 16 17 17 17 16 16 16 16 16 16 16
Total
Finals 16 28 29 25 28 29 32 32 32 32 32 32 32 32 32 32 32 32 40 39
Qualifying 53 28 29 25 28 29 35 37 36 37 35 47 49 45 47 46 51 52 45 46

รายชื่อแข่งขันนัดชิงชนะเลิศ

[แก้]

เอเชียแชมป์เปี้ยนคลับทัวร์นาเมนต์ (1967–1972)

[แก้]
ฤดูกาล แชมป์ ผลการแข่งขัน รองแชมป์ สนาม
1967 ฮาโปเอล เทล อาวีฟ
อิสราเอล 		2 – 1 เซอลาโงร์
มาเลเซีย 		ไทย Bangkok
1969 มัคคาบี้ เทลอาวีฟ
อิสราเอล 		1 – 0 ยางซี
เกาหลีใต้ 		ไทย Bangkok
1970 ทาจ
อิหร่าน 		2 – 1 ฮาโปเอล เทล อาวีฟ
อิสราเอล 		อิหร่าน สนามฟุตบอลอัมนาจิเดห์, เตหราน
1971 มัคคาบี้ เทลอาวีฟ
อิสราเอล 		w/o1 อัล ชอร์ตา
อิรัก 		ไทย กรุงเทพมหานคร

1 อัล ชอร์ตา ปฏิเสธลงแข่งด้วยเหตุผลทางการเมือง

ชิงแชมป์สโมสรเอเชีย (1985–2002)

[แก้]
  • Official season orthography of Asian Club Championship is reset. Both one year seasons and two years seasons listed separately.[6]
ฤดูกาล แชมป์ ผลการแข่งขัน รองแชมป์ สนาม
1985–86 ปูซาน ไอพาร์ก
เกาหลีใต้ 		3 – 1 อัลอะฮ์ลี
ซาอุดีอาระเบีย 		ซาอุดีอาระเบีย Jeddah
1986 Furukawa Electric
ญี่ปุ่น 		1 อัล ฮิลาล
ซาอุดีอาระเบีย 		ซาอุดีอาระเบีย Riyadh
1987 Yomiuri FC
ญี่ปุ่น 		w/o2 อัล ฮิลาล
ซาอุดีอาระเบีย 		Two-leg finals
1988–89 Al-Sadd SC
ประเทศกาตาร์ 		3 – 3
(aggregate, away goals win) 		Al-Rasheed SC
อิรัก 		Two-leg finals
1989–90 Liaoning FC
จีน 		3 – 2
(aggregate) 		Nissan FC
ญี่ปุ่น 		Two-leg finals
1990–91 Esteghlal FC
อิหร่าน 		2 – 1 Liaoning FC
จีน 		บังกลาเทศ Bangabandhu National Stadium, Dhaka
1991 อัล ฮิลาล
ซาอุดีอาระเบีย 		1 – 1
(4–3 PSO) 		Esteghlal FC
อิหร่าน 		ประเทศกาตาร์ Doha
1992–93 PAS Tehran FC
อิหร่าน 		1 – 0 Al-Shabab Club
ซาอุดีอาระเบีย 		 บาห์เรน
1993–94 ธนาคารกสิกรไทย
ไทย 		2 – 1 Oman Club
โอมาน 		ไทย กรุงเทพมหานคร
1994–95 ธนาคารกสิกรไทย
ไทย 		1 – 0 Al-Arabi SC
ประเทศกาตาร์ 		ไทย กรุงเทพมหานคร
1995 อิลฮวาชอนมา
เกาหลีใต้ 		1 – 0 Al-Nassr FC
ซาอุดีอาระเบีย 		ซาอุดีอาระเบีย King Fahd Stadium, Riyadh
1996–97 โปฮังสตีลเลอส์
เกาหลีใต้ 		2 – 1 ซองนัมอิลฮวาชอนมา
เกาหลีใต้ 		มาเลเซีย Kuala Lumpur
1997–98 โปฮังสตีลเลอส์
เกาหลีใต้ 		0 – 0
(6–5 พีเอสโอ) 		Dalian Wanda
จีน 		ฮ่องกง Hong Kong Stadium, Hong Kong
1998–99 จูบิโล อิวะตะ
ญี่ปุ่น 		2 – 1 Esteghlal FC
อิหร่าน 		อิหร่าน Azadi Stadium, Tehran
1999–00 อัล ฮิลาล
ซาอุดีอาระเบีย 		3 – 2 จูบิโล อิวะตะ
ญี่ปุ่น 		ซาอุดีอาระเบีย King Fahd Stadium, Riyadh
2000–01 ซูวอนซัมซุงบลูวิงส์
เกาหลีใต้ 		1 – 0 จูบิโล อิวะตะ
ญี่ปุ่น 		เกาหลีใต้ Suwon World Cup Stadium, Suwon
2001–02 ซูวอนซัมซุงบลูวิงส์
เกาหลีใต้ 		0 – 0
(4–2 พีเอสโอ) 		อันยาง แอลจี ชีตา
เกาหลีใต้ 		อิหร่าน Azadi Stadium, Tehran

1 The championship was decided in a final pool of four teams.
2 The final was scratched and Yomiuri FC were awarded the championship after Al-Hilal objected to the match officials that were chosen for the first leg and refused to participate in the final.

เอเอฟซีแชมเปียนส์ลีก (2002–ปัจจุบัน)

[แก้]
ฤดูกาล ทีมเหย้า ผลการแข่งขัน ทีมเยือน สนาม จำนวนผู้ชม
2002–03 สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ อัล-อิน 2–0 ไทย บีอีซี เทโรศาสน Tahnoun Bin Mohamed Stadium
ไทย บีอีซี เทโรศาสน 1–0 สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ อัล-อิน ราชมังคลากีฬาสถาน
อัล-อิน ชนะ 2 – 1 โดยรวม
2004 ซาอุดีอาระเบีย อัลอิตติฮาด 1–3 เกาหลีใต้ ซองนัมอิลฮวาชอนมา Prince Abdullah al-Faisal stadium
เกาหลีใต้ ซองนัมอิลฮวาชอนมา 0–5 ซาอุดีอาระเบีย อัลอิตติฮาด Tancheon Sports Complex
อัลอิตติฮาด ชนะ 6 – 3 โดยรวม
2005 สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ อัล-อิน 1–1 ซาอุดีอาระเบีย อัลอิตติฮาด Tahnoun Bin Mohamed Stadium
ซาอุดีอาระเบีย อัลอิตติฮาด 4–2 สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ อัล-อิน Prince Abdullah al-Faisal stadium
อัลอิตติฮาด ชนะ 5 – 3 โดยรวม
2006 เกาหลีใต้ ช็อนบุกฮุนไดมอเตอส์ 2–0 ซีเรีย Al-Karamah SC ชอนจูเวิลด์คัพสเตเดียม 25,830
ซีเรีย Al-Karamah SC 2–1 เกาหลีใต้ ช็อนบุกฮุนไดมอเตอส์ Khaled bin Walid Stadium 40,000
ช็อนบุกฮุนไดมอเตอส์ ชนะ 3 – 2 โดยรวม
2007 อิหร่าน Sepahan FC 1–1 ญี่ปุ่น อูราวะ เรดไดมอนส์ Foolad Shahr Stadium 30,000
ญี่ปุ่น อูราวะ เรดไดมอนส์ 2–0 อิหร่าน Sepahan FC สนามกีฬาไซตะมะ 2002 59,034
อูราวะ เรดไดมอนส์ ชนะ 3 – 1 โดยรวม
2008 ญี่ปุ่น กัมบะ โอซะกะ 3–0 ออสเตรเลีย Adelaide United สนามกีฬาโอซะกะเอ็กซ์โป '70 20,639
ออสเตรเลีย Adelaide United 0–2 ญี่ปุ่น กัมบะ โอซะกะ Hindmarsh Stadium 17,000
กัมบะ โอซะกะ ชนะ 5 – 0 โดยรวม
ฤดูกาล แชมป์ ผลการแข่งขัน รองแชมป์ สนาม จำนวนผู้ชม
2009 เกาหลีใต้ โปฮัง สตีลเลอส์ 2–1 ซาอุดีอาระเบีย อัลอิตติฮาด ญี่ปุ่น National Stadium, Tokyo 25,743
2010 เกาหลีใต้ ซองนัมอิลฮวาชอนมา 3–1 อิหร่าน Zob Ahan FC ญี่ปุ่น National Stadium, Tokyo 27,308
2011 ประเทศกาตาร์ Al-Sadd SC 2–2
(4–2 PSO) 		เกาหลีใต้ ช็อนบุกฮุนไดมอเตอส์ เกาหลีใต้ ชอนจูเวิลด์คัพสเตเดียม, ชอนจู 41,805
2012 เกาหลีใต้ อุลซันฮุนได 3–0 ซาอุดีอาระเบีย อัลอะฮ์ลี เกาหลีใต้ Ulsan Munsu Football Stadium, Ulsan 42,315
ฤดูกาล ทีมเหย้า ผลการแข่งขัน ทีมเยือน สนาม จำนวนผู้ชม
2013 เกาหลีใต้ เอฟซีโซล 2–2 จีน กว่างโจวเอเวอร์แกรนด์ เกาหลีใต้Seoul World Cup Stadium, Seoul 55,501
จีน กว่างโจวเอเวอร์แกรนด์ 1–1 เกาหลีใต้ เอฟซีโซล จีนTianhe Stadium, Guangzhou 55,847
กว่างโจวเอเวอร์แกรนด์ ชนะ 3 – 3 โดยรวม
2014 ออสเตรเลีย เวสเทิร์น ซิดนีย์ วันเดอร์เรอส์ 1–0 ซาอุดีอาระเบีย อัล ฮิลาล Parramatta Stadium 20,053
ซาอุดีอาระเบีย อัล ฮิลาล 0–0 ออสเตรเลีย เวสเทิร์น ซิดนีย์ วันเดอร์เรอส์ King Fahd International Stadium 66,225
เวสเทิร์น ซิดนีย์ วันเดอร์เรอส์ ชนะ 1 – 0 โดยรวม
2015 สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ อัล-อาห์ลี 0–0 จีน กว่างโจวเอเวอร์แกรนด์ สนามกีฬามักตูม รอชิด อาล มักตูม, ดูไบ 9,480
จีน กว่างโจวเอเวอร์แกรนด์ 1–0 สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ อัล-อาห์ลี สนามกีฬาเทียนเหอ, กว่างโจว 42,499
กว่างโจวเอเวอร์แกรนด์ ชนะ 1 – 0 โดยรวม
2016 เกาหลีใต้ ช็อนบุก ฮุนได มอเตอส์ 2–1 สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ อัล-อิน ชอนจูเวิลด์คัพสเตเดียม, ชอนจู 36,158
สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ อัล-อิน 1–1 เกาหลีใต้ ช็อนบุก ฮุนได มอเตอส์ สนามกีฬาฮัซซา บิน ซาเยด, อัล อิน 23,239
ช็อนบุก ฮุนได มอเตอส์ ชนะ 3 – 2 โดยรวม
2017 ซาอุดีอาระเบีย อัล-ฮิลาล 1–1 ญี่ปุ่น อูราวะ เรดไดมอนส์ สนามกีฬานานาชาติคิงฟาฮัด, รียาด 59,136
ญี่ปุ่น อูราวะ เรดไดมอนส์ 1–0 ซาอุดีอาระเบีย อัล-ฮิลาล สนามกีฬาไซตะมะ 2002, ไซตะมะ 57,727
อูราวะ เรดไดมอนส์ ชนะ 2 – 1 โดยรวม
2018 ญี่ปุ่น คาชิมะ แอนต์เลอส์ 2–0 อิหร่าน เพร์สโพลีส สนามฟุตบอลคาชิมะ, คาชิมะ 35,022
อิหร่าน เพร์สโพลีส 0–0 ญี่ปุ่น คาชิมะ แอนต์เลอส์ สนามกีฬาอะซาดี, เตหะราน 100,000
คาชิมะ แอนต์เลอส์ ชนะ 2 – 0 โดยรวม
2019 ซาอุดีอาระเบีย อัล-ฮิลาล 1–0 ญี่ปุ่น อูราวะ เรดไดมอนส์ สนามกีฬานานาชาติคิงฟาฮัด, รียาด 22,549
ญี่ปุ่น อูราวะ เรดไดมอนส์ 0–2 ซาอุดีอาระเบีย อัล-ฮิลาล สนามกีฬาไซตะมะ 2002, ไซตะมะ 58,109
อัล-ฮิลาล ชนะ 3 – 0 โดยรวม
2020 อุลซันฮุนได เกาหลีใต้ 2–1 อิหร่าน เพร์สโพลีส อัล จานูบ สเตเดียม, อัล วาคราห์ 8,517
2021 อัลฮิลาล ซาอุดีอาระเบีย 2–0 เกาหลีใต้ โพฮัง สตีลเลอส์ คิงฟาฮัด อินเตอร์เนชันแนล สเตเดียม, รียาด 50,171
2022 อัลฮิลาล ซาอุดีอาระเบีย 1–1 ญี่ปุ่น อูราวะ เรดไดมอนส์ คิงฟาฮัด อินเตอร์เนชันแนล สเตเดียม, รียาด 50,881[7]
อูราวะ เรดไดมอนส์ ญี่ปุ่น 1–0 ซาอุดีอาระเบีย อัลฮิลาล สนามกีฬาไซตามะ 2002, ไซตามะ 53,574[8]
อูราวะ เรดไดมอนส์ ชนะ 2 – 1 โดยรวม
2023–24 โยโกฮามะ เอ็ฟ มารินอส ญี่ปุ่น 2–1 สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ อัล-อิน นิสสันสเตเดียม, โยโกฮามะ 53,704[9]
อัล-อิน สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ 5–1 ญี่ปุ่น โยโกฮามะ เอ็ฟ มารินอส สนามกีฬาฮัซซา บิน ซาเยด, อัล-อิน 24,826[10]
อัล-อิน ชนะ 6 – 3 โดยรวม

ทีมชนะเลิศ

[แก้]

รายชื่อทีมชนะเลิศและรองชนะเลิศในเอเอฟซีแชมเปียนส์ลีก (เอเชียนคลับแชมเปียนชิพ ชื่อการแข่งขันในอดีต)

แยกตามรายชื่อประเทศ

[แก้]
ประเทศ ชนะเลิศ รองชนะเลิศ
ธงของประเทศเกาหลีใต้ เกาหลีใต้ 12 7
ธงของประเทศญี่ปุ่น ญี่ปุ่น 8 4
ธงของประเทศซาอุดีอาระเบีย ซาอุดีอาระเบีย 6 10
ธงของประเทศอิหร่าน อิหร่าน 3 6
ธงของประเทศจีน จีน 3 2
ธงของประเทศอิสราเอล อิสราเอล 3 1
 ไทย 2 1
ธงของประเทศกาตาร์ กาตาร์ 2 1
ธงของสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ 1 3
ธงของประเทศออสเตรเลีย ออสเตรเลีย 1 1
ธงของประเทศอิรัก อิรัก 0 2
ธงของประเทศมาเลเซีย มาเลเซีย 0 1
ธงของประเทศโอมาน โอมาน 0 1
ธงของประเทศซีเรีย ซีเรีย 0 1

แยกตามรายชื่อสโมสร

[แก้]
ทีม ชนะเลิศ รองชนะเลิศ ปีชนะเลิศ ปีรองชนะเลิศ
ซาอุดีอาระเบีย อัลฮิลาล 4 5 (1992, 2000, 2019, 2021) (1987, 1988, 2014, 2017, 2022)
เกาหลีใต้ โปฮังสตีลเลอส์ 3 1 (1997, 1998, 2009) (2021)
ญี่ปุ่น อูราวะ เรดไดมอนส์ 3 1 (2007, 2017, 2022) (2019)
อิหร่าน เอสเทกลอล 2 2 (1970, 1991) (1992, 1999)
เกาหลีใต้ ซองนัม 2 2 (1996, 2010) (1997, 2004)
ซาอุดีอาระเบีย อัลอิตติฮาด 2 1 (2004, 2005) (2009)
เกาหลีใต้ ช็อนบุกฮุนไดมอเตอส์ 2 1 (2006, 2016) (2011)
อิสราเอล มัคคาบี้ เทลอาวีฟ 2 0 (1969, 1971) -
ไทย ธนาคารกสิกรไทย 2 0 (1994, 1995) -
เกาหลีใต้ ซูวอนซัมซุงบลูวิงส์ 2 0 (2001, 2002) -
ประเทศกาตาร์ อัสซัดด์ 2 0 (1989, 2011) -
จีน กว่างโจวเอเวอร์แกรนด์ 2 0 (2013, 2015) -
เกาหลีใต้ อุลซันฮุนได 2 0 (2012, 2020) -
ญี่ปุ่น จูบิโล อิวะตะ 1 2 (1999) (2000, 2001)
สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ อัล-อิน 1 2 (2003) (2005, 2016)
จีน เหลียวหนิงหวู่วิน 1 1 (1990) (1991)
อิสราเอล ฮาโปเอล เทลอาวีฟ 1 1 (1967) (1970)
ญี่ปุ่น คาชิมะ แอนต์เลอส์ 1 0 (2018) -
ออสเตรเลีย เวสเทิร์น ซิดนีย์ วันเดอร์เรอส์ 1 0 (2014) -
ญี่ปุ่น กัมบะ โอซะกะ 1 0 (2008) -
อิหร่าน พีเอเอส เตหะราน 1 0 (1993) -
ญี่ปุ่น เจฟ ยูไนเต็ด ชิบะ 1 0 (1986) -
ญี่ปุ่น โตเกียว เวร์ดี 1 0 (1987) -
เกาหลีใต้ พูซาน ไอปาร์ค 1 0 (1985) -
เกาหลีใต้ เอฟซีโซล 0 2 - (2002, 2013)
อิหร่าน เพร์สโพลีส 0 2 - (2018, 2020)
อิหร่าน Zob Ahan Isfahan FC 0 1 - (2010)
ออสเตรเลีย แอดิเลด ยูไนเต็ด 0 1 - (2008)
อิหร่าน เซปาฮาน 0 1 - (2007)
ซีเรีย อัล การอมา 0 1 - (2006)
ไทย บีอีซี เทโรศาสน 0 1 - (2003)
เกาหลีใต้ อันยาง แอลจี ชีตา 0 1 - (2002)
จีน ต้าเหลียนหว่านต๋า 0 1 - (1998)
ซาอุดีอาระเบีย อัล นาสร์ 0 1 - (1996)
ประเทศกาตาร์ อัล อารอบี 0 1 - (1995)
โอมาน โอมาน คลับ 0 1 - (1994)
ซาอุดีอาระเบีย อัล ชาบับ 0 1 - (1993)
ญี่ปุ่น นิสสัน เอฟซี 0 1 - (1990)
อิรัก อัล ราชีด 0 1 - (1989)
ซาอุดีอาระเบีย อัล-อาห์ลี 0 1 - (1986, 2012)
อิรัก Al Shourta 0 1 - (1971)
เกาหลีใต้ หยางซี เอฟซี 0 1 - (1969)
มาเลเซีย เซอลาโงร์ 0 1 - (1967)
สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ ชะบาบ อัล-อาห์ลี 0 1 - (2015)

ดูเพิ่ม

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ "Assessment and participation criteria for 2009–2010 seasons" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2008-09-06. สืบค้นเมื่อ 2012-03-10.
  2. ↑ 12 Member Associations keen to join ACL
  3. ↑ "ACL slots maintained". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-02-16. สืบค้นเมื่อ 2012-03-09.
  4. ↑ 2010 ACL to use country protection for quarter-final draw
  5. ↑ [1]
  6. ↑ "AFC Champions League Official Programme". AFC.com.
  7. ↑ "Final – 1st Leg: Urawa Reds fight back to hold Al Hilal". the-afc.com (ภาษาอังกฤษ). Asian Football Confederation. 29 April 2023. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 April 2023. สืบค้นเมื่อ 29 April 2023.
  8. ↑ "Urawa Reds edge Al Hilal for historic third title". the-afc.com (ภาษาอังกฤษ). Asian Football Confederation. 6 May 2023. สืบค้นเมื่อ 6 May 2023.
  9. ↑ "Yokohama F. Marinos – Al Ain FC 2:1 (AFC Champions League 2023/2024, Final)". worldfootball.net (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 27 May 2024.
  10. ↑ "Al Ain FC – Yokohama F. Marinos 5:1 (AFC Champions League 2023/2024, Final)". worldfootball.net (ภาษาอังกฤษ). 26 May 2024. สืบค้นเมื่อ 27 May 2024.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เอเอฟซีแชมเปียนส์ลีกอีลิท&oldid=11637156"