กัลฟ์แอร์

กัลฟ์แอร์
ก่อตั้ง	ค.ศ. 1950 (74 ปี) (ในชื่อ กัลฟ์เอวิเอชัน)
ท่าหลัก	ท่าอากาศยานนานาชาติบาห์เรน
สะสมไมล์	ฟัลคอนฟลายเออร์
ขนาดฝูงบิน	40
จุดหมาย	50
บริษัทแม่	GULF AIR HOLDING B.S.C
สำนักงานใหญ่	อัลมุฮัรร็อก, ประเทศบาห์เรน
บุคลากรหลัก	ซะยีด เราะชีด อัซซะยานี, ประธาน; เจฟฟรีย์ โกห์, ซีอีโอ;
เว็บไซต์	GulfAir.com

กัลฟ์แอร์ (อังกฤษ: Gulf Air, อาหรับ: طيران الخليج) เป็นสายการบินประจำชาติและสายการบินที่ใหญ่ที่สุดของประเทศบาห์เรน โดยมีฐานการบินหลักที่ท่าอากาศยานนานาชาติบาห์เรนในอัลมุฮัรร็อก สายการบินให้บริการในเส้นทางต่างประเทศทั้งหมด 40 เมืองทั่วโลก ใน แอฟริกา เอเชีย ยุโรป ตะวันออกกลาง ทางสายการบินใช้รูปเหยี่ยวสีทองในตราสายการบิน

ประวัติ[แก้]

ใน ค.ศ. 1940 นายแฟรดดี้ บอสเวิด (นักบินชาวอังกฤษ) ให้บริการแบบแท็กซี่ โดยให้บริการจาก บาห์เรนสู่ โดฮาและ อัซเซาะฮ์รอน หลังจากนั้น นายแฟรดดี้ บอสเวิด ได้พัฒนาด้านบริการใน วันที่24 มีนาคม 1950 และยังได้ลงทะเบียนกับ Gulf Aviation และก่อตั้งเป็นบริษัท share-holding โดยใช้เครื่อง Avro Ansons 3เครื่อง และ De Havilland DH.86B 4 เครื่องยนต์

จุดหมายปลายทาง[แก้]

ข้อตกลงการบินร่วม[แก้]

ณ เดือนมีนาคม ค.ศ. 2024 กัลฟ์แอร์ได้มีข้อตกลงการบินร่วมกับสายการบินดังต่อไปนี้:^[5]

ฝูงบิน[แก้]

ฝูงบินปัจจุบัน[แก้]

ฝูงบินปัจจุบันของกัลฟ์แอร์

แอร์บัส เอ320นีโอของกัลฟ์แอร์

แอร์บัส เอ321นีโอของกัลฟ์แอร์ในลวดลายย้อนยุค

โบอิง 787-9 ของกัลฟ์แอร์

ณ เดือนมีนาคม ค.ศ. 2024 กัลฟ์แอร์มีเครื่องบินประจำการในฝูงบินดังนี้:^[11]^[12]

**ฝูงบินของกัลฟ์แอร์**
เครื่องบิน	ประจำการ	คำสั่งซื้อ	ผู้โดยสาร				หมายเหตุ
เครื่องบิน	ประจำการ	คำสั่งซื้อ	C	Y	รวม	อ้างอิง	หมายเหตุ
แอร์บัส เอ320-200	8	—	16	120	136	^[13]
แอร์บัส เอ320นีโอ	6	6	16	120	136	^[14]	^[15]
แอร์บัส เอ321-200	4	—	8	161	169	^[16]
แอร์บัส เอ321นีโอ	4	4	12	180	192
แอร์บัส เอ321แอลอาร์	8	1	16	150	166	^[17]
โบอิง 787-9	10	—	26	256	282	^[18]	^[19]^[20]
รวม	40	11

กัลฟ์แอร์มีอายุฝูงบินเฉลี่ย 6.4 ปี

ฝูงบินในอดีต[แก้]

กัลฟ์แอร์เคยให้บริการเครื่องบินดังต่อไปนี้:^[21]^[22]

ฝูงบินในอดีตของกัลฟ์แอร์
เครื่องบิน	จำนวน	เริ่มประจำการ	ปลดประจำการ	หมายเหตุ
แอร์บัส เอ319-100	2	2008	2013
แอร์บัส เอ320-200	1	1994	2000	หนึ่งลำตกในเที่ยวบินที่ 072
แอร์บัส เอ330-200	12	1999	2020
แอร์บัส เอ340-300	10	1994	2012
บีเอซี 1-11	2	1969	1978
โบอิง 707-320ซี	ไม่ทราบ	1979	1980
โบอิง 737-200	11	1977	1995	หนึ่งลำตกในเที่ยวบินที่ 771
โบอิง 737-700	1	2011	2012	ใช้สำหรับการขนส่งแบบ VIP
โบอิง 737-800	2	2007	2008	เช่าจากเอกซ์แอลแอร์เวย์ เยอรมนี
โบอิง 747-100	2	1984	1987
โบอิง 757-200F	1	1993	1996
โบอิง 767-300อีอาร์	20	1988	2008
โบอิง 777-300อีอาร์	4	2009	2009	เช่าจากเจ็ตแอร์เวย์
เดอ ฮาวิลแลนด์ โดฟ	ไม่ทราบ	1951	1964
เดอ ฮาวิลแลนด์ เฮรอน	ไม่ทราบ	1956	1967
เดอ ฮาวิลแลนด์ ดีเอช.86บี	ไม่ทราบ	1950	1952
ดักลาส ดีซี-3	ไม่ทราบ	1961	1971
เอ็มบราเออร์ 170	2	2010	2012
เอ็มบราเออร์ 190	2	2010	2013
ฟอกเกอร์ เอฟ-27	ไม่ทราบ	1967	1981
ล็อคฮีด แอล-1011 ไตรสตาร์	18	1976	1998	ทดแทนด้วยโบอิง 767-300อีอาร์
ชอร์ต สกายแวน	ไม่ทราบ	1970	1981
วิกเกอร์ส วีซี10	ไม่ทราบ	1974	1978

อ้างอิง[แก้]

↑ https://www.gulfair.com/enrol/about-falconflyer
↑ "Gulf Air on ch-aviation". ch-aviation (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2023-12-04.
↑ "Board of Directors". สืบค้นเมื่อ 17 April 2017.
↑ "Waleed AlAlawi - DCEO". Gulf Air. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-10-22. สืบค้นเมื่อ 19 March 2020.
↑ "Profile on Gulf Air". CAPA. Centre for Aviation. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-10-31. สืบค้นเมื่อ 2016-10-31.
↑ "Aegean / Gulf Air begins codeshare partnership from July 2017".
↑ "Gulf Air". Airliner World (October 2017): 11.
↑ "Gulf Air, Cathay Pacific ink codeshare deal". aeroroutes.com.
↑ Liu, Jim (18 April 2019). "Etihad / Gulf Air begins codeshare partnership in S19". routesonline.com.
↑ "KLM Partners With Gulf Air To Offer Codeshare Flights". Simple Flying. 28 October 2019. สืบค้นเมื่อ 5 November 2019.
↑ "Gulf Air Fleet Detail and History". Planespotters.net. สืบค้นเมื่อ August 3, 2023.
↑ "Gulf Air fleet".
↑ "Airbus A320-200 seat map". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 July 2018. สืบค้นเมื่อ 24 August 2017.
↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Gulf Air Fleet Detail and History2
↑ "Gulf Air cuts Boeing 787 order, revises Airbus order". Reuters. 12 November 2012.
↑ "Airbus A321-200 seat map". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 February 2017. สืบค้นเมื่อ 24 August 2017.
↑ "Gulf Air Takes Delivery of Its First Airbus A321neo". 25 August 2020.
↑ "Boeing 787-9 seat map". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 September 2021. สืบค้นเมื่อ 6 October 2018.
↑ "Gulf Air confirms maiden B787-9 due in early 2Q18". ch-aviation (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2017-05-29.
↑ "Gulf Air to lease five B787-9s from DAE".
↑ "Gulf Air Fleet - Airfleets aviation". airfleets.net.
↑ "Gulf Air Fleet Details and History". aPlanespotters.net. 6 January 2024.

บรรณานุกรม[แก้]

Gulf Daily News เก็บถาวร 2007-11-02 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
Gulf Daily News เก็บถาวร 2007-11-02 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
Gulf Daily News เก็บถาวร 2007-11-02 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
Kaminski-Morrow, David. "Gulf Air must expand or risk being smothered: chief executive." Flight International. 13 June 2008.
Kaminski-Morrow, David. "Gulf Air insists alliances will need Middle Eastern partners." Flight International. 10 June 2008.
Trade Arabia
Pilling, Mark. "Is Gulf Air relevant anymore?" Flight International. 12 August 2008.
Wigglesworth, Robin. "Gulf Air faces stormy skies." Financial Times. 12 August 2008.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Gulf Air

Official website

บทความนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

หมายเหตุ: ขอแนะนำให้จัดหมวดหมู่โครงให้เข้ากับเนื้อหาของบทความ (ดูเพิ่มที่ วิกิพีเดีย:โครงการจัดหมวดหมู่โครงที่ยังไม่สมบูรณ์)

[1] ttps://www.gulfair.com/enrol/about-falconflyer

[2] "Gulf Air on ch-aviation". ch-aviation (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2023-12-04.

[Gulfair-3] "Board of Directors". สืบค้นเมื่อ 17 April 2017.

[4] "Waleed AlAlawi - DCEO". Gulf Air. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-10-22. สืบค้นเมื่อ 19 March 2020.

[CAPA_Gulf_Air_profile-5] "Profile on Gulf Air". CAPA. Centre for Aviation. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-10-31. สืบค้นเมื่อ 2016-10-31.

[6] "Aegean / Gulf Air begins codeshare partnership from July 2017".

[7] "Gulf Air". Airliner World (October 2017): 11.

[8] "Gulf Air, Cathay Pacific ink codeshare deal". aeroroutes.com.

[9] Liu, Jim (18 April 2019). "Etihad / Gulf Air begins codeshare partnership in S19". routesonline.com.

[10] "KLM Partners With Gulf Air To Offer Codeshare Flights". Simple Flying. 28 October 2019. สืบค้นเมื่อ 5 November 2019.

[Gulf_Air_Fleet_Detail_and_History-11] "Gulf Air Fleet Detail and History". Planespotters.net. สืบค้นเมื่อ August 3, 2023.

[12] "Gulf Air fleet".

[13] "Airbus A320-200 seat map". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 July 2018. สืบค้นเมื่อ 24 August 2017.

[Gulf_Air_Fleet_Detail_and_History2-14] อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Gulf Air Fleet Detail and History2

[reuters2-15] "Gulf Air cuts Boeing 787 order, revises Airbus order". Reuters. 12 November 2012.

[16] "Airbus A321-200 seat map". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 February 2017. สืบค้นเมื่อ 24 August 2017.

[17] "Gulf Air Takes Delivery of Its First Airbus A321neo". 25 August 2020.

[18] "Boeing 787-9 seat map". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 September 2021. สืบค้นเมื่อ 6 October 2018.

[19] "Gulf Air confirms maiden B787-9 due in early 2Q18". ch-aviation (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2017-05-29.

[20] "Gulf Air to lease five B787-9s from DAE".

[21] "Gulf Air Fleet - Airfleets aviation". airfleets.net.

[22] "Gulf Air Fleet Details and History". aPlanespotters.net. 6 January 2024.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]