ข้ามไปเนื้อหา

แฟชั่นไอส์แลนด์

พิกัด: 13°49′33″N 100°40′45″E / 13.82595°N 100.67922°E / 13.82595; 100.67922
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
แฟชั่นไอส์แลนด์
แฟชั่นไอส์แลนด์ logo
แผนที่
ที่ตั้ง587,589, 589/7-9 ถนนรามอินทรา แขวงคันนายาว เขตคันนายาว กรุงเทพมหานคร
พิกัด13°49′33″N 100°40′45″E / 13.82595°N 100.67922°E / 13.82595; 100.67922
เปิดให้บริการ15 มิถุนายน พ.ศ. 2538 (แฟชั่นไอส์แลนด์)
9 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 (เดอะพรอมานาด)
ผู้บริหารงานบริษัท สยาม รีเทล ดีเวลลอปเม้นท์ จำกัด
พื้นที่ชั้นขายปลีก350,000 ตารางเมตร (แฟชั่นไอซ์แลนด์)
119,100 ตารางเมตร (เดอะพรอมานาด)
จำนวนชั้น4 (แฟชั่นไอส์แลนด์)
5 (เดอะพรอมเมนาด)
ขนส่งมวลชน วงแหวนรามอินทรา
เว็บไซต์www.fashionisland.co.th

แฟชั่นไอส์แลนด์ (อังกฤษ: Fashion Island) และ เดอะพรอมานาด (อังกฤษ: The Promenade) เป็นโครงการพัฒนาศูนย์การค้าขนาดใหญ่ริมถนนรามอินทรากิโลเมตรที่ 10 ในพื้นที่เขตคันนายาว กรุงเทพมหานคร บริหารงานโดยบริษัท สยาม รีเทล ดีเวลลอปเม้นท์ จำกัด

การจัดสรรพื้นที่

[แก้]
แฟชั่นไอส์แลนด์
เดอะพรอมานาด

แฟชั่นไอส์แลนด์ ออกแบบอาคารในท้องเรื่อง "สถานีกลาง" (Grand Station) โดยแบ่งพื้นที่ภายในออกเป็นสถานีต่าง ๆ และเดอะพรอมานาด ออกแบบอาคารในท้องเรื่อง "หมู่บ้านอังกฤษ" (English Village) เน้นสถาปัตยกรรมแบบอังกฤษร่วมสมัย โดยมีพื้นที่สำคัญดังนี้

แฟชั่นไอส์แลนด์

[แก้]
  • เซ็นทรัล เดอะสโตร์ แอท แฟชั่นไอส์แลนด์ และร้านค้าในกลุ่มเซ็นทรัล
    • ท็อปส์
    • บีทูเอส
    • ซูเปอร์สปอร์ต
      • ซูเปอร์สปอร์ต แฟคทอรี เอาท์เล็ต
    • เพาเวอร์บาย
    • ออฟฟิศเมท
  • บิ๊กซี สาขาแฟชั่นไอส์แลนด์
  • ดอง ดอง ดองกิ
  • โฮมโปร สาขาแฟชั่นไอส์แลนด์ อาคารบี (ย้ายมาจากอาคารศูนย์การค้าเดิม)
    • เดอะเพาเวอร์ บาย โฮมโปร
    • ไบค์ เอ็กซ์เพรส
  • สปอร์ตเวิลด์
  • ศูนย์อาหารฟู้ด ไอส์แลนด์
  • สวนสนุก ฮาร์เบอร์แลนด์
  • เดอะริงก์ ไอซ์ สเก็ต
  • โรงภาพยนตร์เมเจอร์ ซีนีเพล็กซ์ จำนวน 7 โรงภาพยนตร์
  • ศูนย์ประชุมไอส์แลนด์ ฮอลล์

เดอะพรอมานาด

[แก้]
  • กูร์เมต์ มาร์เก็ต
  • บีทูเอส
  • พรอม การ์เดน
  • พรอม มาร์เก็ต
  • สถานออกกำลังกายฟิตเนส เฟิร์สท์
  • คิดส์ซูนา
  • โรงภาพยนตร์พรอมานาด ซีนีเพล็กซ์ ในเครือเมเจอร์ ซีนีเพล็กซ์ กรุ๊ป จำนวน 8 โรงภาพยนตร์ ในจำนวนนี้มีโรงภาพยนตร์ GLS (Giant Laser Screen) และคิดส์ซีนีมา อย่างละ 1 โรง

พื้นที่จัดสรรในอดีต

[แก้]
  • ห้างสรรพสินค้าเซ็นทรัล สาขาแฟชั่นไอส์แลนด์ (เดิมตั้งอยู่ฝั่งขวาของอาคาร ปิดกิจการเมื่อวันที่ 6 ธันวาคม พ.ศ. 2543 เพื่อปรับปรุงเป็น บิ๊กซี ซูเปอร์เซ็นเตอร์ สาขาแฟชั่นไอส์แลนด์) แต่กลับมาเปิดให้บริการอีกครั้งแทนโรบินสันเดิม ในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2566
  • โรงภาพยนตร์อีจีวี สาขาแฟชั่นไอส์แลนด์ (ปรับปรุงเป็น เมเจอร์ ซีนีเพล็กซ์ แฟชั่นไอส์แลนด์)
  • ห้างสรรพสินค้าโรบินสัน สาขาแฟชั่นไอส์แลนด์ (ปิดกิจการเมื่อวันที่ 8 พฤศจิกายน 2566 เพื่อปรับปรุงเป็นห้างสรรพสินค้าเซ็นทรัล)

การคมนาคม

[แก้]
รถไฟฟ้าสายสีชมพูผ่านหน้าศูนย์การค้า
  • รถไฟฟ้าสายสีชมพู: สถานีวงแหวนรามอินทรา
  • รถโดยสารประจำทาง
    • รถเมล์มีสาย 60(สวนสยาม-คลองคูเมืองเดิม) 26(มีนบุรี-อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ(เกาะพหลโยธิน)) 73(ผ่านเฉพาะขากลับ สวนสยาม) (สวนสยาม-สะพานพุทธ) 501(มีนบุรี-หัวลำโพง) 178(สวนสยาม-นวลจันทร์-ลาดพร้าว (วนซ้าย)) (สวนสยาม-ลาดพร้าว-นวลจันทร์ (วนขวา)) 71(ขสมก.)(สวนสยาม-วัดธาตุทอง) 197(ขสมก.)(มีนบุรี-หทัยราษฎร์-คู้บอน (วนซ้าย)) (มีนบุรี-คู้บอน-หทัยราษฎร์ (วนขวา)) 36ก(สวนสยาม-อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ(เกาะดินแดง)) 520(ตลาดมีนบุรี-ตลาดไท) 96(มีนบุรี-หมอชิต 2) 150(ตลาดปากเกร็ด-ตลาดมีนบุรี) 26(ขสมก.)(เอกมัย)(วิ่งเฉพาะ เช้า-เย็น) (มีนบุรี-ซอยเจียรสวัสดิ์) 71(1-39)(TSB)(สวนสยาม-โรงเรียนพระหฤทัยคอนแวนต์) 197(1-52)(TSB)(มีนบุรี-หทัยราษฎร์-คู้บอน (วนซ้าย)) (มีนบุรี-คู้บอน-หทัยราษฎร์ (วนขวา)) 1-62(ตลาดเก่ามีนบุรี-กระทรวงพาณิขย์) 26A(1-77)(TSB)(ตลาดเก่ามีนบุรี-สนามกีฬาการท่าเรือ) 3-32(ผ่านเฉพาะไป สวนสยาม) (พิพิธภัณฑ์ช้างเอราวัณ-สวนสยาม) 1-64(ซาฟารีเวิลด์-นวลจันทร์ (วนซ้าย)(วนขวา)) 559(S3)(ผ่านเฉพาะขาไป สนามบินสุวรรณภูมิ) (หมู่บ้านรัตนโกสินทร์ 200 ปี-สนามบินสุวรรณภูมิ)
    • รถตู้มีสาย ต.22(มาร์เก็ตพาเหรด มีนบุรี-ท่าเรือปากเกร็ด)

เหตุเพลิงไหม้รถลอยฟ้า พ.ศ. 2545

[แก้]
รถลอยฟ้า
ข้อมูลทั่วไป
เจ้าของบริษัท เมจิคเวิลด์ จำกัด[1]
ที่ตั้งแฟชั่นไอส์แลนด์
ประเภทโมโนเรลแบบแขวน
จำนวนสาย1
จำนวนสถานี4
การให้บริการ
เลิกให้บริการ23 มิถุนายน พ.ศ. 2545[2]
ข้อมูลทางเทคนิค
ระยะทาง1.4 km (0.9 mi)

รถลอยฟ้าในสวนสนุกแฟชั่นไอส์แลนด์[1] หรือ รถไฟลอยฟ้า คือโมโนเรลแบบแขวนซึ่งเป็นหนึ่งในเครื่องเล่นภายในสวนสนุกภายในแฟชั่นไอส์แลนด์ซึ่งเคยเปิดให้บริการในอดีต[2][1][3] ดูแลโดยบริษัท เมจิคเวิลด์ จำกัด[1] ความยาว 1.4 กิโลเมตร และมี 4 สถานี[4] โดยขบวนรถจะเคลื่อนตัวไปตามรางที่คดเคี้ยวสำหรับนั่งชมภายในศูนย์การค้า ทั้งขบวนมีทั้งหมด 5 ตู้ แต่ละตู้สามารถบรรจุผู้โดยสารได้ 4 คน[2]

กระทั่งวันที่ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2545 ได้เกิดเหตุไฟไหม้เครื่องเล่นดังกล่าว[3] ตัวรถลอยฟ้าไม่มีระบบตัดไฟและภายในห้องโดยสารไม่ได้บุฉนวนกันไฟ[4] ทำให้มีผู้โดยสารซึ่งเป็นนักเรียนหญิงสองคนถูกไฟคลอกเสียชีวิต[2][1][3] และมีผู้บาดเจ็บสองคนเป็นเพศชายและหญิงอย่างละหนึ่งคนเพราะกระโดดมาจากรถลอยฟ้าด้วยอารามตกใจ[2]

หลังเกิดเหตุ หน่วยงานจากรัฐบาลได้เข้ามาตรวจสอบที่เกิดเหตุ แล้วสรุปได้ว่ารถลอยฟ้าไม่มีความปลอดภัย โครงสร้างทำจากวัสดุติดไฟง่ายทั้งหมด หากจะขออนุญาตเปิดทำการต่อต้องแก้ปัญหาอีกหลายจุด ทางแฟชั่นไอส์แลนด์จึงยุติการบริการรถลอยฟ้าทันที[2]

อ้างอิง

[แก้]
  1. 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 "ไฟไหม้รถลอยฟ้าในสวนสนุกแฟชั่นไอส์แลนด์ คลอกเด็กเสียชีวิต 2 ศพ". สำนักงานคณะกรรมการกำกับและส่งเสริมการประกอบธุรกิจประกันภัย (คปภ.). 28 พฤษภาคม 2557. สืบค้นเมื่อ 29 พฤษภาคม 2560. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 "รวมที่สุด! ฝันร้ายเที่ยวสวนสนุก ที่จบลงแสนเศร้า". ไทยรัฐออนไลน์. 12 มกราคม 2559. สืบค้นเมื่อ 29 พฤษภาคม 2560. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  3. 3.0 3.1 3.2 "โศกนาฏกรรมเด็ก ต้องป้องกัน มิใช่(รอ)ล้อมคอก!". ผู้จัดการออนไลน์. 14 มกราคม 2551. สืบค้นเมื่อ 29 พฤษภาคม 2560. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)[ลิงก์เสีย]
  4. 4.0 4.1 The Monorail Society (2002-06-26). "Bangkok amusement monorail fire". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-11-18. สืบค้นเมื่อ 2008-10-12.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]