ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระรัตนสัมภวพุทธะ"
ล r2.7.1) (โรบอต เพิ่ม: hu:Ratnaszambhava |
AvocatoBot (คุย | ส่วนร่วม) ล r2.7.1) (โรบอต เพิ่ม: bg:Ратнасамбхава |
||
บรรทัด 43: | บรรทัด 43: | ||
{{เทพในคติพุทธศาสนาแบบญี่ปุ่น}} |
{{เทพในคติพุทธศาสนาแบบญี่ปุ่น}} |
||
[[bg:Ратнасамбхава]] |
|||
[[bo:རིན་ཆེན་འབྱུང་གནས།]] |
[[bo:རིན་ཆེན་འབྱུང་གནས།]] |
||
[[cs:Ratnasambhava]] |
[[cs:Ratnasambhava]] |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 22:49, 28 เมษายน 2555
พระรัตนสัมภวะพุทธะ | |
---|---|
พระรัตนสัมภวะพุทธะ ศิลปะแบบญี่ปุ่น | |
สันสกฤต | รตนสมฺภว |
จีน | 南方宝生部主宝生佛 |
ญี่ปุ่น | 宝生如来 Hōshō Nyorai |
มองโกเลีย | ᠡᠷᠳᠡᠨᠢ ᠭᠠᠷᠬᠣ ᠢᠢᠨ ᠣᠷᠣᠨ Эрдэнэ гарахын орон Erdeni garkhu yin oron |
ทิเบต | རིན་ཆེན་འབྱུང་གནས Rinchen Jung ne |
ข้อมูล | |
นับถือใน | วัชรยาน |
พระลักษณะ | ความเท่าเทียม |
ศักติ | นางมมกิ (Mamaki) |
สถานีย่อยพระพุทธศาสนา |
พระรัตนสัมภวะพุทธะ (ภาษาสันสกฤต: रत्नसंभव, ภาษาญี่ปุ่น: 宝生如来, Hōshō Nyorai, ภาษาจีน: 寳生如來, Baosheng Rulai)เป็นพระธยานิพุทธะ 1 ใน 5 องค์ พระนามหมายถึงพระผู้เป็นต้นกำเนิดแห่งสิ่งมีค่าทั้งมวล ประทับอยู่ทางทิศใต้ของพุทธมณฑล พระกายสีเหลืองทอง เป็นต้นตระกูลพระโพธิสัตว์ตระกูลรัตนะ ซึ่งเปรียบได้กับปัญญาอันประเสริฐ เป็นสัญญลักษณ์ของพระรัตนตรัย สัญญลักษณ์ประจำพระองค์คือ จินดามณี หมายถึงการเข้าถึงความรู้แจ้ง มโนวิญญาณธาตุและจิตตรัสรู้ ทรงม้าเป็นพาหนะ
ความเชื่อ
พระองค์เป็นประมุขของรัตนโคตร ซึ่งแสดงความอุดมสมบูรณ์ รูปลักษณ์ที่อยู่เดี่ยวๆของพระองค์หายาก มักจะรวมอยู่กับพระธยานิพุทธะองค์อื่นๆ ประทับอยู่ทางทิศใต้ของพุทธมณฑล ทรงเป็นตัวแทนปัญญาญาณแบบเท่าเทียม คือมองเห็นผู้อื่นเท่าเทียมกับตน ในคัมภีร์มรณศาสตร์ของทิเบต กล่าวว่าพระองค์จะปรากฏกายในวันที่สามของบาร์โด พร้อมด้วยแสงสีเหลือง พระโพธิสัตว์ที่ปรากฏพร้อมกับพระองค์คือ พระอากาศครรภ์โพธิสัตว์และพระสมันตภัทรโพธิสัตว์ [1]
รูปลักษณ์
ท่าทาง
ภาพของพระองค์มักมีกายสีเหลืองทอง พระหัตถ์ทำท่าทานมุทรา คือพระหัตถ์ซ้ายวางบนพระเพลาอยู่ในท่าทำสมาธิ พระหัตถ์ขวาเหยียดลง แบพระหัตถ์ออก ปลายนิ้วชี้จดนิ้วโป้ง
พาหนะ
พาหนะของพระองค์คือม้าบิน ซึ่งตามความเชื่อของคนโบราณมักเป็นตัวแทนของแสงสว่างเพราะเป็นพาหนะของพระอาทิตย์ ส่วนชาวพุทธมหายาน จะถือว่าเป็นสัญลักษณ์ของโชคและความสง่างาม
สัญลักษณ์
สัญลักษณ์ของพระองค์คือจินดามณี ซึ่งอาจหมายถึงได้ทั้งพระรัตนตรัยและจิตที่หลุดพ้นแล้ว
เสียง
เสียงประจำพระองค์คือ ตรัม ซึ่งเป็นเสียงที่เกิดจากศูนย์ลมที่สะดือ จึงเป็นการสะท้อนความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันของชีวิต การเปลี่ยนถ่ายเวทนาขันธ์และความผูกพันระหว่างแม่กับลูก
อ้างอิง
- ฉัตรสุมาลย์ กบิลสิงห์ ษัฏเสน. พระพุทธศาสนาแบบทิเบต. กทม. ศูนย์ไทยทิเบต. 2538
- สุมาลี มหณรงค์ชัย. พระชินพุทธะทั้งห้า. กทม. ศูนย์ไทยทิเบต. 2547
- ↑ เชอเกียม ตรุงปะ รินโปเช. คัมภีร์มรณศาสตร์แห่งทิเบต แปลโดย อนุสรณ์ ติปยานนท์. พิมพ์ครั้งที่ 2. กทม. มูลนิธิโกมลคีมทอง. 2536