ฌอร์ดี อัลบา

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ไปยังการนำทาง ไปยังการค้นหา
ฌอร์ดี อัลบา
Russia-Spain 2017 (11).jpg
ฌอร์ดี อัลบา ขณะลงเล่นกับ สเปน พบกับรัสเซีย ในปี ค.ศ. 2017
ข้อมูลส่วนตัว
ชื่อเต็ม ฌอร์ดี อัลบา ราโมส [1]
วันเกิด 21 มีนาคม ค.ศ. 1989 (31 ปี)
สถานที่เกิด ลุสปิตาแล็ตดายูบรากัต,
บาร์เซโลนา,
สเปน
ส่วนสูง 1.70 เมตร[2]
ตำแหน่ง กองหลังซ้าย
ข้อมูลสโมสร
สโมสรปัจจุบัน
 บาร์เซโลนา
หมายเลข 18
สโมสรเยาวชน
1998–2005 บาร์เซโลนา
2005–2007 กูร์เน็ลยา
2007–2008 บาเลนเซีย
สโมสรอาชีพ*
ปี ทีม ลงเล่น (ประตู)
2007–2008 บาเลนเซีย เม็สตายา 18 (5)
2008–2012 บาเลนเซีย 74 (5)
2008–2009 → ฌิมนัสติก (ยืมตัว) 35 (4)
2012– บาร์เซโลนา 224 (10)
ทีมชาติ‡
2006 สเปน รุ่นอายุไม่เกิน 19 ปี 6 (1)
2009 สเปน รุ่นอายุไม่เกิน 20 ปี 9 (0)
2008–2011 สเปน รุ่นอายุไม่เกิน 21 ปี 4 (0)
2012 สเปน รุ่นอายุไม่เกิน 23 ปี 4 (0)
2011– สเปน 70 (8)
2008– กาตาโลเนีย 5 (0)
* นัดที่ลงเล่นและประตูที่ยิงให้กับสโมสรเฉพาะลีกในประเทศเท่านั้น ข้อมูลล่าสุด ณ วันที่ 19:23, 14 สิงหาคม ค.ศ. 2020 (UTC)
‡ ข้อมูลการลงเล่นและประตูให้กับทีมชาติล่าสุด ณ วันที่ 14 พฤษภาคม ค.ศ. 2020

ฌอร์ดี อัลบา อี ราโมส (ภาษากาตาลา: [ˈʒɔɾði ˈalβə ˈramos], ภาษาสเปน: [ˈɟʝoɾði ˈalβa ˈramos]; เกิดวันที่ 21 มีนาคม ค.ศ. 1989 เป็นนักฟุตบอลชาวสเปน ปัจจุบันลงเล่นให้กับสโมสรฟุตบอลบาร์เซโลนาในลาลีกา และทีมชาติสเปน โดยหลักแล้วเล่นตำแหน่งกองหลังด้านซ้าย (แบ็กซ้าย)

ประวัติ[แก้]

ระดับเยาวชน[แก้]

อัลบาเกิดในลุสปิตาแล็ตดายูบรากัต, นครบาร์เซโลน่า, ในกาตาลัน อัลบาเริ่มต้นอาชีพในศูนย์ฝึกเยาวชนลามาเซียของบาร์เซโลน่า ซึ่งเขาเล่นในตำแหน่งปีกซ้าย (left winger) แต่ได้รับการปล่อยตัวจากสโมสรเมื่อปี ค.ศ. 2005 เนื่องด้วยสภาพร่างกายที่เล็กเกินไป[3] จากนั้นเขาก็เข้าร่วมทีม กูร์เน็ลยา ซึ่งอยู่ในแคว้นคาตาลันเช่นกันและหลังจากผ่านไปเกือบสองปีเขาก็ตกลงย้ายเข้าสู่ บาเลนเซีย ในราคา 6,000 ยูโร และจบการศึกษาฟุตบอลที่นี่[4]

หลังจากช่วยให้ทีมสำรองของบาเลนเซีย เลื่อนชั้นสู่ เตร์เซราดีบีซีออน ในฤดูกาล 2007–08 อัลบา ได้ถูกยืมตัวไปยัง ฌิมนัสติก ทีมในเซกุนดาดีบีซีออน โดยเขาได้ลงเล่น 36 นัดให้กับทีม และพาทีมจบลำดับที่ 10 บนตารางคะแนนในลีก[5]

บาเลนเซีย[แก้]

อัลบา ขณะลงเล่นกับบาเลนเซีย

หลังจากกลับมาอยู่กับบาเลนเซียในฤดูกาล 2009–10 เมื่อวันที่ 13 กันยายน ค.ศ. 2009 อัลบาได้ลงเล่นเป็นนัดแรกในเกมที่เอาชนะ เรอัลบายาโดลิด 4-2 โดยเขาถูกส่งมาเป็นตัวสำรองแทนที่ ดาบิด ซิลบา ในนาทีที่ 80[6] เมื่อวันที่ 17 กันยายน ค.ศ. 2009 เขาได้รับโอกาสลงเล่นเป็นตัวจริงนัดแรกในเกมยูฟ่ายูโรปาลีก รอบแบ่งกลุ่ม ซึ่งทีมของเขาพบกับ ล็อสก์ลีล ที่ สนามกีฬาลีล-เมโทรโปเลอ ซึ่งจบลงด้วยผลเสมอกันที่ 1–1 [7] หลังจากอัลบาได้รับบาดเจ็บ เขาได้เลือกที่จะเปลี่ยนตำแหน่งการเล่นจากตำแหน่ง ปีกซ้าย มาเป็นตำแหน่ง แบ็กซ้าย (กองหลังด้านซ้าย) ในวันที่ 11 เมษายน ค.ศ. 2010 อัลบาทำประตูแรกให้กับทีมได้ในนัดที่บาเลนเซีย ออกไปเยือนมายอร์กา ในเกมลาลิกา ซึ่งผลจบลงด้วยการแพ้ 2–3[8]

ในฤดูกาลถัดมา (2010–11) ภายใต้การคุมทีมของผู้จัดการทีมคนใหม่อย่าง อูไน เอเมรี เขาได้ลงเล่นในตำแหน่งกองหลังด้านซ้ายอยู่เป็นประจำ โดยมี เฌเรมี มาตีเยอ เป็นตัวสำรองของเขาในตำแหน่งนี้ เขาลงเล่น 27 นัดในลีกและพาทีมจบลำดับที่ 3 บนตารางคะแนนลาลิกา และทำให้บาเลนเซียได้ลงเล่นในยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก ในฤดูกาลถัดไป

ในฤดูกาลถัดมา เอเมรี ได้ใช้วิธีการลงเล่นเปลี่ยนตำแหน่งบ่อยครั้งเพื่อทำเกมรุกและเกมรับ ระหว่าง เฌเรมี มาตีเยอ กับ อัลบา ซึ่งเป็นกลยุทธ์ที่เขาทดสอบใช้เมื่อฤดูกาลที่แล้ว[9][10][11] ซึ่งเป็นกลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพในการเพิ่มประสิทธิภาพของเกมรับของทีม[12]

บาร์เซโลนา[แก้]

อัลบา ขณะลงเล่นกับบาร์เซโลนา ในฤดูกาล 2014–15 พบกับ นาโปลี ในรายการยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก

เมื่อวันที่ 28 มิถุนายน ค.ศ. 2012 อัลบาเซ็นสัญญาได้กับ บาร์เซโลนา เป็นระยะเวลา 5 ปีโดยมีค่าตัวจำนวน 14 ล้านยูโร [13] เขาลงเล่นเป็นนัดแรกเมื่อวันที่ 19 สิงหาคม ในนัดเปิดฤดูกาลลาลีกาโดยเปิดกัมนอว์เอาชนะ เรอัลโซซิเอดัด 5–1 ตัวเขายังเล่นครบ 90 นาที อีกด้วย[14]

อัลบายิงประตูแรกของเขากับบาร์เซโลนาเมื่อวันที่ 20 ตุลาคม ค.ศ. 2012 ในนัดที่ออกไปเยือนเดปอร์ติโบเดลาโกรุญญา โดยเขายิงประตูขึ้นนำ 0–1 ในนาทีที่ 3 ก่อนที่ผลจะจบลงด้วยชัยชนะที่ 5–4 ในอีก 3 วันต่อมาในเกม ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก ฤดูกาล 2012-13 รอบแบ่งกลุ่ม ซึ่งบาร์เซโลนาเปิดบ้านพบกับ เซลติก เข้ายังเป็นคนทำประตูชัยในนาทีที่ 93 ช่วยให้บาร์เซโลนาชนะไปด้วยผล 2–1[15] โดยในฤดูกาลแรกของอัลบานี้เขาได้รับโอกาสลงเล่นจาก ตีโต บีลานอบา ผู้จัดการทีม 44 นัดในทุกรายการและทวงคืนแชมป์ลีกกลับสู่ทีมได้หลังจากเสียแชมป์ให้กับ เรอัลมาดริด เมื่อฤดูกาลก่อน[16]

ในวันที่ 2 มิถุนายน ค.ศ. 2015 อัลบา ได้ต่อสัญญากับบาร์เซโลนาออกไปอีก 5 ปี จนถึงปี ค.ศ. 2020 โดยมีค่าฉีกสัญญา 150 ล้านยูโร[17] โดยสี่วันหลังจากวันที่ต่อสัญญานั้น อัลบา ได้ลงเล่นในรอบชิงชนะเลิศของยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก ที่โอลึมพีอาชตาดีอ็อน ในกรุงเบอร์ลิน กับยูเวนตุส โดยทีมของพวกเขาเอาชนะไป 3–1 ทำให้ทีมคว้าแชมป์สมัยที่ 5 ได้สำเร็จ[18] ตลอดฤดูกาลเขาลงเล่น 38 นัดและทำ 1 ประตู และพาทีมคว้าทุกแชมป์ที่บาร์เซโลนามีสิทธิ์ลงเล่นในฤดูกาลนี้[19][20]

ในวันที่ 22 พฤษภาคม ค.ศ. 2016 อัลบา พาทีมคว้าแชมป์ โกปาเดลเรย์ โดยเขาสามารถทำประตูได้ในรอบชิงชนะเลิศ กับ เซบียา ที่ บิเซนเต กัลเดรอน ในช่วงต่อเวลาพิเศษ ในนาทีที่ 97 เป็นประตูขึ้นนำ 1–0 ก่อนที่เนย์มาร์จะทำประตูที่สองทำให้ผลจบลงที่ 2–0[21]

ในวันที่ 11 มีนาคม ค.ศ. 2019 อัลบา ได้เซ็นสัญญาฉบับใหม่กับทีมเป็นระยะเวลา 5 ปี โดยมีค่าฉีกสัญญา 500 ล้านยูโร[22]

ระดับทีมชาติ[แก้]

อัลบา ขณะลงเล่นในโอลิมปิกฤดูร้อน 2012 พบกับ โมร็อกโก ที่สนามโอลด์แทรฟฟอร์ด

ในปี ค.ศ. 2008 อัลบา ได้รับเลือกให้เข้าร่วมทีมชาติสเปน รุ่นอายุไม่เกิน 19 ปี เพื่อแข่งขันชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป โดยเขาทำประตูได้ในเกมกับเยอรมนี แต่สเปนตกรอบแรกของการแข่งขัน, ในปีต่อมา เขาคว้าเหรียญทองจากการแข่งขันเมดิเตอร์เรเนียนเกมส์ 2009 ณ กรุงเพสการา กับทีมชาติสเปนรุ่นดังกล่าวนี้โดยเขาได้ลงเล่น 4 นัด, รวมถึงได้เข้าร่วมการแข่งขัน ฟุตบอลโลกเยาวชน รุ่ยอายุไม่เกิน 20 ปี ที่ประเทศอียิปต์

ในวันที่ 30 กันยายน ค.ศ. 2011 อัลบา ได้ถูกเรียกตัวขึ้นสู่ทีมชาติสเปน ชุดใหญ่ เพื่อแข่งขันฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2012 รอบคัดเลือก กับ สาธารณรัฐเช็ก และ สกอตแลนด์.[23] โดยเขาได้ลงเล่นเป็นตัวจริงในเกมกับสกอตแลนด์ในวันที่ 11 ตุลาคม ซึ่งสเปนเอาชนะไป 3–1 โดยเขายังสามารถทำแอสซิตส์ให้กับดาบิด ซิลบา เพื่อนร่วมทีมบาเลนเซียทำประตูได้อีกด้วย[24] ในปี ค.ศ. 2012 เขาได้เป็นส่วนหนึ่งของทีมชาติสเปน รุ่นอายุไม่เกิน 23 ปี สำหรับการแข่งขัน โอลิมปิกฤดูร้อน 2012 ที่สหราชอาณาจักร โดยเขาได้ลงเล่นครบทั้ง 3 นัดในรอบแบ่งกลุ่มและสเปนก็ตกรอบที่รอบนี้หลังจากแพ้ 2 นัดและเสมอ 1 นัด[25]

อัลบา (แถวล่างด้านขวาสุด) พร้อมกับ 11 ผู้เล่นตัวจริงของทีมชาติสเปนในรอบชิงชนะเลิศ ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2012 พบกับ อิตาลี

อัลบา ได้รับเลือกจาก บิเซนเต เดล โบสเกให้เป็น 1 ใน 23 คนของทีมชาติสเปน เพื่อแข่งขันฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2012 รอบสุดท้ายที่โปแลนด์ และ ยูเครน โดยเขาลงเล่นครบทุกนัดและในรอบก่อนรองชนะเลิศ เขาได้เปิดบอลให้กับ ชาบี อาลอนโซ ทำประตูขึ้นนำ 2–0 เก็บชัยชนะเหนือ ฝรั่งเศส ด้วยคะแนนดังกล่าวได้สำเร็จ[26], ในรอบชิงชนะเลิศ กับ อิตาลี เขาได้ทำประตูขึ้นนำ 2-0 ในนาทีที่ 41 โดยผลการแข่งขันจบลงที่ชัยชนะ 4–0 ทำให้สเปนคว้าแชมป์ 2 สมัยติดต่อกัน [27][28]

ในปีถัดมาเขาได้เข้าร่วมแข่งขัน ฟีฟ่าคอนเฟเดอเรชันส์คัพ 2013 ที่บราซิล โดยเขาสามารถทำ 2 ประตูได้ในเกมกับไนจีเรีย ในรอบแบ่งกลุ่มทำให้สเปนเอาชนะไป 3–0 โดยตลอดการแข่งขันเขาได้ลงเล่น 4 นัดรวมถึงในนัดชิงชนะเลิศ กับ บราซิล ที่มารากานัง ซึ่งทีมของพวกเขาแพ้ให้กับทีมเจ้าภาพไป 3–0 [29]

ในปีถัดมาเขาได้ถูกคัดเลือกให้เข้าร่วมทีมเพื่อแข่งขัน ฟุตบอลโลก 2014,[30] โดยเขาได้ลงเล่นครบทั้ง 3 นัดและทีมของพวกเขาตกรอบแรกของการแข่งขันครั้งนี้[31] ในปี ค.ศ. 2016 เขาได้เข้าแข่งขันฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป ที่ฝรั่งเศส โดยเขาได้ลงเล่นทั้ง 4 นัดตลอดการแข่งขันรวมถึงในรอบ 16 ทีมสุดท้ายกับอิตาลี ซึ่งสเปนแพ้ไป 2–0 ทำให้ทีมของพวกเขาตกรอบในรอบดังกล่าวนี้[32]ในปี ค.ศ. 2018 เขาได้แข่งขันฟุตบอลโลก ที่รัสเซีย ซึ่งเขาได้ลงเล่นในทุกนัดตลอดการแข่งขัน โดยทีมของเขาตกรอบในรอบ 16 ทีมสุดท้ายหลังจากแพ้การดวลลูกโทษ 4–3 ให้กับร้สเซียหลังเสมอกันใน 120 นาที 1–1 [33]

เกียรติประวัติ[แก้]

บาร์เซโลนา[2]

สเปน รุ่นอายุไม่เกิน 20 ปี

สเปน[2]

รางวัลส่วนตัว

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ "Jordi Alba". Liga de Fútbol Profesional. สืบค้นเมื่อ 16 August 2019.
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 "Jordi Alba". FC Barcelona. สืบค้นเมื่อ 4 September 2018.
  3. ↑ Jordi Alba, la bala (Jordi Alba, the bullet); Marca, 2 June 2014 (in Spanish)
  4. ↑ Jordi Alba, el lateral que se incorporó por sorpresa (Jordi Alba, the full back who joined by surprise); Sphera Sports, 4 January 2014 (in Spanish)
  5. ↑ Jordi Alba ya es grana y Campano puede quedarse (Jordi Alba is already grana and Campano might stay); Diario AS, 26 July 2008 (in Spanish)
  6. ↑ Villa stars in Valencia win; ESPN Soccernet, 13 September 2009
  7. ↑ "Losc 1-1 Valencia". UEFA. 17 September 2009. สืบค้นเมื่อ 3 May 2020.
  8. ↑ Los Che complete woeful week; ESPN Soccernet, 11 April 2010
  9. ↑ Barcelona 2–1 Valencia: Barca outmanoeuvred early on, but stage second half fightback; Zonal Marking, 19 October 2010
  10. ↑ Valencia 2–2 Barcelona: Emery gets the better of Guardiola early on, but Barca fight back; Zonal Marking, 22 September 2011
  11. ↑ Tactical breakdown of Valencia 2 – Barcelona 2 (Emery v Guardiola); 101 Great Goals, 22 September 2011
  12. ↑ Alba anxious to learn; FIFA, 5 October 2011
  13. ↑ Agreement with Valencia over Jordi Alba; FC Barcelona, 28 June 2012
  14. ↑ "Messi bags brace for five-goal Barca". ESPN Soccernet. 19 August 2012. สืบค้นเมื่อ 20 August 2012.
  15. ↑ "Breathtaking Barcelona blow Milan away". UEFA. 12 March 2013. สืบค้นเมื่อ 13 March 2013.
  16. ↑ "The first La Liga title for eight FC Barcelona players". FC Barcelona. 13 May 2015. สืบค้นเมื่อ 7 June 2015.
  17. ↑ "Agreement to extend Jordi Alba's contract until 30 June 2020". FC Barcelona. 2 June 2015. สืบค้นเมื่อ 2 June 2015.
  18. ↑ "Barcelona see off Juventus to claim fifth title". UEFA. 6 June 2015. สืบค้นเมื่อ 7 June 2015.
  19. ↑ "Almería 1–2 Barcelona". BBC Sport. 8 November 2014. สืบค้นเมื่อ 16 February 2016.
  20. ↑ "Barça make history with second treble!". FC Barcelona. 6 June 2015. Archived from the original on 7 June 2015. สืบค้นเมื่อ 7 June 2015.
  21. ↑ "Messi sirve el doblete" [Messi hands out double] (in สเปน). Marca. 22 May 2016. สืบค้นเมื่อ 23 May 2016.
  22. ↑ "Jordi Alba, a blaugrana until 2024". www.fcbarcelona.com (in อังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2019-05-09.
  23. ↑ Only one new face as Del Bosque names Spain squad; Shanghai Daily, 30 September 2011
  24. ↑ Spain 3–1 Scotland; BBC Sport, 11 October 2011
  25. ↑ "Euro 2012 trio Mata, Alba & Martinez in Spain Olympic squad". BBC Sport. 5 July 2012. สืบค้นเมื่อ 19 February 2018.
  26. ↑ Centurion Alonso sends Spain into last four; UEFA, 23 June 2012
  27. ↑ "Spain overpower Italy to win UEFA EURO 2012". UEFA. 1 July 2012. สืบค้นเมื่อ 3 July 2012.
  28. ↑ Jordi Alba: I cannot believe what has happened; Goal, 1 July 2012
  29. ↑ "Alba brace sees Spain top group". FIFA. 23 June 2013. Archived from the original on 26 June 2013. สืบค้นเมื่อ 25 June 2013.
  30. ↑ "Spain World Cup 2014 squad". The Daily Telegraph. 2 June 2014. สืบค้นเมื่อ 9 July 2014.
  31. ↑ "Villa and Spain bow out on a high". FIFA. 23 June 2014. สืบค้นเมื่อ 9 July 2014.
  32. ↑ แม่แบบ:Cute web
  33. ↑ "Morata misses out on Spain's 23-man World Cup squad". Goal. 21 May 2018. สืบค้นเมื่อ 21 May 2018.
  34. ↑ "ITA – ESP 1:2 (0:0)" (PDF). Pescara 2009. 4 July 2009. Archived from the original (PDF) on 15 February 2012. สืบค้นเมื่อ 10 April 2014.
  35. ↑ "UEFA EURO 2012 Team of the Tournament". UEFA. 2 July 2012. สืบค้นเมื่อ 9 July 2014.
  36. ↑ "2015 World XI: the reserve teams". FIFPro. 11 January 2016. Archived from the original on 9 April 2019. สืบค้นเมื่อ 1 October 2017.
  37. ↑ "FifPro announces reserve Teams of the Year – but Luis Suarez and Arjen Robben won't be laughing while Iker Casillas is somehow named the second best goalkeeper of 2013". The Independent. 15 January 2014. สืบค้นเมื่อ 1 October 2017.
  38. ↑ "FIFA FIFPro World XI: the reserve teams". FIFPro. 15 January 2015. Archived from the original on 14 April 2019. สืบค้นเมื่อ 1 October 2017.
  39. ↑ "2016 World 11: the reserve teams". FIFPro. 9 January 2017. Archived from the original on 9 April 2019. สืบค้นเมื่อ 1 October 2017.
  40. ↑ "World 11: The Reserve Team for 2017–18". FIFPro. 24 September 2018. Archived from the original on 26 June 2019. สืบค้นเมื่อ 25 September 2018.
  41. ↑ "Rankings: How All 55 Male Players Finished". FIFPro World Players' Union. 23 September 2019.
  42. ↑ "UEFA Champions League squad of the season". UEFA. 9 June 2015. สืบค้นเมื่อ 9 June 2015.
  43. ↑ "The 2014/15 Liga BBVA Ideal XI". Liga de Fútbol Profesional. 15 June 2015. Archived from the original on 15 September 2018. สืบค้นเมื่อ 17 June 2015.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ:
ฌอร์ดี อัลบา
ผู้เล่นชุดปัจจุบันของสโมสรฟุตบอลบาร์เซโลนา

1 แทร์ สเตเกิน · 2 ซึเมดู · 3 ปิเก · 4 ราคิทิช · 5 บุสเกตส์ · 6 โตดีโบ · 9 ซัวเรซ · 10 เมสซิ (กัปตัน) · 11 แดมเบเล · 12 ราฟีญา · 13 แนตู · 15 ล็องแกล · 16 วาเก · 17 กรีแยซมาน · 18 อัลบา · 19 เบรทเวต · 20 รูแบร์ตู · 21 เดอ โยง · 22 บิดัล · 23 อูมตีตี · 24 ยูนิออร์ · 26 มิรันดา · 35 อู. บุสเกตส์ · — อาเลญญา · — เปดริ · — เพียนิช · — ตริงเกา · ผู้จัดการ : กุมัน

ทีมชาติสเปน – ฟุตบอลโลก 2014
สเปน
ทีมชาติสเปน – ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2016
สเปน
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ฌอร์ดี_อัลบา&oldid=9055945"