รายพระนามพระมหากษัตริย์และจักรพรรดิฝรั่งเศส

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ราชาธิปไตย
แห่งฝรั่งเศส
ราชาธิปไตยในอดีต
ตราแผ่นดินจักรวรรดิฝรั่งเศสที่สอง
จักรพรรดินโปเลียนที่ 3
ผู้ปกครองในระบอบราชาธิปไตยแห่งฝรั่งเศส
องค์สุดท้าย

ปฐมกษัตริย์ โคลวิสที่ 1
(ในฐานะกษัตริย์แห่งชาวแฟรงก์)
องค์สุดท้าย นโปเลียนที่ 3
(ในฐานะจักรพรรดิ)
เริ่มระบอบ พ.ศ. 971
สิ้นสุดระบอบ
ผู้อ้างสิทธิ์ ยังคงเป็นที่ถกเถียง

พระมหากษัตริย์แห่งฝรั่งเศส (ฝรั่งเศส: Monarques de France) ทรงปกครองดินแดนฝรั่งเศสมาตั้งแต่การสถาปนาราชอาณาจักรแฟรงก์ในปี พ.ศ. 1029 ไปจนถึงการล่มสลายของจักรวรรดิฝรั่งเศสที่ 2 ในปี พ.ศ. 2413 โดยฝรั่งเศสถูกปกครองด้วยตำแหน่งพระมหากษัตริย์ตลอดช่วงระยะเวลาส่วนมากบนหน้าประวัติศาสตร์ อย่างไรก็ตามยังมีพระมหากษัตริย์ในราชวงศ์กาโรแล็งเชียงสี่พระองค์ที่ดำรงตำแหน่งจักรพรรดิแห่งโรมันและบุคคลจากราชวงศ์​โบนาปาร์ตดำรงตำแหน่งจักรพรรดิแห่งชาวฝรั่งเศสด้วย

บทความนี้รวบรวมรายพระนามผู้ปกครองในตำแหน่ง "พระมหากษัตริย์แห่งแฟรงก์", "พระมหากษัตริย์แห่งฝรั่งเศส", "พระมหากษัตริย์แห่งชาวฝรั่งเศส" หรือ "จักรพรรดิแห่งชาวฝรั่งเศส" สำหรับพระมหากษัตริย์ชนแฟรงก์ดูที่พระมหากษัตริย์แห่งชนแฟรงค์

นอกจากนี้ในรายพระนามด้านล่าง พระมหากษัตริย์แห่งอังกฤษและบริเตนใหญ่ช่วง พ.ศ. 1883 - 1903 และ พ.ศ. 1912 - 2344 ทรงอ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์ฝรั่งเศส อันเป็นช่วงระยะเวลาอันสั้นที่การกล่าวอ้างนี้ยึดอยู่บนพื้นฐานของสนธิสัญญาตรัวส์ พ.ศ. 1963 ที่พระเจ้าชาร์ลที่ 6 ทรงถือเอาพระเจ้าเฮนรีที่ 5 แห่งอังกฤษว่าเป็นอุปราชและรัชทายาทแห่งราชบัลลังก์ฝรั่งเศส แต่พระเจ้าเฮนรีที่ 5 เสด็จสวรรคตก่อนพระเจ้าชาร์ลที่ 6 ดังนั้นพระโอรสของพระเจ้าเฮนรีที่ 5 ซึ่งก็คือ พระเจ้าเฮนรีที่ 6 แห่งอังกฤษ จึงเสด็จขึ้นครองราชย์เป็นพระมหากษัตริย์แห่งฝรั่งเศสต่อจากพระอัยกา (พระเจ้าชาร์ลที่ 6) ดินแดนทางตอนเหนือของฝรั่งเศสส่วนมากอยูภายใต้การปกครองของอังกฤษจนกระทั่ง พ.ศ. 1978 แต่เมื่อถึง พ.ศ. 1996 ชาวอังกฤษก็ถูกขับไล่ออกไปจากแผ่นดินฝรั่งเศสจนหมด ฝรั่งเศสได้ยึดคืนเมืองกาลายส์และหมู่เกาะแชนเนล ต่อมาเมืองกาลายส์ก็ถูกยึดอีกครั้งในปี พ.ศ. 2101 อย่างไรก็ตามพระมหากษัตริย์แห่งอังกฤษ (ต่อมาเปลี่ยนเป็นพระมหากษัตริย์แห่งสหราชอาณาจักร) ยังคงอ้างสิทธิ์เหนือบัลลังก์ฝรั่งเศสมาอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งยุติลงจากการสถาปนาสหราชอาณาจักรบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์ (จากพระราชบัญญัติสหภาพ) ในปี พ.ศ. 2344

ตำแหน่ง "พระมหากษัตริย์แห่งชาวแฟรงก์" (ละติน: Rex Francorum) ถูกใช้ไปจนถึง พ.ศ. 1733 ในช่วงรัชสมัยพระเจ้าฟิลิปที่ 2 (แต่มีการใช้ FRANCORUM REX โดยพระเจ้าหลุยส์ที่ 12 ใน พ.ศ. 2042, โดยพระเจ้าฟร็องซัวที่ 1 ใน พ.ศ. 2058 และโดยพระเจ้าอ็องรีที่ 2 ประมาณปี พ.ศ. 2093[1]) ในช่วงระยะเวลาอันสั้นที่รัฐธรรมนูญฝรั่งเศส พ.ศ. 2334 (ค.ศ. 1791) มีผลบังคับใช้ (พ.ศ. 2334 - 2335) และหลังการปฏิวัติเดือนกรกฎาคมในปี พ.ศ. 2373 พระอิสริยยศ "พระมหากษัตริย์แห่งชาวฝรั่งเศส" ถูกใช้แทนพระอิสริยยศ "พระมหากษัตริย์แห่งฝรั่งเศส (และนาวาร์)" เป็นประดิษฐกรรมทางรัฐธรรมนูญที่รู้จักกันว่า ราชาธิปไตยโดยประชานิยม ซึ่งเชื่อมเอาพระยศของกษัตริย์ผู้ปกครองเข้ากับประชาชนชาวฝรั่งเศส แทนการเชื่อมเข้ากับดินแดนฝรั่งเศสที่ทรงปกครอง

นอกจากนี้ฝรั่งเศสยังเคยใช้ระบอบจักรวรรดิสองครั้งคือ จักรวรรดิฝรั่งเศสที่ 1 ตั้งแต่ พ.ศ. 2347 - 2358 ซึ่งสถาปนาและปกครองโดยจักรพรรดินโปเลียนที่ 1 ต่อมาคือ จักรวรรดิฝรั่งเศสที่ 2 ตั้งแต่ พ.ศ. 2395 - 2413 ซึ่งซึ่งสถาปนาและปกครองโดยจักรพรรดินโปเลียนที่ 3 พระนัดดาในนโปเลียนที่ 1

ราชวงศ์เมรอแว็งเฌียง[แก้]

พระนาม เสด็จขึ้นครองราชย์ สิ้นสุด
โกลดีอง พ.ศ. 971
(ค.ศ. 428)
พ.ศ. 991
(ค.ศ. 448)
เมโรเว พ.ศ. 991
(ค.ศ. 448)
พ.ศ. 1000
(ค.ศ. 457)
ชีเดริกที่ 1 พ.ศ. 1000
(ค.ศ. 457)
พ.ศ. 1024
(ค.ศ. 481)
โคลวิสที่ 1 พ.ศ. 1024
(ค.ศ. 481)
พ.ศ. 1054
(ค.ศ. 511)
ชิลเดอแบร์ที่ 1 พ.ศ. 1054
(ค.ศ. 511)
23 ธันวาคม พ.ศ. 1101
(ค.ศ. 558)
โคลทาร์ที่ 1 23 ธันวาคม พ.ศ. 1101
(ค.ศ. 558)
29 พฤศจิกายน พ.ศ. 1104
(ค.ศ. 561)
ชาริแบร์ที่ 1 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 1104
(ค.ศ. 561)
พ.ศ. 1110
(ค.ศ. 567)
ชิลเพริคที่ 1 พ.ศ. 1110
(ค.ศ. 567)
พ.ศ. 1127
(ค.ศ. 584)
โคลทาร์ที่ 2 พ.ศ. 1110
(ค.ศ. 567)
18 ตุลาคม พ.ศ. 1172
(ค.ศ. 629)
ดาโกแบร์ที่ 1 18 ตุลาคม พ.ศ. 1172
(ค.ศ. 629)
19 มกราคม พ.ศ. 1182
(ค.ศ. 639)
โคลวิสที่ 2 19 มกราคม พ.ศ. 1182
(ค.ศ. 639)
31 ตุลาคม พ.ศ. 1200
(ค.ศ. 657)
โคลทาร์ที่ 3 31 ตุลาคม พ.ศ. 1200
(ค.ศ. 657)
พ.ศ. 1216
(ค.ศ. 673)
ชิลเดริกที่ 2 พ.ศ. 1216
(ค.ศ. 673)
พ.ศ. 1218
(ค.ศ. 675)
ทีเดอร์ริกที่ 3 พ.ศ. 1218
(ค.ศ. 675)
พ.ศ. 1234
(ค.ศ. 691)
โคลวิสที่ 4 พ.ศ. 1234
(ค.ศ. 691)
พ.ศ. 1238
(ค.ศ. 695)
ชิลเดอแบร์ที่ 3 พ.ศ. 1238
(ค.ศ. 695)
23 เมษายน พ.ศ. 1254
(ค.ศ. 711)
ดาโกแบร์ที่ 3 23 เมษายน พ.ศ. 1254
(ค.ศ. 711)
พ.ศ. 1258
(ค.ศ. 715)
ชิลเพริกที่ 2 พ.ศ. 1258
(ค.ศ. 715)
13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 1264
(ค.ศ. 721)
ทีเดอร์ริกที่ 4 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 1264
(ค.ศ. 721)
พ.ศ. 1280
(ค.ศ. 737)
ชิลเดริกที่ 3 พ.ศ. 1280
(ค.ศ. 737)
พ.ศ. 1295
(ค.ศ. 752)

ราชวงศ์กาโรแล็งเชียง[แก้]

พระนาม เสด็จขึ้นครองราชย์ สิ้นสุด
พระเจ้าเปแป็งพระวรกายเตี้ย พ.ศ. 1295
(ค.ศ. 752)
พ.ศ. 1311
(ค.ศ. 768)
พระเจ้าชาร์ลที่ 1 ชาร์เลอมาญ พ.ศ. 1311
(ค.ศ. 768)
พ.ศ. 1357
(ค.ศ. 814)
พระเจ้าหลุยส์ที่ 1 ผู้เคร่งครัด พ.ศ. 1357
(ค.ศ. 814)
20 มิถุนายน พ.ศ. 1383
(ค.ศ. 840)
พระเจ้าชาร์ลส์ที่ 2 ผู้ไร้พระเกศา พ.ศ. 1386
(ค.ศ. 843)
6 ตุลาคม พ.ศ. 1420
(ค.ศ. 877)
พระเจ้าหลุยส์ที่ 2 ผู้ตรัสติดอ่าง 6 ตุลาคม พ.ศ. 1420
(ค.ศ. 877)
10 เมษายน พ.ศ. 1422
(ค.ศ. 879)
พระเจ้าหลุยส์ที่ 3 10 เมษายน พ.ศ. 1422
(ค.ศ. 879)
5 สิงหาคม พ.ศ. 1425
(ค.ศ. 882)
พระเจ้าคาร์โลมัน 10 เมษายน พ.ศ. 1422
(ค.ศ. 879)
6 ธันวาคม พ.ศ. 1427
(ค.ศ. 884)
พระเจ้าชาร์ล พระวรกายพ่วงพี พ.ศ. 1428
(ค.ศ. 885)
13 มกราคม พ.ศ. 1431
(ค.ศ. 888)
โอโด 29 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 1431
(ค.ศ. 888)
1 มกราคม พ.ศ. 1441
(ค.ศ. 898)
พระเจ้าชาร์ลที่ 3
ผู้เรียบง่าย (the Simple) หรือผู้ซื่อตรง (the Straightforward)
1 มกราคม พ.ศ. 1441
(ค.ศ. 898)
30 มิถุนายน พ.ศ. 1465
(ค.ศ. 922)
พระเจ้าโรแบร์ที่ 1 30 มิถุนายน พ.ศ. 1465
(ค.ศ. 922)
15 มิถุนายน พ.ศ. 1466
(ค.ศ. 923)
รูดอล์ฟ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 1466
(ค.ศ. 923)
14 มกราคม พ.ศ. 1466
(ค.ศ. 923)
พระเจ้าหลุยส์ที่ 4 19 มิถุนายน พ.ศ. 1466
(ค.ศ. 923)
10 กันยายน พ.ศ. 1497
(ค.ศ. 954)
พระเจ้าโลแทร์ 12 พฤศจิกายน พ.ศ. 1497
(ค.ศ. 954)
2 มีนาคม พ.ศ. 1529
(ค.ศ. 986)
พระเจ้าหลุยส์ที่ 5 8 มิถุนายน พ.ศ. 1529
(ค.ศ. 986)
22 พฤษภาคม พ.ศ. 1530
(ค.ศ. 987)

ราชวงศ์กาเปเตียง[แก้]

ราชวงศ์กาเปเตียงนี้เป็นราชวงศ์ที่สืบเชื้อสายมาจากพระเจ้าอูก กาแป (Hugues Capet) ซึ่งปกครองฝรั่งเศสตั้งแต่ปี พ.ศ. 1530 ถึง พ.ศ. 2335 (ช่วงการปฏิวัติฝรั่งเศส) และตั้งแต่ปี พ.ศ. 2357 ถึง พ.ศ. 2391

พระนาม เสด็จขึ้นครองราชย์ สิ้นสุด
พระเจ้าอูก กาแป 3 กรกฎาคม พ.ศ. 1530
(ค.ศ. 987)
24 ตุลาคม พ.ศ. 1539
(ค.ศ. 996)
พระเจ้าโรแบร์ที่ 2 ผู้เคร่งศาสนา 24 ตุลาคม พ.ศ. 1539
(ค.ศ. 996)
20 กรกฎาคม พ.ศ. 1574
(ค.ศ. 1031)
พระเจ้าอ็องรีที่ 1 20 กรกฎาคม พ.ศ. 1574
(ค.ศ. 1031)
4 สิงหาคม พ.ศ. 1603
(ค.ศ. 1060)
พระเจ้าฟิลิปที่ 1 4 สิงหาคม พ.ศ. 1603
(ค.ศ. 1060)
29 กรกฎาคม พ.ศ. 1651
(ค.ศ. 1108)
พระเจ้าหลุยส์ที่ 6 พระวรกายพ่วงพี 29 กรกฎาคม พ.ศ. 1651
(ค.ศ. 1108)
1 สิงหาคม พ.ศ. 1680
(ค.ศ. 1137)
พระเจ้าหลุยส์ที่ 7 ผู้ทรงพระเยาว์ 1 สิงหาคม พ.ศ. 1680
(ค.ศ. 1137)
18 กันยายน พ.ศ. 1723
(ค.ศ. 1180)
พระเจ้าฟิลิปที่ 2 ออกุสตุส 18 กันยายน พ.ศ. 1723
(ค.ศ. 1180)
14 กรกฎาคม พ.ศ. 1766
(ค.ศ. 1223)
พระเจ้าหลุยส์ที่ 8 ผู้กล้าหาญ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 1766
(ค.ศ. 1223)
8 พฤศจิกายน พ.ศ. 1769
(ค.ศ. 1226)
พระเจ้าหลุยส์ที่ 9 ผู้เป็นนักบุญ
(เซนต์หลุยส์)
8 พฤศจิกายน พ.ศ. 1769
(ค.ศ. 1226)
25 สิงหาคม พ.ศ. 1813
(ค.ศ. 1270)
พระเจ้าฟิลิปที่ 3 ผู้กล้าหาญ 25 สิงหาคม พ.ศ. 1813
(ค.ศ. 1270)
5 ตุลาคม พ.ศ. 1828
(ค.ศ. 1285)
พระเจ้าฟิลิปที่ 4 ผู้ทรงพระสิริโฉม 5 ตุลาคม พ.ศ. 1828
(ค.ศ. 1285)
29 พฤศจิกายน พ.ศ. 1857
(ค.ศ. 1314)
พระเจ้าหลุยส์ที่ 10 ผู้ทะเลาะวิวาท 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 1857
(ค.ศ. 1314)
5 มิถุนายน พ.ศ. 1859
(ค.ศ. 1316)
พระเจ้าจอห์นที่ 1 ผู้สมภพหลังสิ้นพระบิดา
"จอห์น เลอ พรีเมียร์"
15 พฤศจิกายน พ.ศ. 1859
(ค.ศ. 1316)
20 พฤศจิกายน พ.ศ. 1859
(ค.ศ. 1316)
พระเจ้าฟิลิปที่ 5 พระวรกายสูง 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 1859
(ค.ศ. 1316)
3 มกราคม พ.ศ. 1865
(ค.ศ. 1322)
พระเจ้าชาร์ลที่ 4 ผู้มีพระจริยวัตรงาม
"เลอ เบล"
3 มกราคม พ.ศ. 1865
(ค.ศ. 1322)
1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 1871
(ค.ศ. 1328)

ราชวงศ์วาลัวส์แห่งราชวงศ์กาเปเตียง[แก้]

พ.ศ. 1871-2041(1328-1498)[แก้]

พระนาม เสด็จขึ้นครองราชย์ สิ้นสุด
พระเจ้าฟิลิปที่ 6 ผู้ประสบโชค
(Philip le Fortuné)
1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 1871
(ค.ศ. 1328)
22 สิงหาคม พ.ศ. 1893
(ค.ศ. 1350)
พระเจ้าจอห์นที่ 2 ผู้รุ่งเรือง
(Jean le Bon)
22 สิงหาคม พ.ศ. 1893
(ค.ศ. 1350)
8 สิงหาคม พ.ศ. 1907
(ค.ศ. 1364)
พระเจ้าชาร์ลที่ 5 ผู้รอบรู้
(Charles le Sage)
8 สิงหาคม พ.ศ. 1907
(ค.ศ. 1364)
16 กันยายน พ.ศ. 1923
(ค.ศ. 1380)
พระเจ้าชาร์ลที่ 6 พระปิยราช
(Charles le Bien-Aimé หรือ Charles le Fol)
16 กันยายน พ.ศ. 1923
(ค.ศ. 1380)
21 ตุลาคม พ.ศ. 1965
(ค.ศ. 1422)
พระเจ้าชาร์ลที่ 7 ผู้มีชัย
(Charles le Victorieux)
21 ตุลาคม พ.ศ. 1965
(ค.ศ. 1422)
22 กรกฎาคม พ.ศ. 2004
(ค.ศ. 1461)
พระเจ้าหลุยส์ที่ 11 ผู้ทรงรอบคอบและดกดื่นแมงมุม
(Louis l'universelle aragne-พระราชาแมงมุม)
22 กรกฎาคม พ.ศ. 2004
(ค.ศ. 1461)
30 สิงหาคม พ.ศ. 2026
(ค.ศ. 1483)
พระเจ้าชาร์ลที่ 8 ผู้อ่อนโยน
(Charles l'Affable)
30 สิงหาคม พ.ศ. 2026
(ค.ศ. 1483)
7 เมษายน พ.ศ. 2041
(ค.ศ. 1498)

ราชวงศ์แลงคาเตอร์[แก้]

พระนาม เสด็จขึ้นครองราชย์ สิ้นสุด
พระเจ้าเฮนรีที่ 6 แห่งอังกฤษ 7 เมษายน พ.ศ. 2041
(ค.ศ. 1498)
1 มกราคม พ.ศ. 2058
(ค.ศ. 1515)

สายวาลัวส์-ออร์เลอองส์[แก้]

พระนาม เสด็จขึ้นครองราชย์ สิ้นสุด
พระเจ้าหลุยส์ที่ 12 บิดาแห่งราษฎร 7 เมษายน พ.ศ. 2041
(ค.ศ. 1498)
1 มกราคม พ.ศ. 2058
(ค.ศ. 1515)

สายวาลัวส์-อองกูแลม[แก้]

พระนาม เสด็จขึ้นครองราชย์ สิ้นสุด
พระเจ้าฟร็องซัวที่ 1 1 มกราคม พ.ศ. 2058
(ค.ศ. 1515)
31 กรกฎาคม พ.ศ. 2090
(ค.ศ. 1547)
พระเจ้าอ็องรีที่ 2 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2090
(ค.ศ. 1547)
10 กรกฎาคม พ.ศ. 2102
(ค.ศ. 1559)
พระเจ้าฟร็องซัวที่ 2 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2102
(ค.ศ. 1559)
5 ธันวาคม พ.ศ. 2103
(ค.ศ. 1560)
พระเจ้าชาร์ลที่ 9 5 ธันวาคม พ.ศ. 2103
(ค.ศ. 1560)
30 พฤษภาคม พ.ศ. 2117
(ค.ศ. 1574)
พระเจ้าอ็องรีที่ 3 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2117
(ค.ศ. 1574)
2 สิงหาคม พ.ศ. 2132
(ค.ศ. 1589)

ราชวงศ์บูร์บง[แก้]

ราชอาณาจักรฝรั่งเศส   ราชวงศ์บูร์บง : Bourbon   ราชอาณาจักรฝรั่งเศส
(พ.ศ. 2132 - พ.ศ. 2335)

• ราชวงศ์บูร์บง •
พระปรมาภิไธย ขึ้นครองราชย์ สิ้นสุดการครองราชย์ หมายเหตุ
พระเจ้าอ็องรีที่ 4 กษัตริย์ที่ดีและเจ้าชู้
(Henri IV)
2 สิงหาคม พ.ศ. 2132
(ค.ศ. 1589)
14 พฤษภาคม พ.ศ. 2153
(ค.ศ. 1610)
• ทรงเป็นหลานยายของพี่สาวในพระเจ้าฟรองซัวที่ 1
พระเจ้าหลุยส์ที่ 13 ผู้ทรงเที่ยงธรรม
(Louis XIII)
14 พฤษภาคม พ.ศ. 2153
(ค.ศ. 1610)
14 พฤษภาคม พ.ศ. 2186
(ค.ศ. 1643)
• เป็นพระโอรสของพระเจ้าอองรีที่ 4
พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 มหาราช,สุริยกษัตริย์
(Louis XIV)
14 พฤษภาคม พ.ศ. 2186
(ค.ศ. 1643)
1 กันยายน พ.ศ. 2258
(ค.ศ. 1715)
• เป็นพระโอรสของพระเจ้าหลุยส์ที่ 13
พระเจ้าหลุยส์ที่ 15 พระปิยราชของราษฎร
(Louis XV)
1 กันยายน พ.ศ. 2258
(ค.ศ. 1715)
10 พฤษภาคม พ.ศ. 2317
(ค.ศ. 1774)
• ทรงเป็นเหลนของพระเจ้าหลุยส์ที่ 14
พระเจ้าหลุยส์ที่ 16 ผู้เป็นคนสุดท้าย
(Louis XVI)
10 พฤษภาคม พ.ศ. 2317
(ค.ศ. 1774)
10 สิงหาคม พ.ศ. 2335
(ค.ศ. 1792)
• เป็นพระราชนัดดาของพระเจ้าหลุยส์ที่ 15
พระเจ้าหลุยส์ที่ 17 ผู้อาภัพ
(Louis XVII)
21 มกราคม พ.ศ. 2336
(ค.ศ. 1793)
8 มกราคม พ.ศ. 2338
(ค.ศ. 1795)
• เป็นพระราชโอรสของพระเจ้าหลุยส์ที่ 16

สาธารณรัฐฝรั่งเศสที่ 1[แก้]

สาธารณรัฐฝรั่งเศสที่ 1 (พ.ศ. 2335 - พ.ศ. 2347) ประชาชนที่นิยมกษัตริย์จำนวนมากไม่ยอมรับการล้มล้างระบอบกษัตริย์ และถือว่ารัชสมัยของพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 ยังคงดำเนินต่อไปจนกระทั่งการสวรรคตของพระองค์ในปี พ.ศ. 2336 ต่อมาพระราชโอรส พระเจ้าหลุยส์ที่ 17 ครองราชย์ต่อมาจนสวรรคตในปี พ.ศ. 2338 และพระเจ้าหลุยส์ที่ 18 ครองราชย์ในเวลาต่อมา

ราชวงศ์โบนาปาร์ต (จักรวรรดิฝรั่งเศสที่ 1)[แก้]

   จักรวรรดิฝรั่งเศสที่ 1 : Premier Empire   
(พ.ศ. 2347 - พ.ศ. 2357)

• ราชวงศ์โบนาปาร์ต •
พระปรมาภิไธย ขึ้นครองราชย์ สิ้นสุดการครองราชย์ หมายเหตุ
จักรพรรดินโปเลียนที่ 1
(Napoléon Ier)
18 พฤษภาคม พ.ศ. 2347
(ค.ศ. 1804)
11 เมษายน พ.ศ. 2357
(ค.ศ. 1814)
• ทรงเป็นกงสุลที่ 1 ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2342
• ทรงเป็นกงสุลตลอดชีพตั้งแต่ปี พ.ศ. 2345
• ทรงเป็นจักรพรรดิแห่งชาวฝรั่งเศสตามรัฐธรรมนูญ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2347
• รัฐธรรมนูญดังกล่าว ผ่านการเห็นชอบโดยประชาชนเมื่อวันที่ 6 พฤศจิกายน
• บรมราชาภิเษกที่มหาวิหารนอเทรอดามแห่งปารีส เมื่อวันที่ 2 ธันวาคม
• ถูกปลดโดยวุฒิสภาเมื่อวันที่ 3 เมษายน พ.ศ. 2357
• ทรงสละราชสมบัติโดยไม่มีเงื่อนไขเมื่อวันที่ 6 เมษายน ปีเดียวกัน

ราชวงศ์บูร์บง (ราชวงศ์ฟื้นฟูครั้งที่ 1)[แก้]

   ราชวงศ์บูร์บงฟื้นฟูครั้งที่ 1 : Première Restauration   
(พ.ศ. 2357 - พ.ศ. 2358)

• ราชวงศ์บูร์บง •
พระปรมาภิไธย ขึ้นครองราชย์ สิ้นสุดการครองราชย์ หมายเหตุ
     พระเจ้าหลุยส์ที่ 18 ผู้เป็นที่ปรารถนา     
(Louis XVIII)
2 พฤษภาคม พ.ศ. 2357
(ค.ศ. 1814)
13 มีนาคม พ.ศ. 2358
(ค.ศ. 1815)

• ทรงประกาศตนเป็นกษัตริย์ตั้งแต่การสวรรคตของพระเจ้าหลุยส์ที่ 17 (หลานชาย)
• แต่มีผลเป็นกษัตริย์อย่างแท้จริงเมื่อวันที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2357 หลังจักรพรรดินโปเลียนทรงสละราชสมบัติ
• พระองค์หลบหนีจากกรุงปารีสในคืนวันที่ 20 มีนาคม พ.ศ. 2358

ราชวงศ์โบนาปาร์ต (สมัยร้อยวัน)[แก้]

   จักรวรรดิฝรั่งเศสที่ 1 (ร้อยวัน) : Premier Empire (Cent-Jours)   
(พ.ศ. 2358)

• ราชวงศ์โบนาปาร์ต •
พระปรมาภิไธย ขึ้นครองราชย์ สิ้นสุดการครองราชย์ หมายเหตุ
จักรพรรดินโปเลียนที่ 1
(Napoléon Ier)
20 มีนาคม พ.ศ. 2358
(ค.ศ. 1815)
22 มิถุนายน พ.ศ. 2358
(ค.ศ. 1815)
• เสด็จกลับมายังกรุงปารีสเมื่อวันที่ 20 มีนาคม พ.ศ. 2358
18 มิถุนายน พ.ศ. 2358 พ่ายแพ้ในสงครามวอเตอร์ลู
22 มิถุนายน พ.ศ. 2358 ทรงสละราชสมบัติให้แก่พระราชโอรส
จักรพรรดินโปเลียนที่ 2
(Napoléon II)
22 มิถุนายน พ.ศ. 2358
(ค.ศ. 1815)
7 กรกฎาคม พ.ศ. 2358
(ค.ศ. 1815)
จักรพรรดินโปเลียนที่ 1 ทรงสละราชสมบัติให้แก่พระองค์เมื่อมีพระชนมายุเพียง 4 พรรษา
• มิทรงทราบว่าพระองค์เป็นจักรพรรดิ ขณะที่ประทับอยู่ ณ กรุงเวียนนา ประเทศออสเตรีย
• ทรงเป็นจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิฝรั่งเศสเพียง 15 วัน ก่อนที่จะมีการฟื้นฟูราชวงศ์บูร์บงครั้งที่ 2

ราชวงศ์บูร์บง (ราชวงศ์ฟื้นฟูครั้งที่ 2)[แก้]

   ราชวงศ์บูร์บงฟื้นฟูครั้งที่ 2 : Seconde Restauration   
(ค.ศ. 1815 - ค.ศ. 1830)

• ราชวงศ์บูร์บง •
พระปรมาภิไธย ขึ้นครองราชย์ สิ้นสุดการครองราชย์ หมายเหตุ
     พระเจ้าหลุยส์ที่ 18 ผู้เป็นที่ปรารถนา     
(Louis XVIII)
7 กรกฎาคม ค.ศ. 1815
(พ.ศ. 2358)
16 กันยายน ค.ศ. 1824
(พ.ศ. 2367)
• เป็นพระอนุชาในพระเจ้าหลุยส์ที่ 16
พระเจ้าชาร์ลที่ 10 ผู้ไม่เป็นที่รัก
(Charles X)
16 กันยายน ค.ศ. 1824
(พ.ศ. 2367)
2 สิงหาคม ค.ศ. 1830
(พ.ศ. 2373)
• เป็นพระอนุชาในพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 และ พระเจ้าหลุยส์ที่ 18

โดแฟ็ง หลุยส์-อองตวน พระราชโอรสองค์โตและรัชทายาทในราชบัลลังก์พระเจ้าชาร์ลส์ที่ 10 นั้นบางครั้งถือว่าเป็นกษัตริย์ฝรั่งเศสที่ถูกต้องตามกฎหมาย (ภายใต้พระนาม พระเจ้าหลุยส์ที่ 19) หลังจากที่พระเจ้าชาร์ลส์ที่ 10 ทรงลงพระปรมาภิไธยสละราชสมบัติ และ 20 นาทีถัดมา พระองค์ทรงลงพระปรมาภิไธยสละราชสมบัติเช่นเดียวกัน

อองรี ดาร์ตัวส์ พระราชนัดดาในพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 10 นั้นถูกถือว่าเป็นกษัตริย์ฝรั่งเศสพระองค์ต่อมา ภายใต้พระนาม พระเจ้าอองรีที่ 5 โดยพวกนิยมกษัตริย์ ตั้งแต่ 2 สิงหาคม ค.ศ. 1830 ถึง 9 สิงหาคม ปีเดียวกัน แต่ถึงอย่างไรก็ตามการครองราชย์ของพระองค์ยังเป็นที่เลื่อนลอย เนื่องจากพระองค์ทรงยอมรับการปฏิวัติและรัฐฝรั่งเศสก็มิได้ระบุไว้แต่อย่างใด

ราชวงศ์ออร์เลอองส์ (กษัตริย์แห่งเดือนกรกฎาคม)[แก้]

ฝรั่งเศส   กษัตริย์แห่งเดือนกรกฎาคม : Monarchie de Juillet   ฝรั่งเศส
(ค.ศ. 1830 - ค.ศ. 1848)

• ราชวงศ์บูร์บง - ออร์เลอองส์ •
พระปรมาภิไธย ขึ้นครองราชย์ สิ้นสุดการครองราชย์ หมายเหตุ
พระเจ้าหลุยส์-ฟิลิปป์ที่ 1
กษัตริย์แห่งประชาชน

(Louis-Philippe 1er,
le Roi-Citoyen
)
9 สิงหาคม ค.ศ. 1830
(พ.ศ. 2373)
24 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1848
(พ.ศ. 2391)
• ทรงเป็นทายาทรุ่นที่ 6 ในพระเจ้าหลุยส์ที่ 13
• ทรงเป็นหลานคนที่ 5 ในพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 ,18 และชาร์ลส์ที่ 10
• ขึ้นครองราชย์หลังจากการปฏิวัติเดือนกรกฎาคม
• ทรงประกาศตนว่าเป็นกษัตริย์แห่งชาวฝรั่งเศส มิใช่กษัตริย์แห่งประเทศฝรั่งเศส
• ทรงเป็นกษัตริย์พระองค์สุดท้ายของประเทศฝรั่งเศส

สาธารณรัฐฝรั่งเศสที่ 2[แก้]

สาธารณรัฐฝรั่งเศสที่ 2 (ค.ศ. 1848 - ค.ศ. 1852) สิ้นสุดลงเมื่อประธานาธิบดีในขณะนั้น หลุยส์-นโปเลียน โบนาปาร์ต ประกาศตนเป็นจักรพรรดิฝรั่งเศสและก่อตั้งจักรวรรดิฝรั่งเศสที่ 2

ราชวงศ์โบนาปาร์ต (จักรวรรดิฝรั่งเศสที่ 2)[แก้]

ฝรั่งเศส   จักรวรรดิฝรั่งเศสที่ 2 : Second Empire   ฝรั่งเศส
(ค.ศ. 1852 - ค.ศ. 1870)

• ราชวงศ์โบนาปาร์ต •
พระปรมาภิไธย ขึ้นครองราชย์ สิ้นสุดการครองราชย์ หมายเหตุ
จักรพรรดินโปเลียนที่ 3
(Napoléon III)
2 ธันวาคม ค.ศ. 1852
(พ.ศ. 2395)
4 กันยายน ค.ศ. 1870
(พ.ศ. 2413)
* (20 เมษายน ค.ศ. 1808 - 9 มกราคม ค.ศ. 1873)
• เป็นพระภาติยะ (หลานลุง) ในจักรพรรดินโปเลียนที่ 1
• ทรงเป็นประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศสพระองค์แรก
• ดำรงตำแหน่งตั้งแต่วันที่ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2391 จนถึงการปราบดาภิเษก
• ทรงรัฐประหารและปราบดาภิเษกขึ้นเป็นจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิฝรั่งเศส
• ทรงเป็นจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิฝรั่งเศสพระองค์สุดท้าย

ต่อมาได้ล้มเลิกระบอบกษัตริย์ มีประธานาธิบดีเป็นผู้นำประเทศ

ผู้ปกครองพระองค์สุดท้าย[แก้]

พระมหากษัตริย์แห่งฝรั่งเศส พระมหากษัตริย์แห่งชาวฝรั่งเศส จักรพรรดิแห่งฝรั่งเศส



พระเจ้าชาร์ลที่ 10 พระเจ้าหลุยส์-ฟิลิปป์ที่ 1 จักรพรรดินโปเลียนที่ 3
สิ้นสุด: 2 สิงหาคม พ.ศ. 2373 สิ้นสุด: 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2391 สิ้นสุด: 4 กันยายน พ.ศ. 2413

ผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์ต่อมา[แก้]

ผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์หลายท่านสืบเชื้อสายมาจากกษัตริย์พระองค์ก่อน ๆ และได้ประกาศตนเป็นกษัตริย์ฝรั่งเศสที่ถูกต้องตามกฎหมาย ทั้งยังไม่ยอมรับประมุขแห่งรัฐ (ประธานาธิบดี) และกันเองอีกด้วย ซึ่งได้แก่

ดูเพิ่ม[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. Potter, David (2008). Renaissance France at War. Boydell & Brewer Ltd. p. viii. ISBN 9781843834052.