เอแดน อาซาร์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ไปยังการนำทาง ไปยังการค้นหา
เอแดน อาซาร์
ENG-BEL (17).jpg
อาซาร์กับเบลเยียมในการแข่งขันฟุตบอลโลก 2018
ข้อมูลส่วนตัว
ชื่อเต็ม เอแดน มีกาแอล อาซาร์[1]
วันเกิด 7 มกราคม ค.ศ. 1991 (29 ปี)[2]
สถานที่เกิด ลาลูเวียร์ เบลเยียม
ส่วนสูง 1.73 เมตร (5 ฟุต 8 นิ้ว)[3]
ตำแหน่ง ปีก / กองกลางตัวรุก
ข้อมูลสโมสร
สโมสรปัจจุบัน
 เรอัลมาดริด​
หมายเลข 7
สโมสรเยาวชน
1995–2003 รัวยาลสตาดแบรนัว
2003–2005 ตูว์บีซ
2005–2007 ลีล
สโมสรอาชีพ*
ปี ทีม ลงเล่น (ประตู)
2007–2012 ลีล 147 (36)
2012–2019 เชลซี 245 (85)
2019– เรอัลมาดริด​ 4 (1)
ทีมชาติ‡
2006 เบลเยียม อายุไม่เกิน 15 ปี 5 (1)
2006 เบลเยียม อายุไม่เกิน 16 ปี 4 (2)
2006–2008 เบลเยียม อายุไม่เกิน 17 ปี 17 (2)
2007–2009 เบลเยียม อายุไม่เกิน 19 ปี 11 (6)
2008– เบลเยียม 102 (30)
* นัดที่ลงเล่นและประตูที่ยิงให้กับสโมสรเฉพาะลีกในประเทศเท่านั้น ข้อมูลล่าสุด ณ วันที่ 22 กันยายน 2019
‡ ข้อมูลการลงเล่นและประตูให้กับทีมชาติล่าสุด ณ วันที่ 11 มิถุนายน 2019

เอแดน มีกาแอล อาซาร์ (ฝรั่งเศส: Eden Michael Hazard) เกิดวันที่ 7 มกราคม ค.ศ. 1991 ที่เมืองลาลูเวียร์ ประเทศเบลเยียม เล่นในตำแหน่งกองกลางตัวรุก หรือ ปีก ปัจจุบันเล่นให้กับเรอัลมาดริด​ อาซาร์มีจุดเด่นด้านการเล่นแบบสร้างสรรค์ ความเร็ว และความสามารถพิเศษ และได้รับการกล่าวว่าเป็น "กองกลางตัวรุกที่สามารถเปลี่ยนเกมด้วยการเลี้ยงลูกฟุตบอล"[4][5][6] รวมไปถึงได้รับฉายาว่า "นักฟุตบอลที่เป็นฝันร้ายของกองหลัง" ซึ่งเขาได้รับการเปรียบเทียบความสามารถทักษะและลีลาการเล่นจากสื่อมวลชนและผู้จัดการทีม กับลิโอเนล เมสซิ เจ้าของรางวัลนักฟุตบอลยอดเยี่ยมแห่งปี และคริสเตียโน โรนัลโด รวมถึงแกเร็ธ เบล อาซาร์เคยติดรายชื่อผู้เล่นยอดเยี่ยมในฤดูกาล 2014-2015 [4][7][8][9][10][11][12]

อาซาร์เป็นลูกชายของอดีตนักฟุตบอลชาวเบลเยียม และเริ่มต้นการเล่นฟุตบอลอาชีพในประเทศเบลเยียมกับรัวยาลสตาดแบรนัว สโมสรท้องถิ่น และตูว์บีซ ต่อมาในปี พ.ศ. 2548 เขาได้ย้ายมาเล่นให้กับลีล สโมสรในลีกเอิง โดยอาซาร์ใช้เวลา 2 ปีกับอคาเดมีของสโมสร และเมื่ออายุ 16 ปี เขาได้เล่นกับสโมสรชุดใหญ่ ในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2550 เขาได้กลายเป็นผู้เล่นตัวหลักของสโมสรภายใต้การคุมทีมของรูดี การ์ซีอา ด้วยการลงเล่นมากกว่า 190 นัด ตั้งแต่ฤดูกาลแรกที่เขาได้ลงเล่น และเขายังได้รับรางวัลสหภาพนักฟุตบอลอาชีพนานาชาติ (UNFP) และนักฟุตบอลเยาวชนยอดเยี่ยมแห่งปี และเป็นผู้เล่นคนแรกที่ไม่ใช่ชาวฝรั่งเศสที่ได้รับรางวัลนี้[13] ในฤดูกาล 2009–10 อาซาร์เป็นผู้เล่นคนแรกที่ได้รับรางวัล 2 ครั้งติดต่อกัน[14] และเขายังได้รับการคัดเลือกเป็นทีมยอดเยี่ยมแห่งปีอีกด้วย

ในฤดูกาล 2010–11 เขาได้เป็นผู้เล่นตัวหลักของลีล และในฤดูกาลนั้น ลีลคว้าดับเบิลแชมป์ (ฟุตบอลลีกและฟุตบอลถ้วย) และยังทำให้เขาได้รับรางวัลผู้เล่นแห่งปีของลีกเอิง และรางวัลผู้เล่นเยาวชนยอดเยี่ยม[15] อีกทั้งยังได้รับรางวัล บราโวอะวอร์ด จากกูเอรินสปอร์ตีโว นิตยสารในประเทศอิตาลี สำหรับการเล่นของเขาในฤดูกาล 2010–11[16] ต่อมาในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2555 เขาได้ออกจากลีล ซึ่งเขาผูกพันกับสโมสรนี้มานานมากกว่า 8 ปี ไปอยู่กับเชลซี ในประเทศอังกฤษ ด้วยค่าตัว 32 ล้านปอนด์

ในด้านทีมชาติ อาซาร์ลงสนามให้เบลเยียมตั้งแต่อายุ 17 ปีในเกมกับลักเซมเบิร์กในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2008 โดยลงมาเป็นตัวสำรองช่วงท้ายเกม และได้ติดทีมชาติอีก 28 นัดหลังจากนั้น

ชีวิตส่วนตัว[แก้]

อาซาร์และพี่น้องอีก 3 คน ใช้ชีวิตมาอย่างสะดวกสบาย และได้รับการเลี้ยงดูจากพ่อและแม่ของเขา เพื่อหวังว่าสักวันหนึ่งที่พวกเขาจะเล่นฟุตบอลได้เก่ง[17] ซึ่งครอบครัวของเขาอาศัยอยู่ห่างจากสนามฝึกซ้อมฟุตบอลในระยะไม่ถึง 6 เมตร และพี่น้องจะฝึกการเล่นฟุตบอลในพื้นที่ฝึกซ้อมนี้ รวมไปถึงการฝึกทักษะต่าง ๆ ด้วย[18] ปัจจุบันอาซาร์มีความสัมพันธ์กับนาตาชา อาซาร์ แฟนสาวของเขา และในวันที่ 19 ธันวาคม พ.ศ. 2553 สื่อจากเบลเยียมและฝรั่งเศส ได้ทำการยืนยันว่าเธอได้คลอดลูกชายที่มีชื่อว่า "ยานิส" และลูกชายคนที่ 2 ชื่อว่า "เลโอ" ในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556[19][20]

การลงเล่นระดับอาชีพ[แก้]

ยุคแรกเริ่ม[แก้]

อาซาร์ได้เริ่มต้นการลงเล่นฟุตบอลอาชีพกับรัวยาลสตาดแบรนัว สโมสรในท้องถิ่นบ้านเกิดของเขา ด้วยวัยเพียง 4 ปี ระหว่างช่วงเวลาของเขากับสโมสร ผู้ฝึกสอนเยาวชนคนหนึ่งได้กล่าวว่าเขาคือ "ผู้เล่นที่มีพรสวรรค์" และยังกล่าวอีกว่า "เขารู้ทุกอย่าง ผมไม่ต้องสอนอะไรเขาอีกแล้ว"[21] อาซาร์ได้ใช้เวลา 8 ปีกับสโมสร ก่อนจะย้ายมาอยู่กับตูว์บีอมาได้มีแมวมองจากลีล มาดูฟอร์มการเล่นระหว่างการแข่งขันระดับท้องถิ่น และได้รายงานกัลีล รวมไปถึงได้พูดคุยเป็นการส่วนตัวกับพ่อของเขา และได้ทำการเซ็นสัญญาเป็นนักฟุตบอลชุดเยาวชนของสโมสร[22]

สถิติอาชีพ[แก้]

ทีมชาติ[แก้]

ณ วันที่ 11 มิถุนายน 2019[23]
ทีมชาติ ปี ลงเล่น ประตู
เบลเยียม[a]
2008 1 0
2009 9 0
2010 7 0
2011 8 1
2012 8 1
2013 9 3
2014 12 1
2015 9 6
2016 14 5
2017 5 4
2018 16 6
2019 4 3
ทั้งหมด 102 30
  1. ↑ Hazard's cap against Luxembourg on 26 พฤษภาคม 2014 was counted by RBFA but not officially recognised by FIFA due to an excessive number of substitutions according to the Laws of the Game.[24][25]

ประตูในนามทีมชาติ[แก้]

ณ วันที่ 24 มีนาคม 2019[26]
ลำดับ วันที่ สนาม นัดที่ คู่แข่ง ประตู ผล รายการแข่งขัน
1 7 ตุลาคม 2011 King Baudouin Stadium, Brussels, Belgium 23 ธงชาติคาซัคสถาน คาซัคสถาน 2–0 4–1 ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2012 รอบคัดเลือก
2 25 พฤษภาคม 2012 27 ธงชาติมอนเตเนโกร มอนเตเนโกร 2–1 2–2 เกมกระชับมิตร
3 6 กุมภาพันธ์ 2013 Jan Breydel Stadium, Bruges, Belgium 34 ธงชาติสโลวาเกีย สโลวาเกีย 1–0 2–1
4 22 มีนาคม 2013 Philip II Arena, Skopje, Macedonia 35 Flag of North Macedonia Macedonia 2–0 2–0 ฟุตบอลโลก 2014 รอบคัดเลือก
5 26 มีนาคม 2013 King Baudouin Stadium, Brussels, Belgium 36 นอร์ทมาซิโดเนีย 1–0 1–0
6 1 มิถุนายน 2014 Friends Arena, Solna, Sweden 44 ธงชาติสวีเดน สวีเดน 2–0 2–0 เกมกระชับมิตร
7 28 มีนาคม 2015 King Baudouin Stadium, Brussels, Belgium 54 ธงชาติไซปรัส ไซปรัส 4–0 5–0 ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2016 รอบคัดเลือก
8 7 มิถุนายน 2015 Stade de France, Saint-Denis, France 56 ธงชาติฝรั่งเศส ฝรั่งเศส 4–1 4–3 เกมกระชับมิตร
9 3 กันยายน 2015 King Baudouin Stadium, Brussels, Belgium 58 ธงชาติบอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา 3–1 3–1 ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2016 รอบคัดเลือก
10 6 กันยายน 2015 GSP Stadium, Nicosia, Cyprus 59 ธงชาติไซปรัส ไซปรัส 1–0 1–0
11 10 ตุลาคม 2015 Estadi Nacional, Andorra la Vella, Andorra 60 ธงชาติอันดอร์รา อันดอร์รา 3–1 4–1
12 13 ตุลาคม 2015 King Baudouin Stadium, Brussels, Belgium 61 ธงชาติอิสราเอล อิสราเอล 3–0 3–1
13 5 มิถุนายน 2016 65 ธงชาตินอร์เวย์ นอร์เวย์ 2–2 3–2 เกมกระชับมิตร
14 26 มิถุนายน 2016 Stadium Municipal, Toulouse, France 69 ธงชาติฮังการี ฮังการี 3–0 4–0 ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2016
15 7 ตุลาคม 2016 King Baudouin Stadium, Brussels, Belgium 73 ธงชาติบอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา 2–0 4–0 ฟุตบอลโลก 2018 รอบคัดเลือก
16 10 ตุลาคม 2016 Estádio Algarve, Faro/Loulé, Portugal 74 ธงชาติยิบรอลตาร์ ยิบรอลตาร์ 6–0 6–0
17 13 พฤศจิกายน 2016 King Baudouin Stadium, Brussels, Belgium 76 ธงชาติเอสโตเนีย เอสโตเนีย 3–0 8–1
18 31 สิงหาคม 2017 Stade Maurice Dufrasne, Liège, Belgium 77 ธงชาติยิบรอลตาร์ ยิบรอลตาร์ 6–0 9–0
19 10 ตุลาคม 2017 King Baudouin Stadium, Brussels, Belgium 80 ธงชาติไซปรัส ไซปรัส 1–0 4–0
20 3–0
21 10 พฤศจิกายน 2017 81 ธงชาติเม็กซิโก เม็กซิโก 1–0 3–3 เกมกระชับมิตร
22 6 มิถุนายน 2018 85 ธงชาติอียิปต์ อียิปต์ 2–0 3–0
23 23 มิถุนายน 2018 Otkritie Arena, Moscow, Russia 88 ธงชาติตูนิเซีย ตูนิเซีย 1–0 5–2 ฟุตบอลโลก 2018
24 4–1
25 14 กรกฎาคม 2018 Krestovsky Stadium, Saint Petersburg, Russia 92 ธงชาติอังกฤษ อังกฤษ 2–0 2–0
26 7 กันยายน 2018 Hampden Park, Glasgow, Scotland 93 ธงชาติสกอตแลนด์ สกอตแลนด์ 2–0 4–0 เกมกระชับมิตร
27 11 กันยายน 2018 Laugardalsvöllur, Reykjavík, Iceland 94 ธงชาติไอซ์แลนด์ ไอซ์แลนด์ 1–0 3–0 ยูฟ่าเนชันส์ลีก ฤดูกาล 2018–19 ลีกเอ
28 21 มีนาคม 2019 King Baudouin Stadium, Brussels, Belgium 99 ธงชาติรัสเซีย รัสเซีย 2–1 3–1 ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2020 รอบคัดเลือก
29 3–1
30 24 มีนาคม 2019 GSP Stadium, Nicosia, Cyprus 100 ธงชาติไซปรัส ไซปรัส 1–0 2–0

เกียรติประวัติ[แก้]

ล็อสก์ลีล
เชลซี
เบลเยียม
รางวัลส่วนตัว
  • UNFP Ligue 1 Young Player of the Year: 2008–09,[36] 2009–10[37]
  • UNFP Ligue 1 Team of the Year: 2009–10, 2010–11, 2011–12[38]
  • UNFP Ligue 1 Player of the Year: 2010–11,[39] 2011–12[40]
  • UNFP Ligue 1 Player of the Month: มีนาคม 2010, มีนาคม 2011, มีนาคม 2012, เมษายน 2012[41][42]
  • Bravo Award: 2011[16]
  • FIFA FIFPro World11: 1st team: 2018, 2019;[43][44] 2nd team: 2015;[45] 4th team: 2014, 2016, 2017;[46][47][48] เสมอชื่อเข้าชิง: 2012[49]
  • FIFA Ballon d'Or/Ballon d'Or: 2015 (อันดับที่ 8),[50] 2018 (อันดับที่ 8)[51]
  • The Best FIFA Men's Player: 2018 (อันดับที่ 7),[52] 2019 (อันดับที่ 8)[53]
  • Premier League Player of the Season: 2014–15[28]
  • Premier League Playmaker of the Season: 2018–19[54]
  • Premier League Player of the Month: ตุลาคม 2016, กันยายน 2018[28]
  • Premier League Goal of the Month: กุมภาพันธ์ 2017,[55] เมษายน 2019[56]
  • PFA Premier League Team of the Year: 2012–13,[57] 2013–14,[58] 2014–15,[59] 2016–17[60]
  • PFA Young Player of the Year: 2013–14[61]
  • PFA Players' Player of the Year: 2013–14 (อันดับที่ 2),[62] 2014–15 (1st place),[63] 2016–17 (2nd place)[64]
  • PFA Fans' Premier League Player of the Month: ตุลาคม 2016[65]
  • PFA Fans' Player of the Year: 2018–19[66]
  • UEFA Men's Player of the Year Award: 2015 (อันดับที่ 6),[67] 2018 (อันดับที่ 9),[68] 2019 (อันดับที่ 7)[69]
  • UEFA European Championship top assist provider: 2016[70]
  • UEFA Team of the Year: 2017,[71] 2018[72]
  • UEFA Europa League Final Man of the Match: 2019[73]
  • UEFA Europa League Player of the Season: 2018–19[74]
  • UEFA Europa League Squad of the Season: 2018–19[75]
  • Chelsea Player of the Year: 2013–14, 2014–15, 2016–17, 2018–19[76][77][78]
  • Chelsea Players' Player of the Year: 2014–15,[76] 2018–19[79]
  • Chelsea Goal of the Year: 2015–16 (พบ ทอตนัมฮอตสเปอร์),[80] 2016–17 (พบ อาร์เซนอล),[81] 2018–19 (พบ ลิเวอร์พูล)[82]
  • FWA Footballer of the Year: 2014–15[83]
  • ESM Team of the Year: 2014–15[84]
  • Belgian Golden Shoe: 2017[85]
  • FIFA World Cup Silver Ball: 2018[86]
  • FIFA World Cup top assist provider: 2018[87]
  • FIFA World Cup Fantasy McDonald's Overall XI: 2018[88]
  • IFFHS Men's World Team: 2018[89]
  • Belgian Sportsman of the year: 2018[90]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ "2014 FIFA World Cup Brazil: List of players: Belgium" (PDF). FIFA. 14 กรกฎาคม 2014. p. 4. สืบค้นเมื่อ 5 ตุลาคม 2018.
  2. ↑ "FIFA World Cup Russia 2018: List of players: Belgium" (PDF). FIFA. 15 กรกฎาคม 2018. p. 3. สืบค้นเมื่อ 5 ตุลาคม 2018.
  3. ↑ "Eden Hazard". Chelsea F.C. สืบค้นเมื่อ 5 ตุลาคม 2018.
  4. ↑ 4.0 4.1 "Eden Hazard ESPN Profile". ESPN. สืบค้นเมื่อ 19 เมษายน 2011.
  5. ↑ "St Étienne v Lille: Preview". ESPN. 5 มีนาคม 2010. สืบค้นเมื่อ 10 เมษายน 2010.
  6. ↑ Leach, Jimmy (30 พฤศจิกายน 2009). "Arsenal: potential transfer targets". The Independent. London. สืบค้นเมื่อ 10 เมษายน 2010.
  7. ↑ Lyttleton, Ben (18 เมษายน 2011). "Ten top Ligue 1 talents who could be on the move this summer". Sports Illustrated. สืบค้นเมื่อ 19 เมษายน 2011.
  8. ↑ Benammar, Emily (1 เมษายน 2010). "Eden Hazard, the Lille winger dubbed 'the next Lionel Messi". The Daily Telegraph. London. สืบค้นเมื่อ 10 เมษายน 2010. Text "The Telegraph " ignored (help)
  9. ↑ "Scout Report: Arsenal and Manchester United target Eden Hazard". Football Transfer Tavern. 8 January 2010. สืบค้นเมื่อ 10 เมษายน 2010.
  10. ↑ "Could Lille's Eden Hazard go to Emirates? Liverpool eye Heskey". The First Post. 23 December 2009. สืบค้นเมื่อ 10 เมษายน 2010.
  11. ↑ "Foreign correspondent: Eden Hazard". Ligue de Football Professionnel. 2 พฤศจิกายน 2009. สืบค้นเมื่อ 24 พฤศจิกายน 2011.
  12. ↑ "Eden Hazard, un genio del desborde". Marca (in Spanish). 1 เมษายน 2010. สืบค้นเมื่อ 9 สิงหาคม 2010.
  13. ↑ "Eden Hazard prolonge son contrat au LOSC". Lille OSC (in French). สืบค้นเมื่อ 10 เมษายน 2010.
  14. ↑ "Hazard named Young Player of Year". Ligue de Football Professionnel. 25 พฤษภาคม 2009. สืบค้นเมื่อ 10 เมษายน 2010.
  15. ↑ "UNFP: Trophées UNFP du football Un petit coin de paradis..." National Union of Professional Footballers (in French). 22 พฤษภาคม 2011. สืบค้นเมื่อ 22 พฤษภาคม 2011.
  16. ↑ 16.0 16.1 "The "Bravo" Award". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. สืบค้นเมื่อ 1 เมษายน 2012.
  17. ↑ "Hazard lights the way for Belgium". The National. 5 มีนาคม 2010. สืบค้นเมื่อ 10 เมษายน 2010.
  18. ↑ "Avant d'être partagée entre Lille et Lens, la famille Hazard a cultivé son jardin secret". La Voix des Sports (in French). 29 January 2010. สืบค้นเมื่อ 19 April 2011.
  19. ↑ "Hazard est papa" (in French). DH.be. 19 December 2010. สืบค้นเมื่อ 19 December 2010.
  20. ↑ "Hazard déjà papa!" (in French). Maxifoot. 19 December 2010. สืบค้นเมื่อ 19 December 2010.
  21. ↑ "À Braine-le-Comte, sur les traces d'Eden Hazard" (in French). Nord Éclair. 15 พฤศจิกายน 2011. สืบค้นเมื่อ 29 พฤศจิกายน 2011.
  22. ↑ "8 nouveaux professionnels au LOSC". Lille OSC (in French). สืบค้นเมื่อ 10 เมษายน 2010.
  23. ↑ Hazard, Eden เว็บไซต์ National-Football-Teams.com (อังกฤษ)
  24. ↑ "Rules & Governance – Law 3: The number of players". The Football Association. Archived from the original on 25 ตุลาคม 2014. สืบค้นเมื่อ 26 มิถุนายน 2016. Unknown parameter |url-status= ignored (help)
  25. ↑ "Football MATCH: 26.05.2014 (Belgium v Luxembourg)". EU Football. สืบค้นเมื่อ 17 พฤศจิกายน 2017.
  26. ↑ "Eden Hazard". Royal Belgian Football Association. สืบค้นเมื่อ 27 มิถุนายน 2016.
  27. ↑ 27.0 27.1 ข้อมูลของ เอแดน อาซาร์ ที่ ซ็อกเกอร์เวย์. เรียกข้อมูลเมื่อ 1 September 2018.
  28. ↑ 28.0 28.1 28.2 "Eden Hazard: Overview". Premier League. สืบค้นเมื่อ 22 April 2019.
  29. ↑ McNulty, Phil (1 March 2015). "Chelsea 2–0 Tottenham Hotspur". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 22 April 2019.
  30. ↑ McNulty, Phil (24 February 2019). "Chelsea 0–0 Manchester City". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 22 April 2019.
  31. ↑ McNulty, Phil (19 May 2018). "Chelsea 1–0 Manchester United". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 19 May 2018.
  32. ↑ McNulty, Phil (27 May 2017). "Arsenal 2–1 Chelsea". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 22 April 2019.
  33. ↑ McNulty, Phil (15 May 2013). "Benfica 1–2 Chelsea". BBC Sport. Archived from the original on 25 January 2016.
    Taylor, Daniel (13 October 2018). "Enjoy Eden Hazard while you can lest Real Madrid land their man". The Guardian. London. สืบค้นเมื่อ 22 April 2019.
    "Chelsea players pose with the trophy during the UEFA Europa League Final between SL Benfica and Chelsea FC at Amsterdam Arena on May 15, 2013 in Amsterdam, Netherlands". Getty Images. 15 May 2013. สืบค้นเมื่อ 31 May 2019.
  34. ↑ Bevan, Chris (29 May 2019). "Chelsea 4–1 Arsenal". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 29 May 2019.
  35. ↑ "Belgium 2–0 England: Line-ups". FIFA. สืบค้นเมื่อ 22 April 2019.
  36. ↑ "HAZARD NAMED YOUNG PLAYER OF YEAR". Ligue 1. 25 May 2009. สืบค้นเมื่อ 16 July 2019.
  37. ↑ "Palmarès Trophées UNFP - Oscars du football - Meilleur espoir de Ligue 1" (in ฝรั่งเศส). สืบค้นเมื่อ 2 August 2017.
  38. ↑ "Ligue 1 Team of the Season: Title-winning Montpellier dominate as Hazard signs off with dazzling campaign". Goal. สืบค้นเมื่อ 16 July 2019.
  39. ↑ "The nominees for the 2011/12 player and coach of the year have been announced, with last year's winners Eden Hazard and Rudi Garcia both in contention again". Ligue 1. สืบค้นเมื่อ 16 July 2019.
  40. ↑ "PLAYER OF YEAR HAZARD CHOOSES MANCHESTER". Ligue 1. 15 May 2012. สืบค้นเมื่อ 16 July 2019.
  41. ↑ "Eden Hazard : La confirmation!" (in French). National Union of Professional Footballers. Archived from the original on 27 February 2012. สืบค้นเมื่อ 10 April 2010. Unknown parameter |url-status= ignored (help)
  42. ↑ "Eden Hazard: D'une autre planète..." National Union of Professional Footballers. Archived from the original on 9 October 2011. สืบค้นเมื่อ 9 April 2011. Unknown parameter |url-status= ignored (help)
  43. ↑ "De Gea, Kante and Mbappe in World 11". FIFPro. 24 September 2018. สืบค้นเมื่อ 25 September 2018.
  44. ↑ "VAN DIJK AMONG FOUR DEBUTANTS IN MEN'S WORLD 11". FIFPro World Players' Union. 23 September 2019.
  45. ↑ "2015 World XI: the Reserve Teams – FIFPro World Players' Union". FIFPro.org. 11 January 2016. สืบค้นเมื่อ 1 October 2017.
  46. ↑ "FIFA FIFPro World XI: the reserve teams – FIFPro World Players' Union". FIFPro.org. 15 January 2015. สืบค้นเมื่อ 1 October 2017.
  47. ↑ "2016 World 11: the reserve teams – FIFPro World Players' Union". FIFPro.org. 9 January 2017. สืบค้นเมื่อ 1 October 2017.
  48. ↑ "2016–2017 World 11: the Reserve Teams – FIFPro World Players' Union". FIFPro.org. 23 October 2017. สืบค้นเมื่อ 23 October 2017.
  49. ↑ "FIFA reveals World XI midfielders shortlist". ESPN. สืบค้นเมื่อ 21 March 2018.
  50. ↑ "Messi couronné, Lewandowski 4e, Pogba 15e : le classement des 23" (in French). France Football. 11 January 2016. สืบค้นเมื่อ 4 December 2018.
  51. ↑ "Le classement final du Ballon d'Or France Football 2018" (in French). France Football. 3 December 2018. สืบค้นเมื่อ 3 December 2018.
  52. ↑ "FIFA Football Awards 2018 – Voting Results" (PDF). FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. 24 September 2018. สืบค้นเมื่อ 24 September 2018.
  53. ↑ "Final Ranking: The Best FIFA Men's Player 2019" (PDF). FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. 23 September 2019. สืบค้นเมื่อ 23 September 2019.
  54. ↑ "Hazard wraps up 2018/19 Playmaker Award". Premier League. 12 May 2019. สืบค้นเมื่อ 12 May 2019.
  55. ↑ "Hazard voted Carling Goal of the Month winner". Premier League. 10 March 2017. สืบค้นเมื่อ 10 March 2017.
  56. ↑ "Hazard wins Carling Goal of the Month award". Premier League. 7 May 2019.
  57. ↑ "Gareth Bale wins PFA Player of Year and Young Player awards". BBC Sport. 28 April 2013. สืบค้นเมื่อ 6 May 2018.
  58. ↑ "Luis Suarez: Liverpool striker wins PFA Player of the Year award". BBC Sport. 28 April 2014. สืบค้นเมื่อ 6 May 2018.
  59. ↑ "Chelsea's Eden Hazard named PFA Player of the Year". BBC Sport. 26 April 2015. สืบค้นเมื่อ 6 May 2018.
  60. ↑ "PFA teams of the year: Chelsea and Tottenham dominate Premier League XI". BBC Sport. 20 April 2017. สืบค้นเมื่อ 6 May 2018.
  61. ↑ "Luis Suarez: Liverpool striker wins PFA Player of the Year award". BBC Sport. British Broadcasting Corporation. 27 April 2014. สืบค้นเมื่อ 27 April 2014.
  62. ↑ "Luis Suárez of Liverpool wins PFA player of the year award". The Guardian. 28 April 2014.
  63. ↑ "Chelsea's Eden Hazard named PFA Player of the Year". Goal.com. 26 April 2015. สืบค้นเมื่อ 26 April 2015.
  64. ↑ "N'Golo Kanté voted Footballer of Year by Football Writers' Association". The Guardian. 8 May 2017.
  65. ↑ "Chelsea forward Eden Hazard wins PFA Fans' Premier League Player of the Month". Sky Sports. สืบค้นเมื่อ 1 November 2016.
  66. ↑ "Eden Hazard wins PFA Fans' Player of the Year award". Chelsea F.C. 27 May 2019. สืบค้นเมื่อ 28 May 2019.
  67. ↑ "Best Player in Europe: Messi, Ronaldo or Suárez". UEFA. 12 August 2015. สืบค้นเมื่อ 12 August 2015.
  68. ↑ "Luka Modrić wins UEFA Men's Player of the Year award". UEFA.com. 30 August 2018. สืบค้นเมื่อ 30 August 2018.
  69. ↑ UEFA.com. "UEFA Men's Player of the Year: Messi, Ronaldo or Van Dijk". UEFA.com (in อังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2019-08-18.
  70. ↑ "2016 UEFA European Championship Statistics". UEFA.com. สืบค้นเมื่อ 25 October 2017.
  71. ↑ "Facts and figures: UEFA.com Team of the Year 2017". UEFA.com: The official website for European football. UEFA. 11 January 2018. สืบค้นเมื่อ 13 January 2018.
  72. ↑ "UEFA.com fans' Team of the Year 2018 revealed". UEFA.com: The official website for European football. UEFA. 11 January 2019. สืบค้นเมื่อ 11 January 2019.
  73. ↑ "Chelsea win the 2019 UEFA Europa League". UEFA. 29 May 2019. สืบค้นเมื่อ 13 June 2019.
  74. ↑ "Eden Hazard named Europa League Player of the Season". UEFA.com. 30 August 2019. สืบค้นเมื่อ 30 August 2019.
  75. ↑ "UEFA Europa League Squad of the 2018/19 Season". UEFA. 30 May 2019. สืบค้นเมื่อ 30 May 2019.
  76. ↑ 76.0 76.1 "Hazard at the double". สืบค้นเมื่อ 15 August 2016.
  77. ↑ "Hazard named Chelsea Player of the Year". สืบค้นเมื่อ 29 May 2017.
  78. ↑ "Chelsea Player of the Year 2019: Eden Hazard". สืบค้นเมื่อ 11 May 2019.
  79. ↑ "Chelsea Players' Player of the Year: Eden Hazard". สืบค้นเมื่อ 11 May 2019.
  80. ↑ Lewis, Aimee (2 May 2016). "Chelsea 2–2 Tottenham Hotspur". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 2 May 2016.
  81. ↑ Morgan, Richard (7 February 2017). "Hazard stars as Blues March on". Sky Sports. สืบค้นเมื่อ 11 May 2019.
  82. ↑ "Chelsea Goal of the Season 2019: Eden Hazard v Liverpool". สืบค้นเมื่อ 11 May 2019.
  83. ↑ "Eden Hazard wins Football Writers' Association Player of the Year award". SkySports. 12 May 2015. สืบค้นเมื่อ 12 May 2015.
  84. ↑ "Die ESM-Topelf der Saison 2014/15 – ein Deutscher ist dabei". kicker (in German). สืบค้นเมื่อ 3 August 2015.
  85. ↑ "Eden Hazard Beste Belg in het buitenland: "De eerste, maar zeker niet de laatste"". HLN.be/sport. HLN Sport. 7 February 2018. สืบค้นเมื่อ 24 February 2018.
  86. ↑ Amako, Uche (15 July 2018). "Luka Modric: Croatia star wins World Cup Golden Ball ahead of Eden Hazard". Express.co.uk (in อังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 15 July 2018.
  87. ↑ FIFA.com. "2018 FIFA World Cup Russia™ - FIFA.com". www.fifa.com (in อังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 16 July 2018.
  88. ↑ "Kane crowned King, Mina the PPG VIP". FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. สืบค้นเมื่อ 25 July 2018.
  89. ↑ "IFFHS AWARDS – THE MEN WORLD TEAM 2018". IFFHS.de. 1 December 2018. สืบค้นเมื่อ 4 December 2018.
  90. ↑ "Eden Hazard is Sportsman and Nina Derwael Sportswoman of the year". vrt.be. 23 December 2018. สืบค้นเมื่อ 29 December 2018.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ:
เอแดน อาซาร์
ผู้เล่นชุดปัจจุบันของสโมสรฟุตบอลเรอัลมาดริด

1 อาเรออลา · 2 การ์บาฆัล · 3 มีลีเตา · 4 ราโมส (c) · 5 วาราน · 6 นาโช · 7 อาซาร์ · 8 โครส · 9 แบนเซมา · 10 มอดริช · 11 เบล · 12 มาร์เซลู · 13 กูร์ตัว · 14 กาเซมีรู · 15 บัลเบร์เด · 16 ฮาเมส · 17 บัซเกซ · 18 ยอวิช · 19 โอดริโอโซลา · 20 อาเซนซิโอ · 21 บราอิน · 22 อิสโก · 23 แมนดี · 24 มาเรียโน · 25 วีนีซียุส ฌูนีโยร์ · 27 โรดรีกู · ผู้จัดการ : ซีดาน

ทีมชาติเบลเยียม – อันดับที่สาม ฟุตบอลโลก 2018
เบลเยียม
ดึงข้อมูลจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เอแดน_อาซาร์&oldid=8911807"