อุทยานแห่งชาติน้ำพอง
อุทยานแห่งชาติน้ำพอง | |
---|---|
ไอยูซีเอ็นกลุ่ม 2 (อุทยานแห่งชาติ) | |
![]() จุดชมวิวหินช้างสี | |
![]() | |
ที่ตั้ง | อำเภออุบลรัตน์ จังหวัดขอนแก่น ประเทศไทย |
พิกัด | 16°37′20″N 102°35′22″E / 16.62222°N 102.58944°Eพิกัดภูมิศาสตร์: 16°37′20″N 102°35′22″E / 16.62222°N 102.58944°E |
พื้นที่ | 197 ตารางกิโลเมตร (123,000 ไร่) |
จัดตั้ง | 30 มีนาคม พ.ศ. 2538 |
ผู้เยี่ยมชม | 68,273 (2562) |
หน่วยราชการ | กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช |
อุทยานแห่งชาติน้ำพอง ตั้งอยู่ในท้องที่ของอำเภออุบลรัตน์ อำเภอบ้านฝาง อำเภอหนองเรือ อำเภอมัญจาคีรี อำเภอโคกโพธิ์ไชย จังหวัดขอนแก่น รวมทั้งพื้นที่บางส่วนของอำเภอบ้านแท่น อำเภอแก้งคร้อ จังหวัดชัยภูมิ
ลักษณะภูมิประเทศ[แก้]
สภาพพื้นที่โดยทั่วไป มีลักษณะสัณฐานเป็นเทือกเขาหินทรายสูงจากระดับน้ำทะเลปานกลางคล้ายกับเทือกเขาทั่วๆ ไปของภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ซึ่งเทือกเขาเหล่านี้ทอดตัวเป็นแนวยาวจากทิศเหนือสู่ทิศใต้ ขนานกับอ่างเก็บน้ำเขื่อนอุบลรัตน์ เป็นแหล่งกำเนิดต้นน้ำลำธารส่วนหนึ่งของลำน้ำที่สำคัญหลายสาย เช่น ลำน้ำพอง ลำน้ำเชิญ ลำน้ำชี เป็นต้น แบ่งพื้นที่ได้เป็น 2 ส่วน คือ ส่วนที่อยู่ในเทือกเขาภูพานคำ ด้านทิศเหนือและด้านทิศใต้อยู่ในเทือกเขาภูเม็ง และเทือกเขาภูผาดำ-ภูผาแดง พื้นที่ด้านทิศตะวันตกมีสภาพลาดชันสลับกับหน้าผาในบางช่วงจรดที่ราบอ่างเก็บน้ำด้านล่าง ส่วนพื้นที่ด้านทิศตะวันออกเป็นที่ราบเชิงเขามีความสูงโดยเฉลี่ยประมาณ 600 เมตร
ลักษณะภูมิอากาศ[แก้]
ฤดูกาลของอุทยานแห่งชาติน้ำพองแบ่งออกเป็น 3 ฤดู คือ
- ฤดูร้อน เริ่มตั้งแต่ระหว่างเดือนมีนาคม-เดือนพฤษภาคม อุณหภูมิเฉลี่ยจะร้อนจัดในเดือนเมษายน
- ฤดูฝน เริ่มตั้งแต่ระหว่างเดือนมิถุนายน-เดือนตุลาคม ปริมาณน้ำฝนจะตกมากช่วงเดือนสิงหาคม-ตุลาคม ซึ่งมีปริมาณน้ำฝนโดยเฉลี่ยทั้งปี ประมาณ 1,145.3 มิลลิเมตร
- ฤดูหนาว เริ่มตั้งแต่ระหว่างเดือนพฤศจิกายน-เดือนกุมภาพันธ์ อุณหภูมิเฉลี่ยต่ำสุดในเดือนมกราคม
โดยอุณหภูมิเฉลี่ยทั้งปี ต่ำสุด 23.8 องศาเซลเซียส และสูงสุด 30.7 องศาเซลเซียส ซึ่งได้รับอิทธิพลจากร่องความกดอากาศสูงทางตอนใต้ของประเทศจีน
พืชพรรณและสัตว์ป่า[แก้]
พื้นที่ประมาณร้อยละ 80 ของอุทยานแห่งชาติน้ำพองปกคลุมไปด้วยป่าเต็งรัง บริเวณที่ราบลุ่มและหุบเขาของอุทยานแห่งชาติ ทั้งในเทือกเขาภูพานคำและเทือกเขาภูเม็งมีสภาพเป็นป่าดิบแล้งที่สมบูรณ์ สลับกับป่าเบญจพรรณ ป่าทุ่งหญ้า และป่าไผ่ขึ้นกระจายอยู่ทั่วไปในบางพื้นที่ จัดเป็นป่าต้นน้ำลำธารที่ไหลลงสู่เขื่อนอุบลรัตน์ บริเวณนี้ยังเป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่าและแหล่งสมุนไพรที่สำคัญของอุทยานอีกด้วย พันธุ์ไม้มีค่าและพบเห็นได้ทั่วไป เช่น เต็ง รัง เหียง พลวง พะยูง กระบก ประดู่ แดง มะพอก ตะเคียนหิน เป็นต้น พืชพื้นล่างจำพวกปรงป่า เถาวัลย์ ไม้หนามชนิดต่างๆ รวมทั้งสมุนไพรนานาพันธุ์อีกมากมาย
สำหรับสัตว์ป่า ส่วนใหญ่มักอาศัยอยู่ในป่าดิบแล้งบริเวณเทือกเขาภูเม็ง เพราะเป็นแหล่งหากินและที่อยู่อาศัยที่อุดมสมบูรณ์และถูกรบกวนจากมนุษย์น้อยมาก สัตว์ป่าที่พบเห็นเป็นสัตว์ขนาดกลางและขนาดเล็ก อาทิ หมูป่า เก้ง หมาจิ้งจอก เม่น นิ่ม กระต่ายป่า ไก่ป่า งู และนกชนิดต่าง ๆ เป็นต้น
แหล่งท่องเที่ยว[แก้]
ด้านธรรมชาติ[แก้]
- เขาภูเม็ง
- คำโพน
- จุดชมทิวทัศน์หินช้างสี
- น้ำตกห้วยเข
- ผาจันได
- ผาฝ่ามือแดง
- ผาสวรรค์
- พลาญชาด หรือ ลานชาด
- อ่างเก็บน้ำเขื่อนอุบลรัตน์
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- เว็บไซต์อุทยานแห่งชาติของกรมอุทยาน เก็บถาวร 2016-03-04 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- สถิติข้อมูลนักท่องเที่ยวในอุทยานแห่งชาติ เก็บถาวร 2013-01-16 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- เว็บไซต์อย่างเป็นทางการของจังหวัด
![]() |
บทความนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล หมายเหตุ: ขอแนะนำให้จัดหมวดหมู่โครงให้เข้ากับเนื้อหาของบทความ (ดูเพิ่มที่ วิกิพีเดีย:โครงการจัดหมวดหมู่โครงที่ยังไม่สมบูรณ์) |