จิ๋นซีฮ่องเต้
| ฉินฉื่อหฺวังตี้ Qin Shi Huangdi 秦始皇帝 |
|||||
|---|---|---|---|---|---|
 |
|||||
| พระเจ้าแผ่นดินฉิน | |||||
| ครองราชย์ | 7 พฤษภาคม 247 – 220 ก่อนคริสตกาล | ||||
| ก่อนหน้า | จวังเซียง (莊襄) | ||||
| จักรพรรดิจีน | |||||
| ครองราชย์ | 220 ก่อนคริสตกาล – 10 กันยายน 210 ก่อนคริสตกาล | ||||
| ถัดไป | หูไห่ (胡亥) | ||||
| พระราชบุตร | • ฝูซู (扶蘇) • หูไห่ • เกา (高) |
||||
|
|||||
| ราชวงศ์ | ฉิน | ||||
| พระราชบิดา | พระเจ้าจวังเซียง | ||||
| พระราชมารดา | สนมเจ้า | ||||
| ประสูติ | 7 กุมภาพันธ์ 260 ก่อนคริสตกาล | ||||
| สวรรคต | 10 สิงหาคม 210 ก่อนคริสตกาล (50 พรรษา[2]) |
||||
ฉินฉื่อหฺวังตี้ ตามสำเนียงกลาง หรือ จิ๋นซีฮ่องเต้ ตามสำเนียงอื่น (จีน: 秦始皇帝; พินอิน: Qín Shǐ Huángdì; 260–210 ก่อนคริสตกาล[3]) เป็นชื่อที่ปัจจุบันใช้เรียกพระเจ้าเจิ้ง (政 Zhèng ?) แห่งเมืองฉิน มีความหมายตรงตัวว่า "ปฐมจักรพรรดิฉิน"
พระองค์ทรงสถาปนาราชวงศ์ฉินเมื่อปีที่ 220 ก่อนคริสตกาล และทรงผนวกดินแดนจีนสำเร็จในปีที่ 221 ก่อนคริสตกาล เป็นอันสิ้นสุดยุครณรัฐ[4] พระองค์ไม่ทรงใช้ตำแหน่ง "หฺวัง" (ราชา) ดังที่เคยใช้กันมาในสมัยราชวงศ์ซางและราชวงศ์โจว แต่ทรงใช้ตำแหน่ง "หฺวังตี้" (ราชาธิราช หรือนิยมแปลกันว่า จักรพรรดิ) จึงถือกันว่า ทรงเป็นจักรพรรดิพระองค์แรกแห่งประเทศจีน ตำแหน่ง "หฺวังตี้" นี้พระเจ้าแผ่นดินจีนทรงใช้สืบต่อกันมาอีกสองพันปี
ในรัชสมัยของพระองค์ แม่ทัพนายกองของพระองค์มีบทบาทอย่างยิ่งในการขยายแว่นแคว้น การรบกับเผ่าเยฺว่ทางใต้เมืองฉู่ทำให้ดินแดนไป่เยฺว่ของเมืองหูหนานและกวั่งตงตกเป็นของเมืองฉิน ส่วนการรบกับพวกซฺยงหนูในเอเชียตอนกลางส่งผลให้เมืองฉินได้ดินแดนเอ้อเอ่อร์ตัวซือของกลุ่มซฺยงหนู แม้ที่สุดแล้วจะเป็นเหตุให้มั่วตู๋ ฉันยฺหวี ผู้นำซฺยงหนู สามารถผนวกดินแดนได้บ้างก็ตาม พระองค์ยังได้อำมาตย์ราชเสวกหลายคน เช่น หลี่ ซือ เจ้าพระยามหาอุปราช มาช่วยปฏิรูปการเมืองและเศรษฐกิจเพื่อจัดระเบียบประเพณีอันหลากหลาย[4] เป็นเหตุให้ทรงเผาตำรา ฝังบัณฑิต[1] พระองค์ยังทรงรวมกำแพงเมือง ซึ่งกระจัดกระจายอยู่ทั่วไปนั้นเข้าเป็นกำแพงเมืองจีน สร้างถนนหนทางระบบใหม่เป็นการใหญ่ และสร้างสุสานหลวงโดยมีรูปปั้นองครักษ์ขนาดเท่าคนจริงคอยพิทักษ์อยู่ ระหว่างที่เสด็จอยู่ในราชสมบัตินั้น พระองค์ทรงเสาะแสวงหาน้ำอมฤตมาตลอด แต่สุดท้ายก็สวรรคตเมื่อปีที่ 210 ก่อนคริสตกาล[1]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 Ren Changhong & al. Rise and Fall of the Qin Dynasty. Asiapac Books PTE Ltd., 2000. ISBN 981-229-172-5.
- ↑ จีนถือกันว่า 49 พรรษา[1]
- ↑ Wood, Frances. (2008). China's First Emperor and His Terracotta Warriors, pp. 2-33. Macmillan Publishing, 2008. ISBN 0-312-38112-3.
- ↑ 4.0 4.1 Duiker, William J. & al. World History: Volume I: To 1800, 5th ed., p. 78. Thomson Higher Education Publishing, 2006. ISBN 0-495-05053-9.
| ก่อนหน้า | จิ๋นซีฮ่องเต้ | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| จวังเซียง |  |
พระเจ้าแผ่นดินฉิน (246–221 ก่อนคริสตกาล) |
 |
สี่อิง |
| เพิ่งสถาปนาตำแหน่ง | |
จักรพรรดิจีน ราชวงศ์ฉิน (221–210 ก่อนคริสตกาล) |
|
หูไห่ |
|
|
||||||||||
บทความเกี่ยวกับประวัติศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยเพิ่มข้อมูล ดูเพิ่มที่ สถานีย่อย:ประวัติศาสตร์
