รัฐฉู่
รัฐฉู่ | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ประมาณ 1030 ปีก่อน ค.ศ. – 223 ปีก่อน ค.ศ. | |||||||
 ฉู่ (楚) ป. 350 ปีก่อน ค.ศ. | |||||||
| สถานะ |
| ||||||
| เมืองหลวง | |||||||
| ศาสนา | |||||||
| การปกครอง | ราชาธิปไตย | ||||||
| ยุคประวัติศาสตร์ | ราชวงศ์โจว | ||||||
• ก่อตั้งโดยXiong Yi | ประมาณ 1030 ปีก่อน ค.ศ. | ||||||
• Xiong Tong ประกาศตนเองเป็นกษัตริย์ | 706 หรือ 703 ไวเคานต์ | ||||||
• ถูกรัฐฉินพิชิต | 223 ปีก่อน ค.ศ. | ||||||
| สกุลเงิน | เหรียญกษาปณ์จีนโบราณ | ||||||
| |||||||
| รัฐฉู่ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.svg) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ภาษาจีน | 楚 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
รัฐฉู่ (จีน: 楚; พินอิน: Chǔ, จีนเก่า: *s-r̥aʔ[2]) เป็นรัฐบริวารของจีนสมัยราชวงศ์โจว ตั้งอยู่ในบริเวณทางตอนใต้ของใจกลางดินแดนของราชวงศ์โจว และดำรงอยู่ในช่วงยุควสันตสารท ในช่วงปลายยุครณรัฐ รัฐนี้ถูกรัฐฉินพิชิตเมื่อ 223 ปีก่อนคริสต์ศักราชในช่วงสงครามรวมชาติของฉิน
รัฐฉู่มีอีกชื่อว่า จิง (荆) และ จิงฉู่ (荆楚) ซึ่งกินพื้นที่ในปัจจุบันในมณฑลหูเป่ย์และมณฑลหูหนานส่วนใหญ่ กับบางส่วนของฉงชิ่ง, มณฑลกุ้ยโจว, มณฑลเหอหนาน, มณฑลอานฮุย, มณฑลเจียงซี, มณฑลเจียงซู, มณฑลเจ้อเจียง และเซี่ยงไฮ้ ตานหยาง เมืองหลวงของรัฐฉู่ ตั้งอยู่ที่จุดบรรจบระหว่างแม่น้ำตานและแม่น้ำซีเป็นเวลามากกว่า 400 ปี[3][4] ปัจจุบันอยู่ใกล้กับเทศมณฑลซีชวาน มณฑลเหอหนาน แต่ภายหลังย้ายไปที่หยิ่ง เดิมราชวงศ์ฉู่ถือชื่อตระกูล ไหน่ (嬭 จีนเก่า: /*rneːlʔ/) ซึ่งภายหลังเขียนเป็นหมี่ (芈 จีนเก่า: /*meʔ/) นอกจากนี้ ราชวงศ์ฉู่ยังถือแซ่ หย่าน (酓 จีนเก่า: /*qlamʔ/, /*qʰɯːm/) ซึ่งภายหลังเขียนเป็นXiong (熊 จีนเก่า: /*ɢʷlɯm/).[5][6]
รัฐฉู่ทรงอำนาจและอิทธิพลอย่างมากทั้งทางด้านการทหารและการปกครอง ในช่วงปลายราชวงศ์ฉิน ราว 206 ปีก่อนคริสตกาล ได้มีเชื้อพระวงศ์คนหนึ่งของอดีตรัฐฉู่นามว่า เซี่ยงอวี่ ได้ตั้งตนเองเป็นกษัตริย์แห่งรัฐฉู่ตะวันตกและสามารถโค่นล้มราชวงศ์ฉินลงได้สำเร็จ ขณะเดียวกันมีชาวนาซึ่งมาจากอดีตรัฐฉู่เช่นกันนามว่า หลิวปัง ได้ตั้งตนเป็นใหญ่และต่อสู้กับเซี่ยงอวี่ หรือฌ้อปาอ๋อง นานถึง 4 ปีก็ได้ชัยชนะเหนือเซี่ยงอวี่อย่างเด็ดขาด และตั้งตนเองเป็นปฐมจักรพรรดิแห่งราชวงศ์ฮั่นตะวันตก พระนามว่าจักรพรรดิฮั่นเกาจู่
บุคคลที่มีชื่อเสียงจากรัฐฉู่
[แก้]- เซวียนไทเฮา หมี่ ปาจื่อ - เจ้าหญิงจากรัฐฉู่ ผู้เป็นพระสนมของพระเจ้าฉินฮุ่ยเหวิน และพระราชชนนีของพระเจ้าฉินจาวเซียงแห่งรัฐฉิน
- ชุนเซินจวิน - อัครมหาเสนาบดีแห่งรัฐฉู่ ผู้ได้รับการขนานให้เป็นหนึ่งในสี่กงจื่อรณรัฐ
- ชางผิงจวิน - เชื้อพระวงศ์รัฐฉู่และเสนาบดีแห่งรัฐฉิน ผู้ซึ่งกลายเป็นกษัตริย์แห่งรัฐฉู่องค์สุดท้ายก่อนที่รัฐฉินจะรวมแผ่นดินทั้งเจ็ดรัฐได้
- ชีหยวน - กวีผู้รักชาติแห่งรัฐฉู่ซึ่งกระโดดน้ำตายจนเป็นที่มาของเทศกาลไหว้บ๊ะจ่าง
- เซี่ยงอวี่ - เชื้อสายเสนาบดีรัฐฉู่ผู้ตั้งตนเป็นกษัตริย์แห่งรัฐฉู่ตะวันตก
- หลิวปัง - ชาวนาที่สามารถก้าวขึ้นมาเป็นปฐมจักรพรรดิแห่งราชวงศ์ฮั่นตะวันตกพระนามว่า จักรพรรดิ์ฮั่นเกาจู่
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "楚都丹阳". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-07-07.
- ↑ Baxter & Sagart (2014), p. 332.
- ↑ "河南库区发掘工作圆满结束，出土文物已通过验收". 合肥晚报. 2011-01-25. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-07-11.
- ↑ "科大考古队觅宝千余件". 凤凰网. 2011-01-25. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-09-30. สืบค้นเมื่อ 2011-02-17.
- ↑ Theobald, Ulrich. (2018) "The Regional State of Chu 楚" in ChinaKnowledge.de - An Encyclopaedia on Chinese History, Literature and Art
- ↑ Zhang, Zhengming. (2019) A History Of Chu (Volume 1) Honolulu: Enrich Professional Publishing. p. 46-47
- Sima, Qian. Records of the Grand Historian (史記).
- Zuo Qiuming, Zuo Zhuan (左传)
- 张淑一《先秦姓氏制度考察》 (ในภาษาจีน)
- Defining Chu: Image And Reality In Ancient China, Edited by Constance A. Cook and John S. Major, ISBN 0-8248-2905-0
- So, Jenny F., Music in the Age of Confucius, ISBN 0-295-97953-4
ข้อมูล
[แก้]- Behr, Wolfgang (2017). "The language of the bronze inscriptions". ใน Shaughnessy, Edward L. (บ.ก.). Kinship: Studies of Recently Discovered Bronze Inscritpions from Ancient China. The Chinese University Press of Hong Kong. pp. 9–32. ISBN 978-9-629-96639-3.
- Behr, Wolfgang (2009). "Dialects, diachrony, diglossia or all three? Tomb text glimpses into the language(s) of Chǔ". TTW-3, Zürich, 26.-29.VI.2009, "Genius Loci": 1–48.
- Chamberlain, James R. (2016). "Kra-Dai and the Proto-History of South China and Vietnam". Journal of the Siam Society. 104: 27–77.
- Anhui Provincial Institute of Cultural Relics and Archaeology and Bengbu Museum (June 2015). "The Excavation of the tomb of Bai, Lord of the Zhongli State". Chinese Archaeology. Berlin, Boston: Walter de Gruyter. 14 (1): 62–85. doi:10.1515/char-2014-0008.
อ่านเพิ่ม
[แก้]- Miyake, Marc. 2018. Chu and Kra-Dai.