จิ๋นซีฮ่องเต้
| ฉินฉื่อหฺวัง 秦始皇 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| หฺวังตี้ 皇帝 | |||||||||
 | |||||||||
| จักรพรรดิแห่งราชวงศ์ฉิน | |||||||||
| ครองราชย์ | 221 ปีก่อนคริสต์ศักราช – 12 กรกฎาคม 210 ปีก่อนคริสต์ศักราช[b] | ||||||||
| ถัดไป | ฉินที่ 2 | ||||||||
| กษัตริย์ฉิน | |||||||||
| ครองราชย์ | 6 กรกฎาคม 247 ปีก่อนคริสต์ศักราช[c] – 221 BC | ||||||||
| ก่อนหน้า | พระเจ้าจฺวังเซียง | ||||||||
| ถัดไป | ตัวพระองค์เป็นจักรพรรดิ | ||||||||
| พระราชบุตร | |||||||||
| |||||||||
| ราชวงศ์ | ฉิน | ||||||||
| พระราชบิดา | พระเจ้าจฺวังเซียง | ||||||||
| พระราชมารดา | จ้าวฮองเฮา | ||||||||
| ประสูติ | กุมภาพันธ์ 259 ปีก่อนคริสต์ศักราช[d] อิ๋ง เจิ้ง (嬴政) หรือ จ้าว เจิ้ง (趙政) | ||||||||
| สวรรคต | 12 กรกฎาคม 210 ปีก่อนคริสต์ศักราช (49 พรรษา) | ||||||||
| ฝังพระศพ | สุสานจิ๋นซีฮ่องเต้ เขาหลี่ อำเภอหลินถง ซีอาน[8] | ||||||||
ฉินฉื่อหฺวังตี้ ตามสำเนียงมาตรฐาน หรือ จิ๋นซีฮ่องเต้ ตามสำเนียงอื่น (จีน: 秦始皇帝; พินอิน: Qín Shǐ Huángdì; 260–210 ปีก่อนคริสตกาล[9]) มีความหมายตรงตัวว่า "ปฐมจักรพรรดิฉิน" เป็นจักรพรรดิพระองค์แรกของประเทศจีนที่ทรงผนวกรวมเข้าเป็นหนึ่ง[10]
เดิมพระองค์เป็นผู้ครองรัฐฉิน และมีพระนามว่า ฉินหวังเจิ้ง (秦王政; "เจิ้ง หวัง (อ๋อง) แห่งฉิน") ทรงสถาปนารัฐฉินเมื่อ 220 ปีก่อนคริสตกาล และทรงผนวกดินแดนจีนทั้งมวลได้สำเร็จเมื่อ 221 ปีก่อนคริสตกาล เป็นอันสิ้นสุดยุครณรัฐ[11] พระองค์ไม่ทรงใช้ตำแหน่ง "หฺวัง" (皇; "ราชา") ดังที่เคยใช้กันมาในสมัยราชวงศ์ซางและราชวงศ์โจว แต่ทรงใช้ตำแหน่ง "หฺวังตี้" (皇帝; "ราชาธิราช") จึงถือกันว่า ทรงเป็นราชาธิราช (จักรพรรดิ) พระองค์แรกแห่งประเทศจีน ตำแหน่ง "หฺวังตี้" นี้พระเจ้าแผ่นดินจีนทรงใช้สืบต่อกันมาอีกสองพันปี
ในรัชสมัยของพระองค์ แม่ทัพนายกองของพระองค์มีบทบาทอย่างยิ่งในการขยายแว่นแคว้น การรบกับเผ่าเยฺว่ทางใต้รัฐฉู่ทำให้ดินแดนไป่เยฺว่ของเมืองหูหนานและกวั่งตงตกเป็นของรัฐฉิน ส่วนการรบกับพวกซฺยงหนูในเอเชียตอนกลางส่งผลให้รัฐฉินได้ดินแดนเอ้อเอ่อร์ตัวซือของกลุ่มซฺยงหนู แม้ที่สุดแล้วจะเป็นเหตุให้มั่วตู๋ ฉาน-ยฺหวี ผู้นำซฺยงหนู สามารถผนวกดินแดนได้บ้างก็ตาม พระองค์ยังได้อำมาตย์ราชเสวกหลายคน เช่น อัครมหาเสนาบดีหลี่ ซือ มาช่วยปฏิรูปการเมืองและเศรษฐกิจเพื่อจัดระเบียบประเพณีอันหลากหลาย[11] เป็นเหตุให้ทรงเผาตำรา ฝังบัณฑิต[12] พระองค์ยังทรงรวมกำแพงเมือง ซึ่งกระจัดกระจายอยู่ทั่วไปนั้นเข้าเป็นกำแพงเมืองจีน สร้างถนนหนทางระบบใหม่เป็นการใหญ่ และสร้างสุสานหลวงโดยมีรูปปั้นองครักษ์ขนาดเท่าคนจริงคอยพิทักษ์อยู่ ระหว่างที่อยู่ในราชสมบัตินั้น พระองค์ทรงเสาะแสวงหาน้ำอมฤตมาตลอด แต่สุดท้ายก็สวรรคตเมื่อ 210 ปีก่อนคริสตกาล[12]
หมายเหตุ[แก้]
- ↑ ภาพวาดนี้ปรากฏในหนังสือเกาหลีที่ปัจจุบันเก็บอยู่ในพิพิธภัณฑ์บริติช[1] ซึ่งอิงจากภาพของฉินฉื่อหฺวังจาก Sancai Tuhui[2]
- ↑ Volume 90 of Treatise on Astrology of the Kaiyuan Era (8th century) indicates that he died on the yichou day of the 6th month of the 38th year of his reign (starting from his tenure as King of Qin), which corresponds to 11 July 210 BCE on the proleptic Julian calendar (始皇以六月乙丑死于沙丘...). Volume 6 of Records of the Grand Historian (1st century BC) indicates that he died on the bingyin day of the 7th month of his 38th year. While there is no bingyin day in that month, there is a bingyin day in the previous month, which corresponds to 12 July 210 BCE on the proleptic Julian calendar (七月丙寅，始皇崩于沙丘平台。) Older methods of calculation give 18 July.[3] A few modern sources give 10 September,[4][5] the bingyin day of the 8th month on the proleptic Julian calendar. Modern authors usually don't use specific dates.[6][7]
- ↑ Volume 05 of Records of the Grand Historian indicated that King Zhuangxiang died on the bingwu day of the 5th month of the 4th year of his reign. Using the Zhuanxu calendar, the date corresponds to 6 Jul 247 BCE on the proleptic Julian calendar. ([四年]...。五月丙午，庄襄王卒...)
- ↑ Volume 06 of Records of the Grand Historian indicated that Ying Zheng was born in the zhengyue of the 48th year of the reign of King Zhao(xiang) of Qin. Using the Zhuanxu calendar, the month corresponds to 27 Jan to 24 Feb 259 BC in the proleptic Julian calendar. (以秦昭王四十八年正月生于邯郸。)
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 Clements 2006, Between pp. 76–77.
- ↑ Portal 2007, p. 29.
- ↑ Moule, Arthur C. (1957). The Rulers of China, 221 BC-AD 1949. London: Routledge. p. 3. OCLC 223359908.
- ↑ Farquhar, Michael (2006). Bad Days in History: A Gleefully Grim Chronicle of Misfortune, Mayhem, and Misery for Every Day of the Year. 寂天文化. p. 16. ISBN 9789861840239.
- ↑ Farquhar, Michael (2015-04-21). Bad Days in History: A Gleefully Grim Chronicle of Misfortune, Mayhem, and Misery for Every Day of the Year. National Geographic Books. p. 324. ISBN 978-1-4262-1280-2.
- ↑ 6.0 6.1 Loewe 2000, p. 823.
- ↑ Barbieri-Low & Yates 2015, p. xix.
- ↑ Paludan 1998, p. 16.
- ↑ Wood, Frances. (2008). China's First Emperor and His Terracotta Warriors, pp. 2-33. Macmillan Publishing, 2008. ISBN 0-312-38112-3.
- ↑ Müller 2021, "Introduction".
- ↑ 11.0 11.1 Duiker, William J. & al. World History: Volume I: To 1800, 5th ed., p. 78. Thomson Higher Education Publishing, 2006. ISBN 0-495-05053-9.
- ↑ 12.0 12.1 อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อRen
บรรณานุกรม[แก้]
สมัยใหม่[แก้]
- หนังสือ
- Barbieri-Low, Anthony J.; Yates, Robin D.S. (2015). Law, State, and Society in Early Imperial China. Sinica Leidensia. Vol. 1. Leiden: Brill Publishers. ISBN 978-90-04-30053-8.
- Clements, Jonathan (2006). The First Emperor of China. Cheltenham: Sutton Publishing. ISBN 978-0-7509-3960-7.
- Loewe, Michael (2000). A Biographical Dictionary of the Qin, Former Han and Xin Periods (221 BC - AD 24). Leiden: Brill Publishers. ISBN 978-90-04-10364-1.
- Paludan, Ann (1998). Chronicle of the Chinese Emperors: The Reign-by-Reign Record of the Rulers of Imperial China. London: Thames & Hudson. ISBN 978-0-500-05090-3.
- Portal, Jane (2007). The First Emperor, China's Terracotta Army. London: British Museum Press. ISBN 978-1-932543-26-1.
- บทความ
- Müller, Claudius Cornelius (29 May 2021). "Qin Shi Huang | Biography, Accomplishments, Family, United China, Tomb, & Facts". Encyclopædia Britannica. Chicago: Encyclopædia Britannica, Inc.
อ่านเพิ่ม[แก้]
- Bodde, Derk (1967) [1938]. China's First Unifier: a Study of the Ch'In Dynasty as Seen in the Life of Li Ssu (280?-208 B.C.). Hong Kong: Hong Kong University Press. OCLC 605941031.
- Levi, Jean (1987). The Chinese Emperor. แปลโดย Bray, Barbara. Boston: Houghton Mifflin Harcourt.
- Yu-ning, Li, บ.ก. (1975). The First Emperor of China. White Plains: International Arts and Sciences Press. ISBN 978-0-87332-067-2.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- Qin Shi Huang at Chinaknowledge
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Qin Shi Huang
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ | ก่อนหน้า | จิ๋นซีฮ่องเต้ | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| พระเจ้าฉินจวังเซียง | 
|
กษัตริย์ฉิน (246–221 ก่อนคริสตกาล) |
|
ยกเลิกตำแหน่ง สถาปนาตำแหน่งใหม่โดย พระเจ้าจื่ออิง |
| สถาปนาตำแหน่งใหม่ |
|
จักรพรรดิจีน (221–210 ก่อนคริสตกาล) |
|
หูไห่ |
| พระเจ้าโจวหนั่น ราชวงศ์โจวตะวันออก |
|
เจ้าแผ่นดินจีน (221–210 ก่อนคริสตกาล) |
|
หูไห่ |
| ทั่วไป | |
|---|---|
| หอสมุดแห่งชาติ | |
| พจนานุกรมชีวประวัติ | |
| อื่น ๆ | |
 |
บทความเกี่ยวกับประวัติศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล ดูเพิ่มที่ สถานีย่อย:ประวัติศาสตร์ |