ภาษาจิ่งเผาะ
หน้าตา
(เปลี่ยนทางจาก ภาษาจิงผ่อ)
ภาษาจิ่งเผาะ | |
---|---|
ภาษากะชีน | |
Jinghpaw ဈိာင်ေဖါစ် | |
ออกเสียง | [t͡ɕiŋ˧˩.pʰɔʔ˧˩] |
ประเทศที่มีการพูด | พม่า, จีน, อินเดีย |
ภูมิภาค | รัฐกะชีน, ตำบลหยิงเจียง |
ชาติพันธุ์ | ชาวจิ่งเผาะ |
จำนวนผู้พูด | ไม่ทราบ (ประมาณ 940,000 อ้างถึง1999–2001)[1] |
ตระกูลภาษา | จีน-ทิเบต
|
ภาษาถิ่น |
Dzili (Jili)
|
ระบบการเขียน | อักษรละติน อักษรพม่า |
สถานภาพทางการ | |
ภาษาชนกลุ่มน้อยที่รับรองใน | พม่า |
รหัสภาษา | |
ISO 639-2 | kac |
ISO 639-3 | มีหลากหลาย:kac – จิ่งเผาะsgp – สิ่งเผาะtcl – ตามัน |
ภาษาจิ่งเผาะ (ภาษาจิ่งผ่อ ภาษาจิ่งเปา ภาษาฉิ่งโป / ဈိာင်ေဖါစ်) หรือ ภาษากะชีน (พม่า: ကချင်ဘာသာ, ออกเสียง: [kə.t͡ɕɪ̀ɰ̃ bà.ðà]) ใช้พูดในรัฐกะชีน ประเทศพม่า และในประเทศจีน จนบางครั้งมีผู้เรียกว่าภาษากะชีน เนื่องจากเป็นภาษาของชนชาติจิ่งเผาะซึ่งเป็นชนชาติหลักของกลุ่มชนชาติกะชีน นอกจากนี้มีผู้พูดในจีนอีกราว 40.000 คน เมื่อ พ.ศ. 2542 โดยเฉพาะที่เขตเต๋อหง รวมมีผู้พูดทั้งหมดราว 900,000 คน[2]
ภาษาจิ่งเผาะเป็นตระกูลภาษาย่อยทิเบต-พม่า สาขาจิ่งเผาะ-โบโด-โกนยัก เป็นภาษามีวรรณยุกต์ ชาวไทตุรงในรัฐอัสสัมพูดภาษาจิ่งเผาะสำเนียงที่ผสมกับภาษาไทซึ่งเรียกว่าภาษาสิ่งเผาะ ระบบกริยาในภาษาจิ่งเผาะมีการแสดงเครื่องหมายของประธานและกรรมตรง
อ้างอิง
[แก้]- ↑ จิ่งเผาะ ที่ Ethnologue (18th ed., 2015) (ต้องสมัครสมาชิก)
สิ่งเผาะ ที่ Ethnologue (18th ed., 2015) (ต้องสมัครสมาชิก)
ตามัน ที่ Ethnologue (18th ed., 2015) (ต้องสมัครสมาชิก) - ↑ "ISO 639 Code: kac". Ethnologue (ภาษาอังกฤษ). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-12-10. สืบค้นเมื่อ 2008-06-08.
บรรณานุกรม
[แก้]- 景颇语-汉语词典 Jingpoyu – Hanyu cidian / Jingpho–Chinese dictionary, 戴庆夏 Dai Qingxia et al.
- 景颇语语法 Jingpoyu yufa / Jingpho Grammar, 戴庆夏 Dai Qingxia et al.
- Structures élémentaires de la parenté, de Claude Lévi-Strauss, devotes a chapter to the study of parenthood in the Jingpho ethnicity.
- Inglish, Douglas. 2005. A Preliminary Ngochang – Kachin – English Lexicon. Payap University, Graduate School, Linguistics Department.
- Kurabe, Keita. 2014. "Phonological inventories of seven Jingphoish languages and dialects." In Kyoto University Linguistic Research 33: 57–88, Dec 2014.
- Kurabe, Keita. 2013. Kachin folktales told in Jinghpaw. Collection KK1 at catalog.paradisec.org.au [Open Access]. https://dx.doi.org/10.4225/72/59888e8ab2122
- Kurabe, Keita. 2017. Kachin culture and history told in Jinghpaw. Collection KK2 at catalog.paradisec.org.au [Open Access]. https://dx.doi.org/10.26278/5fa1707c5e77c
พยัญชนะจิ่งเผาะ[1] | |||||
A ʔà |
Ă ʔa̰ |
E ʔɛ̰ |
Ē ʔɛ̀ |
È ʔɛ́ | |
I ʔì |
O ʔɔ̀ |
U ʔù |
AI ʔàɪɴ |
AU ʔáʊɴ | |
AW ʔɔ́ |
OI ʔʊ̀ɛ́ |
B ba̰ |
CHY t͡ɕa̰ |
D da̰ | |
G ɡa̰ |
GY ɡa̰ja̰ |
H ha̰ |
J d͡ʑa̰ |
K ka̰ | |
KY ka̰ja̰ |
HK kʰa̰ |
HKY kʰa̰ja̰ |
L la̰ |
M ma̰ | |
N na̰ |
NG ŋa̰ |
NY ɲa̰ |
P pa̰ |
HP pʰa̰ | |
HPY pʰa̰ja̰ |
R ja̰ |
S sʰa̰ |
SH ʃa̰ |
T ta̰ | |
TS sa̰ |
HT tʰa̰ |
W wa̰ |
Y ja̰ |
Z za̰ |