ภาษามัล
| ภาษามัล | |
|---|---|
| ถิ่น | |
| ประเทศที่มีการพูด | ไทยและลาว |
| ชาติพันธุ์ | ชาวมัล |
| จำนวนผู้พูด | ไม่ทราบ (26,000 อ้างถึง1982 – 1995 census)[1] |
| ตระกูลภาษา | ออสโตรเอเชียติก
|
| รหัสภาษา | |
| ISO 639-3 | mlf |
ภาษามัล, ภาษาไพร, ภาษาถิ่น หรือ ภาษาปรัย มีผู้พูดทั้งหมด 26,193 คน เป็นภาษาในตระกูลออสโตรเอเชียติก กลุ่มมอญ-เขมร สาขาขมุ ผู้พูดภาษานี้ในประเทศไทยอพยพมาจากประเทศลาว ในไทยพบ 3,000–4,000 คน (พ.ศ. 2525) อยู่ทางตะวันออกของอำเภอปัวและอำเภอเชียงคำ จังหวัดน่าน ใกล้กับชายแดนลาว อยู่ในลาว 23,193 คน (พ.ศ. 2538) ในแขวงไชยบุรีทางตะวันตกของแม่น้ำโขง มีสำเนียงต่าง ๆ มากมาย ผู้พูดภาษามัลในไทยมีคำยืมจากภาษาไทยที่นำไปใช้แทนคำดั้งเดิมในภาษามัลจำนวนมาก ไม่สามารถเข้าใจกันได้กับภาษาไพ
อ้างอิง[แก้]
- ↑ ภาษามัล ที่ Ethnologue (18th ed., 2015) (ต้องสมัครสมาชิก)
- สุริยา รัตนกุล. นานาภาษาในเอเชียอาคเนย์ ภาคที่ 1: ภาษาตระกูลออสโตรเอเชียติกและภาษาตระกูลจีน-ธิเบต. กทม. ภาษาและวัฒนธรรมเพื่อการพัฒนาชนบท มหาวิทยาลัยมหิดล. 2531
- Gordon, Raymond G., Jr. (ed.), 2005. Ethnologue: Languages of the World, Fifteenth edition. Dallas, Tex.: SIL International. Online version: http://www.ethnologue.com/.
 | บทความภาษานี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |