ภาษากะเหรี่ยงโปตะวันออก
| ภาษากะเหรี่ยงโปวฺตะวันออก | |
|---|---|
| ประเทศที่มีการพูด | พม่า ไทย |
| จำนวนผู้พูด | 1,050,000 คน (ไม่พบวันที่) |
| ตระกูลภาษา | จีน-ทิเบต
|
| ระบบการเขียน | อักษรไทย อักษรมอญ อักษรพม่า ที่มีการดัดแปลง |
| รหัสภาษา | |
| ISO 639-3 | kjp |
ภาษากะเหรี่ยงโปวฺตะวันออก (Pwo Eastern Karen) มีผู้พูดทั้งหมด 1,050,000 คน พบในพม่า 1,000,000 คน (พ.ศ. 2541) ในรัฐกะเหรี่ยง รัฐมอญ พบในไทย 50,000 คน (พ.ศ. 2541) ในจังหวัดตาก กาญจนบุรี อุทัยธานี สุพรรณบุรี และประจวบคีรีขันธ์ ไม่เข้าใจกันกับภาษากะเหรี่ยงโปวฺสำเนียงอื่นๆ ซึ่งสำเนียงนี้ถือได้ว่าเป็นสำเนียงกลางในรัฐกะเหรี่ยงก็ว่าได้เพราะในเมืองหลวงรัฐกะเหรี่ยงจะพูดแต่สำเนียงนี้ในการสื่อสาร เขียนด้วยอักษรกะเหรี่ยงเกวก่อ(อักษรดั้งเดิมที่ชาวกะเหรี่ยงประดิษฐ์ขึ้นมาเอง) ไลก์ช่องวี รวมทั้งที่ปรับปรุงจากอักษรพม่าหรืออักษรมอญ ในไทยเขียนด้วยอักษรไทย จัดอยู่ในตระกูลภาษาจีน-ทิเบต ตระกูลภาษาย่อยทิเบต-พม่า สาขากะเหรี่ยง เรียงประโยคแบบประธาน-กริยา-กรรม
อ้างอิง[แก้]
- Gordon, Raymond G., Jr. (ed.), 2005. Ethnologue: Languages of the World, Fifteenth edition. Dallas, Tex.: SIL International. Online version: http://www.ethnologue.com/.
 | บทความภาษานี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |