มดยอบ
มดยอบ เป็นยางไม้ที่ได้จากพืชในสกุล Commiphora ส่วนใหญ่จะเป็นชนิด Commiphora myrrha ซึ่งเป็นพืชมีหนาม สูงประมาณ 4 เมตร ขึ้นตามพื้นที่ที่มีหินปูน[1] เป็นพืชท้องถิ่นในแถบคาบสมุทรอาหรับและแอฟริกา เมื่อลำต้นของพืชชนิดนี้มีรอยแตกหรือถูกกรีด พืชจะสร้างยางไม้ซึ่งเมื่อแห้งจะมีลักษณะแข็ง มีสีเหลืองไปจนถึงน้ำตาล มนุษย์รู้จักใช้มดยอบเป็นยาและเครื่องหอมมานานนับพันปีแล้ว ดังที่มีตัวอย่างในการนมัสการของโหราจารย์ เมื่อโหราจารย์ทั้งสามเดินทางมาสักการะพระเยซู และมอบของสามสิ่งคือ ทองคำ, กำยาน และมดยอบ[2]
ศัพทมูลวิทยา
[แก้]คำว่ามดยอบในภาษาอังกฤษ "myrrh" มีที่มาจากคำว่า ܡܪܝܪܐ ("murr") ในภาษาแอราเมอิก, مر ("mur") ในภาษาอาหรับ และ מור ("mor") ในภาษาฮีบรู ซึ่งแปลว่า ขม[3] สำหรับภาษาไทย คำว่า "มดยอบ" มาจากคำว่า "ม่อย่าว" ในภาษาจีนกลาง หรือ "มุ่กเอี๊ยะ" ในภาษาแต้จิ๋ว[4]
การนำไปใช้
[แก้]
ในสมัยไอยคุปต์ มีการใช้มดยอบและเครื่องหอมอื่น ๆ ในการรักษาศพ[5] ในทางการแพทย์แผนจีน จัดมดยอบในกลุ่มสมุนไพรรสขมร้อน ช่วยให้เลือดไหลเวียนได้ดี ในทางอายุรเวท ใช้มดยอบในการรักษาโรคทางระบบทางเดินอาหาร ปัจจุบัน มดยอบใช้ผสมในน้ำหอมและในเครื่องสำอาง รวมถึงใช้เป็นสารฝาดในอาหาร[6] เมื่อนำมดยอบมาสกัดจะได้น้ำมันหอมระเหย ซึ่งมีคุณสมบัติฆ่าเชื้อ[7]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Species Information". www.worldagroforestrycentre.org. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-09-30. สืบค้นเมื่อ 2009-01-15.
- ↑ "ทองคำ กำยาน และมดยอบ". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-10-14. สืบค้นเมื่อ 2015-04-10.
- ↑ Klein, Ernest, A Comprehensive Etymological Dictionary of the Hebrew Language for Readers of English, The University of Haifa, Carta, Jerusalem, p.380
- ↑ คำอธิบาย ตำราพระโอสถพระนารายณ์, ชยันต์ พิเชียรสุนทร และคณะ, หน้า 513, พ.ศ. 2544, สำนักพิมพ์อมรินทร์ กรุงเทพฯ
- ↑ เกร็ดไม่ลับกับน้ำหอมตามแบบฉบับชาวไอยคุปต์
- ↑ Myrrh Uses, Benefits & Dosage - Drugs.com Herbal Database
- ↑ Herbal Oil: Myrrh Oil Benefits and Uses - Mercola
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ มดยอบ- "Myrrh oil - MSDS". Science Lab. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-04. สืบค้นเมื่อ 2016-10-22.
