การระบาดทั่วของโควิด-19 ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
| การระบาดทั่วของโควิด-19 ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ | |
|---|---|
| โรค | โควิด-19 |
| สายพันธุ์ไวรัส | SARS-CoV-2 |
| สถานที่ | เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ |
| การระบาดครั้งแรก | อู่ฮั่น มณฑลหูเป่ย์ ประเทศจีน |
| ผู้ป่วยต้นปัญหา | กรุงเทพมหานคร ประเทศไทย |
| ผู้ป่วยยืนยันสะสม | 35,910,444[1] |
| ผู้ป่วยปัจจุบัน | 95,885[1] |
| หาย | 35,447,220[1] |
| เสียชีวิต | 367,339[1] |
| อัตราการเสียชีวิต | 1.02% |
| ดินแดน | 11 ประเทศ[1] |
| เว็บไซต์ของรัฐบาล | |
| ASEAN COVID-19 Cases | |
การระบาดทั่วของโควิด-19 ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เป็นส่วนหนึ่งของการแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (โควิด-19) ที่เกิดขึ้นทั่วโลก อย่างต่อเนื่อง ซึ่งมีสาเหตุมาจาก ไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ใหม่ (SARS-CoV-2) ได้รับการยืนยันว่าแพร่กระจายไปยังเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เมื่อวันที่ 13 มกราคม 2020 เมื่อหญิงวัย 61 ปีจากอู่ฮั่น มีผลตรวจเป็นบวกใน ประเทศไทย ทำให้เป็นประเทศภายนอกจีนแผ่นดินใหญ่ประเทศแรกที่มีรายงานผู้ป่วยโรคนี้[2] ผู้เสียชีวิตรายแรกเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ เป็นชายชาวจีนวัย 44 ปีอยู่ในฟิลิปปินส์ และเป็นรายแรกนอกประเทศจีนด้วยเช่นกัน[3] ในวันที่ 24 มีนาคม ทุกรัฐในภูมิภาคได้ประกาศกรณีดังกล่าวแล้วอย่างน้อย 1 กรณี
ณ วันที่ 28 พฤศจิกายน 2024 เวียดนาม มีจำนวนผู้ป่วยสะสมสูงสุด แซงหน้าอินโดนีเซียและมาเลเซีย ขณะที่อินโดนีเซียมีจำนวนผู้เสียชีวิตสูงสุด ในทางกลับกัน ติมอร์ตะวันออก มีผู้ป่วยและผู้เสียชีวิตน้อยที่สุด
พื้นหลัง
[แก้]เมื่อวันที่ 12 มกราคม 2020 องค์การอนามัยโลก (WHO) ยืนยันว่า ไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ใหม่ เป็นสาเหตุของโรคทางเดินหายใจในกลุ่มผู้คนในอู่ฮั่น มณฑลหูเป่ย์ ประเทศจีน ซึ่งได้รับการรายงานไปยัง WHO เมื่อวันที่ 31 ธันวาคม 2019[4][5]
อัตราการเสียชีวิตของผู้ป่วยโรคโควิด-19 ต่ำกว่า โรคซาร์สในปี 2003 มาก [6] [7] แต่ การแพร่เชื้อ มีมากกว่าอย่างมีนัยสำคัญ โดยมีผู้เสียชีวิตทั้งหมดอย่างมีนัยสำคัญ [8] [6]
เส้นเวลา
[แก้]เอเชียตะวันออกเฉียงใต้เป็นหนึ่งในภูมิภาคแรก ๆ ที่ได้รับผลกระทบจากโรคระบาด ประเทศไทย ฟิลิปปินส์ สิงคโปร์ กัมพูชา เวียดนาม และ มาเลเซีย รายงานผู้ป่วยต้นปัญหาในเดือนมกราคม 2020 ส่วนที่เหลืออยู่เริ่มรายงานเมื่อเมื่อเดือนมีนาคม
เอเชียตะวันออกเฉียงใต้เผชิญกับระลอกแรกเมื่อเดือนมกราคม 2021 ด้วยรายงานผู้ป่วยมากกว่า 15,000 รายต่อวัน ซึ่งส่วนใหญ่มาจากอินโดนีเซีย การติดเชื้อที่เพิ่มขึ้นครั้งที่สองเริ่มขึ้นในช่วงต้นเดือนมิถุนายน ท่ามกลางการเพิ่มขึ้นของสายพันธุ์เดลต้า และสูงสุดตั้งแต่เดือนกรกฎาคมถึงเดือนสิงหาคม เมื่อภูมิภาคนี้มีผู้ป่วยเฉลี่ยเกือบ 100,000 ราย และมีผู้เสียชีวิต 3,000 รายต่อวัน ทุกประเทศมีจำนวนผู้ป่วยเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว นำไปสู่การล็อกดาวน์และข้อจำกัดด้านกิจกรรม
คลื่นลูกที่สามโจมตีเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในเดือนกุมภาพันธ์ 2022 เนื่องจากมีรายงานผู้ป่วยมากกว่า 200,000 รายต่อวัน เนื่องจากการแพร่กระจายของสายพันธุ์โอมิครอน อย่างไรก็ตาม จำนวนผู้เสียชีวิตยังต่ำกว่าจุดสูงสุดครั้งก่อนถึง 4-6 เท่า
ผู้ป่วยที่ได้รับการยืนยันว่าติดเชื้อ
[แก้]บรูไน
[แก้].svg)
บรูไนยืนยันเคสแรกเมื่อวันที่ 9 มีนาคม 2020 ในเมืองตูตง โดยเกี่ยวพันจากชายวัย 53 ปีที่เดินทางกลับจาก กัวลาลัมเปอร์ ประเทศมาเลเซีย เมื่อวันที่ 3 มีนาคม[9] ต่อมาได้แพร่กระจายไปยังทุกเขตของประเทศบรูไน
กัมพูชา
[แก้]
วันที่ 27 มกราคม 2020 กัมพูชาประกาศผู้ป่วยรายแรกที่สีหนุวิลล์ เกี่ยวข้องกับชายชาวจีน วัย 60 ปีที่มีประวัติเดินทางไปอู่ฮั่นกับครอบครัว[10]
ติมอร์-เลสเต
[แก้]
ติมอร์ตะวันออกยืนยันผู้ป่วยโควิด-19 รายแรกเมื่อวันที่ 21 มีนาคม 2020 โดยเป็นกรณีนำเข้าและไม่ทราบที่มา[11]
อินโดนีเซีย
[แก้].svg)
อินโดนีเซียรายงานผู้ป่วยรายแรกเมื่อวันที่ 2 มีนาคม 2020 หลังจากครูสอนเต้นรำและแม่ของเธอมีผลตรวจเชื้อไวรัสเป็นบวก ทั้งสองคนได้ติดต่อกับชาวญี่ปุ่นคนหนึ่ง ซึ่งต่อมามีผลตรวจเป็นบวกในมาเลเซีย[12] ภายในวันที่ 9 เมษายน ได้แพร่กระจายไปยัง 34 จังหวัดทั่วประเทศ จาการ์ตา ชวาตะวันตก และชวากลาง เป็นจังหวัดที่ได้รับผลกระทบหนักที่สุด
ลาว
[แก้]
ลาวยืนยันผู้ป่วยรายแรกเมื่อวันที่ 24 มีนาคม 2020 โดยเป็นประเทศสุดท้ายในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่รายงานผู้ป่วยโควิด-19[13]
มาเลเซีย
[แก้].svg)
มาเลเซียประกาศผู้ป่วยรายแรกเมื่อวันที่ 25 มกราคม 2020 เหตุการณ์นี้เริ่มต้นขึ้นเมื่อชาวจีน 8 คนถูกกักตัวที่โรงแรมแห่งหนึ่งในเมืองโจโฮร์บะฮ์รู เมื่อวันที่ 24 มกราคม หลังสัมผัสใกล้ชิดกับผู้ติดเชื้อในประเทศสิงคโปร์[14] แม้จะมีรายงานในช่วงต้นว่าผลการทดสอบเป็นลบ[15] แต่ 3 คนได้รับการยืนยันว่าติดเชื้อเมื่อวันที่ 25 มกราคม และต่อมาถูกกักตัวที่ โรงพยาบาลสุไหงบูโลฮ์ ในรัฐเซอลาโงร์
พม่า
[แก้]
ระบาดถึงประเทศเมียนมาร์เมื่อวันที่ 23 มีนาคม 2020 สองกรณีแรกเกี่ยวข้องกับชายอายุ 36 ปีที่เดินทางกลับจากสหรัฐ และชายอายุ 26 ปีที่เดินทางกลับจากสหราชอาณาจักร ทั้งสองคนเป็นชาวพม่าและมีผลตรวจเป็นบวก[16]
ฟิลิปปินส์
[แก้].svg)
เมื่อวันที่ 30 มกราคม 2020 ฟิลิปปินส์ยืนยันผู้ป่วยรายแรกในกรุงมะนิลา เกี่ยวข้องกับหญิงชาวจีนวัย 38 ปีจากอู่ฮั่น ซึ่งถูกกักตัวใน โรงพยาบาลซานลาซาโร ในกรุงมะนิลา ผู้ติดเชื้อรายที่ 2 ได้รับการยืนยันเมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ เกี่ยวข้องกับชายชาวจีนวัย 44 ปีที่เสียชีวิตหนึ่งวันก่อนหน้านั้น ซึ่งถือเป็นผู้เสียชีวิตรายแรกที่ได้รับการยืนยันจากโรคนี้นอกจีนแผ่นดินใหญ่ด้วย
สิงคโปร์
[แก้]สิงคโปร์รายงานผู้ป่วยรายแรกเมื่อวันที่ 23 มกราคม 2020 เป็นชายชาวจีนวัย 66 ปี ซึ่งบินมาจากกว่างโจว พร้อมครอบครัว[17]
ประเทศไทย
[แก้]
ไทยกลายเป็นประเทศแรกนอกจีนที่พบผู้ป่วยรายแรกเมื่อวันที่ 13 มกราคม 2020 เป็นหญิงชาวจีนวัย 61 ปี ซึ่งอาศัยอยู่ในเมืองอู่ฮั่น เธอบินพร้อมกับครอบครัวไปที่ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ ในจังหวัดสมุทรปราการ เมื่อวันที่ 8 มกราคม ซึ่งตรวจพบเธอโดยใช้กล้องส่องความร้อน จากนั้นจึงนำส่งโรงพยาบาล ไม่กี่วันต่อมา เธอได้รับผลการตรวจเป็นบวกสำหรับไวรัส
เวียดนาม
[แก้]
เมื่อวันที่ 23 มกราคม 2020 มีการยืนยันว่าโรคระบาดได้แพร่กระจายไปยังเวียดนาม โดยชายชาวจีนวัย 66 ปีที่เดินทางจากศูนย์กลางแผ่นดินไหวอู่ฮั่นไปยังฮานอย เพื่อเยี่ยมลูกชายของเขามีผลการตรวจเป็นบวก ลูกชายของเขาติดเชื้อไวรัสจากพ่อของเขาเมื่อพวกเขาพบกันที่ญาจาง[18]
สถิติ
[แก้]| ประเทศ หรือ ดินแดน | ผู้ป่วยต้นปัญหา | ผู้ป่วย | รักษาหาย | เสียชีวิต | กำลังรักษา | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| วันที่[a] | สถานที่ | 35,910,444 | 35,447,220 | 367,339 | 95,885 | |
 บรูไน
|
9 มีนาคม | ตูตง | 285,740 | 285,515 | 225 | 0 |
 กัมพูชา
|
27 มกราคม | สีหนุวิลล์ | 138,733 | 135,675 | 3,056 | 2 |
 ติมอร์-เลสเต
|
21 มีนาคม | ไม่ทราบ | 23,428 | 23,102 | 138 | 188 |
 อินโดนีเซีย
|
2 มีนาคม | เกอมัง | 6,776,984 | 6,601,452 | 161,327 | 14,205 |
 ลาว
|
24 มีนาคม | เวียงจันทน์ | 218,077 | 217,290 | 758 | 29 |
 มาเลเซีย
|
25 มกราคม | โจโฮร์บะฮ์รู | 5,071,840 | 5,020,529 | 37,020 | 14,291 |
 พม่า
|
23 มีนาคม | เตดิม | 634,983 | 614,869 | 19,492 | 622 |
 ฟิลิปปินส์
|
30 มกราคม | มะนิลา | 4,095,468 | 4,021,987 | 66,444 | 7,037 |
 สิงคโปร์
|
23 มกราคม | เซนโตซา | 2,368,597 | 2,347,000 | 1,727 | 19,870 |
 ไทย
|
13 มกราคม | กรุงเทพมหานคร | 4,732,301 | 4,692,636 | 33,957 | 5,708 |
 เวียดนาม
|
23 มกราคม | นครโฮจิมินห์ | 11,564,293 | 11,487,165 | 43,195 | 33,933 |
หมายเหตุ
[แก้]- ↑ ทั้งหมดเกิดขึ้นในปี 2020
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 "COVID-19 Update". 5 November 2022.
- ↑ Cheung, Elizabeth (13 January 2020). "Thailand confirms first case of Wuhan virus outside China". South China Morning Post. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 January 2020. สืบค้นเมื่อ 18 June 2020.
- ↑ Ramzy, Austin; May, Tiffany (2 February 2020). "Philippines Reports First Coronavirus Death Outside China". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 18 June 2020.
- ↑ Elsevier. "Novel Coronavirus Information Center". Elsevier Connect. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 January 2020. สืบค้นเมื่อ 18 June 2020.
- ↑ Reynolds, Matt (4 March 2020). "What is coronavirus and how close is it to becoming a pandemic?". Wired UK. ISSN 1357-0978. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 March 2020. สืบค้นเมื่อ 18 June 2020.
- ↑ 6.0 6.1 "Crunching the numbers for coronavirus". Imperial News. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 March 2020. สืบค้นเมื่อ 18 June 2020.
- ↑ "High consequence infectious diseases (HCID); Guidance and information about high consequence infectious diseases and their management in England". GOV.UK (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 March 2020. สืบค้นเมื่อ 18 June 2020.
- ↑ "World Federation Of Societies of Anaesthesiologists – Coronavirus". www.wfsahq.org. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 March 2020. สืบค้นเมื่อ 18 June 2020.
- ↑ "Latest news – Detection of the First Case of COVID-19 Infection". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 March 2020. สืบค้นเมื่อ 30 June 2020.
- ↑ "Cambodia confirms first case of coronavirus: Health minister". CNA Asia. 27 January 2020. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 January 2020. สืบค้นเมื่อ 30 June 2020.
- ↑ "East Timor Confirms First Case of Coronavirus: Health Ministry". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). Reuters. 21 March 2020. ISSN 0362-4331. สืบค้นเมื่อ 30 June 2020.
- ↑ "Indonesia confirms first cases of coronavirus". Bangkok Post. 2 March 2020. สืบค้นเมื่อ 30 June 2020.
- ↑ "Laos Confirms First Covid-19 Cases". 24 March 2020. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 March 2020. สืบค้นเมื่อ 30 June 2020.
- ↑ Loh, Ivan (24 January 2020). "Wuhan virus: Eight in isolation in JB after coming into contact with Singapore victim". The Star. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 February 2020. สืบค้นเมื่อ 30 June 2020.
- ↑ "Eight Chinese tourists show no coronavirus symptoms in Johor Baru". The Malay Mail. 24 January 2020. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 February 2020. สืบค้นเมื่อ 30 June 2020.
- ↑ hermesauto (24 March 2020). "Myanmar confirms first two coronavirus cases". The Straits Times (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 30 June 2020.
- ↑ Abdullah, Zhaki; Salamat, Hidayah (23 January 2020). "Singapore confirms first case of Wuhan virus". CNA. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 June 2020. สืบค้นเมื่อ 16 July 2020.
- ↑ Hai ca dương tính nCoV đang điều trị tại BV Chợ Rẫy.
