เจเอ็นอาร์ คลาสซี 58

รถจักรไอน้ำ C58, รถจักรไอน้ำแพรรี่ C58 (JNR Class C58)
	รถจักรไอน้ำแพรรี่ C58 หมายเลข 764 (C58-136)
ข้อมูลทั่วไป
ชื่อทางการ	รถจักรไอน้ำแห่งการรถไฟแห่งประเทศญี่ปุ่น ชั้น C58
ชนิด	รถจักรไอน้ำ
แรงม้า	880 แรงม้า
น้ำหนัก	จอดนิ่ง 100.20 ตัน; ทำงาน 58.70 ตัน; กดเพลา 13.50 ตัน
การจัดวางล้อ	2-6-2 (แพรรี่)
พิกัดตัวรถ	กว้าง 1,520 มม. ; สูง 3,900 มม. ; ยาว 18,275 มม.
ระบบห้ามล้อ	สุญญากาศ (ลมดูด) (ประเทศไทย); ลมอัด (ประเทศญี่ปุ่น)
ความเร็วสูงสุด	85 กม./ชม.
ผู้สร้าง	สมาคมอุตสาหกรรมรถไฟแห่งประเทศญี่ปุ่น, ประเทศญี่ปุ่น
เริ่มใช้งาน	พ.ศ. 2481 - พ.ศ. 2490 (ประเทศญี่ปุ่น) ; พ.ศ. 2489 (ประเทศไทย)
จำนวนคันทั้งหมด	427 คัน
หมายเลข	C58-1 - C58-427 (ประเทศญี่ปุ่น) ; 761 - 764 (ประเทศไทย)
ใช้งานใน	ประเทศไทย โดย การรถไฟแห่งประเทศไทย และ ประเทศญี่ปุ่น โดย การรถไฟแห่งประเทศญี่ปุ่น
ระบบห้องขับ	มี 1 ห้องขับ,ฝั่ง
จำนวนคันที่ถูกตัดบัญชี	425 คัน
จำนวนคันที่คงเหลือใช้งาน	2 คัน
รวมระยะเวลาใช้งานทั้งหมด	85 ปี

รถจักรไอน้ำแพรรี่ C58^[1] หรือ รถจักรไอน้ำ C58 (JNR Class C58) (ญี่ปุ่น: C58形) ส่วนใหญ่จะเรียกว่า รถจักรไอน้ำ C58 เป็นรถจักรไอน้ำที่สร้างขื้นในประเทศญี่ปุ่น สร้างโดยสมาคมอุตสาหกรรมรถไฟแห่งประเทศญี่ปุ่น นำมาใช้การครั้งแรกของ ประเทศไทยเมื่อปี พ.ศ. 2489^[2] จุดประสงค์หลักของรถจักรไอน้ำในระยะแรกจะใช้โดยกองทัพญี่ปุ่นในมลายู^[3] (หรือประเทศมาเลเซียในปัจจุบัน) ในสงครามโลกครั้งที่ 2 ต่อมา รถจักรไอน้ำแพรรี่ทั้ง 4 คัน ประกอบด้วย C58-52, C58-54, C58-130 และ C58-136 จึงขายให้ประเทศไทย โดยการรถไฟแห่งประเทศไทย โดยตั้งชื่อหมายเลขรถจักรชุดนี้คือ 761 ถึง 764 ตามลำดับ

ประวัติ[แก้]

ระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 กรมรถไฟหลวงได้ประสบความเสียหายในบริภัณฑ์รถไฟและสิ่งปลูกสร้างเป็นอย่างมาก เมื่อสงครามได้ยุติลง จึงปรากฏว่ากรมรถไฟขาดแคลนรถจักรและล้อเลื่อนที่จะมาใช้การรับใช้ประชาชนตามสถานะเดิมต่อไป ดังนั้นในปี พ.ศ. 2489 ด้วยความเอื้อเฟื้อของสหประชาชาติได้จำหน่ายรถจักรไอน้ำที่เหลือใช้จากสงครามให้แก่กรมรถไฟจำนวน 68 คัน (รุ่นเลขที่ 380-447) เพื่อบรรเทาการขาดแคลนดังกล่าว รถจักรเหล่านี้เป็นชนิดมิกาโด (2-8-2) ซึ่งเรียกกันโดยเฉพาะในวงการของสหประชาชาติว่ารถจักร “แมคอาเธอร์” เป็นรถจักรที่สร้างโดยบริษัทต่างๆ ในสหรัฐอเมริกา ตามรายการจำเพาะที่กำหนดขึ้นโดยทางการทหารแห่งสหรัฐ

นอกจากนี้ยังได้รับรถจักรที่เหลือใช้จากสงครามของฝ่ายญี่ปุ่น ซึ่งนำมาใช้การในเอเซียอาคเนย์นี้ 50 คัน คือ รถจักรญี่ปุ่น รุ่นเลขที่ 701-746 (C-56) และ รุ่นเลขที่ 761- 764 (C-58)และเป็นรถจักรของการรถไฟสหพันธรัฐมลายู ซึ่งฝ่ายญี่ปุ่นนำมาใช้การในประเทศไทยระหว่างสงครามอีก 18 คัน คือรุ่นเลขที่ 801 (เจ้าของเดิมเรียกว่ารุ่น "P")

รถจักรไอน้ำ รุ่น C58 เป็นรถจักรที่มีการจัดวางล้อแบบ 2-6-2 สร้างขึ้นในช่วงระหว่างปี พ.ศ. 2481 ถึง พ.ศ. 2490 โดยบริษัท Kawasaki และ บริษัท Kisha Seizo มีจำนวนรวมทั้งสิ้น 427 คัน , น้ำหนักของรถจักรพร้อมใช้งาน 58.7 ตัน , แรงดันไอน้ำ 16 กิโลกรัม/ตารางเซนติเมตร , น้ำหนักกดเพลา 13.5 ตัน , เส้นผ่านศูนย์กลางล้อกำลังและล้อโยง 1,520 มิลลิเมตร , มีความยาวของรถจักรและรถลำเลียงรวมกัน 18.27 เมตร ใช้กับรางกว้าง 1,067 มิลลิเมตร

เนื่องจากรถจักรรุ่นนี้ส่วนหนึ่งถูกสร้างขึ้นก่อนสงครามโลกครั้งที่สองจะเกิดขึ้นมา ทำให้เมื่อเกิดสงครามขึ้นมาแล้ว กองทัพญี่ปุ่นมีความจำเป็นที่จะต้องใช้รถจักรไอน้ำจำนวนหนึ่งเพื่อการลำเลียงกำลังพลและอาวุธยุทโธปกรณ์ในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ซึ่งหนึ่งในนั้นคือรถจักรไอน้ำ C56 ดังที่เคยได้อธิบายไปแล้ว และปรากฏหลักฐานที่ชัดเจนมากมาย รวมทั้งเราเองก็ยังมีรถจักรรุ่นนี้ใช้งานอยู่ส่วนหนึ่ง แต่น้อยคนนักที่จะรู้ว่ารถจักรไอน้ำ C58 รุ่นนี้ ก็เป็นหนึ่งในรถจักรที่ถูกส่งมาจากประเทศญี่ปุ่นเพื่อใช้ในการขนส่งลำเลียงกองทัพญี่ปุ่นด้วยเช่นกัน มีการปรับปรุงแก้ไขรถจักรเพื่อให้สามารถใช้งานได้กับรถพ่วงที่ใช้อยู่ในประเทศไทยและประเทศข้างเคียงเช่นเดียวกับรถจักรไอน้ำ C56 อาทิเช่น เปลี่ยนขอพ่วงจากเดิมที่เป็นขอพ่วงอัตโนมัติมาเป็นขอพ่วงเอบีซี , ติดตั้งเครื่องไล่ลม หรือ เครื่องสร้างสูญญากาศเพื่อใช้สั่งการกับระบบห้ามล้อรถพ่วง , เปลี่ยนขนาดล้อของรถจักรและรถลำเลียงเพื่อให้สามารถใช้งานได้กับรางกว้าง 1 เมตร โดยใช้วิธีเดียวกันกับแบบรถจักรไอน้ำ C56 คือ การใช้แว่นล้อเดิมที่ใช้งานกับรางกว้าง 1,067 มิลลิเมตร แต่เปลี่ยนปลอกล้อใหม่ให้มีความกว้างของพื้นล้อมากขึ้นเพื่อให้เกาะกับรางกว้าง 1 เมตร ซึ่งวิธีการนี้เองทำให้พื้นล้อกำลังของรถจักรไอน้ำทั้งสองรุ่นนี้กว้างกว่างรถจักรไอน้ำแบบอื่นที่ประเทศไทยเคยใช้การมา

รถจักรไอน้ำ C58 ที่ดัดแปลงเหล่านี้มีจำนวนทั้งหมด 51 คัน โดยทำการดัดแปลงในช่วงระหว่างเดือนมิถุนายน จนถึงเดือนพฤศจิกายน ปี พ.ศ. 2487 สถานที่ที่ใช้ในการดัดแปลงรถนั้นประกอบไปด้วย โอมิยะ (Omiya) , ฮามะมะทสึ (Hamamatsu) , ทาคาโทริ (Takatori) และ โคคุระ (Kokura) จากนั้นจึงนำมาลงเรือที่ท่าเรือโกเบและท่าเรือโมจิเพื่อขนส่งมายังประเทศไทย โดยชุดแรกทำการขนลงเรือมา 25 คัน ซึ่งใช้เรือขนส่งหลายลำกระจายกันไป แต่การขนส่งนั้นไม่ได้ดำเนินไปอย่างราบรื่นเพราะอยู่ในช่วงของปลายสงคราม มีกองทัพของพันธมิตรคอยขัดขวางกองเรือลำเลียงเหล่านี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กองเรือดำน้ำของสหรัฐอเมริกา จนในที่สุดเรือที่ทำการลำเลียงรถจักรไอน้ำ C58 จากประเทศญี่ปุ่นเพื่อมาส่งยังประเทศไทยนั้นก็ถูกยิงจมลงไปเกือบทั้งหมด เหลือรอดมาได้เพียง 4 คันเท่านั้นจากทั้งหมด 25 คัน ที่ส่งมาในระยะแรก การสูญเสียนี้จึงทำให้มีการระงับการขนส่งรถจักรที่เหลืออีก 28 คัน ซึ่งในที่สุดรถจักรชุดหลังนี้ก็ไม่ได้ถูกขนส่งมายังประเทศไทยและเปลี่ยนอุปกรณ์ต่างๆกลับคืนเพื่อใช้ในประเทศญี่ปุ่นตามเดิม

รถจักรไอน้ำ C58 ทั้ง 4 คัน ที่รอดจากการถูกยิงจมทะเลมาได้นั้น ประกอบไปด้วย

- C58-52 ( หมายเลขที่ใช้ในการรถไฟ คือ 761 )

- C58-54 ( หมายเลขที่ใช้ในการรถไฟ คือ 762 )

- C58-130 ( หมายเลขที่ใช้ในการรถไฟ คือ 763 )

- C58-136 ( หมายเลขที่ใช้ในการรถไฟ คือ 764 )

หมายเลข 761 และ 762 นั้น สร้างโดย Kawasaki ในปี พ.ศ. 2481 / ส่วนหมายเลข 763 และ 764 สร้างโดย Kisha Seizo ในปี พ.ศ. 2482

อย่างไรก็ตาม รถจักรไอน้ำ C58 ทั้ง 4 คันนี้ก็ไม่สามารถใช้งานได้อย่างมีประสิทธิภาพมากนัก เนื่องจากมีน้ำหนักกดเพลาถึง 13.5 ตัน ในขณะที่รางรถไฟของไทยในสมัยนั้นรับน้ำหนักกดเพลาได้เพียง 10.5 ตันเท่านั้น ภายหลังสงครามโลกครั้งที่สองยุติลง รถจักรเหล่านี้ยังคงอยู่ใช้งานในประเทศไทย แต่น้ำหนักรถจักรที่มากนั้นทำให้ต้องกำหนดขอบเขตการใช้งาน จนในที่สุดก็ปลดระวางใช้งานไปก่อนกำหนดและไม่เหลือซากให้เห็นแม้แต่ชิ้นเดียว สำหรับภาพถ่ายของรถจักรรุ่นนี้ในช่วงที่ใช้งานอยู่ที่ประเทศไทยนั้นก็หายากมากที่สุด

รถจักรไอน้ำแพรรี่ C58 ในปัจจุบัน และบัญชีรถจักรไอน้ำแพรี่ C58 ในประเทศไทย[แก้]

ปัจจุบัน รถจักรไอน้ำแพรรี่ C58 ในประเทศไทย ถูกตัดบัญชีทั้งหมด 4 คันแล้ว แต่ส่วนในประเทศญี่ปุ่นซึ่งจอดเป็นอนุสรณ์อยู่ตามที่ต่าง ๆ ในประเทศญี่ปุ่น และปัจจุบันมีเพียงแค่ 2 คันเท่านั้นที่ยังคงอยู่ในสภาพใช้การได้ในประเทศญี่ปุ่นเท่านั้น ได้แก่

ประเทศไทย (ความกว้างของรางรถไฟ: 1.000 เมตร) (Metre gauge)[แก้]

รถจักรไอน้ำแพรี่ C58 ชุดหมายเลข 761-764
หมายเลข รฟท.	หมายเลข JNR	ผู้ผลิต	ปีที่ผลิต	ขนาดความกว้างของรางรถไฟ
761	C58-52	Kawasaki^[4]	พ.ศ. 2481^[5]	1.000 เมตร (Metre gauge)
762	C58-54	Kawasaki^[4]	พ.ศ. 2481^[5]
763	C58-130	Kisha Seizo^[6]	พ.ศ. 2482^[7]
764	C58-136	Kisha Seizo^[6]	พ.ศ. 2482^[7]

ประเทศญี่ปุ่น (ความกว้างของรางรถไฟ: 1.067 เมตร) (Cape gauge)[แก้]

C58-1 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่พิพิธภัณฑ์รถไฟ Umekoji ในส่วนของพิพิธภัณฑ์รถไฟเกียวโต ในนครเกียวโต
C58-5 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่ Tochinoki Family Land ในเมืองอุตสึโนมิยะ ในจังหวัดโทจิงิ
C58-12 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่สวนสาธารณะในเมืองทากามัตสึ, จังหวัดคานางาวะ
C58-16 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่สวนสาธารณะในตำบลมินามิซันริกุ, อำเภอโมโตโยชิ จังหวัดมิยางิ
C58-19 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่สวนสาธารณะในเมืองโอซากิ, จังหวัดมิยางิ
C58-33 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่สวนสาธารณะในเมืองคิโยซาโตะ, จังหวัดฮกไกโด
C58-36 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่ห้องสมุดเทศบาล ในเมืองมาย, จังหวัดยามางูจิ
C58-48 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่ห้องโถงศตวรรษที่ 19 ในสถานีรถไฟโทโระคะโคะ, จังหวัดเกียวโต
C58-49 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่สวนสาธารณะใน เมืองคะเกะงะวะ, จังหวัดชิซูโอกะ
C58-51 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่สวนสาธารณะในเมืองมัตสึซากะ, จังหวัดมิเอะ
C58-56 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่ Poppo Land No. 2 ในเมืองฟูกูจิยามะ, จังหวัดเกียวโต
C58-66 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่ Park Goryo ในเมืองโอซากะ, จังหวัดโอซากะ
C58-82 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่ศูนย์กีฬาในเมืองมิโฮโระ, จังหวัดฮกไกโด
C58-98 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่สวนสาธารณะในเมืองฟูคากาว่า, จังหวัดฮกไกโด
C58-103 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่ศูนย์วัฒนธรรมในเมืองอิชิโนะเซะกิ, จังหวัดอิวาเตะ
C58-106 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่สวนสาธารณะในเมืองคูชิโระ, จังหวัดฮกไกโด
C58-112 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่สวนสาธารณะในเมืองชิบูชิ, จังหวัดคาโงชิมะ
C58-113 จอดอยู่ที่เมืองไมซูรุ, จังหวัดเกียวโต
C58-114 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่สวนสาธารณะในเมืองโอซากิ, จังหวัดมิยางิ
C58-119 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่สวนสาธารณะ SL ในเมืองคิตามิ, จังหวัดฮกไกโด
C58-139 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่สวนสาธารณะในเมืองยูเบะซุ, จังหวัดฮกไกโด
C58-170 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่โรงเรียน Hidaka Elementary ในเมืองโทะโยกะ, จังหวัดเฮียวโงะ
C58-171 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่สวนสาธารณะในเมืองโอบามะ, จังหวัดฟูกูอิ
C58-212 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่สวนสาธารณะในเมืองสึรุงะ, จังหวัดฟูกูอิ
C58-215 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่โรงเรียน Bange Elementary ในเมือง Aizubange, จังหวัดฟูกูชิมะ

C58-217 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่สวนสาธารณะในเมืองอาซาฮิ, จังหวัดชิบะ
C58-228 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่สวนสาธารณะในเมืองอิชิโนมากิ, จังหวัดมิยางิ
C58-231 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่สวนสาธารณะในเมืองคะมิโนะยะมะ, จังหวัดยามางาตะ
C58-239 รถจักรไอน้ำคันนี้สร้างขื้นเมื่อเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2483 ปลดประจำการเมื่อวันที่ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2515 ตั้งเป็นอนุสรณ์เมื่อวันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2516 ที่บริเวณสวนสาธารณะในเมืองโมริโอกะ, จังหวัดอิวาเตะ ปัจจุบันใช้งานโดยเจอาร์-อีสต์ ในขบวนรถนำเที่ยว SL Ginga
C58-244 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่ศูนย์พัฒนาในเมืองทะดะมิ, จังหวัดฟูกูชิมะ
C58-275 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่สวนสาธารณะในเมืองคาซามะ, จังหวัดอิบารากิ
C58-277 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่สวนสาธารณะในเมืองโคบายาชิ, จังหวัดมิยาซากิ
C58-280 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่โรงเรียนประถมศึกษาในเมืองมิโนกาโมะ, จังหวัดกิฟุ
C58-295 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่สวนสาธารณะในเมืองซาคาอิเดะ, จังหวัดคากาวะ
C58-304 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่สวนสาธารณะในเมืองชินโจะ, จังหวัดยามางาตะ
C58-322 จอดอยู่ที่เมืองมิชิมะ, จังหวัดชิซูโอกะ
C58-333 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่ JR Shikoku Tadotsu Works ในเมืองทาโดะซุ, จังหวัดคากาวะ
C58-335 จอดอยู่ที่เมืองโคจิ
C58-342 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่สวนสาธารณะในเมืองคิตากามิ, จังหวัดอิวาเตะ
C58-353 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่สวนสาธารณะในเมือง Nachikatsuura, จังหวัดวากายามะ
C58-354 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่สวนสาธารณะในเมืองริฟะ, จังหวัดมิยางิ
C58-356 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่ด้านหน้าสถานีรถไฟ Nakayama daira onsen ในเมืองโอซากิ, จังหวัดมิยางิ
C58-359 จอดเป็นนอนุสรณ์อยู่ที่สวนสาธารณะคาเมยามะในเมืองคาเมยามะ, จังหวัดมิเอะ
C58-363 ปัจจุบันใช้งานโดยชิชิบู ในขบวนรถด่วน Paleo
C58-365 จอดเป็นนอนุสรณ์อยู่ที่ด้านหน้าโรงซ่อมของชิงกันเซ็งในเมืองริฟะ, จังหวัดมิยางิ
C58-389 จอดเป็นนอนุสรณ์อยู่ที่สถานีรถไฟ Tenryū-Futamata Station ในนครฮามามัตสึ, จังหวัดชิซูโอกะ
C58-390 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่สวนสาธารณะคะยะในเมืองโยซะโนะ, จังหวัดเกียวโต
C58-395 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่สวนสัตว์ฮามูรในเมืองฮามูระ, กรุงโตเกียว
C58-407 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่สวนสาธารณะโอซุกะไดในแขวงโทชิมะ, กรุงโตเกียว
C58-414 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่สวนสาธารณะในเมืองทะมะกิ, จังหวัดมิเอะ

รูปภาพ[แก้]

รถจักรไอน้ำแพรี่ C58-1
รถจักรไอน้ำแพรี่ C58-12
รถจักรไอน้ำแพรี่ C58-33 ขณะทำขบวนระหว่างสถานีรถไฟ Kitahama - สถานีรถไฟ Mokoto, จังหวัดฮกไกโด
รถจักรไอน้ำแพรี่ C58-36 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่ห้องสมุดเทศบาล ในเมืองมาย, จังหวัดยามางูจิ เมื่อเดือนเมษายน พ.ศ. 2550
รถจักรไอน้ำแพรี่ C58-49
รถจักรไอน้ำแพรี่ C58-51
รถจักรไอน้ำแพรี่ C58-56
รถจักรไอน้ำแพรี่ C58-98
รถจักรไอน้ำแพรี่ C58-103
รถจักรไอน้ำแพรี่ C58-106
รถจักรไอน้ำแพรี่ C58-112
รถจักรไอน้ำแพรี่ C58-113
รถจักรไอน้ำแพรี่ C58-114 จอดเป็นอนุสรณ์อยู่ที่สวนสาธารณะในเมืองโอซากิ, จังหวัดมิยางิ เมื่อเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2552
รถจักรไอน้ำแพรี่ C58-139
รถจักรไอน้ำแพรี่ C58-170
รถจักรไอน้ำแพรี่ C58-171
รถจักรไอน้ำแพรี่ C58-179
รถจักรไอน้ำแพรี่ C58-212
รถจักรไอน้ำแพรี่ C58-239
รถจักรไอน้ำแพรี่ C58-275
รถจักรไอน้ำแพรี่ C58-322
รถจักรไอน้ำแพรี่ C58-333
รถจักรไอน้ำแพรี่ C58-335
รถจักรไอน้ำแพรี่ C58-356
รถจักรไอน้ำแพรี่ C58-359
รถจักรไอน้ำแพรี่ C58-363
รถจักรไอน้ำแพรี่ C58-365
รถจักรไอน้ำแพรี่ C58-389
รถจักรไอน้ำแพรี่ C58-390
รถจักรไอน้ำแพรี่ C58-414

อ้างอิง[แก้]

[1] ttps://locosiam.blogspot.com/2014/01/blog-post.html

[2] ttp://trainthai.blogspot.com/2013/01/blog-post_17.html

[3] ttps://locosiam.blogspot.com/2014/01/blog-post.html

[4] ttp://portal.rotfaithai.com/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=3855&postdays=0&postorder=asc&start=20

[5] ttp://portal.rotfaithai.com/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=3855&postdays=0&postorder=asc&start=20

[6] ttp://portal.rotfaithai.com/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=3855&postdays=0&postorder=asc&start=20

[7] ttp://portal.rotfaithai.com/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=3855&postdays=0&postorder=asc&start=20

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]