ข้ามไปเนื้อหา

ทวิภพ (ภาพยนตร์)

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ทวิภพ
กำกับสุรพงษ์ พินิจค้า
เขียนบทสุรพงษ์ พินิจค้า
วิมล ศิริไพบูลย์
นักแสดงนำวนิดา เฟเวอร์
รังสิโรจน์ พันธุ์เพ็ง
พิเศก อินทรครรชิต
พีรุตม์ ตุลานันท์
วันฉาย ไทย:
24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2547
ความยาว130 นาที[1]
ประเทศ ไทย
ภาษาไทย
ฝรั่งเศส
อังกฤษ
ทุนสร้าง100 ล้านบาท

ทวิภพ เป็นภาพยนตร์ไทยแนวแฟนตาซีอิงประวัติศาสตร์ ปี 2547 กำกับโดย สุรพงศ์ พินิจค้า เป็นภาพยนตร์เรื่องที่ 2 ที่ดัดแปลงจากนวนิยายชื่อเดียวกันของทมยันตีต่อจากฉบับปี 2533 นำแสดงโดยฟลอเรนซ์ เฟเวอร์ในการแสดงภาพยนตร์เรื่องแรกของเธอในบทมณีจันทร์ หญิงสาวร่วมสมัยที่ย้อนเวลากลับไปยังสยามในศตวรรษที่ 19 ผ่านกระจก และกลายเป็นพยานถึงการต่อสู้ของประเทศในการต่อต้านการล่าอาณานิคมของอังกฤษและฝรั่งเศส

ภาพยนตร์ผลิตโดย ฟิล์มบางกอก ใช้งบประมาณมากที่สุดสำหรับภาพยนตร์ไทยในขณะนั้น แต่ไม่ประสบความสำเร็จทางด้านรายได้ แต่ได้รับการยอมรับว่าเป็นก้าวสำคัญในกระแสการพัฒนาภาพยนตร์ประวัติศาสตร์ไทยและการมีส่วนสนับสนุนวาทกรรมเรื่องความเป็นไทย[2] อยู่ในรายชื่อมรดกภาพยนตร์ของชาติครั้งแรกของหอภาพยนตร์ ประจำปี 2554[3]

เรื่องย่อ

[แก้]

มณีจันทร์ ผู้เชี่ยวชาญพิเศษระดับ 6 สาขาประวัติศาสตร์ ประจำกงสุลไทยนครปารีส ถูกเรียกตัวด่วนในคืนนั้น ในฐานะตัวแทนผู้เกี่ยวข้องกับประเทศสยามอันเป็นที่มาของบันทึกนั้น วัวอิยา ถูกจัดระดับความสำคัญเพียง “นิยายไร้สาระ” แต่ในความคิดของมณีจันทร์ มันเป็นสิ่งที่น่าค้นหา เธอได้ล่วงล้ำเข้าไปในดินแดนแห่งความลับที่ถูกกำหนดไว้จากบันทึกนี้ ดินแดนที่เธอไม่เชื่อว่าเป็นจริงเมื่อแยกจากโลกปัจจุบัน หญิงสาวต้องกลับประเทศไทยด้วยเหตุผลบางประการ

ที่บ้านเกิดในเมืองไทย มณีจันทร์สับสนและแยกแยะไม่ออกว่า ตัวเธออยู่ในความเป็นจริงอันใด “วันนี้คืออดีตของพรุ่งนี้? หรือ วันนี้คืออนาคตของเมื่อวาน?” มณีจันทร์จะอยู่ในตำแหน่งไหนของตัวเธอเอง หลายครั้งที่เธอคิดอยู่เสมอว่า เธอเป็นต้นเหตุของบันทึกเสียเองหรือไม่? และการเดินทางครั้งใหม่ของมณีจันทร์ก็เริ่มขึ้น

เมื่อภาวะสมดุลความจริงกึ่งฝัน นำมณีจันทร์สู่ดินแดนที่แปลกหน้าทีละน้อย ดินแดนนั้นคือบ้านเกิดเมืองนอนของเธอนั่นเอง แต่เธอเป็นคนแปลกหน้าของที่นั่น เธอได้กลับไปสู่บ้านเมืองของเธอเมื่อร้อยกว่าปีที่แล้ว กลับไปสู่ “สยาม” แห่งการเริ่มต้นของอารยธรรมใหม่ กลับไปสู่ รัชสมัยพระจอมเกล้าฯ ยุคแห่งการเอาตัวให้รอดจากการล่าอาณานิคมของตะวันตก ยุคที่ต้องยอมรับว่า “ภาษาอังกฤษคือภาษาอนาคต”

“การกลับไปได้เห็น” ของมณีจันทร์เหมือนความฝันที่มีอยู่ในตัวเราทุกคน แต่อย่างไรก็ตาม คำว่า “ไม่มีที่ไหนเหมือนบ้าน” ก็ยังเป็นสิ่งเตือนใจเสมอ แต่ที่ไหนล่ะคือบ้านที่แท้จริงของเธอ? ที่ใดคือปัจจุบันของเธอ? ความรักอยู่ที่ภพไหน?

การเสียดินแดนครั้งสำคัญที่สุดในสยาม หรือ “วิกฤตการณ์ ร.ศ. 112” คือบทสุดท้ายของเรื่องราว รวมทั้งเป็นวิกฤตสำคัญของเธอด้วย เหตุการณ์ที่ปากน้ำใน “วิกฤต ร.ศ. 112” ทำให้มณีจันทร์ต้องเสียสละความรัก เพื่อคงอดีตที่ถูกต้องไว้ มณีจันทร์ได้เข้าใจว่า “ความทุกข์ที่เกิดจากความรัก ไม่ใช่เพราะมันจากไป หากแต่เพราะมันยังอยู่ต่างหาก”

เบื้องหลังการถ่ายทำ

[แก้]

ในการถ่ายภาพยนตร์เรื่องทวิภพใช้เวลาถ่ายทำทั้งหมด 2 ปีกว่าโดยการวิจัยประมาณ 1 ปีและการถ่ายทำ 6-7 เดือน

  • ฉากเรือรบ สมัยรัชกาลที่ 5 สร้างโมเดลปากน้ำ เตรียมไว้สำหรับถ่ายฉากยุธนาวีขนานย่อส่วนของจริงลงมาถึง 5 เท่าใช้งบประมาณ 1 ล้านบาท
  • ฉากเต้นรำฝรั่งเศส ใช้เวาลาถ่ายติดกันถึง 2 วัน 2 คืนเริ่มตั้งแต่ 18:00 น. - 06:00 น.[4]

นักแสดง

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. http://www.nangdee.com/title/html/m23.html
  2. Harrison, Rachel V. (2010). "Mind the Gap: (En)countering the West and the Making of Thai Identities on Film". ใน Harrison, Rachel V.; Jackson, Peter A. (บ.ก.). The Ambiguous Allure of the West: Traces of the Colonial in Thailand. Hong Kong University Press.
  3. "รายชื่อภาพยนตร์ที่ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกภาพยนตร์ของชาติ ครั้งที่ 1 ปี 2554". www.fapot.org. Film Archive (Public Organization). สืบค้นเมื่อ 18 December 2018.
  4. http://www.siamzone.com/movie/m/912/trivia