ผลต่างระหว่างรุ่นของ "มิจฉาทิฐิ"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
→ประเภท: แก้ไขการสะกด ป้ายระบุ: แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่ |
→ปัจจัยให้เกิดมิจฉาทิฏฐิ: แก้ไขการสะกด ป้ายระบุ: แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่ |
||
บรรทัด 23: | บรรทัด 23: | ||
ปัจจัยให้เกิดมิจฉาทิฏฐิ มี 2 อย่าง<ref>[http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=20&A=2259&Z=2294/ ตติยปัณณาสก์ อาสาวรรคที่ ๑ ทุกนิบาต อังคุตตรนิกาย พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๐]</ref> ได้แก่ |
ปัจจัยให้เกิดมิจฉาทิฏฐิ มี 2 อย่าง<ref>[http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=20&A=2259&Z=2294/ ตติยปัณณาสก์ อาสาวรรคที่ ๑ ทุกนิบาต อังคุตตรนิกาย พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๐]</ref> ได้แก่ |
||
* [[ปรโตโฆสะ]] คือ การโฆษณาแต่บุคคลอื่น เสียงจากผู้อื่น ฟังคำบอกเล่าชักจูงของผู้อื่น |
* [[ปรโตโฆสะ]] คือ การโฆษณาแต่บุคคลอื่น เสียงจากผู้อื่น ฟังคำบอกเล่าชักจูงของผู้อื่น |
||
* อ[[โยนิโสมนสิการ]] คือ การทำในใจโดยไม่แยบคาย การไม่ใช้[[ปัญญา]]พิจารณา ความไม่รู้จักคิด การปล่อยให้ |
* อ[[โยนิโสมนสิการ]] คือ การทำในใจโดยไม่แยบคาย การไม่ใช้[[ปัญญา]]พิจารณา ความไม่รู้จักคิด การปล่อยให้[[อวิชชา]]ครอบงำ ตรงกันข้ามกับคำว่า [[โยนิโสมนสิการ]] |
||
== อ้างอิง == |
== อ้างอิง == |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 20:26, 9 กุมภาพันธ์ 2563
ส่วนหนึ่งของชุดบทความ |
ศาสนาพุทธ |
---|
มิจฉาทิฐิ ([มิจฺฉาทิฏฺฐิ] ข้อผิดพลาด: {{Lang-xx}}: ข้อความมีมาร์กอัปตัวเอียง (ช่วยเหลือ)) เรียกโดยย่อว่า "ทิฐิ"[1] หมายถึง ความเห็นผิดจากความเป็นจริง[2] หรือผิดจากทำนองคลองธรรม[3]
ประเภท
พระไตรปิฎกภาษาบาลี แบ่งหมวดมิจฉาทิฏฐิไว้หลายแบบ เช่น สักกายทิฏฐิ 20 ในนกุลปิตาสูตร ทิฏฐิ 62 ในพรหมชาลสูตร และนิยตมิจฉาทิฏฐิ 3 ในสามัญญผลสูตร เป็นต้น
นิยตมิจฉาทิฐิ 3 ได้แก่[4]
- นัตถิกทิฏฐิ ความเห็นผิดว่าไม่มี ได้แก่
- นตฺถิ ทินฺนํ การให้ไม่มีผล
- นตฺถิ ยิฏฺฐํ การบูชาไม่มีผล
- นตฺถิ หุตํ การเซ่นสรวงไม่มีผล
- นตฺถิ สุกตทุกฺกฏานํ กม์มานํ ผลํ วิปาโก ผลวิบากแห่งกรรมที่ทำดีทำชั่วไม่มี
- นตฺถิ อยํ โลโก โลกนี้ไม่มี
- นตฺถิ ปโร โลโก โลกหน้าไม่มี
- นตฺถิ มาตา มารดาไม่มีคุณ
- นตฺถิ ปิตา บิดาไม่มีคุณ
- นตฺถิ สตฺตา โอปปาติกา สัตว์ที่เกิดผุดขึ้นไม่มี
- นตฺถิ โลเก สมณพฺราหฺมณา สมฺมคฺคตา สมฺมาปฏิปนฺนา เย อิมญฺจ โลกํ ปรญฺจ โลกํ สยํ อภิญฺญา สจฺฉิกตฺวา ปเวเทนฺติ สมณพราหมณ์ผู้ประพฤติปฏิบัติชอบทำให้แจ้งโลกนี้และโลกหน้าด้วยปัญญาอันยิ่งเองแล้วสอนผู้อื่นให้รู้แจ้งก็ไม่มีในโลก
- อเหตุกทิฐิ ความเห็นว่าไม่มีเหตุ
- อกิริยทิฏฐิ ความเห็นว่าไม่เป็นอันทำ
ปัจจัยให้เกิดมิจฉาทิฏฐิ
ปัจจัยให้เกิดมิจฉาทิฏฐิ มี 2 อย่าง[5] ได้แก่
- ปรโตโฆสะ คือ การโฆษณาแต่บุคคลอื่น เสียงจากผู้อื่น ฟังคำบอกเล่าชักจูงของผู้อื่น
- อโยนิโสมนสิการ คือ การทำในใจโดยไม่แยบคาย การไม่ใช้ปัญญาพิจารณา ความไม่รู้จักคิด การปล่อยให้อวิชชาครอบงำ ตรงกันข้ามกับคำว่า โยนิโสมนสิการ
อ้างอิง
- พระธรรมปิฎก (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). "พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์".
- อักขณสูตร พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓
- ↑ พระพรหมคุณาภรณ์ (ประยุทธ์ ปยุตฺโต), พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม: ทิฏฐิ 2
- ↑ พระสัทธัมมโชติกะ ธัมมาจริยะ. ปรมัตถโชติกะ มหาอภิธัมมัตถสังคหฎีกา ปริจเฉทที่ ๕ เล่ม ๒ กัมมจตุกกะ และ มรณุปปัตติจตุกกะ. กรุงเทพฯ : มูลนิธิสัทธัมมโชติกะ, 2555. 334 หน้า. หน้า 152.
- ↑ พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542
- ↑ สามัญญผลสูตร, พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย พระไตรปิฎกเล่มที่ ๙ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑ ทีฆนิกาย สีลขันธวรรค
- ↑ ตติยปัณณาสก์ อาสาวรรคที่ ๑ ทุกนิบาต อังคุตตรนิกาย พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๐