ปัญญา

ปัญญา (บาลี: ปญฺญา, จาก ป- อุปสรรค + ญา ธาตุ (รู้) + -กฺวิ ปัจจัยนามกิตก์) แปลว่า ความรอบรู้, ความรู้ทั่ว หมายถึงความฉลาดเกิดแต่เรียนและคิด

ในศาสนาพุทธถือว่าปัญญาคือความรู้เข้าใจได้ในเหตุผล ดีชั่ว คุณโทษ ประโยชน์มิใช่ประโยชน์ เป็นต้น ในทางวิปัสสนาคือความรอบรู้ในกองสังขารตามความเป็นจริง

ส่วนปรัชญาตะวันตกถือว่าปัญญาเป็นคุณธรรมทางจิตในการเข้าถึงความเป็นจริงในอุดมคติ

อ้างอิง

เชิงอรรถ

บรรณานกรม

• ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. พิมพ์ครั้งที่ 2, กรุงเทพฯ : ราชบัณฑิตยสถาน, 2556. 1,544 หน้า. ISBN 978-616-7073-80-4
• พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 10, กรุงเทพฯ : [ม.ป.พ.], 2546.
• สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. พจนานุกรมศัพท์ปรัชญา ฉบับราชบัณฑิตยสภา. พิมพ์ครั้งที่ 5, กรุงเทพฯ : สำนักงานราชบัณฑิตยสภา, 2560. 320 หน้า. ISBN 978-616-389-061-0