การรุกเลนินกราด–นอฟโกรอด
| การรุกเลนินกราด–นอฟโกรอด | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ส่วนหนึ่งของ แนวรบด้านตะวันออก ใน สงครามโลกครั้งที่สอง | |||||||||
 Soviet machine-gunners near Detskoye Selo railway station in Pushkin, January 21 | |||||||||
| |||||||||
| คู่สงคราม | |||||||||
 ไรช์เยอรมัน |
 สหภาพโซเวียต | ||||||||
| ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ | |||||||||
|
เกออร์ก ฟอน คึชเลอร์ (ถึงวันที่ 1 กุมภาพันธ์) วัลเทอร์ โมเดิล(ตั้งแต่วันที่ 1 กุมภาพันธ์) |
คีริลล์ เมเรตสคอฟ เลโอนิต โกโวลอฟ | ||||||||
| หน่วยที่เกี่ยวข้อง | |||||||||
|
Army Group North: 44 infantry divisions [1] |
Leningrad Front Volkhov Front 2nd Baltic Front Baltic Fleet: 57 divisions | ||||||||
| กำลัง | |||||||||
|
500,000 men 2,389 artillery pieces 146 tanks 140 aircraft[1] |
822,000 men 4,600 artillery pieces 550 tanks 653 aircraft[1] | ||||||||
| ความสูญเสีย | |||||||||
|
24,739 dead and missing[2] 46,912 wounded[2] Total: 71,651 casualties (per German military medical reports)[2] |
76,686 dead and missing, 237,267 wounded[3] Total: 313,953 casualties[3] | ||||||||
การรุกทางยุทธศาสตร์เลนินกราด–นอฟโกรอด เป็นการรุกทางยุทธศาสตร์ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง การรุกเริ่มโดยกองทัพแดงในวันที่ 14 มกราคม 1944 โดยโจมตีกลุ่มกองทัพเยอรมันเหนือ โดยแนวรบวอลฮอฟ และ แนวรบเลนินกราดของโซเวียต และบางส่วนจากแนวรบบอลติกที่ 2[4] โดยมีเป้าหมายหลักคือยุดิการล้อมเลนินกราด ประมาณ 2 สัปดาห์ต่อมา กองทัพแดงสามารถควบคุมทางรถไฟมอสโก-เลนินกราดคืนมาได้ และในวันที่ 26 มกราคม 1944 โจเซฟ สตาลิน ประกาศว่าการล้อมเลนินกราดได้ยุติลงแล้ว และกองกำลังเยอรมันได้ถอยออกจากแคว้นเลนินกราด[5] มีการเฉลิมฉลองการยุดิการล้อมเลนินกราดที่กินเวลา 900 วันที่เลนินกราด ด้วยการยิงปืนใหญ่สลุต 324 นัด[4] การรุกทางยุทธศาสตร์จบลงในวันที่ 1 มีนาคม เมื่อกองบัญชาการสามัญของสหภาพโซเวียต (Stavka) สั่งให้กองกำลังในแนวรบเลนินกราดไปปฏิบัติงานข้ามแม่น้ำนาร์วา ขณะที่แนวรบบอลติกที่ 2 กำลังปกป้องดินแดนที่ได้ยึดครองจากการบุกคืนของกองทัพน้อยที่ 16 ของเยอรมัน
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 Glantz p. 329
- ↑ 2.0 2.1 2.2 1944 เก็บถาวร 2012-10-29 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- ↑ 3.0 3.1 David M. Glantz, Jonathan House: When Titans Clashed. How the Red Army Stopped Hitler. University of Kansas Press, Lawrence 1995, p. 298.
- ↑ 4.0 4.1 "Siege of Leningrad". Second World War History Online. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-07-07. สืบค้นเมื่อ 27 กุมภาพันธ์ 2554.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=(help) - ↑ Krivosheev, Grigori et al., p. 315
บรรณานุกรม[แก้]
- Salisbury, Harrison Evans (1969), The 900 Days: The Siege of Leningrad, Da Capo Press, ISBN 0-306-81298-3
- Гречанюк, Н. М.; Дмитриев, В. И.; Корниенко, А.И. (1990), Дважды, Краснознаменный Балтийский Флот (Baltic Fleet), Воениздат
- Кривошеева, Григорий; Андроников, Владимер (2010-03-25). Россия и СССР в войнах XX века: Книга Потерь. Буриков, Петр. Moscow, Russia: Вече.
- Glantz, David M. (2002). The Battle for Leningrad 1941–1944. Kansas University Press. ISBN 0-7006-1208-4.
 | บทความทหาร หรือการทหารนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |