ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ราชวงศ์อ็องฌู"
ล replaceViaLink |
|||
บรรทัด 5: | บรรทัด 5: | ||
นอกจากนั้นแล้วก็ยังเป็นคำที่ใช้สำหรับตระกูลจาก[[สมัยกลาง]]หลายตระกูลที่เริ่มมาจาก[[เคานท์]] (หรือดยุคตั้งแต่ ค.ศ. 1360) ของทางตะวันตกของอองชู ซึ่งใช้คำว่า “อองเชแวง” (angevin) เป็นคำคุณศัพท์ ราชวงศ์อองชูสืบเชื้อสายมาจากขุนนางชื่อ “[[แองเชลแจร์]]”<ref name="vauchezsixtyfive">Vauchez, ''Encyclopedia of the Middle Ages'', 65.</ref> (Ingelger) |
นอกจากนั้นแล้วก็ยังเป็นคำที่ใช้สำหรับตระกูลจาก[[สมัยกลาง]]หลายตระกูลที่เริ่มมาจาก[[เคานท์]] (หรือดยุคตั้งแต่ ค.ศ. 1360) ของทางตะวันตกของอองชู ซึ่งใช้คำว่า “อองเชแวง” (angevin) เป็นคำคุณศัพท์ ราชวงศ์อองชูสืบเชื้อสายมาจากขุนนางชื่อ “[[แองเชลแจร์]]”<ref name="vauchezsixtyfive">Vauchez, ''Encyclopedia of the Middle Ages'', 65.</ref> (Ingelger) |
||
ราชวงศ์อองชูต่อมาขยายอำนาจการปกครองในบริเวณที่กว้างออกไปจากอองชูเป็นอันมากที่รวมทั้ง[[ราชอาณาจักรอังกฤษ]], [[ราชอาณาจักรไอร์แลนด์]], [[ราชอาณาจักรฮังการี]], [[ราชอาณาจักรโครเอเชีย]], [[ประวัติศาสตร์โปแลนด์|ราชอาณาจักรโปแลนด์]], [[ราชอาณาจักรซิซิลี|ราชอาณาจักรเนเปิลส์และซิซิลี]], [[ราชอาณาจักรอัลเบเนีย]] และ [[ราชอาณาจักร |
ราชวงศ์อองชูต่อมาขยายอำนาจการปกครองในบริเวณที่กว้างออกไปจากอองชูเป็นอันมากที่รวมทั้ง[[ราชอาณาจักรอังกฤษ]], [[ราชอาณาจักรไอร์แลนด์]], [[ราชอาณาจักรฮังการี]], [[ราชอาณาจักรโครเอเชีย]], [[ประวัติศาสตร์โปแลนด์|ราชอาณาจักรโปแลนด์]], [[ราชอาณาจักรซิซิลี|ราชอาณาจักรเนเปิลส์และซิซิลี]], [[ราชอาณาจักรอัลเบเนีย]] และ [[ราชอาณาจักรเยรูซาเลม]] |
||
* '''[[ราชวงศ์แพลนทาเจเน็ท|ราชวงศ์อองชูที่หนึ่ง]]''' (ค.ศ. 1128-ค.ศ. 1485) หรือที่เรียกว่า[[ราชวงศ์แพลนทาเจเน็ท]]ปกครอง[[ราชอาณาจักรอังกฤษ]]ตั้งแต่รัชสมัยของ[[สมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่ 2 แห่งอังกฤษ|สมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่ 2]] ที่เริ่มตั้งแต่ปี ค.ศ. 1154 จนกระทั่งเมื่อ[[ราชวงศ์ทิวดอร์]]ขึ้นมามีอำนาจหลังจากการเสด็จสวรรคตของ[[สมเด็จพระเจ้าริชาร์ดที่ 3 แห่งอังกฤษ|สมเด็จพระเจ้าริชาร์ดที่ 3]]ใน[[ยุทธการบอสเวิร์ธฟิลด์]]ในปี ค.ศ. 1485 นอกจากอังกฤษแล้วราชวงศ์อองชูที่หนึ่งก็ยังปกครอง[[ไอร์แลนด์]]และอ้างสิทธิใน[[ |
* '''[[ราชวงศ์แพลนทาเจเน็ท|ราชวงศ์อองชูที่หนึ่ง]]''' (ค.ศ. 1128-ค.ศ. 1485) หรือที่เรียกว่า[[ราชวงศ์แพลนทาเจเน็ท]]ปกครอง[[ราชอาณาจักรอังกฤษ]]ตั้งแต่รัชสมัยของ[[สมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่ 2 แห่งอังกฤษ|สมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่ 2]] ที่เริ่มตั้งแต่ปี ค.ศ. 1154 จนกระทั่งเมื่อ[[ราชวงศ์ทิวดอร์]]ขึ้นมามีอำนาจหลังจากการเสด็จสวรรคตของ[[สมเด็จพระเจ้าริชาร์ดที่ 3 แห่งอังกฤษ|สมเด็จพระเจ้าริชาร์ดที่ 3]]ใน[[ยุทธการบอสเวิร์ธฟิลด์]]ในปี ค.ศ. 1485 นอกจากอังกฤษแล้วราชวงศ์อองชูที่หนึ่งก็ยังปกครอง[[ไอร์แลนด์]]และอ้างสิทธิใน[[เยรูซาเลม]] |
||
* '''[[ราชวงศ์กาเปเตียง-อองชู|ราชวงศ์อองชูที่สอง]]''' (ค.ศ. 1246-ค.ศ. 1435) หรือสายอาวุโสของราชวงศ์อองชูเป็นสาขาหนึ่งของ[[ราชวงศ์กาเปเตียง]]ที่ก่อตั้งโดย[[พระเจ้าชาร์ลส์ที่ 1 แห่งซิซิลี|ชาร์ลส์ เคานท์แห่งอองชู]]พระราชโอรสองค์สุดท้องใน[[พระเจ้าหลุยส์ที่ 8 แห่งฝรั่งเศส]] ในช่วงนี้[[ราชวงศ์กาเปเตียง-อองชู]]ปกครอง[[ราชอาณาจักรฮังการี]], [[ราชอาณาจักรโครเอเชีย]], [[ประวัติศาสตร์โปแลนด์|ราชอาณาจักรโปแลนด์]] และ[[ราชอาณาจักรซิซิลี|ราชอาณาจักรเนเปิลส์และซิซิลี]] |
* '''[[ราชวงศ์กาเปเตียง-อองชู|ราชวงศ์อองชูที่สอง]]''' (ค.ศ. 1246-ค.ศ. 1435) หรือสายอาวุโสของราชวงศ์อองชูเป็นสาขาหนึ่งของ[[ราชวงศ์กาเปเตียง]]ที่ก่อตั้งโดย[[พระเจ้าชาร์ลส์ที่ 1 แห่งซิซิลี|ชาร์ลส์ เคานท์แห่งอองชู]]พระราชโอรสองค์สุดท้องใน[[พระเจ้าหลุยส์ที่ 8 แห่งฝรั่งเศส]] ในช่วงนี้[[ราชวงศ์กาเปเตียง-อองชู]]ปกครอง[[ราชอาณาจักรฮังการี]], [[ราชอาณาจักรโครเอเชีย]], [[ประวัติศาสตร์โปแลนด์|ราชอาณาจักรโปแลนด์]] และ[[ราชอาณาจักรซิซิลี|ราชอาณาจักรเนเปิลส์และซิซิลี]] |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 02:00, 28 พฤษภาคม 2553
ราชวงศ์อองชู หรือ ราชวงศ์อองเชแวง (แม่แบบ:IPAEng, ฝรั่งเศส: Andegavinus (จากภาษาฝรั่งเศสโบราณจากภาษาละตินยุคกลางที่มาจากคำว่า Andegavia, อองชู, ฝรั่งเศส), อังกฤษ: House of Anjou) เป็นชื่อที่ใช้สำหรับผู้ที่พำนักอยู่ที่อองชูที่เดิมเป็นส่วนหนึ่งของราชอาณาจักรฝรั่งเศส และรวมทั้งผู้ที่พำนักอยู่ที่อองเชส์ (Angers) ด้วย
นอกจากนั้นแล้วก็ยังเป็นคำที่ใช้สำหรับตระกูลจากสมัยกลางหลายตระกูลที่เริ่มมาจากเคานท์ (หรือดยุคตั้งแต่ ค.ศ. 1360) ของทางตะวันตกของอองชู ซึ่งใช้คำว่า “อองเชแวง” (angevin) เป็นคำคุณศัพท์ ราชวงศ์อองชูสืบเชื้อสายมาจากขุนนางชื่อ “แองเชลแจร์”[1] (Ingelger)
ราชวงศ์อองชูต่อมาขยายอำนาจการปกครองในบริเวณที่กว้างออกไปจากอองชูเป็นอันมากที่รวมทั้งราชอาณาจักรอังกฤษ, ราชอาณาจักรไอร์แลนด์, ราชอาณาจักรฮังการี, ราชอาณาจักรโครเอเชีย, ราชอาณาจักรโปแลนด์, ราชอาณาจักรเนเปิลส์และซิซิลี, ราชอาณาจักรอัลเบเนีย และ ราชอาณาจักรเยรูซาเลม
- ราชวงศ์อองชูที่หนึ่ง (ค.ศ. 1128-ค.ศ. 1485) หรือที่เรียกว่าราชวงศ์แพลนทาเจเน็ทปกครองราชอาณาจักรอังกฤษตั้งแต่รัชสมัยของสมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่ 2 ที่เริ่มตั้งแต่ปี ค.ศ. 1154 จนกระทั่งเมื่อราชวงศ์ทิวดอร์ขึ้นมามีอำนาจหลังจากการเสด็จสวรรคตของสมเด็จพระเจ้าริชาร์ดที่ 3ในยุทธการบอสเวิร์ธฟิลด์ในปี ค.ศ. 1485 นอกจากอังกฤษแล้วราชวงศ์อองชูที่หนึ่งก็ยังปกครองไอร์แลนด์และอ้างสิทธิในเยรูซาเลม
- ราชวงศ์อองชูที่สอง (ค.ศ. 1246-ค.ศ. 1435) หรือสายอาวุโสของราชวงศ์อองชูเป็นสาขาหนึ่งของราชวงศ์กาเปเตียงที่ก่อตั้งโดยชาร์ลส์ เคานท์แห่งอองชูพระราชโอรสองค์สุดท้องในพระเจ้าหลุยส์ที่ 8 แห่งฝรั่งเศส ในช่วงนี้ราชวงศ์กาเปเตียง-อองชูปกครองราชอาณาจักรฮังการี, ราชอาณาจักรโครเอเชีย, ราชอาณาจักรโปแลนด์ และราชอาณาจักรเนเปิลส์และซิซิลี
- ราชวงศ์อองชูที่สาม (ค.ศ. 1350-ค.ศ. 1480) หรือสายเล็กของราชวงศ์อองชูที่ปกครองเนเปิลส์
อ้างอิง
- ↑ Vauchez, Encyclopedia of the Middle Ages, 65.
ดูเพิ่ม