เจ้าหญิงแอนน์ พระราชกุมารี
 | ลิงก์ข้ามภาษาในบทความนี้ มีไว้ให้ผู้อ่านและผู้ร่วมแก้ไขบทความศึกษาเพิ่มเติมโดยสะดวก เนื่องจากวิกิพีเดียภาษาไทยยังไม่มีบทความดังกล่าว กระนั้น ควรรีบสร้างเป็นบทความโดยเร็วที่สุด |
 | บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
| เจ้าหญิงแอนน์ | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| เฮอร์รอยัลไฮเนส | |||||
 | |||||
| พระราชกุมารี | |||||
| ดำรงพระยศ | พ.ศ. 2530 - ปัจจุบัน | ||||
| ก่อนหน้า | เจ้าหญิงแมรี | ||||
| พระสวามี | มาร์ก ฟิลลิปส์ (2516–2535) ทิโมที ลอเรนซ์ (2535–ปัจจุบัน) | ||||
| |||||
| พระบุตร | ปีเตอร์ ฟิลลิปส์ ซารา ทินดัลล์ | ||||
| ราชวงศ์ | วินด์เซอร์ | ||||
| พระบิดา | เจ้าชายฟิลิป ดยุกแห่งเอดินบะระ | ||||
| พระมารดา | สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 | ||||
| ประสูติ | 15 สิงหาคม พ.ศ. 2493 (70 ปี) พระตำหนักคลาเรนซ์ ลอนดอน ประเทศอังกฤษ | ||||
| ศาสนา | คริสตจักรอังกฤษ | ||||
เจ้าหญิงแอนน์ พระราชกุมารี (อังกฤษ: Anne, Princess Royal; 15 สิงหาคม พ.ศ. 2493) หรือพระนามเต็ม แอนน์ อีลิซาเบท อลิซ หลุยส์ (Anne Elizabeth Alice Louise) เป็นพระราชบุตรพระองค์ที่สองและเป็นพระราชธิดาเพียงพระองค์เดียวในสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 แห่งสหราชอาณาจักร กับเจ้าชายฟิลิป ดยุกแห่งเอดินบะระ เมื่อแรกประสูติกาล พระองค์อยู่ในลำดับที่สามแห่งการสืบราชสันตติวงศ์สหราชอาณาจักรต่อจากเจ้าหญิงเอลิซาเบธ (พระชนนี – พระยศในขณะนั้น) และเจ้าชายชาลส์ พระเชษฐา และเคยอยู่ในลำดับที่สองหลังพระชนนีขึ้นเสวยราชสมบัติ แต่ปัจจุบันทรงอยู่ในลำดับที่สิบสี่แห่งการสืบราชสันตติวงศ์
พระองค์เป็นที่รู้จักการประกอบพระกรณียกิจด้านการกุศลและทรงอุปภัมภ์องค์กรต่าง ๆ กว่า 200 แห่ง รวมทั้งยังมีพระอัจฉริยภาพด้านการขี่ม้า พระองค์ได้รับเหรียญเงินสองเหรียญใน พ.ศ. 2518 และเหรียญทองหนึ่งเหรียญใน พ.ศ. 2514 จากการแข่งขันในรายการการแข่งม้าประเภทอีเวนติ้งชิงแชมป์ยุโรป (European Eventing Championships)[1] และเป็นสมาชิกของราชวงศ์แห่งสหราชอาณาจักรพระองค์แรกที่ทรงเข้าร่วมการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก เจ้าหญิงแอนน์ได้รับพระราชทานอิสริยยศเป็น ราชกุมารี ใน พ.ศ. 2530 และเป็นพระราชกุมารีพระองค์ที่เจ็ด
เจ้าหญิงแอนน์เสกสมรสครั้งแรกกับร้อยเอก มาร์ก ฟิลลิปส์ เมื่อ พ.ศ. 2516 และทรงหย่าเมื่อปี พ.ศ. 2535 มีพระบุตรสองคนและพระนัดดาสี่คน ต่อมาพระองค์เสกสมรสหนที่สองกับนาวาโท (ปัจจุบันเป็นพลเรือโท) เซอร์ทิโมที ลอเรนซ์ ราชองครักษ์ในสมเด็จพระราชินีนาถ ซึ่งเสกสมรสกันในปี พ.ศ. 2535 เดือนเดียวกับที่ทรงหย่ากับอดีตพระสวามี
พระชนม์ชีพในวัยเยาว์[แก้]
เจ้าหญิงแอนน์ประสูติเมื่อวันที่ 15 สิงหาคม พ.ศ. 2493 ณ พระตำหนักแคลเรนซ์ ในลอนดอน เป็นพระธิดาพระองค์เดียวในเจ้าชายฟิลิป ดยุกแห่งเอดินบะระ และเจ้าหญิงอลิซาเบธ ดัชเชสแห่งเอดินบะระ (สมเด็จพระราชินีนาถพระองค์ปัจจุบัน)
แอนน์ทรงรับบับติศมาที่ห้องดนตรีในพระราชวังบักกิงแฮม เมื่อวันที่ 21 ตุลาคม ค.ศ. 1950 มีพระบิดาและพระมารดาทูนหัวคือ เอิร์ลเมาต์แบตเตนแห่งพม่า แอนดรูว์ เอลฟินสโตน สมเด็จพระราชินีเอลิซาเบธ พระราชชนนี เจ้าหญิงอลิซแห่งกรีซและเดนมาร์ก และเจ้าหญิงมาร์การีตาแห่งกรีซและเดนมาร์ก
ในปี ค.ศ. 1948 ก่อนที่เจ้าชายชาลส์ พระเชษฐาของพระองค์จะเสด็จพระราชสมภพไม่นาน สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 6 แห่งสหราชอาณาจักร มีพระราชโองการให้พระราชโอรสธิดาทุกพระองค์ที่ประสูติจากเจ้าหญิงเอลิซาเบธ ดัชเชสแห่งเอดินบะระ จะทรงดำรงพระอิสริยยศเจ้าชายหรือเจ้าหญิงแห่งสหราชอาณาจักรบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์เหนือตั้งแต่แรกประสูติทุกพระองค์
การศึกษา[แก้]
เจ้าหญิงแอนน์ทรงเริ่มต้นการศึกษาจากชั้นเรียนขนาดเล็กซึ่งเข้ามาถวายพระอักษรที่พระราชวังบักกิงแฮม ในปี1962 สมเด็จพระราชินีนาถก่อนที่จะเสวยราชย์ย้ายไปประทับที่อื่น แอนน์ทรงรับการศึกษาจากชั้นเรียนส่วนตัวที่ประเทศฝรั่งเศส ในปีถัดมาทรงเข้าศึกษาต่อที่โรงเรียนเบนเดน ซึ่งอยู่ในเมืองเคนต์
ชีวิตส่วนพระองค์[แก้]
เมื่อวันที่ 6 กุมภาพันธ์ 1952 พระเจ้าจอร์จที่ 6 พระอัยกาของเจ้าหญิงแอนน์สวรรคต พระมารดาได้เสด็จขึ้นเสวยราชย์ เจ้าหญิงแอนน์ทรงได้รับเลื่อนพระยศขึ้นเป็นเฮอร์รอยัลไฮเนส แต่เนื่องจากขณะนั้นพระองค์ยังทรงพระเยาว์มาก พระองค์จึงมิได้ตามเสด็จฯ พระมารดาไปในพระราชพิธีราชาภิเษก เจ้าหญิงแอนน์ทรงเริ่มบำเพ็ญพระกรณียกิจเป็นครั้งแรกในราว ค.ศ. 1968–1970
กีฬาขี่ม้า[แก้]
เจ้าหญิงโปรดการทรงม้า และรับสั่งว่าสิ่งนี้เป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของชีวิตพระองค์ เมื่อพระชันษาได้ 21 ปี เจ้าหญิงแอนน์ทรงชนะการแข่งขันยูโรเปียนอีเวนทิงแชมเปียนชิป (European Eventing Championship) ประจำปี 1971 ซึ่งเป็นการแข่งขันชิงชนะเลิศระดับทวีป[2] และทรงได้รับเลือกให้เป็นนักกีฬาแห่งปีประจำ ค.ศ. 1971 ด้วย[3] พระองค์ทรงเข้าร่วมการแข่งขันเป็นเวลาต่อมากว่า 5 ปี โดยทรงได้รับทูลเกล้าฯ เหรียญเงินที่จากการแข่งขันรายการเดียวกันที่ประเทศเยอรมนีตะวันตก และในการแข่งขันโอลิมปิกปีต่อมาที่ประเทศแคนาดา พระองค์ก็ทรงเข้าร่วมด้วยในฐานะนักกีฬาทีมชาติสหราชอาณาจักร[4]
เจ้าหญิงแอนน์เป็นองค์ประธานสหพันธ์กีฬาขี่ม้านานาชาติระหว่าง ค.ศ. 1986–1994[5]
เสกสมรสครั้งแรก[แก้]
วันที่ 14 พฤศจิกายน ค.ศ. 1973 เจ้าหญิงแอนน์ทรงเสกสมรสกับมาร์ก ฟิลิปส์ พระราชพิธีถูกถ่ายทอดไปทั่วโลก โดยมีผู้ชมกว่าหนึ่งร้อยล้านคน จากภาพ เด็กผู้ชายที่ประทับยืนด้านซ้ายสุดคือเจ้าชายเอ็ดเวิร์ด เด็กหญิงด้านขวาสุดคือเลดีซาราห์ แชตโท (พระธิดาในเจ้าหญิงมากาเร็ต) ในวันพระราชพิธีสมเด็จพระราชินีนาถรับสั่งกับมาร์กว่าพระราชทานตำแหน่งให้เป็นเอิร์ล แต่มาร์กปฏิเสธ เชื่อว่าเป็นพระราชประสงค์ของแอนน์ที่จะปกป้องพระโอรสพระธิดาที่จะเกิดในไม่ช้าจากสื่อ ซึ่งถ้าหากพระโอรสพระธิดามียศนำหน้า ย่อมตกเป็นที่สนใจ ดังนั้นพระโอรสและธิดาของแอนน์จึงเป็นพระราชนัดดาของกษัตริย์อังกฤษคนแรก (คู่แรก?) ที่ไม่มียศใดๆ นำหน้าชื่อเลยนอกจาก นาย และ นางสาว (นาง)
พระโอรสและพระธิดา[แก้]
เจ้าหญิงแอนน์มีพระโอรสธิดากับมาร์ก 2 คน ทั้งสองคนเกิดวันที่ 15 เช่นเดียวกับเจ้าหญิงแอนน์
- ปีเตอร์ ฟิลลิปส์ - รัชทายาทลำดับที่ 10 ของอังกฤษ เกิด 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2520
- ซารา ฟิลลิปส์ - รัชทายาทลำดับที่ 11 ของอังกฤษ เกิด 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2524
พระราชกุมารี[แก้]
เมื่อวันที่ 13 มิถุนายน พ.ศ. 2530 สมเด็จพระราชินีนาถทรงสถาปนาเจ้าหญิงแอนน์เป็น "ราชกุมารี" ซึ่งเป็นการสถาปนาตำแหน่งนี้ครั้งที่ 7 พระอิสริยยศนี้จะพระราชทานให้เฉพาะกับพระราชธิดาพระองค์ใหญ่ของพระเจ้าแผ่นดินเท่านั้น สำหรับราชกุมารีพระองค์ก่อนคือเจ้าหญิงแมรี พระราชกุมารีและเคาน์เตสแห่งแฮร์วุด
ในปี พ.ศ. 2539 เจ้าหญิงแอนน์เสด็จไปทรงร่วมพระราชกรณียกิจที่ประเทศสกอตแลนด์ ในขณะนั้นทรงดำรงพระอิสริยศักดิ์ทางทหาร ซึ่งมีลำดับพระยศสูงกว่าตำแหน่งของราชกุมารี
การหย่าและเสกสมรสครั้งที่สอง[แก้]
เดือนสิงหาคม พ.ศ. 2532 แอนน์และมาร์กประกาศว่าทั้งสองได้แยกกันอยู่มาเป็นเวลาหลายปีแล้ว และได้หย่าขาดจากกันในเดือนเมษายน พ.ศ. 2535 ในวันที่ 12 เดือนธันวาคมปีเดียวกันนั้นเอง แอนน์ทรงเสกสมรสอีกครั้ง กับทีโมที ลอเรนซ์ นายทหารเรือ ทั้งสองไม่มีพระโอรสธิดาร่วมกัน
พระกรณียกิจ[แก้]
เจ้าหญิงแอนน์ทรงเริ่มบำเพ็ญพระราชกรณียกิจครั้งแรกเมื่อพระชันษาได้ 18 ปี เมื่อพระองค์ทรงทรงเปิดศูนย์การศึกษาและฝึกฝนที่ชรอปไชร์ พระองค์เสด็จพระราชดำเนินเยือนต่างประเทศอย่างเป็นทางการในเดือนพฤษภาคม ปีเดียวกันนั้น ทรงตามเสด็จฯ พระมารดาและพระบิดาไปยังประเทศออสเตรเลีย
พระกรณียกิจของเจ้าหญิงแอนน์นั้นมีมากมาย ทรงรับอุปถัมป์มากกว่า 200 มูลนิธิ
พระอิสริยยศทางทหาร[แก้]
เหมือนกับเจ้านายพระองค์อื่น แอนน์ทรงดำรงพระอิสริยยศทางการทหารด้วย และในปี พ.ศ. 2545 พระองค์ทรงสร้างประวัติศาสตร์ด้วยการเป็นสตรีคนแรกที่ไม่ใช่พระเจ้าแผ่นดินที่ฉลองพระองค์ด้วยชุดจอมพลไปในงานพระศพของสมเด็จพระราชินีเอลิซาเบธ พระราชชนนี ทรงเป็นจอมพลหญิงทั้งในประเทศอังกฤษ แคนาดา ออสเตรเลีย และนิวซีแลนด์
พระอิสริยยศ[แก้]
- 15 สิงหาคม 2493 - 6 กุมภาพันธ์ 2495 : เฮอร์รอยัลไฮเนส เจ้าหญิงแอนน์แห่งเอดินบะระ (Her Royal Highness Princess Anne of Edinburgh)
- 6 กุมภาพันธ์ 2495 - 14 พฤศจิกายน 2516 : เฮอร์รอยัลไฮเนส เจ้าหญิงแอนน์แห่งสหราชอาณาจักร (Her Royal Highness The Princess Anne)
- 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2516 - 13 มิถุนายน พ.ศ. 2530 : เฮอร์รอยัลไฮเนส เจ้าหญิงแอนน์ มิซิสฟิลลิปส์ (Her Royal Highness The Princess Anne, Mrs. Phillips)
- 13 มิถุนายน 2530 - ปัจจุบัน : เฮอร์รอยัลไฮเนส พระราชกุมารี (Her Royal Highness The Princess Anne, Princess Royal)
พระราชวงศ์[แก้]
| พงศาวลีของเจ้าหญิงแอนน์ พระราชกุมารี |
|---|
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
| ก่อนหน้า | เจ้าหญิงแอนน์ พระราชกุมารี | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| เลดีลูอีส วินด์เซอร์ | 
|
 ลำดับการสืบสันตติวงศ์ ราชบัลลังก์สหราชอาณาจักร |
|
ปีเตอร์ ฟิลลิปส์ |
| โซฟี เคาน์เตสแห่งเวสเซ็กส์ |
|
ลำดับโปเจียม (ฝ่ายใน) แห่งสหราชอาณาจักร |
|
เจ้าหญิงเบียทริซแห่งยอร์ก |
| เจ้าหญิงแมรี (พ.ศ. 2475 - พ.ศ. 2508) |
|
ราชกุมารี (The Princess Royal) (พ.ศ. 2530 - ปัจจุบัน) |
|
ยังอยู่ในตำแหน่ง |
 |
คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: เจ้าหญิงแอนน์ พระราชกุมารี |
| ||||||||||
- ↑ "Senior European Championship Results". British Eventing Governing Body. สืบค้นเมื่อ 15 September 2012.
- ↑ Searcey, Ian (22 July 2012). "Olympic archive: equestrian Princess Anne (1972)". Channel 4. สืบค้นเมื่อ 14 March 2018.
- ↑ Corrigan, Peter (14 December 2003). "Bravo for Jonny but Beeb need new act". The Independent. สืบค้นเมื่อ 24 February 2009.
- ↑ "The Princess Royal and the Olympics". The Royal Family. สืบค้นเมื่อ 14 March 2018.
- ↑ About FEI – History Archived 16 February 2010 at the Wayback Machine., FEI official site; retrieved 21 February 2010.