รูเบน ลอฟตัส-ชีก

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ไปยังการนำทาง ไปยังการค้นหา
AD-thai.svg

บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา

รูเบน ลอฟตัส-ชีก
Fulham 1 Chelsea 2 (33402396168).jpg
ลอฟตัส-ชีก ขณะลงเล่นให้กับเชลซี ในปี ค.ศ. 2019 ในพรีเมียร์ลีก พบกับ ฟูลัม
ข้อมูลส่วนตัว
ชื่อเต็ม รูเบน ไอรา ลอฟตัส-ชีก[1]
วันเกิด 23 มกราคม ค.ศ. 1996 (25 ปี)[2]
สถานที่เกิด ลูอิสแฮม, ลอนดอน, อังกฤษ[3]
ส่วนสูง 6 ฟุต 3 นิ้ว (1.91 ม.)[4]
ตำแหน่ง กองกลาง
ข้อมูลสโมสร
สโมสรปัจจุบัน
 ฟูลัม
สโมสรเยาวชน
2004–2014 เชลซี
สโมสรอาชีพ*
ปี ทีม ลงเล่น (ประตู)
2014– เชลซี 54 (7)
2017–2018 → คริสตัลพาเลซ (ยืมตัว) 24 (2)
2020– → ฟูลัม (ยืมตัว) 0 (0)
ทีมชาติ‡
2011 อังกฤษ รุ่นอายุไม่เกิน 16 ปี 2 (1)
2012–2013 อังกฤษ รุ่นอายุไม่เกิน 17 ปี 8 (1)
2013–2015 อังกฤษ รุ่นอายุไม่เกิน 19 ปี 13 (6)
2015– อังกฤษ รุ่นอายุไม่เกิน 21 ปี 17 (7)
2017– อังกฤษ 10 (0)
* นัดที่ลงเล่นและประตูที่ยิงให้แก่สโมสรเฉพาะลีกในประเทศเท่านั้น ข้อมูลล่าสุด ณ วันที่ 23:59, 7 ตุลาคม ค.ศ. 2020 (UTC)
‡ ข้อมูลการลงเล่นและประตูให้แก่ทีมชาติล่าสุด ณ วันที่ 13:32, 23 เมษายน ค.ศ. 2020 (UTC)

รูเบน ไอรา ลอฟตัส-ชีก (เกิด 23 มกราคม พ.ศ. 2539) เป็นนักฟุตบอลอาชีพชาวอังกฤษ ปัจจุบันลงเล่นให้กับสโมสรฟุตบอลฟูลัม ในพรีเมียร์ลีก จากการยืมตัวมาจากเชลซี และทีมชาติอังกฤษ ในตำแหน่งกองกลาง

ลอฟตัส-ชีก เริ่มต้นอาชีพนักฟุตบอลกับทีมเยาวชนของเชลซี และก้าวขึ้นสู่ทีมชุดใหญ่ได้สำเร็จในอีก 10 ปีต่อมาเมื่อเขาอายุ 18 ปีเท่านั้น และพาทีมคว้าแชมป์ ยูฟ่ายูโรปาลีก ฤดูกาล 2018–19[5] และพรีเมียร์ลีกอีก 2 สมัย[6][7] นอกจากนี้ ลอฟตัส-ชีก ยังลงเล่นให้กับทีมชาติอังกฤษชุดใหญ่ มาตั้งแต่ปี ค.ศ. 2017[8] และเขายังเป็น 1 ใน 23 ผู้เล่นของทีมชาติอังกฤษ ในการแข่งขัน ฟุตบอลโลก 2018 ที่ประเทศรัสเซีย[9] ซึ่งเขาพาทีมจบลำดับที่ 4 ของการแข่งขัน[10]

ชีวิตส่วนตัว[แก้]

ลอฟตัส-ชีก เกิดในลูอิสแฮม กรุงลอนดอน เมืองหลวงของอังกฤษ[11] โดยเขามีเชื้อสายกายอานา[12] และเขามีพี่ชายคนละแม่เป็นอดีตนักฟุตบอลที่เคยลงเล่นในพรีเมียร์ลีก นั่นคือ คาร์ล คอร์ต และ ลีออน คอร์ต[13][14] รวมถึงเขายังมีน้องชายที่มีพ่อแม่เดียวกันเป็นนักฟุตบอลกึ่งอาชีพ นั่นคือ โจ ลอฟตัส-ชีก[15]

สโมสรอาชีพ[แก้]

เชลซี[แก้]

ชุดเยาวชน[แก้]

ลอฟตัส-ชีก เข้าร่วมทีมเยาวชนของเชลซี ในปี ค.ศ. 2004 ตอนเขาอายุ 8 ขวบ, ในปี ค.ศ. 2012 เขาได้รับโอกาสลงเล่นกับทีมรุ่นอายุไม่เกิน 18 ปีในเอฟเอยูธคัพนัดชิงชนะเลิศ กับ แบล็กเบิร์นโรเวอส์ ในนัดที่สองที่อีวูดพาร์คในฐานะตัวสำรอง ซึ่งทีมของเขาเอาชนะไป 1–0 (รวมผล 2 นัดชนะ 4–1)[16] ในฤดูกาลถัดมาเขาได้ลงเล่นกับทีมรุ่นอายุไม่เกิน 18 ปี ทั้งสิ้น 18 นัด และได้ลงเล่นต่อเนื่องไปยังรุ่นอายุไม่เกิน 21 ปี อีกทั้งสิ้น 9 นัด, ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2013 เขาได้รับเลือกให้เดินทางไปกับทีมชุดใหญ่เพื่อแข่งขันเกมกระชับมิตรสองนัดกับแมนเชสเตอร์ซิตี ที่สหรัฐอเมริกา โดยที่เขาได้โอกาสลงเล่นทั้งสองนัด[17], ในฤดูกาล 2013–14 ลอฟตัส-ชีก ช่วยพาทีมเป็นแชมป์เอฟเอยูธคัพ[18] และพรีเมียร์ลีก รุ่นอายุไม่เกิน 21 ปี ได้สำเร็จ[19][20] (ปัจจุบันเปลี่ยนระบบเป็น รุ่นอายุไม่เกิน 23 ปี แล้ว)

ฤดูกาล 2014–15[แก้]

ลอฟตัส ชีค ขณะเล่นให้กับเชลซีชุดใหญ่เป็นครั้งแรก พบกับ สปอร์ติงลิสบอน ค.ศ. 2014

ลอฟตัส-ชีก ลงเล่นให้กับเชลซีชุดใหญ่ในเกมอย่างเป็นทางการครั้งแรกในเดือน ธันวาคม ค.ศ. 2014 ในรายการยูฟ่าแชมเปียนลีก รอบแบ่งกลุ่ม ในนัดที่เชลซี เอาชนะ สปอร์ติงลิสบอน 3–1 ที่สแตมฟอร์ดบริดจ์ โดยลงเล่นเป็นตัวสำรองแทนที่ของเซสก์ ฟาเบรกัส ในนาทีที่ 83[21] และได้ลงเล่นในพรีเมียร์ลีกครั้งแรกเมื่อวันที่ 1 กุมภาพันธ์ 2015 ในเกมที่เสมอกับแมนเชสเตอร์ซิตี 1–1 โดยเป็นผู้เล่นสำรองลงมาแทน โอสการ์ ในช่วงทดเวลานาทีที่ 2 [22]

ในวันที่ 3 กุมภาพันธ์ โชเซ มูรีนโย ผู้จัดการทีมของเชลซีในขณะนั้น ได้เลือก ลอฟตัส-ชีก ขึ้นมาอยู่ในทีมชุดใหญ่อย่างเป็นทางการพร้อมกับ อิซซัค บราวน์ โดยเขาได้สวมเสื้อหมายเลข 36[23]

ในวันที่ 13 เมษายน ลอฟตัส-ชีก ได้กลับไปลงเล่นให้กับชุดเยาวชนของเขลซี ในรอบชิงชนะเลิศ ยูฟ่ายูธลีก ฤดูกาล 2014–15 กับชัคตาร์โดเนตสค์ ที่ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ ซึ่งเชลซีเอาชนะด้วยผลคะแนน 3–2[24], ในวันที่ 10 พฤษภาคม 2015 ตัวเขาได้ลงเล่นเป็นตัวจริงให้กับเชลซีชุดใหญ่เป็นครั้งแรกในนัดที่เจอกับ ลิเวอร์พูล[25] โดยเขาจ่ายบอลไม่พลาดเลยตลอดทั้งเกม 60 นาทีที่ลงเล่น และเขาได้ถูกเปลี่ยนตัวออกในนาทีดังกล่าวโดยมี เนมันยา มาติช ลงเล่นแทน ซึ่งเกมนี้จบลงด้วยผลเสมอ 1–1 [26][27]

ถึงแม้ว่าลอฟตัส-ชีกจะลงเล่นด้วยเวลารวมไม่ถึง 70 นาทีจากการลงเล่น 3 นัดในฤดูกาลนี้ แต่โชเซ มูรีนโย กล่าวว่าเขาจะได้รับเหรียญของผู้ชนะพรีเมียร์ลีก สำหรับผลงานของเขาในฤดูกาลนี้[6]

ฤดูกาล 2015–16[แก้]

ลอฟตัส-ชีก ขณะลงเล่นให้กับเชลซีใน ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก พบกับ มัคคาบี เทล อาวีฟ ในปี ค.ศ. 2015

ในวันที่ 10 มกราคม 2016 ในเกมเอฟเอคัพที่เชลซี พบกับ สคันธอร์ป ยูไนเต็ด ลอฟตัส-ชีก ได้ลงเล่นเป็นตัวสำรองลงมาแทน โอสการ์ ในช่วงพักครึ่ง และสามารถทำประตูแรกในการแข่งขันระดับอาชีพได้ในช่วงนาทีที่ 68 เป็นประตู 2–0 และผลก็จบลงด้วยคะแนนนี้ [28]

ในวันที่ 29 กุมภาพันธ์ 2016 ลอฟตัส-ชีก ได้เซ็นสัญญาเป็นเวลา 5 ปีหลังจากสร้างผลงานดีเมื่อได้ลงเล่นกับทีมชุดใหญ่[29], ในวันที่ 2 เมษายน ลอฟตัส-ชีก สามารถทำประตูแรกในพรีเมียร์ลีกได้ในนัดที่พบกับ แอสตันวิลลา ที่วิลลาพาร์ก โดยเขาเป็นคนทำประตูขึ้นนำ 1–0 ซึ่งจบเกมเชลซีเอาชนะไป 4–0[30] และในอีก 2 นัดต่อมาซึ่งพบกับ สวอนซีซิตี และ แมนเชสเตอร์ซิตี (ตามลำดับ) เขาก็ได้ลงเล่นเป็นตัวจริงเช่นกัน[31] [32]

ฤดูกาล 2016–17[แก้]

ภายใต้ผู้จัดการทีมคนใหม่อย่าง อันโตนีโอ กอนเต ในช่วงปรีซีซั่นตัวเขาถูกจัดให้ไปลงเล่นในตำแหน่งกองหน้าอยู่บ่อยครั้ง[33] โดยฤดูกาลนี้เขาได้เปลี่ยนจากหมายเลขเสื้อเดิม 36 เป็นเลข 14 แทนที่ของเบอร์ทรานด์ ตราโอเร่ ที่ย้ายออกจากทีมไปด้วยสัญญายืมตัว[34]

ในวันที่ 29 สิงหาคม 2016 ลอฟตัส-ชีก ได้ลงเล่นในเกม อีเอฟแอลคัพ รอบสอง ซึ่งเชลซีพบกับ บริสตอล โรเวอร์ส ในนาทีที่ 48 เขายังเปิดบอลให้มีชี บัตชัวยี ทำประตูที่สามเป็นประตูชัยให้เชลซีชนะไป 3–2 ได้[35] โดยเขาได้รับเสียงปรบมือจากผู้ชมในสแตมฟอร์ดบริดจ์ ขณะเดินออกจากสนามในช่วงการเปลี่ยนตัวในนาทีที่ 82 ซึ่งมีโอสการ์ ลงสนามมาแทน[36]

ถูกยืมตัวไป คริสตัล พาเลซ[แก้]

"ผมมีความคิดย้ายมาพาเลซ ผมคิดว่านี่คือโอกาสดีสำหรับตัวผม ผมอาศัยอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ ผมเกิดในลูอิสแฮม พาเลซคือสโมสรที่ดี ดังนั้นมันคือเรื่องดีที่ได้ลงเล่นที่นี่และเป็นส่วนหนึ่งกับทีม พวกเขาคือทีมที่แข็งแกร่งและผมอยากเป็นส่วนหนึ่งในฤดูกาลนี้""

ลอฟตัส-ชีก กล่าวผ่านเว็บไซต์ต้นสังกัดใหม่[37]

ในวันที่ 12 กรกฎาคม ค.ศ. 2017 ลอฟตัส-ชีก ได้บรรลุข้อตกลงในการเข้าร่วมทีม คริสตัลพาเลซ ด้วยสัญญายืมตัว[38] ภายใต้การคุมทีมของฟรังก์ เดอ บูร์ เขาได้ลงเล่นเต็มเกมในนัดแรกของฤดูกาลพรีเมียร์ลีกกับ ฮัดเดอส์ฟีลด์ทาวน์ ที่เซลเฮิสต์พาร์ก ซึ่งทีมของเขาแพ้ไป 3–0[39], ในวันที่ 25 พฤศจิกายน 2017 ลอฟตัส-ชีค ทำประตูแรกให้กับทีมได้ในเกมเหย้ากับสโตกซิตี แต่ทีมของพวกเขาแพ้ไปด้วยคะแนน 2–1[40], ในวันที่ 28 เมษายน ค.ศ. 2018 ลอฟตัส-ชีก ทำประตูให้กับคริสตัล พาเลซได้อีกครั้งในเกมที่ทีมของพวกเขาเอาชนะ เลสเตอร์ซิตี 5–0 [41]โดยเป็นประตูที่สองและประตูสุดท้ายให้กับทีม

กลับสู่เชลซี[แก้]

ฤดูกาล 2018–19[แก้]

ในฤดูกาล 2018–19 ลอฟตัส-ชีก ได้กลับสู่ทีมเชลซีหลังจากสัญญาการยืมตัวสิ้นสุดลง โดยเขาได้สวมเสื้อหมายเลข 12, ในวันที่ 25 ตุลาคม 2018 ตัวเขาทำแฮตทริก (3 ประตู) ให้กับเชลซีได้ในเกมเหย้ากับ บาเตบอรีซอฟ ในรายการยูฟ่ายูโรปาลีก ซึ่งสุดท้ายแล้วเชลซี ชนะไป 3–1[42], ในอีก 3 วันต่อมา เขาทำประตูแรกในฤดูกาลนี้ในลีกได้ในเกมที่ออกไปเยือน เบิร์นลีย์ ที่เทิร์ฟมัวร์ ซึ่งเชลซีเอาชนะไป 4–0[43], ในวันที่ 5 พฤษภาคม ลอฟตัส-ชีก ทำ 1 ประตูในเกมพรีเมียร์ลีกกับ วัตฟอร์ด ได้ทำให้เชลซีเอาชนะไป 3–0 และทำให้ทีมของพวกเขาได้ลงเล่นยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก ในฤดูกาลต่อไป[44], ในนัดถัดมาในการแข่งขัน ยูฟ่ายูโรปาลีก รอบรองชนะเลิศ นัดที่สอง ที่สแตมฟอร์ดบริดจ์ พบกับ ไอน์ทรัคท์ฟรังค์ฟวร์ท เขาได้ทำประตูขึ้นนำให้เชลซีขึ้นนำก่อนที่จะโดนตีเสมอเป็น 1–1 จนต้องเล่นในช่วงต่อเวลาพิเศษ และสุดท้ายทีมของพวกเขาเอาชนะไป 4–3 ในช่วงการดวลจุดโทษตัดสิน ทำให้ผ่านเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศได้สำเร็จ[45], ในวันที่ 15 พฤษภาคม ลอฟตัส-ชีก ได้ร่วมลงเล่นเกมการกุศลกับ นิวอิงแลนด์ เรฟโวลูชั่น ที่สหรัฐ ในเกมนี้เขามีอาการบาดเจ็บอย่างหนัก จนอาจต้องเข้ารักษาตัวนานถึง 1 ปีเต็ม และทำให้ไม่สามารถลงเล่นในรอบชิงชนะเลิศของยูฟ่ายูโรปาลีกได้[46]

ฤดูกาล 2019–20[แก้]

ในวันที่ 6 กรกฎาคม ค.ศ. 2019 ลอฟตัส-ชีก ได้ทำการต่อสัญญาฉบับใหม่กับเชลซี ออกไปอีก 5 ปีจนถึง ค.ศ. 2024[47][48], ในวันที่ 29 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2020 ลอฟตัส-ชีก ได้กลับมาสู่สนามแข่งขันอีกครั้งในฐานะตัวสำรองในเกมพรีเมียร์ลีกกับ บอร์นมัท[49]รวมถึงในเกมถัดมากับลิเวอร์พูล ในวันที่ 4 มีนาคม ในรายการเอฟเอคัพ[50] แต่ก็ยังมิได้ถูกส่งลงสนาม ก่อนที่ฟุตบอลลีกอังกฤษได้ถูกระงับชั่วคราวหลังจากการระบาดทั่วของไวรัสโคโรนา[51] เป็นเวลา 3 เดือน หลังจากนั้น ลอฟตัส-ชีก ได้กลับมาลงเล่นเป็นตัวจริงอีกครั้งในวันที่ 21 มิถุนายน ในเกมนัดแรกหลังจากการหยุดแข่งขันในเกมกับ แอสตันวิลลา ซึ่งทีมของพวกเขาเอาชนะไป 1–2[52]

ถูกยืมตัวไป ฟูลัม[แก้]

ในวันที่ 5 ตุลาคม ค.ศ. 2020 ลอฟตัส-ชีก ได้ย้ายเข้าร่วมทีม ฟูลัม ด้วยสัญญายืมตัวตลอดฤดูกาล 2020–21[53]

ระดับทีมชาติ[แก้]

ลอฟตัส-ชีก (ขวา) ขณะลงเล่นให้กับ ทีมชาติอังกฤษ ใน ฟุตบอลโลก 2018 พบกับ ปานามา

ลอฟตัส-ชีก ลงเล่นให้กับทีมชาติอังกฤษ รุ่นอายุไม่เกิน 16 ปี ในปี ค.ศ. 2011 และลงเล่นต่อไปในระดับ รุ่นอายุไม่เกิน 17 ปี , อายุไม่เกิน 19 ปี หลังจากทำผลงานได้ดีในรุ่นอายุไม่เกิน 19 ปี ใน ค.ศ. 2015 เขาได้รับโอกาสลงเล่นในรุ่นอายุไม่เกิน 21 ปี [54] เพื่อแข่งขันชิงแชมป์แห่งชาติยุโรปที่ สาธารณรัฐเช็ก[55] ซึ่งทีมชาติอังกฤษตกรอบแรกของการแแข่งขัน โดยที่ตัวเขาได้รับโอกาสลงเล่นในฐานะตัวสำรองใน 2 เกม[56] [57]

ในปี ค.ศ. 2016 ลอฟตัส-ชีค เข้าร่วมการแข่งขันตูลงทัวร์นาเมนต์ กับทีมชาติอังกฤษ รุ่นอายุไม่เกิน 21 ปี และเขายังทำประตูได้ในรอบชิงชนะเลิศกับฝรั่งเศส เป็นประตูขึ้นนำ 2–0 ก่อนจบลงด้วยชัยชนะของอังกฤษด้วยผล 2–1 และยังได้เป็นผู้เล่นยอดเยี่ยมประจำการแข่งขัน[58] ซึ่งเขากลายเป็นนักเตะคนแรกของอังกฤษที่ได้รับรางวัลดังกล่าวตั้งแต่ปี ค.ศ. 1991 ที่แอลัน เชียเรอร์ ได้รางวัลนี้[59]

ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2017 เขาได้รับเลือกให้เข้าร่วมทีมชาติอังกฤษ ชุดใหญ่เป็นครั้งแรกโดย ลอฟตัส-ชีค ได้ลงเล่นเป็นครั้งแรกในนัดที่พบกับเยอรมนี ในวันที่ 10 พฤศจิกายนที่เวมบลีย์ ซึ่งเขาได้ลงเล่นครบ 90 นาทีและยังได้เป็นผู้เล่นยอดเยี่ยมประจำการแข่งขันอีกด้วย ซึ่งผลจบลงด้วยผลเสมอ 0–0 [8]

ในวันที่ 16 พฤษภาคม 2018 แกเร็ท เซาท์เกต ผู้จัดการทีมชาติอังกฤษ ชุดใหญ่ ได้เรียกลอฟตัส-ชีค ให้เป็นหนึ่งใน 23 คนเพื่อแข่งขันฟุตบอลโลก 2018 ที่รัสเซีย [9]โดยเขาได้ลงเล่นในนัดแรกของการแข่งขันในวันที่ 18 มิถุนายน 2018 กับ ทีมชาติตูนิเซีย หลังจากถูกเปลี่ยนตัวลงแทนที่ เดเล อัลลี ในนาทีที่ 80 ซึ่งทีมของพวกเขาเอาชนะไปได้ 2–1 [60] และได้ลงเล่นเป็นตัวจริงในอีก 2 นัดถัดมา ในรอบแบ่งกลุ่ม และได้ลงเล่นอีก 1 นัดในนัดชิงที่สาม กับ เบลเยี่ยม ที่เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก ซึ่งทีมชาติของพวกเขาได้พ่ายแพ้ไป 2–0 ทำให้ทีมชาติอังกฤษ จบการแข่งขันที่ลำดับที่ 4[10]

รูปแบบการเล่น[แก้]

หลังจากตัวเขาสามารถก้าวขึ้นสู่ทีมชุดใหญ่ได้สำเร็จ บาร์นีย์ โรเนย์ ผู้สื่อข่าวแห่ง เดอะการ์เดียน ได้กล่าวถึงลอฟตัส-ชีก ว่า "นี่คือผู้เล่นที่น่าสนใจ" ยังกล่าวอีกว่า "การป้องกันของเขา และการเป็นกองกลางแนวลึกของเขานั้น สามารถครอบครองบอลได้อย่างเนียนนิ่งและสามารถเข้าสกัดบอลได้อย่างเป็นธรรมชาติ" และเขาเหมาะสมกับการเล่นชุดใหญ๋ให้กับทีมชาติอังกฤษ[61], ลอฟตัส-ชีก ยังถูกนำไปเปรียบเทียบกับ มิชชาเอล บัลลัค อดีตกองกลางของทีมชาติเยอรมนี จากการกล่าวของเกล็น ฮอดเดิล อดีตกองกลางของเชลซีและทีมชาติอังกฤษ โดยเขากล่าวว่า "ร่างกายและวิธีการเล่นของเขาทำให้ฉันนึกถึงบัลลัค เขาเข้าไปในพื้นที่ของเขาแล้วเขาก็เคลื่อนที่ลูกบอลได้ดี"[62], หลังจากพรีเมียร์ลีก ฤดูกาล 2015–16 เปิดฤดูกาล โชเซ มูรีนโย ผู้จัดการทีมชาวโปรตุเกสของเขลซีในขณะนั้น ได้กล่าวถึงเขาว่า "เขานั้นยอดเยี่ยมกับการเล่นบอล เขาไม่ได้ดูเหมือนอายุ 19 - เขาดูแข็งแรงมั่นคงและเป็นผู้ใหญ่", เลียม ทูมีย์ ผู้สื่อข่าวของ โฟร์โฟร์ทู ได้กล่าวว่า "เขาไม่ค่อยตัดสินใจได้ไม่ดีเมื่อเขาครอบครองบอล และเขาเป็น "การผสมผสานที่หายากของร่างกายตามธรรมชาติและทักษะที่สละสลวย" ซึ่งเขาได้เปรียบว่าเหมือนอย่างกับปอล ป็อกบา[63]

ตลอดการค้าแข้ง ลอฟตัส-ชีกได้ลงเล่นในตำแหน่ง กองกลางตัวกลาง หรือ กองกลางตัวรุก อยู่เป็นประจำ แต่อันโตนีโอ กอนเต อดีตผู้จัดการทีมเชลซี ได้เคยให้โอกาสตัวเขาลงเล่นในตำแหน่งกองหน้า โดยกอนเต กล่าวว่า "เขามีเทคนิคที่ดีและเขาสามารถดวลกับผู้เล่นฝั่งตรงข้ามแบบ 1 ต่อ 1 ได้อย่างยอดเยี่ยม"[64]

สถิติ[แก้]

สโมสร[แก้]

ณ วันที่ 7 ตุลาคม ค.ศ. 2020
สโมสร ฤดูกาล ลีก เอฟเอคัพ ลีกคัพ ยุโรป อื่นๆ รวม
ดิวิชั่น ลงเล่น ประตู ลงเล่น ประตู ลงเล่น ประตู ลงเล่น ประตู ลงเล่น ประตู ลงเล่น ประตู
เชลซี 2014–15[65] พรีเมียร์ลีก 3 0 0 0 0 0 1[a] 0 — 4 0
2015–16[66] พรีเมียร์ลีก 13 1 2 1 1 0 1[a] 0 0 0 17 2
2016–17[67] พรีเมียร์ลีก 6 0 3 0 2 0 — — 11 0
2017–18[68] พรีเมียร์ลีก — 0 0 — — — 0 0
2018–19[69] พรีเมียร์ลีก 24 6 2 0 3 0 11[b] 4 0 0 40 10
2019–20[70] พรีเมียร์ลีก 7 0 2 0 0 0 0 0 — 9 0
2020–21[71] พรีเมียร์ลีก 1 0 0 0 0 0 0 0 — 1 0
รวมทั้งหมด 54 7 9 1 6 0 13 4 0 0 82 12
คริสตัลพาเลซ (ยืมตัว) 2017–18[68] พรีเมียร์ลีก 24 2 0 0 1 0 — — 25 2
ฟูลัม (ยืมตัว) 2020–21[71] พรีเมียร์ลีก 0 0 0 0 — — — 0 0
รวมทั้งหมด 78 9 9 1 7 0 13 4 0 0 107 14
  1. ↑ 1.0 1.1 ลงเล่นใน ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก
  2. ↑ ลงเล่นใน ยูฟ่ายูโรปาลีก

ทีมชาติ[แก้]

ล่าสุดแข่งขันเมื่อวันที่ 15 พฤศจิกายน ค.ศ. 2018[72]

ทีมชาติ ปี ลงเล่น ประตู
อังกฤษ 2017 2 0
2018 8 0
รวม 8 0

เกียรติประวัติ[แก้]

เชลซี (ชุดเยาวชน)

เชลซี

อังกฤษ รุ่นอายุไม่เกิน 21 ปี

รางวัลส่วนบุคคล

  • ผู้เล่นยอดเยี่ยมประจำการแข่งขันตูลงทัวร์นาเมนต์: 2016[59]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ "2018 FIFA World Cup Russia: List of players: England" (PDF). FIFA. 28 June 2018. p. 10. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 2018-06-19. สืบค้นเมื่อ 28 June 2018.
  2. ↑ "Ruben Loftus-Cheek". 11v11.com. AFS Enterprises. สืบค้นเมื่อ 16 December 2017.
  3. ↑ "THE MAKING OF ME: RUBEN LOFTUS-CHEEK". Chelsea FC.
  4. ↑ "R. Loftus-Cheek: Summary". Soccerway. Perform Group. สืบค้นเมื่อ 28 June 2018.
  5. ↑ 5.0 5.1 Bevan, Chris (29 May 2019). "Chelsea 4–1 Arsenal". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 15 July 2019.
    "2018/19 EUROPA LEAGUE WINNERS!!! 🏆😃 #UELfinal #CFC #Chelsea". Chelsea F.C. 29 May 2019. สืบค้นเมื่อ 15 July 2019 – โดยทาง Instagram.
  6. ↑ 6.0 6.1 6.2 "Every Chelsea player to get a Premier League medal says Jose Mourinho". ESPN FC.
  7. ↑ 7.0 7.1 "Ruben Loftus-Cheek: Overview". Premier League. สืบค้นเมื่อ 16 December 2017.
  8. ↑ 8.0 8.1 McNulty, Phil (10 November 2017). "England 0–0 Germany". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 11 November 2017.
  9. ↑ 9.0 9.1 "England World Cup squad: Trent Alexander-Arnold in 23-man squad". BBC Sport. 16 May 2018. สืบค้นเมื่อ 17 May 2018.
  10. ↑ 10.0 10.1 "World Cup 2018:England finish fourth after Belgium defeat". Standard. 14 July 2018. สืบค้นเมื่อ 25 April 2020.
  11. ↑ Fifield, Dominic (30 January 2018). "Loftus-Cheek returns to Chelsea for injury treatment amid World Cup fears". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 18 November 2018.
  12. ↑ "FIFA World Cup 2018: The children of immigrants who want to bring World Cup glory to England". Marca. Madrid.
  13. ↑ "FIFA World Cup 2018: The children of immigrants who want to bring World Cup glory to England - MARCA in English".
  14. ↑ Hayes, Garry. "Ruben Loftus-Cheek Talks International Champions Cup, Chelsea Hopes and More".
  15. ↑ "Preview: Eversley & California, Joe Loftus-Cheek and all the step 6 openers". Football in Bracknell. 3 August 2018. สืบค้นเมื่อ 4 October 2018.
  16. ↑ 16.0 16.1 Benson, Ryan (9 May 2012). "Blackburn 1–0 Chelsea (Agg 1–4): Visitors win FA Youth Cup despite Payne-inspired defeat in second leg". Goal.com. Perform Group. สืบค้นเมื่อ 22 May 2018.
  17. ↑ "Ruben Loftus-Cheek Profile". Chelsea F.C.
  18. ↑ 18.0 18.1 Reid, Jamie (6 May 2014). "Chelsea seal Youth Cup glory after thriller at the Bridge". The Football Association. สืบค้นเมื่อ 16 December 2017.
  19. ↑ 19.0 19.1 "#12 Ruben Loftus-Cheek". Transfermarkt. สืบค้นเมื่อ 27 April 2020.
  20. ↑ "Ruben Loftus-Cheek Profile". Chelsea Fc. สืบค้นเมื่อ 8 May 2020.
  21. ↑ Williams, Adam (10 December 2014). "Chelsea 3–1 Sporting Lisbon". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 22 May 2018.
  22. ↑ McNulty, Phil (31 January 2015). "Chelsea 1–1 Manchester City". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 22 May 2018.
  23. ↑ "More Academy graduates in first team squad". Chelsea F.C. 3 February 2015. สืบค้นเมื่อ 3 February 2015.
  24. ↑ 24.0 24.1 "Brown inspires Chelsea to Youth League glory". UEFA. 13 April 2015. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 15 November 2017. Unknown parameter |deadurl= ignored (help)
  25. ↑ "Ruben Loftus-Cheek gets first Chelsea start against Liverpool". ESPN FC. 10 May 2015. สืบค้นเมื่อ 10 May 2015.
  26. ↑ Higginson, Marc (10 May 2015). "Chelsea 1–1 Liverpool". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 22 May 2018.
  27. ↑ "Ruben Loftus-Cheek: Analysis of the Chelsea midfielder's full debut".
  28. ↑ Emons, Michael (10 January 2016). "Chelsea 2–0 Scunthorpe United". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 22 May 2018.
  29. ↑ "New deal for Loftus-Cheek". Chelsea F.C. 29 February 2016.
  30. ↑ Henson, Mike (2 April 2016). "Aston Villa 0–4 Chelsea". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 2 April 2016.
  31. ↑ "Swansea 1–0 Chelse".
  32. ↑ "Chelsea 0–3 Man City".
  33. ↑ "Conte: Good schooling". Chelsea F.C. 20 July 2016.
  34. ↑ "Squad list announced". Chelsea F.C. สืบค้นเมื่อ 20 April 2020.
  35. ↑ "Chelsea 3–2 Bristol Rovers". BBC Sport. 23 August 2016. สืบค้นเมื่อ 22 May 2018.
  36. ↑ "Ruben Loftus-Cheek impressing as a striker for Antonio Conte's Chelsea". Sky Sports. 24 August 2016.
  37. ↑ "OFFICIAL: พาเลซยืม"ลอฟตัส-ชีค"จากสิงห์ 1 ปี". goal.com (Thailand).
  38. ↑ "Loftus-Cheek signs for Crystal Palace". Crystal Palace F.C. 12 July 2017. สืบค้นเมื่อ 12 July 2017.
  39. ↑ "Loftus-Cheek signs for Crystal Palace". Crystal Palace F.C. 12 July 2017. สืบค้นเมื่อ 12 July 2017.
  40. ↑ "Crystal Palace 2–1 Stoke City". BBC Sport. 25 November 2017. สืบค้นเมื่อ 17 July 2018.
  41. ↑ "Crystal Palace 5–0 Leicester City". BBC Sport. 28 April 2018. สืบค้นเมื่อ 26 April 2020.
  42. ↑ "Chelsea 3–1 Bate Borisov". 25 October 2018 – โดยทาง www.bbc.co.uk.
  43. ↑ "Burnley 0–4 Chelsea". 28 October 2018 – โดยทาง www.bbc.co.uk.
  44. ↑ "Chelsea move into third place with victory over wasteful Watford". The Guardian. 6 May 2019.
  45. ↑ "Kepa stars in shootout drama as Chelsea reach EuropaLeague final". FOX Sports (ภาษาอังกฤษ). 10 May 2019.
  46. ↑ Fifield, Dominic (16 May 2019). "Chelsea's Ruben Loftus-Cheek set to miss Europa League final with injury". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 16 May 2019.
  47. ↑ "Ruben Loftus-Cheek signs new long-term Chelsea contract | Official Site | Chelsea Football Club". ChelseaFC.
  48. ↑ "Ruben Loftus-Cheek signs new Chelsea deal until 2024". BBC Sport. 6 July 2019.
  49. ↑ "MATCH REPORT: BOURNEMOUTH 2 CHELSEA 2". Chelsea. 29 February 2020.
  50. ↑ "MATCH REPORT: CHELSEA 4 EVERTON 0". Chelsea Fc. 4 March 2020.
  51. ↑ "Premier League fixtures: Every postponed EPL game and remaining match following coronavirus pandemic". Standard.
  52. ↑ AVL 1-2 CHE Premierleague.com 21 June 2020 สืบค้นเมื่อ 20 July 2020
  53. ↑ OFFICIAL : เชลซีปล่อย ลอฟตัส-ชีค ซบฟูแลมสัญญายืม[ลิงก์เสีย] goal.com 6 ตุลาคม ค.ศ. 2020 สืบค้นเมื่อ 7 ตุลาคม ค.ศ. 2020
  54. ↑ "Ruben Loftus-Cheek". The Football Association. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2016-03-16. สืบค้นเมื่อ 11 November 2017.
  55. ↑ "Ruben Loftus-Cheek". Independent. 20 May 2015. สืบค้นเมื่อ 25 April 2020.
  56. ↑ "England 0-1 Portugal". UEFA. สืบค้นเมื่อ 29 April 2020.
  57. ↑ "2015 EURO UNDER-21 CHAMPIONSHIP Sweden U21 1-0 England U21". BBC. สืบค้นเมื่อ 29 April 2020.
  58. ↑ "England beat France to win Toulon Tournament for first time in 22 years". The Guardian. London. Press Association. 29 May 2016. สืบค้นเมื่อ 16 December 2017.
  59. ↑ 59.0 59.1 59.2 Maston, Tom (29 May 2016). "Chelsea's Loftus-Cheek named Player of the Toulon Tournament". Goal.com. Perform Group. สืบค้นเมื่อ 22 May 2018.
  60. ↑ Taylor, Daniel (19 June 2018). "Kane double ensures England defeat Tunisia in World Cup opener". The Guardian. London. สืบค้นเมื่อ 19 June 2018.
  61. ↑ Ronay, Barney (10 December 2014). "Chelsea's Ruben Loftus-Cheek gives glimpse of future against Sporting". The Guardian. London. สืบค้นเมื่อ 11 December 2014.
  62. ↑ Bairner, Robin (2 April 2016). "He reminds me of Ballack' – Hoddle on Loftus-Cheek". Goal.com. Perform Group. สืบค้นเมื่อ 22 May 2018.
  63. ↑ Twomey, Liam (1 December 2015). "Mourinho risks making Ruben Loftus-Cheek Chelsea's Paul Pogba". FourFourTwo. สืบค้นเมื่อ 4 March 2020.
  64. ↑ "Conte Schooling". Chelsea Fc. 20 July 2016.
  65. ↑ "Games played by รูเบน ลอฟตัส-ชีก in 2014/2015". Soccerbase. Centurycomm. สืบค้นเมื่อ 18 October 2017.
  66. ↑ "Games played by รูเบน ลอฟตัส-ชีก in 2015/2016". Soccerbase. Centurycomm. สืบค้นเมื่อ 16 December 2017.
  67. ↑ "Games played by รูเบน ลอฟตัส-ชีก in 2016/2017". Soccerbase. Centurycomm. สืบค้นเมื่อ 18 October 2017.
  68. ↑ 68.0 68.1 "Games played by รูเบน ลอฟตัส-ชีก in 20167/20168". Soccerbase. Centurycomm. สืบค้นเมื่อ 12 August 2018.
  69. ↑ "Games played by รูเบน ลอฟตัส-ชีก in 2018/2019". Soccerbase. Centurycomm. สืบค้นเมื่อ 12 August 2018.
  70. ↑ "Games played by รูเบน ลอฟตัส-ชีก in 2019/2020". Soccerbase. Centurycomm. สืบค้นเมื่อ 8 August 2019.
  71. ↑ 71.0 71.1 "Games played by รูเบน ลอฟตัส-ชีก in 2020/2021". Soccerbase. Centurycomm. สืบค้นเมื่อ 10 September 2020.
  72. ↑ "Loftus-Cheek, Ruben". National Football Teams. สืบค้นเมื่อ 12 August 2018.
  73. ↑ McNulty, Phil (24 February 2019). "Chelsea 0–0 Manchester City". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 22 April 2019.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=รูเบน_ลอฟตัส-ชีก&oldid=9847817"