การเมืองกัมพูชา
การเมืองกัมพูชา នយោបាយនៅកម្ពុជា | |
---|---|
ประเภทรัฐ | รัฐเดี่ยว, ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ, ประชาธิปไตยระบบรัฐสภา, ระบบพรรคเด่น |
รัฐธรรมนูญ | รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรกัมพูชา คริสต์ศักราช 1993 |
ฝ่ายนิติบัญญัติ | |
ชื่อ | สภาผู้แทนราษฎร |
ประเภท | สองสภา |
สถานที่ประชุม | รัฐสภาชาติกัมพูชา |
สภาสูง | |
ชื่อ | พฤฒสภา |
ประธาน | สมเด็จวิบุลเสนาภักดี สาย ฌุม ประธานพฤฒสภา |
ผู้แต่งตั้ง | กรมปรึกษาฆุมสังกัดลงมติเลือก 62 คน รัฐสภาลงมติเลือก 2 คน และพระมหากษัตริย์แต่งตั้ง 2 คน |
สภาล่าง | |
ชื่อ | รัฐสภา |
ประธาน | สมเด็จอัครมหาพญาจักรี เฮง สัมริน ประธานรัฐสภา |
ผู้แต่งตั้ง | การเลือกตั้งแบบการลงคะแนนระบบคู่ขนาน |
ฝ่ายบริหาร | |
ประมุขแห่งรัฐ | |
คำเรียก | พระมหากษัตริย์ |
ปัจจุบัน | พระบาทสมเด็จพระบรมนาถ นโรดม สีหมุนี |
ผู้แต่งตั้ง | การลงมติเลือกของกรมปรึกษาราชบัลลังก์ |
หัวหน้ารัฐบาล | |
คำเรียก | นายกรัฐมนตรี |
ปัจจุบัน | เอกอุดมกิตติเทศาภิบาลบัณฑิต ฮุน มาแณต |
ผู้แต่งตั้ง | พระมหากษัตริย์ตามการลงมติเลือกของรัฐสภา |
คณะรัฐมนตรี | |
คำเรียก | สำนักคณะรัฐมนตรี |
ชุดปัจจุบัน | ฮุน มาแณต 1 |
หัวหน้า | นายกรัฐมนตรี |
รองหัวหน้า | รองนายกรัฐมนตรี |
ผู้แต่งตั้ง | พระมหากษัตริย์ตามความเห็นชอบของนายกรัฐมนตรี |
สำนักงานใหญ่ | วิมานสันติภาพ |
กระทรวง | 28 |
ฝ่ายตุลาการ | |
ศาล | ศาลกัมพูชา |
สภาผู้พิพากษาสูงสุด | |
ประธานศาล | พระบาทสมเด็จพระบรมนาถ นโรดม สีหมุนี |
ที่ตั้งศาล | ที่ทำการสภาผู้พิพากษาสูงสุด กรุงพนมเปญ |
การเมืองกัมพูชาอยู่ในกรอบราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ โดยมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุขและทรงเป็นที่เคารพสักการะ และมีนายกรัฐมนตรีเป็นหัวหน้ารัฐบาล มีรัฐสภาและเป็นประชาธิปไตยแบบตัวแทน อำนาจบริหารเป็นของรัฐบาล อำนาจนิติบัญญัติเป็นของสภาคือรัฐสภาและพฤฒิสภา
รัฐธรรมนูญแห่งพระราชอาณาจักรกัมพูชายังได้กำหนดให้เป็นระบอบประชาธิปไตยแบบหลายพรรคเสรีนิยม ซึ่งอำนาจตกเป็นของผู้บริหาร ฝ่ายตุลาการ และฝ่ายนิติบัญญัติ อย่างไรก็ตามไม่มีการต่อต้านจากพรรคฝ่ายค้านอย่างมีประสิทธิภาพต่อนายกรัฐมนตรีสมเด็จอัครมหาเสนาบดีเดโชฮุน เซน ซึ่งดำรงตำแหน่งมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2528 จนถึงวันที่ 22 สิงหาคม พ.ศ. 2566 เอกอุดมกิตติเทศาภิบาลบัณฑิตฮุน มาแณต ได้ขึ้นดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีเป็นคนต่อมาในปัจจุบัน
ฝ่ายอำนาจบริหาร
[แก้]ตำแหน่ง | ชื่อ | พรรค | ตั้งแต่ |
---|---|---|---|
พระมหากษัตริย์ | พระบาทสมเด็จพระนโรดม สีหมุนี | 14 ตุลาคม ค.ศ. 2004 | |
นายกรัฐมนตรี | เอกอุดมกิตติเทศาภิบาลบัณฑิต ฮุน มาแณต | พรรคประชาชนกัมพูชา | 22 สิงหาคม พ.ศ. 2566 |
นายกรัฐมนตรีกัมพูชามาจากพรรคการเมืองในรัฐสภา ได้รับการแต่งตั้งโดยพระมหากษัตริย์ตามคำแนะนำของประธานและรองประธานรัฐสภา หลังจากนั้นต้องได้รับความไว้วางใจจากรัฐสภา นายกรัฐมนตรีเป็นหัวหน้ารัฐบาลในกัมพูชา เมื่อเข้าทำงานจะแต่งตั้งรัฐมนตรีมารับผิดชอบงานต่างๆซึ่งเรียกว่าสภารัฐมนตรี นายกรัฐมนตรีคนปัจจุบันคือฮุน เซน มาจากพรรคประชาชนกัมพูชา ดำรงตำแหน่งมาตั้งแต่การเลือกตั้ง พ.ศ. 2541 หนึ่งปีหลังเหตุการณ์รัฐประหาร พ.ศ. 2540 [1][2]เพื่อโค่นล้มพระนโรดม รณฤทธิ์ จนปัจจุบัน
กระทรวง
[แก้]ลำดับที่ | ตราสัญลักษณ์ | ชื่อกระทรวง | เว็บไซต์ |
---|---|---|---|
1 | กระทรวงมหาดไทย (เขมร: ក្រសួងមហាផ្ទៃ กฺรสัวงมหาผฺไท) (อังกฤษ: Ministry of Interior) |
[3] | |
2 | กระทรวงป้องกันราชอาณาจักร (เขมร: ក្រសួងការពារជាតិ กฺรสัวงการพารชาติ) (อังกฤษ: Ministry of National Defense) |
[4] | |
3 | กระทรวงการต่างประเทศและความร่วมมือนานาชาติ (เขมร: ក្រសួងការបរទេស និងសហប្រតិបត្តិការអន្តរជាតិ กฺรสัวงการบรเทส นิงสหบฺรติบตฺติการอนฺตรชาติ) (อังกฤษ: Ministry of Foreign Affairs and International Cooperation) |
[5] | |
4 | กระทรวงเศรษฐกิจ และการคลัง (เขมร: ក្រសួងសេដ្ឋកិច្ច និងហិរញ្ញវត្ថុ กฺรสัวงเสฎฺฐกิจฺจ นิงหิรญฺญวตฺถุ) (อังกฤษ: Ministry of Economy and Finance) |
[6] | |
5 | กระทรวงเกษตร ป่าไม้ และประมง (เขมร: ក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទ กฺรสัวงกสิกมฺม รุกฺขาบฺรมาญ̍ นิงเนสาท) (อังกฤษ: Ministry of Agriculture, Forestry and Fisheries) |
[7] | |
6 | กระทรวงการพัฒนาชนบท (เขมร: ក្រសួងអភិវឌ្ឃន៌ជនបទ กฺรสัวงอภิวฑฺฆรฺนชนบท) (อังกฤษ: Ministry of Rural Development) |
[8] | |
7 | กระทรวงพาณิชยกรรม (เขมร: ក្រសួងពាណិជ្ជកម្ម กฺรสัวงพาณิชฺชกมฺม) (อังกฤษ: Ministry of Commerce) |
[9] | |
8 | กระทรวงอุตสาหกรรม และหัตถกรรม (เขมร: ក្រសួងឧស្សាហកម្ម និងសិប្បកម្ម กฺรสัวงอุสฺสาหกมฺม นิงสิบฺบกมฺม) (อังกฤษ: Ministry of Industry and Handicraft) |
[10] | |
9 | กระทรวงแผนการ (เขมร: ក្រសួងផែនការ กฺรสัวงแผนการ) (อังกฤษ: Ministry of Planning) |
[11] | |
10 | กระทรวงศึกษาธิการ เยาวชน และกีฬา (เขมร: ក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា กฺรสัวงอบ̍รํ ยุวชน นิงกีฬา) (อังกฤษ: Ministry of Education, Youth and Sport) |
[12] | |
11 | กระทรวงกิจการสังคม ทหารผ่านศึก และการฟื้นฟูเยาวชน (เขมร: ក្រសួងសង្គមកិច្ច អតីតយុទ្ធជន និងយុវនីតិសម្បទា กฺรสัวงสงฺคมกิจฺจ อตีตยุทฺธชน นิงยุวนีติสมฺบทา) (อังกฤษ: Ministry of Social Affairs, Veterans and Youth Rehabilitation) |
[13] | |
12 | กระทรวงการจัดการที่ดิน การผังเมือง และการก่อสร้าง (เขมร: ក្រសួងរៀបចំដែនដី នគររូបនីយកម្ម និងសំណង់ กฺรสัวงเรียบจํแฎนฎี นครรูบนียกมฺม นิงสํณง̍) (อังกฤษ: Ministry of Land Management, Urban Planning and Construction) |
[14] | |
13 | กระทรวงสิ่งแวดล้อม (เขมร: ក្រសួងបរិស្ថាន กฺรสัวงบริสฺถาน) (อังกฤษ: Ministry of Environment) |
[15] | |
14 | กระทรวงทรัพยากรน้ำ และอุตุนิยมวิทยา (เขมร: ក្រសួងធនធានទឹក និងឧតុនិយម กฺรสัวงธนธานทึก นิงอุตุนิยม) (อังกฤษ: Ministry of Water Resources and Meteorology) |
[16] | |
15 | กระทรวงการข่าว (เขมร: ក្រសួងព័ត៌មាន กฺรสัวงพัรฺตมาน) (อังกฤษ: Ministry of Information) |
[17] | |
16 | กระทรวงยุติธรรม (เขมร: ក្រសួងយុតិ្តធម៌ กฺรสัวงยุติตธรฺม) (อังกฤษ: Ministry of Justice) |
[18] | |
17 | กระทรวงเหมืองแร่ และพลังงาน (เขมร: ក្រសួងរ៉ែ និងថាមពល กฺรสัวงแร̎ นิงถามพล) (อังกฤษ: Ministry of Mines and Energy) |
[19] | |
18 | กระทรวงไปรษณีย์ และโทรคมนาคม (เขมร: ក្រសួងប្រៃសណីយ៍ និងទូរគមនាគមន៍ กฺรสัวงบฺไรสณีย์ นิงทูรคมนาคมน์) (อังกฤษ: Ministry of Posts and Telecommunications) |
[20] | |
19 | กระทรวงสุขาภิบาล (เขมร: ក្រសួងសុខាភិបាល กฺรสัวงสุขาภิบาล) (อังกฤษ: Ministry of Health) |
[21] | |
20 | กระทรวงโยธาธิการ และคมนาคม (เขมร: ក្រសួងសាធារណៈការ និងដឹកជញ្ជូន กฺรสัวงสาธารณะการ นิงฎึกชญฺชูน) (อังกฤษ: Ministry of Public Works and Transport) |
[22] | |
21 | กระทรวงวัฒนธรรม และวิจิตรศิลป์ (เขมร: ក្រសួងវប្បធម៌ និងវិចិត្រសិល្បៈ กฺรสัวงวบฺบธรฺม นิงวิจิตฺรสิลฺบะ) (อังกฤษ: Ministry of Culture and Fine Arts) |
[23] | |
22 | กระทรวงการท่องเที่ยว (เขมร: ក្រសួងទេសចរណ៍ กฺรสัวงเทสจรณ์) (อังกฤษ: Ministry of Tourism) |
[24] | |
23 | กระทรวงแรงงาน และการฝึกอาชีพ (เขมร: ក្រសួងការងារ និងបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈ กฺรสัวงการงาร นิงบณฺตุะบณฺตาลวิชฺชาชีวะ̤) (อังกฤษ: Ministry of Labour and Vocational Training) |
[25] | |
24 | กระทรวงกิจการสตรี (เขมร: ក្រសួងកិច្ចការនារី กฺรสัวงกิจฺจการนารี) (อังกฤษ: Ministry of Women's Affairs) |
[26] | |
25 | กระทรวงพระบรมราชวัง (เขมร: ក្រសួងព្រះបរមរាជវាំង กฺรสัวงเพียะบรมนิจเวียง) (อังกฤษ: Ministry of the Royal Palace) |
[27] | |
26 | กระทรวงธรรมการและศาสนา (เขมร: ក្រសួងធម្មការ និងសាសនា กฺรสัวงทอมฺกา นิง สาสฺนา) (อังกฤษ: Ministry of Cults and Religion) |
[28] | |
27 | กระทรวงประสานงานรัฐสภาและตรวจราชการแผ่นดิน (เขมร: ក្រសួងទំនាក់ទំនងជាមួយរដ្ឋសភា-ព្រឹទ្ធសភា និងអធិការកិច្ច ) (อังกฤษ: Ministry of National Assembly-Senate Relations and Inspection) |
[29] | |
28 | สำนักงานคณะรัฐมนตรี (เขมร: ទីស្តីការគណៈរដ្ឋមន្ត្រី ตี สฺเน กา คนะ รอดมนเตฺย ) (อังกฤษ: Office of the Council of Ministers) |
[30] |
ฝ่ายอำนาจนิติบัญญัติ
[แก้]ใช้ระบบสองสภาได้แก่
- สมัชชาแห่งชาติหรือรัฐสภา มีสมาชิก 123 คน ดำรงตำแหน่งวาระละ 5 ปี ผู้มีสิทธิ์ออกเสียงต้องมีอายุไม่ต่ำกว่า 18 ปี ส่วนผู้สมัครรับเลือกตั้งต้องมีอายุอย่างน้อย 25 ปี การเลือกตั้งครั้งล่าสุดเกิดขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2551 พรรคประชาชนกัมพูชาครองเสียงส่วนใหญ่คือ 90 ที่นั่ง พรรคสมรังสีได้ 26 ที่นั่ง ที่เหลือเป็นพรรคอื่นๆ อีก 7 ที่นั่ง
- พฤฒิสภาหรือสภาสูง มีสมาชิก 61 คน มี 2 คนที่ได้รับการแต่งตั้งจากพระมหากษัตริย์ 2 คนมาจากตัวแทนรัฐบาล ที่เหลืออีก 57 คนมาจากการเลือกตั้ง มีลักษณะคล้ายสภาสูงของฝรั่งเศส ดำรงตำแหน่งวาระละ 6 ปี ใน พ.ศ. 2549 พรรคประชาชนกัมพูชาได้ 43 ที่นั่งในสภาสูง พรรคฟุนซินเปกได้ 12 ที่นั่งและพรรคสมรังสีได้ 2 ที่นั่ง
หน้าที่ของสมัชชาแห่งชาติคือออกกฎหมาย โดยหลังจากผ่านสภาแล้วจึงเสนอต่อพระมหากษัตริย์ พระมหากษัตริย์ไม่มีอำนาจยับยั้งกฎหมายที่ผ่านรัฐสภาแล้ว รัฐสภายังมีอำนาจในการถอดถอนนายกรัฐมนตรีโดยการออกเสียงไม่ไว้วางใจมากกว่าสองในสาม
พรรค | คะแนน | % | ที่นั่ง | ||
---|---|---|---|---|---|
พรรคประชาชนกัมพูชา | 3,492,374 | 58.1% | 90 | ||
พรรคสมรังสี | 1,316,714 | 21.9% | 26 | ||
พรรคสิทธิมนุษยชน | 397,816 | 6.62% | 3 | ||
พรรคนโรดม รณฤทธิ์ | 337,943 | 5.62% | 2 | ||
ฟุนซินเปก | 303,764 | 5.05% | 2 | ||
พรรคพันธมิตรเพื่อประชาธิปไตย | 68,909 | 1.15% | — | ||
พรรคประชาธิปไตยเขมร | 32,386 | 0.54% | — | ||
พรรคขบวนการประชาธิปไตยฮัง ดารา | 25,065 | 0.42% | — | ||
พรรคสังคมยุติธรรม | 14,112 | 0.23% | — | ||
พรรคสาธารณรัฐเขมร | 11,693 | 0.19% | — | ||
พรรคเขมรต่อต้านความยากจน | 9,501 | 0.16% | — | ||
ทั้งหมด (มาใช้สิทธิ์ 81.5%) | 6,010,277 | 123 | |||
Source: www.necelect.org.kh เก็บถาวร 2009-03-09 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน |
พรรค | คะแนน | % | ที่นั่ง | ||
---|---|---|---|---|---|
พรรคประชาชนกัมพูชา | 7,854 | 69.19% | 43 | ||
ฟุนซินเปก | 2,320 | 20.44% | 9 | ||
พรรคสมรังสี | 1,165 | 10.26% | 2 | ||
ทั้งหมด (มาใช้สิทธิ์ 99.89%) | 11,352 | 54 | |||
Source: www.necelect.org.kh เก็บถาวร 2009-03-09 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน |
Sources: List of Senators เก็บถาวร 2007-09-22 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
อำนาจตุลาการ
[แก้]อำนาจตุลาการเป็นอิสระจากรัฐบาล ศาลสูงสุดในกัมพูชาคือ ศาลแขวงสูงสุด (Supreme Council of the Magistracy)
ราชวงศ์
[แก้]การปกครองของกัมพูชาเป็นแบบที่มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข พระมหากษัตริย์มีฐานะเป็นประมุขรัฐ ไม่มีอำนาจปกครอง ทรงเป็นสัญลักษณ์ถึงความเป็นเอกภาพและความยั่งยืนของชาติ พระนโรดม สีหนุทรงเป็นประมุขรัฐระหว่าง 24 กันยายน พ.ศ. 2536 จนถึง 7 ตุลาคม พ.ศ. 2547 พระมหากษัตริย์ไม่มีอำนาจทางการเมืองแต่พระนโรดม สีหนุทรงมีบารมีที่ทำให้พระองค์มีอิทธิพลต่อรัฐบาลและมีบทบาทในการยับยั้งความขัดแย้งภายในรัฐบาล หลังจากพระนโรดม สีหนุสละราชสมบัติใน พ.ศ. 2547 พระโอรสของพระองค์คือพระนโรดม สีหมุนีได้เป็นกษัตริย์ต่อมา ส่วนพระนโรดม สีหนุที่สละราชสมบัติไปนั้น สมัชชาแห่งชาติได้กำหนดตำแหน่งของพระองค์เป็นพระมหาวีรกษัตริย์
การสืบราชสมบัติ
[แก้]การสืบราชสมบัติถูกกำหนดโดยกรมปรึกษาราชบัลลังก์ ซึ่งประกอบด้วยประธานรัฐสภา นายกรัฐมนตรี พระสังฆราช รองประธานรัฐสภาคนที่ 1 และคนที่ 2 จะมีการเรียกประชุมสภาราชบัลลังก์ภายใน 1 สัปดาห์หลังจากพระมหากษัตริย์สวรรคตหรือสละราชสมบัติ และจะเลือกจากสมาชิกราชวงศ์ที่มีสิทธิในราชบัลลังก์
การเป็นสมาชิกองค์กรระดับนานาชาติ
[แก้]ACCT, AsDB, ASEAN, CP, ESCAP, FAO, G-77, IAEA, IBRD, ICAO, ICC, ICRM, IDA, IFAD, IFC, IFRCS, ILO, IMF, IMO, Intelsat (ยังไม่ได้ลงนามในสัญญา), กองทุนการเงินระหว่างประเทศ, Interpol, IOC, ISO, ITU, NAM, OPCW, PCA, UN, UNCTAD, UNESCO, UNIDO, UPU, WB, WFTU, WHO, WIPO, WMO, WTO, WToO, WTrO (ขอสมัคร)
การปกครองท้องถิ่น
[แก้]การปกครองท้องถิ่นทั้ง 24 จังหวัด[31] ขึ้นกับกระทรวงมหาดไทยของรัฐบาลกลาง[31] เริ่มมีการเลือกตั้งระดับท้องถิ่น (กรมปรึกษาฆุมสังกัด) ใน พ.ศ. 2545 และเลือกตั้งทุก ๆ 5 ปี[32]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2007-06-27. สืบค้นเมื่อ 2012-10-15.
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2005-09-10. สืบค้นเมื่อ 2012-10-15.
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-04-20. สืบค้นเมื่อ 2020-04-18.
- ↑ [1]
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-04-06. สืบค้นเมื่อ 2020-04-18.
- ↑ [2]
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-12-19. สืบค้นเมื่อ 2020-04-18.
- ↑ [3]
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-02-17. สืบค้นเมื่อ 2020-04-18.
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-06-03. สืบค้นเมื่อ 2021-09-06.
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-03-08. สืบค้นเมื่อ 2012-10-15.
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-04-10. สืบค้นเมื่อ 2020-04-18.
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-05-14. สืบค้นเมื่อ 2020-04-18.
- ↑ [4]
- ↑ [5]
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-08-19. สืบค้นเมื่อ 2021-09-06.
- ↑ [6]
- ↑ [7]
- ↑ [8]
- ↑ [9]
- ↑ [10]
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-04-25. สืบค้นเมื่อ 2020-04-18.
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-07-23. สืบค้นเมื่อ 2020-04-18.
- ↑ [11]
- ↑ [12]
- ↑ [13]
- ↑ []
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-07-14. สืบค้นเมื่อ 2021-10-29.
- ↑ [14]
- ↑ [15]
- ↑ 31.0 31.1 Private Solutions for Infrastructure in Cambodia: A Country Framework Report. World Bank (2002), p65. ISBN 0-8213-5076-5.
- ↑ Untitled Document
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]- Cambodia Human Rights Portal (Sithi)
- Cambodian Center for Human Rights (CCHR)
- Global Integrity Report: Cambodia เก็บถาวร 2013-04-14 ที่ archive.today reports on corruption and anti-corruption in Cambodia
เกี่ยวกับราชวงศ์
[แก้]- King of Cambodia, Norodom Sihamoni Official Website of King Norodom Sihamoni
- King of Cambodia, Norodom Sihanouk Official Website of former King Norodom Sihanouk
ทางการ
[แก้]- Cambodia.gov.kh เก็บถาวร 2006-10-05 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน Official Royal Government of Cambodia Website (English Version) (Cambodia.gov.kh Khmer Version เก็บถาวร 2005-12-07 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน)
- CDC Council for the Development of Cambodia
- Conseil Constitutionnel du Cambodge เก็บถาวร 2008-12-16 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน Constitution council of Cambodia
- Department of Fisheries
- Food Security and Nutrition Information System Cambodia เก็บถาวร 2013-03-08 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- Ministry of Commerce
- Ministry of Culture and Fine Arts เก็บถาวร 2005-11-25 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- Ministry of Economy and Finance
- Ministry of Education, Youth and Sport เก็บถาวร 2022-11-23 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- Ministry of Environment
- Ministry of Posts and Telecommunications
- Ministry of Public Works and Transport
- Ministry of Tourism เก็บถาวร 2002-02-02 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- NiDA เก็บถาวร 2009-05-25 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน National Information Communications Technology Development Authority
- Ministry of Planning เก็บถาวร 2013-03-08 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- NIS National Institute of Statistics of Cambodia
อื่นๆ
[แก้]- Constitution of Cambodia เก็บถาวร 2011-07-22 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- Springer, S. 2009. Violence, democracy, and the neoliberal "order": the contestation of public space in posttransitional Cambodia. Annals of the Association of American Geographers 99 (1), 138-162.
- Springer, S. 2010. Cambodia's Neoliberal Order: Violence, Authoritarianism, and the Contestation of Public Space. London: Routledge.