กวนเป๋ง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
กวนเป๋ง
ภาพวาดกวนเป๋ง สมัยราชวงศ์ชิง
ขุนพลแห่งจ๊กก๊ก
เกิดค.ศ. 192
ถึงแก่กรรมค.ศ. 220[1] (38 ปี)
สถานที่ถึงแก่กรรมเมืองหลินจฺหวี่
(ปัจจุบันคืออำเภอหนานจาง มณฑลหูเป่ย์)
บิดากวนอู (ประวัติศาสตร์)
กวนเต๋ง (วรรณกรรม)
ชื่อภาษาจีน
อักษรจีนตัวเต็ม關平
อักษรจีนตัวย่อ关平
ยุคในประวัติศาสตร์ยุคสามก๊ก

กวนเป๋ง (เสียชีวิต ค.ศ. 220)[1] มีชื่อในสำเนียงจีนกลางว่า กวนผิง (จีนตัวย่อ: 关平; จีนตัวเต็ม: 關平; พินอิน: Guān Píng; เวด-ไจลส์: Kuan P'ing) เป็นตัวละครในวรรณกรรมจีนอิงประวัติศาสตร์เรื่องสามก๊กที่มีตัวตนจริงในประวัติศาสตร์ในยุคสามก๊ก เป็นขุนพลผู้รับราชการกับขุนศึกเล่าปี่ในปลายยุคราชวงศ์ฮั่นตะวันออก

ประวัติ[แก้]

กวนเป๋งเป็นบุตรคนโตของกวนอู ในบันทึกทางประวัติศาสตร์ได้กล่าวถึงกวนเป๋งเพียงเล็กน้อยว่ากวนเป๋งถูกจับโดยทหารของซุนกวนพร้อมกวนอูผู้บิดาในปี ค.ศ. 220 ทางตะวันออกเฉียงใต้ของเมืองเป๊กเสีย (麦城 ไป่เฉิง ปัจจุบันอยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของเมืองตางหยาง มณฑลหูเป่ย์) ภายหลังถูกประหารที่เมืองหลินจฺหวี่ (臨沮 ปัจจุบันอยู่ในอำเภอหนานจาง เมืองเซียงหยาง มณฑลหูเป่ย์)[2]

ในวรรณกรรมสามก๊ก[แก้]

กวนเป๋งปรากฏเป็นตัวละครในนิยายอิงประวัติศาสตร์เรื่องสามก๊ก โดยเป็นบุตรบุญธรรมของกวนอู ต่างจากในข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์ที่ระบุว่ากวนเป๋งเป็นบุตรชายแท้ ๆ ของกวนอู เดิมกวนเป๋งเป็นบุตรชายคนเล็กของกวนเต๋ง (關定 กวานติ้ง) เป็นน้องชายของกวนเหล็ง (關寧 กวานหนิง) ต่อมากวนอูรับไว้เป็นบุตรบุญธรรม ขณะที่กวนเป๋งอายุ 18 ปี กวนเป๋งเป็นทหารหน้าหยก ใบหน้าเกลี้ยงเกลาไม่มีหนวดเครา คอยช่วยกวนอูรบเคียงไหล่เคียงบ่าเสมอมา เมื่อขงเบ้งตั้งกวนอูให้เป็นเจ้าเมืองเกงจิ๋ว กวนเป๋งก็คอยให้ความช่วยเหลือ

ต่อมาลิบองได้ใช้อุบายแกล้งป่วย ทำให้กวนอูประมาทยกทหารส่วนใหญ่ไปตีอ้วนเซียพร้อมกับกวนเป๋ง ลิบองจึงเข้ายึดเกงจิ๋ว กวนอูจึงหนีไปเมืองเป๊กเสีย กวนอูและกวนเป๋งพยายามหนีไปเสฉวนแต่ถูกอุบายของลิบองถูกจับไปให้ซุนกวนตัดสินโทษ และถูกประหารทั้งสองพ่อลูก

รูปกวนเป๋งจากเกม Romance Of The Three Kingdoms XI ของค่ายเกม KOEI

อ้างอิง[แก้]

  1. 1.0 1.1 บันทึกจือจื้อทงเจี้ยนระบุว่ากวนเป๋งถูกจับและถูกประหารในเดือน 12 ปีที่ 24 ของศักราชเจี้ยนอัน (ค.ศ. 196-220) ในรัชสมัยของพระเจ้าเหี้ยนเต้ ตามเนื้อความในบันทึกจือจื้อทงเจี้ยน เล่มที่ 68 ดังนี้: (... [獻帝建安二十四年(己亥、二一九年)]十二月,璋司馬馬忠獲羽及其子平於章鄉,斬之,遂定荊州。) ซึ่งอยู่ในช่วงเดือนมกราคม ค.ศ. 220
  2. (權已據江陵,盡虜羽士衆妻子,羽軍遂散。權遣將逆擊羽,斬羽及子平于臨沮。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 36

ดูเพิ่ม[แก้]