ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อัลกออิดะฮ์"

อัลกออิดะฮ์
	القاعدة ; มีส่วนร่วมในสงครามต่อต้านการก่อการร้าย, สงครามในอัฟกานิสถาน, สงครามทางตะวันตกเฉียงเหนือของปากีสถาน, สงครามกลางเมืองโซมาเลีย, ความไม่สงบในมาเกร็บ, สงครามอิรัก, ความไม่สงบในอิรัก, การก่อความไม่สงบในเยเมนของอัลกออิดะห์, สงครามกลางเมืองซีเรีย, และอาหรับสปริง
ปฏิบัติการ	2531–ปัจจุบัน
แนวคิด	ญิฮัดซะละฟี; ซะละฟี; ลัทธิกุทบิทซึม; อุดมการณ์รวมกลุ่มอิสลาม
ผู้นำ	อุซามะห์ บิน ลาดิน (2531–2554); อัยมัน อัซเซาะวาฮิรี (2554–ปัจจุบัน)
พื้นที่ปฏิบัติการ	ทั่วโลก มีอำนาจสูงสุดในตะวันออกกลาง;
กำลังพล	In the Af-Pak region: 300–3,000 (low hundreds to low thousands); In the Maghreb: 300–800; In the Arabian Peninsula: 1,000+; In India: 300; In Somalia: 7,000–9,000; In Syria: 5,115–6,115;
พันธมิตร	ตอลิบาน; เตห์ริก-ไอ-ตอลิบาน ปากีสถาน; ขบวนการอิสลามอุซเบกิสถาน; ขบวนการอิสลามเตอร์กีสถานตะวันออก; ลัชการ์ อี ตอบบา; กองทัพแห่งโมฮัมเหม็ด; ญะมาอะห์ อิสลามียะห์; โบโก หะรอม; อาบูไซยาฟ; เอมิเรตคอเคซัส;
ปรปักษ์	คณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติ; นาโต้ สหรัฐอเมริกา; สหราชอาณาจักร; ออสเตรเลีย; แคนาดา; อิตาลี; ฝรั่งเศส; เนเธอร์แลนด์; ตุรกี; ; สมาชิกสหภาพยุโรป; (not in NATO) Ireland (Republic of); สวีเดน; ; สมาชิกนอกกลุ่มนาโต (In direct combat with al-Qaeda and affiliates) อัฟกานิสถาน; ปากีสถาน; อินเดีย; แอลจีเรีย; ซีเรีย; ซาอุดีอาระเบีย; สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์[ต้องการอ้างอิง]; เยเมน; มาลี; เคนยา; โซมาเลีย; ; รัฐอื่น ๆ ที่เป็นปรปักษ์: รัสเซีย; บราซิล; จีน[ต้องการอ้างอิง]; ญี่ปุ่น; เกาหลีใต้; มาเลเซีย[ต้องการอ้างอิง]; อินโดนีเซีย[ต้องการอ้างอิง]; ฟิลิปปินส์[ต้องการอ้างอิง]; อิสราเอล; ; ปรปักษ์ที่ไม่ใช่รัฐ: ฮิซบุลลอฮ์; ฮูษี; รัฐอิสลามอิรักและเลแวนต์; ;
การสู้รบและสงคราม	ในอัฟกานิสถาน ก่อนเกิดสงครามต่อต้านการก่อการร้าย สงครามกลางเมืองอัฟกานิสถานครั้งที่สอง; สงครามกลางเมืองอัฟกานิสถานครั้งที่สาม; ในทาจิกิสถาน; สงครามกลางเมืองในทาจิกิสถาน; ในเชชเนีย; สงครามเชชเนียครั้งที่สอง; สงครามต่อต้านการก่อการร้าย; ในเยเมน; การก่อความไม่สงบในเยเมนของอัลกออิดะห์; ในอัฟกานิสถาน หลังจากเกิดสงครามต่อต้านการก่อการร้าย; สงครามในอัฟกานิสถาน (พ.ศ. 2544–2557); สงครามในอัฟกานิสถาน (พ.ศ. 2558–ปัจจุบัน); ในมาเกร็บ; ความไม่สงบในมาเกร็บ; Northern Mali conflict; ในอิรัก; สงครามอิรัก; ความไม่สงบในอิรัก; ในปากีสถาน; สงครามทางตะวันตกเฉียงเหนือของปากีสถาน; ในโซมาเลีย; สงครามอิสลามโซมาเลียครั้งที่หนึ่ง; สงครามอิสลามโซมาเลียครั้งที่สอง; ในซีเรีย; สงครามกลางเมืองซีเรีย; การต่อต้านระหว่างประเทศต่อไอซิส American-led intervention in Syria; ; ;

เรียกดูประวัติแบบโต้ตอบ

← การแก้ไขก่อนหน้า การแก้ไขถัดไป →

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม

เห็นภาพข้อความวิกิ

ในบรรทัด

รุ่นแก้ไขเมื่อ 08:06, 9 สิงหาคม 2564

อัลกออิดะฮ์ (อาหรับ: القاعدة‎, al-Qā`ida "ฐาน") หรือ แอล-ไคดา (อังกฤษ: al-Qaeda) เป็นกลุ่มก่อการร้ายอิสลามสากล ก่อตั้งโดย อุซามะฮ์ บิน ลาดิน, อับดุลลาห์ อัซซัม (Abdullah Azzam)^[44] และนักรบอื่นอีกหลายคน บางช่วงระหว่างเดือนสิงหาคม 2531^[45] และปลายปี 2532^[46] โดยมีจุดกำเนิดย้อนไปถึงสงครามในอัฟกานิสถานของโซเวียต^[47]^[48] อัลกออิดะฮ์ปฏิบัติการเป็นเครือข่ายประกอบด้วยกองทัพไร้รัฐหลายชาติ^[49] และกลุ่มญิฮัด วะฮะบีย์อิสลามสุดโต่ง^[50] คณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติ องค์การสนธิสัญญาแอตแลนติกเหนือ สหภาพยุโรป สหรัฐอเมริกา รัสเซีย อินเดียและอีกหลายประเทศประกาศให้เป็นองค์การก่อการร้าย อัลกออิดะฮ์ดำเนินการโจมตีต่อเป้าหมายที่องค์การถือเป็นกาฟิร (kafir)^[51] ระหว่างสงครามกลางเมืองซีเรีย กลุ่มแยกอัลกออิดะฮ์เริ่มต่อสู้กันเอง ตลอดจนชาวเคิร์ดและรัฐบาลซีเรีย

อัลกออิดะฮ์โจมตีต่อเป้าหมายพลเรือนและทหารในหลายประเทศ ซึ่งรวมวินาศกรรม 11 กันยายน เหตุระเบิดสถานเอกอัครราชทูตสหรัฐ พ.ศ. 2541 และเหตุระเบิดที่บาหลี พ.ศ. 2545 รัฐบาลสนองวินาศกรรม 11 กันยายนโดยการเปิดฉาก "สงครามต่อต้านการก่อการร้าย" ด้วยการสูญเสียผู้นำคนสำคัญ จนถึงอุซามะฮ์ บิน ลาดิน ปฏิบัติการของอัลกออิดะฮ์จึงตกจากการปฏิบัติที่ควบคุมจากเบื้องบนเป็นการปฏิบัติโดยกลุ่มที่สัมพันธ์และผู้ลงมือเดี่ยว

เทคนิคเฉพาะที่อัลกออิดะฮ์ใช้มีการโจมตีพลีชีพและการระเบิดหลายเป้าหมายพร้อมกัน^[52] กิจกรรมที่ถือว่ามาจากอัลกออิดะฮ์อาจเกี่ยวข้องกับสมาชิกของขบวนการซึ่งสวามิภักดิ์ต่ออุซามะฮ์ บิน ลาดิน หรือปัจเจกบุคคล "ที่เชื่อมโยงกับอัลกออิดะฮ์" จำนวนมากซึ่งผ่านการฝึกในค่ายแห่งหนึ่งในประเทศอัฟกานิสถาน ปากีสถาน อิรักหรือซูดานซึ่งมิได้สวามิภักดิ์ต่ออุซามะฮ์ บิน ลาดิน^[53] อุดมการณ์อัลกออิดะฮ์มีการเปลื้องอย่างสมบูรณ์จากอิทธิพลต่างชาติทั้งหมดในประเทศมุสลิม และการสถาปนาเคาะลิฟะฮ์อิสลามใหม่ทั่วโลก^[5]^[54]^[55] ในบรรดาความเชื่อที่เป็นของสมาชิกอัลกออิดะฮ์ คือ การพิพากษาว่าพัทธมิตรคริสต์–ยิวกำลังคบคิดเพื่อทำลายศาสนาอิสลาม^[56] เนื่องจากเป็นญิฮัดซะละฟี (Salafist jihadist) พวกเขาเชื่อว่า ฆ่าพลเรือนได้ตามศาสนา และพวกเขาเพิกเฉยต่อบทประพันธ์ศาสนาทุกส่วนซึ่งอาจตีความว่าห้ามฆ่าพลเรือนและการต่อสู้สองฝ่าย (internecine)^[1]^[57] อัลกออิดะฮ์ยังคัดค้านสิ่งที่มองว่าเป็นกฎหมายมนุษย์สร้าง และต้องการแทนด้วยกฎหมายชะรีอะห์อย่างเข้มงวด^[58]

อัลกออิดะฮ์ยังรับผิดชอบต่อการปลุกปั่นความรุนแรงระหว่างนิกายในบรรดามุสลิม^[59] ผู้นำอัลกออิดะฮ์ถือว่ามุสลิมเสรีนิยม ชีอะฮ์ ซูฟีและนิกายอื่นว่านอกรีตและโจมตีสุเหร่าและการประชุมของกลุ่มเหล่านี้^[60] นับแต่อุซามะฮ์ บิน ลาดินเสียชีวิตในปี 2554 อัยมัน อัซเซาะวาฮิรี ชาวอียิปต์ เป็นหัวหน้าองค์การ

ที่มาของชื่อ

คำว่าอัลกออิดะฮ์เป็นภาษาอาหรับหมายถึงมูลนิธิ ที่มั่น บิน ลาดินให้สัมภาษณ์แก่วารสาร al Jazeera ในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2544 ว่าคำว่าอัลกออิดะฮ์นี้ใช้ตั้งแต่สมัยที่กลุ่มมุญาฮิดีนต่อสู้กับสหภาพโซเวียตโดยเรียกค่ายฝึกว่าอัลกออิดะฮ์ คำว่าอัลกออิดะฮ์นำมาใช้เป็นครั้งแรกโดยกระทรวงยุติธรรมของสหรัฐอเมริกา เมื่อเดือนมกราคม พ.ศ. 2544 ในการสอบสวนผู้ต้องหาสี่คนที่นิวยอร์กจากคดีการวางระเบิดสถานทูตสหรัฐในแอฟริกาตะวันออกเมื่อ พ.ศ. 2541 ต่อมาในเดือนเมษายน พ.ศ. 2545 กลุ่มนี้ปรากฏในชื่อกออิดะฮ์ อัล ญิฮาด (ที่มั่นแห่งญิฮาด)

ประวัติ

ญิฮาดในอัฟกานิสถาน

จุดกำเนิดของกลุ่มเริ่มขึ้นภายในไม่กี่สัปดาห์หลังโซเวียตรุกรานอัฟกานิสถานใน พ.ศ. 2522 โดยการบริหารของชาวอาหรับจากต่างประเทศในชื่อมุญาฮิดีน สนับสนุนทางการเงินโดยบิน ลาดินและการบริจาคของชาวมุสลิม สหรัฐมองว่าการรุกรานอัฟกานิสถานของโซเวียตเป็นส่วนหนึ่งของสงครามเย็น หน่วยสืบราชการลับได้ให้ความช่วยเหลือกลุ่มดังกล่าวผ่านทางปากีสถาน^[61]^[62] อัลกออิดะฮ์พัฒนาจากกลุ่ม Maktab al-Khadamat ที่เป็นส่วนหนึ่งของมุญาฮิดีน สมาชิกส่วนใหญ่เป็นทหารชาวปาเลสไตน์ และได้รับการสนับสนุนจากสหรัฐเช่นเดียวกับมุญาฮิดีนกลุ่มอื่น ๆ การสู้รบดำเนินไป 9 ปี จนสหภาพโซเวียตถอนตัวออกจากอัฟกานิสถานใน พ.ศ. 2532 รัฐบาลสังคมนิยมของ โมฮัมเหม็ด นาจิบุลลอห์ ถูกมุญาฮิดีนล้มล้าง แต่เนื่องจากผู้นำกลุ่มมุญาฮิดีนไม่สามารถตกลงกันได้ ความวุ่นวายจากการแย่งชิงอำนาจจึงตามมา

การขยายตัว

หลังจากสงครามต่อต้านโซเวียตในอัฟกานิสถานสิ้นสุดลงนักรบมุญาฮิดีนบางกลุ่มต้องการขยายการต่อสู้ออกไปทั่วโลกในนามนักรบอิสลามเช่นความขัดแย้งในอิสราเอลและแคชเมียร์ หนึ่งในความพยายามนี้คือการตั้งกลุ่มอัลกออิดะฮ์โดยบิน ลาดินใน พ.ศ. 2531

สงครามอ่าวเปอร์เซียและเริ่มต้นต่อต้านสหรัฐ

เมื่อสงครามในอัฟกานิสถานสิ้นสุดลง บิน ลาดินเดินทางกลับสู่ซาอุดีอาระเบีย เมื่อเกิดการรุกรานคูเวตของอิรักใน พ.ศ. 2533 บิน ลาดินได้เสนอให้ใช้นักรบมุญาฮิดีนของเขาร่วมมือกับกษัตริย์ฟาฮัด เพื่อปกป้องซาอุดีอาระเบียจากการรุกรานของอิรักที่อาจจะเกิดขึ้น แต่ราชวงศ์ซาอุดีอาระเบียปฏิเสธและหันไปอนุญาตให้สหรัฐเข้ามาตั้งฐานทัพในซาอุดีอาระเบีย ทำให่บิน ลาดินไม่พอใจ เพราะเขาไม่ต้องการให้มีกองทหารต่างชาติในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของศาสนาอิสลาม (คือเมกกะและเมดีนา) การที่เขาออกมาต่อต้านทำให้เขาถูกบีบให้ไปซูดานและถูกถอนสัญชาติซาอุดีอาระเบีย^[63]

ในซูดาน

ใน พ.ศ. 2534 แนวร่วมอิสลามแห่งชาติซูดานขึ้นมามีอำนาจและเชื้อเชิญกลุ่มอัลกออิดะฮ์ให้ย้ายเข้ามาภายในประเทศ อัลกออิดะฮ์เข้าไปประกอบธุรกิจในซูดานเป็นเวลาหลายปี และสนับสนุนเงินในการสร้างทางหลวงจากเมืองหลวงไปยังท่าเรือซูดาน พ.ศ. 2539 บิน ลาดินถูกบีบให้ออกจากซูดานเนื่องจากแรงกดดันของสหรัฐ เขาจึงย้ายกลุ่มอัลกออิดะฮ์ไปตั้งมั่นในเมืองจะลาลาบาด อัฟกานิสถาน

บอสเนีย

การประกาศเอกราชของบอสเนีย-เฮอร์เซโกวีนาออกจากยูโกสลาเวียในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2534 ทำให้เกิดความขัดแย้งทางเชื้อชาติและศาสนาแห่งใหม่ในยุโรปในบอสเนีย ชนส่วนใหญ่เป็นมุสลิมแต่ก็มีชาวเซิร์บที่นับถือศาสนาคริสต์นิกายกรีกออร์ทอดอกซ์และชาวโครแอตนับถือศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก ทำให้เกิดความขัดแย้งที่เป็นสามเส้าขึ้น โดยเซอร์เบียและโครเอเชียหนุนหลังชาวเซิร์บและชาวโครแอตที่มีเชื้อชาติเดียวกันตามลำดับ เหล่านักรบอาหรับในอัฟกานิสถานเห็นว่าสงครามในบอสเนียเป็นโอกาสอันดีที่จะปกป้องศาสนาอิสลาม ทำให้กลุ่มต่าง ๆ เหล่านี้ รวมทั้งอัลกออิดะฮ์เข้าร่วมในสงคราม ตั้งเป็นกลุ่มมุญาฮิดีนบอสเนีย โดยนักรบส่วนใหญ่เป็นชาวอาหรับไม่ใช่ชาวบอสเนีย

การลงนามในข้อตกลงวอชิงตันในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2537 ทำให้สงครามระหว่างบอสเนีย-โครแอตสิ้นสุดลง กลุ่มมุญาฮิดีนยังสู้รบกับชาวเซิร์บต่อไป จนกระทั่งบันทึกสันติภาพเดย์ตันในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2538 ทำให้สงครามสิ้นสุดลง และเหล่านักรบต่างชาติถูกบีบให้ออกนอกประเทศ ส่วนผู้ที่แต่งงานกับชาวบอสเนียหรือไม่มีที่กลับได้รับสัญชาติบอสเนียและอนุญาตให้อยู่ต่อไปได้

ผู้ลี้ภัยในอัฟกานิสถาน

หลังจากการถอนตัวของสหภาพโซเวียต อัฟกานิสถานอยู่ในสภาพวุ่นวายถึง 7 ปี จากการสู้รบของกลุ่มที่เคยเป็นพันธมิตรกัน ในช่วง พ.ศ. 2533 มีกลุ่มใหม่เกิดขึ้นคือกลุ่มตาลีบันหรือตอลิบาน (แปลตามตัว = นักเรียน) เป็นกลุ่มเยาวชนที่เกิดในอัฟกานิสถานยุคสงครามได้รับการศึกษาในโรงเรียนสอนศาสนาอิสลาม (มัดรอซะ; madrassas) ในเมืองกันดะฮาร์ หรือค่ายผู้อพยพตามแนวชายแดนปากีสถาน-อัฟกานิสถาน

ผู้นำของตอลิบาน 5 คนจบการศึกษาจากโรงเรียนสอนศาสนาอิสลาม Darul Uloom Haqqania ใกล้กับเมืองเปศวาร์ในปากีสถาน แต่ผู้เข้าเรียนส่วนใหญ่เป็นผู้อพยพจากปากีสถาน โรงเรียนนี้สอนศาสนาตามลัทธิซาลาฟีย์ และได้รับการสนับสนุนจากชาวอาหรับโดยเฉพาะบิน ลาดิน ชาวอาหรับในอัฟกานิสถานและตอลิบานมีความเกี่ยวพันกันมาก หลังจากโซเวียตถอนตัวออกไป ตอลิบานมีอิทธิพลมากขึ้นจนสามารถก่อตั้งรัฐอิสลามอัฟกานิสถาน ใน พ.ศ. 2537 ตอลิบานเข้ายึดครองพื้นที่ในเมืองกันดะฮาร์และเข้ายึดกรุงคาบูลได้เมื่อเดือนกันยายน พ.ศ. 2539

หลังจากซูดานได้บีบให้บิน ลาดินและกลุ่มของเขาออกนอกประเทศ เป็นเวลาเดียวกับที่ตอลิบานมีอำนาจในอัฟกานิสถาน บิน ลาดินจึงเข้าไปตั้งมั่นในเขตจะลาลาบาด ในเวลานั้นมีเพียงปากีสถาน ซาอุดีอาระเบีย และสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์เท่านั้นที่ยอมรับว่าตอลิบานเป็นรัฐบาลของอัฟกานิสถาน บิน ลาดินพำนักในอัฟกานิสถาน จัดตั้งค่ายฝึกนักรบมุสลิมจากทั่วโลก^[64]^[65] จนกระทั่งรัฐบาลตอลิบานถูกขับไล่โดยกองกำลังผสมภายในประเทศร่วมกับกองทหารสหรัฐใน พ.ศ. 2544 หลังจากนั้นเชื่อกันว่า บิน ลาดินยังคงพำนักกับกลุ่มตอลิบานในบริเวณชายแดนปากีสถาน

เริ่มโจมตีพลเรือน

พ.ศ. 2536 Ramzi Yousef ผู้นำคนหนึ่งของอัลกออิดะฮ์ ใช้การวางระเบิดในรถยนต์ โจมตีตึกเวิลด์เทรดเซ็นเตอร์ในนิวยอร์ก แต่ไม่สำเร็จ และ Yousef ถูกจับในปากีสถาน แต่ก็เป็นแรงดลใจให้กลุ่มของบิน ลาดิน ทำสำเร็จเมื่อ 11 กันยายน พ.ศ. 2544

อัลกออิดะฮ์เริ่มสงครามครูเสดใน พ.ศ. 2539 เพื่อขับไล่กองทหารต่างชาติออกไปจากดินแดนอิสลามโดยต่อต้านสหรัฐและพันธมิตร 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2541 บิน ลาดินและ Ayman al-Zawahiri ผู้นำของกลุ่มญิฮาดอียิปต์และผู้นำศาสนาอิสลามอีกสามคน ร่วมลงนามใน “ฟัตวาห์”,^[66] หรือคำตัดสินภายใต้ชื่อแนวร่วมอิสลามโลกเพื่อญิฮาดต่อต้านยิวและครูเสด (World Islamic Front for Jihad Against the Jews and Crusaders; ภาษาอาหรับ: al-Jabhah al-Islamiyya al-'Alamiyya li-Qital al-Yahud wal-Salibiyyin)โดยประกาศว่าเป็นหน้าที่ของชาวมุสลิมทุกประเทศในการสังหารชาวสหรัฐและพันธมิตรทั้งทหารและพลเรือนเพื่อปลดปล่อยมัสยิดอัลอักซาในเยรูซาเลมและมัสยิดศักดิ์สิทธิ์ในเมกกะ^[67] หลังจากนั้นได้เกิดการวางระเบิดสถานทูตสหรัฐในแอฟริกาตะวันออกภายในปีเดียวกัน มีผู้เสียชีวิต 300 คน ในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2543 เกิดระเบิดพลีชีพในกองทัพเรือสหรัฐในเยเมน^[68]

วินาศกรรม 11 กันยายน และปฏิกิริยาของสหรัฐ

การก่อวินาศกรรม 11 กันยายน ทำให้สหรัฐและนาโตออกมาต่อต้านอัลกออิดะฮ์ และฟัตวาห์ พ.ศ. 2541 การโจมตีครั้งนี้ถือเป็นวินาศภัยครั้งใหญ่ในประวัติศาสตร์สหรัฐอเมริกา มีผู้เสียชีวิตเกือบ 3,000 คน รวมทั้งความเสียหายจากการพังทลายของตึกเวิลด์เทรดเซ็นเตอร์และตึกเพนตากอนถูกทำลายลงไปบางส่วน หลังจากนั้น สหรัฐได้มีปฏิบัติการทางทหารโต้ตอบเรียกร้องให้ มุลลาห์ โอมาร์ ผู้นำตอลิบานส่งตัวบิน ลาดินมาให้ แต่ตอลิบานเลือกที่จะส่งตัวบิน ลาดินให้ประเทศที่เป็นกลาง สหรัฐจึงส่งกองทัพอากาศทิ้งระเบิดทำลายที่มั่นที่เชื่อว่าเป็นแหล่งกบดานของอัลกออิดะฮ์ และส่งปฏิบัติการทางทหารภาคพื้นดินร่วมกับพันธมิตรฝ่ายเหนือเพื่อล้มล้างรัฐบาลตอลิบาน

หลังจากถูกกวาดล้าง กลุ่มอัลกออิดะฮ์พยายามรวมตัวอีกครั้งในเขต Gardez แต่ยังคงถูกโจมตีจากฝ่ายสหรัฐ ในช่วงต้นปี พ.ศ. 2545 กองทัพอัลกออิดะฮ์ถูกทำลายจนลดประสิทธิภาพลงมาก ซึ่งเป็นความสำเร็จในขั้นต้นของการรุกรานอัฟกานิสถาน อย่างไรก็ตาม ตอลิบานยังมีอิทธิพลอยู่ในอัฟกานิสถาน และผู้นำคนสำคัญของอัลกออิดะฮ์ยังไม่ถูกจับ ใน พ.ศ. 2547 สหรัฐกล่าวอ้างว่าจับตัวผู้นำของอัลกออิดะฮ์ได้ 2 – 3 คน แต่อัลกออิดะฮ์ก็ยังดำเนินกิจกรรมต่อไปได้

กิจกรรมในอิรัก

บิน ลาดิน เริ่มให้ความสนใจอิรักตั้งแต่สงครามอ่าวเปอร์เซียครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2533 อัลกออิดะฮ์ติดต่อกับกลุ่มมุสลิมชาวเคิร์ด Ansar al-islam ใน พ.ศ. 2542 ระหว่างการรุกรานอิรักใน พ.ศ. 2546 อัลกออิดะฮ์ให้ความสนใจเป็นพิเศษ หน่วยทหารของอัลกออิดะฮ์เริ่มวางระเบิดกองบัญชาการของสหประชาชาติและกาชาดสากล พ.ศ. 2547 ฐานที่มั่นของอัลกออิดะฮ์ในเมืองฟาลูยะห์ ถูกโจมตีและปิดล้อมด้วยกองทหารสหรัฐ แต่อัลกออิดะฮ์ยังคงโจมตีทั่วอิรัก แม้จะสูญเสียกำลังคนไปมาก ในระหว่างการเลือกตั้งในอิรัก พ.ศ. 2548 กลุ่มอัลกออิดะฮ์ออกมาประกาศความรับผิดชอบระเบิดพลีชีพ 9 ครั้งในแบกแดด

Abu Musab al-Zarqawi ทหารชาวจอร์แดนเป็นผู้จัดตั้งองค์กร "Jama'at al-Tawhid wal-Jihad" เมื่อ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2547 และประกาศเป็นตัวแทนของอัลกออิดะฮ์ในอิรัก หลังจากเขาถูกฆ่าจากการโจมตีทางอากาศโดยสหรัฐเมื่อ 7 มิถุนายน พ.ศ. 2549 ที่ Baqubah เชื่อกันว่า Abu Ayyub al-Masri ขึ้นเป็นผู้นำอัลกออิดะฮ์ในอิรักแทน แม้ว่าการต่อสู้ของอัลกออิดะฮ์ในอิรักยังไม่ประสบผลในการขับไล่กองทหารอังกฤษและสหรัฐ รวมทั้งล้มล้างรัฐบาลของผู้นับถือนิกายชีอะฮ์ แต่ก็ได้สร้างความรุนแรงกระจายไปทั่วประเทศ

อัลกออิดะฮ์ในแคชเมียร์

เมื่อ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2549 ชายลึกลับอ้างตัวเป็นสมาชิกอัลกออิดะฮ์โทรศัพท์ไปที่นักข่าวท้องถิ่นในศรีนคร ประกาศว่าขณะนี้อัลกออิดะฮ์เข้ามาในแคชเมียร์แล้ว เพื่อปกป้องชนกลุ่มน้อยชาวมุสลิมที่ถูกรัฐบาลอินเดียกดขี่ อย่างไรก็ตาม มีรายงานว่า กลุ่มอัลกออิดะฮ์แทรกซึมเข้ามาในบริเวณนี้ตั้งแต่ก่อนการรุกรานอัฟกานิสถานของสหรัฐ และน่าจะมีความสัมพันธ์กับกลุ่มก่อการร้ายในปากีสถาน

กิจกรรม

กิจกรรมทางอินเทอร์เน็ต

กลุ่มอัลกออิดะฮ์ใช้อินเทอร์เน็ตในการสร้างเครือข่ายและประชาสัมพันธ์ผลงาน

กิจกรรมทางการเงิน

การโอนเงินจากบัญชีของบิน ลาดินจากธนาคารแห่งชาติบาห์เรน จะถูกส่งต่อยังบัญชีผิดกฎหมายที่ไม่แสดงข้อมูลใน Clearstream ซึ่งเป็นแหล่งฟอกเงิน

ในอิสราเอล

อัลกออิดะฮ์ไม่ค่อยมีบทบาทในการต่อต้านอิสราเอล ทฤษฎีหนึ่งคือ อัลกออิดะฮ์ไม่ยอมร่วมมือกับกลุ่มนิกายชีอะฮ์ เช่น ฮิซบุลลอฮ์ ซึ่งสนับสนุนการต่อต้านอิสราเอลของปาเลสไตน์ หรือมิฉะนั้น ชาวปาเลสไตน์ไม่ต้องการต่อสู้ภายใต้หลักการของอัลกออิดะฮ์ แต่ต้องการต่อสู้ด้วยหลักการของตนเอง อัลกออิดะฮ์เคยถูกตั้งข้อสงสัยว่าน่าจะมีส่วนในการโจมตีพลเรือนอิสราเอลเมื่อ 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2545 ที่เคนยา เช่น การวางระเบิดโรงแรมที่มีชาวอิสราเอลเข้าพัก หรือพยายามโจมตีเครื่องบิน

อ้างอิง

↑ ^1.0 ^1.1 Moghadam, Assaf (2008). The Globalization of Martyrdom: Al Qaeda, Salafi Jihad, and the Diffusion of Suicide Attacks. Johns Hopkins University. p. 48. ISBN 978-0-8018-9055-0.
↑ Livesey, Bruce (January 25, 2005). "Special Reports – The Salafist Movement: Al Qaeda's New Front". PBS Frontline. WGBH educational foundation. สืบค้นเมื่อ October 18, 2011.
↑ Geltzer, Joshua A. (2011). US Counter-Terrorism Strategy and al-Qaeda: Signalling and the Terrorist World-View (Reprint ed.). Routledge. p. 83. ISBN 978-0415664523.
↑ Wright, Looming Tower, 2006, p. 79
↑ ^5.0 ^5.1 "The Future of Terrorism: What al-Qaida Really Wants". Der Spiegel. September 11, 2001. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-03-07. สืบค้นเมื่อ October 18, 2011.
↑ "Al-Qaeda seeks global dominance". The Daily Telegraph. London. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-01-12. สืบค้นเมื่อ 2015-03-15. {{cite news}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
↑ "Jihadists Want Global Caliphate". ThePolitic.com. July 27, 2005. สืบค้นเมื่อ October 18, 2011.
↑ Pike, John. "Al-Qaida". Globalsecurity.org. สืบค้นเมื่อ October 18, 2011.
↑ Burke, Jason (March 21, 2004). "What exactly does al-Qaeda want?". The Guardian. London.
↑ Bill Roggio (26 April 2011). "How many al Qaeda operatives are now left in Afghanistan? - Threat Matrix". Longwarjournal.org. สืบค้นเมื่อ 10 April 2014.
↑ "Al Qaeda in Afghanistan Is Attempting A Comeback". The Huffington Post. 21 October 2012. สืบค้นเมื่อ 10 April 2014.
↑ ^12.0 ^12.1 ^12.2 "Al-Qaeda map: Isis, Boko Haram and other affiliates' strongholds across Africa and Asia". 12 June 2014. สืบค้นเมื่อ 29 August 2014.
↑ ^13.0 ^13.1 ^13.2 "The game of terror: Al-Shabaab and Taliban are Hearts". The Washington Times. September 8, 2013. สืบค้นเมื่อ August 18, 2014.
↑ ^14.0 ^14.1 "Al Qaeda finds base in India, Modi is on its radar". The Sunday Guardian. March 29, 2014. สืบค้นเมื่อ June 5, 2014.
↑ "Jihadist groups across globe vying for terror spotlight". Fox News. 10 July 2014. สืบค้นเมื่อ 7 January 2015.
↑ ^16.0 ^16.1 Jenkins, Brian Michael (2014). The Dynamics of Syria's Civil War (PDF) (Report). RAND Corporation.
↑ Idiz, Semih (June 10, 2014). "Why is Jabhat al-Nusra no longer useful to Turkey?". Al-Monitor.
↑ "Airstrikes in Syria That Targeted Khorasan Group Disrupted Plots Against US, Gen. Dempsey Says". ABC News. 7 October 2014. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-10-09. สืบค้นเมื่อ 10 October 2014.
↑ "AP sources: IS, al-Qaida reach accord in Syria". 2014-11-13. สืบค้นเมื่อ 2014-11-13.
↑ "Security Council Resolutions Related to the Work of the Committee Established Pursuant to Resolution 1267 (1999) Concerning Al-Qaida and the Taliban and Associated Individuals and Entities". United Nations Security Council. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 12, 2007. สืบค้นเมื่อ January 9, 2007. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
↑ United States Department of State. "Foreign Terrorist Organizations (FTOs)". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 28, 2006. สืบค้นเมื่อ July 3, 2006.
↑ United Kingdom Home Office. "Proscribed terrorist groups". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ June 30, 2006. สืบค้นเมื่อ July 3, 2006. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
↑ Australian Government. "Listing of Terrorist Organisations". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-02-04. สืบค้นเมื่อ July 3, 2006.
↑ "La France face au terrorisme" (PDF) (ภาษาฝรั่งเศส). Secrétariat général de la défense nationale (France). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2011-08-07. สืบค้นเมื่อ August 6, 2009.
↑ General Intelligence and Security Service. "Annual Report 2004" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ June 14, 2007. สืบค้นเมื่อ June 11, 2007. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
↑ ""Türkiye'de halen faaliyetlerine devam eden başlıca terör örgütleri listesi" (Emniyet Genel Müdürlügü)". Egm.gov.tr. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-01-14. สืบค้นเมื่อ March 22, 2010.
↑ Commission of the European Communities (October 20, 2004). "Communication from the Commission to the Council and the European Parliament". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (DOC)เมื่อ June 14, 2007. สืบค้นเมื่อ June 11, 2007. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
↑ "Criminal Justice (Terrorist Offences) Act 2005". 2005. Department of Justice Ireland. สืบค้นเมื่อ May 26, 2014.
↑ Ministry for Foreign Affairs Sweden (March–June 2006). "Radical Islamist Movements in the Middle East" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ June 14, 2007. สืบค้นเมื่อ June 11, 2007. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)^{[ลิงก์เสีย]}
↑ Bill Roggio (September 4, 2011). "How many al Qaeda fighters are in Afghanistan again? – Threat Matrix". Longwarjournal.org. สืบค้นเมื่อ August 18, 2014.
↑ "The Hindu : Centre bans Al-Qaeda". Hinduonnet.com. April 9, 2002. สืบค้นเมื่อ March 22, 2010.
↑ Slackman, Michael (28 August 2009), "Would-Be Killer Linked to Al Qaeda, Saudis Say", The New York Times, สืบค้นเมื่อ 14 August 2014
↑ Chonghaile, Clar (28 September 2012), "Kenyan troops launch beach assault on Somali city of Kismayo", The Guardian, สืบค้นเมื่อ 17 January 2015
↑ "Estimated to number 5,000 to 7,000 fighters", Daily Star, September 8, 2014 (archive)
↑ "Russia Outlaws 17 Terror Groups; Hamas, Hezbollah Not Included". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 14, 2006.
↑ Alfredo Sirkis. "O Brasil e o terrorismo internacional". สืบค้นเมื่อ February 22, 2014.
↑ Diplomatic Bluebook (2002). "B. Terrorist Attacks in the United States and the Fight Against Terrorism" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ June 14, 2007. สืบค้นเมื่อ June 11, 2007. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
↑ Korean Foreign Ministry (August 14, 2007). "Seoul confirms release of two Korean hostages in Afghanistan". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 15, 2007. สืบค้นเมื่อ September 16, 2007.
↑ "Summary of indictments against Al-Qaeda terrorists in Samaria". Israel Ministry of Foreign Affairs. March 21, 2006. สืบค้นเมื่อ May 4, 2011.
↑ http://www.justice.gov.il/NR/rdonlyres/9C960928-70AB-428A-BCCC-2E6091F2BDE3/40880/impa_terror_eng_17012013.doc
↑ Mortada, Radwan (May 19, 2014). "Hezbollah fighters and the "jihadis:" Mad, drugged, homicidal, and hungry". al-Akhbar English. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-07-07. สืบค้นเมื่อ June 9, 2014.
↑ "Houthis gain ground against Yemen's al-Qaeda". November 2014. สืบค้นเมื่อ 2015. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
↑ "The Islamic State vs. al Qaeda". September 2014. สืบค้นเมื่อ 2015. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
↑ "Bill Moyers Journal. A Brief History of Al Qaeda". PBS.com. July 27, 2007. สืบค้นเมื่อ March 31, 2012.
↑ Bergen 2006, p. 75.
↑ United States v. Usama bin Laden et al., Cr. 1023, Testimony of Jamal Ahmed Mohamed al-Fadl (SDNY February 6, 2001).
↑ "Al-Qaeda's origins and links". BBC News. July 20, 2004. สืบค้นเมื่อ June 3, 2014.
↑ Cooley, John K. (Spring 2003). "Unholy Wars: Afghanistan, America and International Terrorism" (reprint). Demokratizatsiya.
↑
Gunaratna 2002, pp. 95–96 harvnb error: no target: CITEREFGunaratna2002 (help)
See also:
- Naím, Moisés (January–February 2003). "The Five Wars of Globalization". Foreign Policy (134): 28–37. {{cite journal}}: |ref=harv ไม่ถูกต้อง (help)
↑ "Middle East | Wahhabi opponent killed in Iran". BBC News. June 26, 2007. สืบค้นเมื่อ August 18, 2014.
↑ Jihadi Terrorism and the Radicalisation Challenge: p.219, Rik Coolsaet – 2011
↑ Wright 2006, pp. 107–108, 185, 270–271
↑ Wright 2006, p. 270.
↑ "al Qaida's Ideology". MI5. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-02-28. สืบค้นเมื่อ May 19, 2012.
↑ "Dreaming of a caliphate". The Economist. August 6, 2011. สืบค้นเมื่อ May 19, 2012.
↑ Fu'ad Husayn 'Al-Zarqawi, "The Second Generation of al-Qa'ida, Part Fourteen," Al-Quds al-Arabi, July 13, 2005
↑ Ranstorp, Magnus (2009). Unconventional Weapons and International Terrorism. Routledge. p. 33. ISBN 978-0-415-48439-8.
↑ Lawrence Wright (2006). The Looming Tower: Al-Qaeda and the Road to 9/11. Knopf. p. 246. ISBN 0-375-41486-X.
↑ Dragons and Tigers: A Geography of South, East, and Southeast Asia – (2011) – Barbara A. Weightman
↑ Security strategy and transatlantic relations (2006) Roland Dannreuther
↑ "How the CIA created Osama bin Laden". Green Left Weekly. 2001-09-19. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-08-03. สืบค้นเมื่อ 2007-01-09.
↑ "1986-1992: CIA and British Recruit and Train Militants Worldwide to Help Fight Afghan War". Cooperative Research History Commons. สืบค้นเมื่อ 2007-01-09.
↑ "Osama bin Laden: A Chronology of His Political Life". PBS. สืบค้นเมื่อ 2007-01-12.
↑ "Islamist Militancy in the Pakistan-Afghanistan Border Region and U.S. Policy" (PDF). เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-07-23. สืบค้นเมื่อ 2010-07-23.
↑ Denmark: Danish Muslims training in al-Qaeda camps, planning attack against Denmark
↑ "Bin Laden's Fatwa". Al Quds Al Arabi. August 1996. สืบค้นเมื่อ 2007-01-09.
↑ สรุปจากการสัมภาษณ์บิน ลาดิน เมื่อ 26 พ.ค. 2541 โดย John Miller Most recently broadcast in the documentary Age of Terror, part 4, with translations checked by Barry Purkis (archive researcher).
↑ Weir, Shelagh (July/September 1997), A Clash of Fundamentalisms: Wahhabism in Yemen, Middle East Report, Middle East Research and Information Project, สืบค้นเมื่อ 2009-01-19 {{citation}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |publication-date= (help); cited in Burke, Jason (2003). Al-Qaeda: Casting a Shadow of Terror. New York: I.B. Tauris. pp. 128–129. ISBN 1850433968.

แหล่งข้อมูลอื่น

อัลกออิดะฮ์คืออะไร ? จาก กรมข่าวทหารอากาศ
การก่อการร้ายคืออะไร ? จาก กรมข่าวทหารอากาศ
เครือข่ายอัลกออิดะฮ์ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ จาก กรมข่าวทหารอากาศ
Jihad Watch
U.S. Dept. of Justice, Al Qaeda Training Manual.
The Pakistan Security Research Unit (PSRU)
PBS FRONTLINE "Al Qaeda's New Front" January 2005
Al-Qaedaism: The Threat To Islam, The Threat To The World Book Review
Al-Qaeda - fact file at Ynetnews

[Moghadam-1] 1.0 ^1.1 Moghadam, Assaf (2008). The Globalization of Martyrdom: Al Qaeda, Salafi Jihad, and the Diffusion of Suicide Attacks. Johns Hopkins University. p. 48. ISBN 978-0-8018-9055-0.

[livsey2005-2] Livesey, Bruce (January 25, 2005). "Special Reports – The Salafist Movement: Al Qaeda's New Front". PBS Frontline. WGBH educational foundation. สืบค้นเมื่อ October 18, 2011.

[Geltzer_2011-3] Geltzer, Joshua A. (2011). US Counter-Terrorism Strategy and al-Qaeda: Signalling and the Terrorist World-View (Reprint ed.). Routledge. p. 83. ISBN 978-0415664523.

[4] Wright, Looming Tower, 2006, p. 79

[spiegel1-5] 5.0 ^5.1 "The Future of Terrorism: What al-Qaida Really Wants". Der Spiegel. September 11, 2001. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-03-07. สืบค้นเมื่อ October 18, 2011.

[6] "Al-Qaeda seeks global dominance". The Daily Telegraph. London. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-01-12. สืบค้นเมื่อ 2015-03-15. {{cite news}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)

[7] "Jihadists Want Global Caliphate". ThePolitic.com. July 27, 2005. สืบค้นเมื่อ October 18, 2011.

[8] Pike, John. "Al-Qaida". Globalsecurity.org. สืบค้นเมื่อ October 18, 2011.

[9] Burke, Jason (March 21, 2004). "What exactly does al-Qaeda want?". The Guardian. London.

[10] Bill Roggio (26 April 2011). "How many al Qaeda operatives are now left in Afghanistan? - Threat Matrix". Longwarjournal.org. สืบค้นเมื่อ 10 April 2014.

[11] "Al Qaeda in Afghanistan Is Attempting A Comeback". The Huffington Post. 21 October 2012. สืบค้นเมื่อ 10 April 2014.

[telegraph.co.uk-12] 12.0 ^12.1 ^12.2 "Al-Qaeda map: Isis, Boko Haram and other affiliates' strongholds across Africa and Asia". 12 June 2014. สืบค้นเมื่อ 29 August 2014.

[The_Washington_Times-13] 13.0 ^13.1 ^13.2 "The game of terror: Al-Shabaab and Taliban are Hearts". The Washington Times. September 8, 2013. สืบค้นเมื่อ August 18, 2014.

[The_Sunday_Guardian-14] 14.0 ^14.1 "Al Qaeda finds base in India, Modi is on its radar". The Sunday Guardian. March 29, 2014. สืบค้นเมื่อ June 5, 2014.

[Jgagvfts-15] "Jihadist groups across globe vying for terror spotlight". Fox News. 10 July 2014. สืบค้นเมื่อ 7 January 2015.

[Jenkins_2014-16] 16.0 ^16.1 Jenkins, Brian Michael (2014). The Dynamics of Syria's Civil War (PDF) (Report). RAND Corporation.

[17] Idiz, Semih (June 10, 2014). "Why is Jabhat al-Nusra no longer useful to Turkey?". Al-Monitor.

[abc-18] "Airstrikes in Syria That Targeted Khorasan Group Disrupted Plots Against US, Gen. Dempsey Says". ABC News. 7 October 2014. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-10-09. สืบค้นเมื่อ 10 October 2014.

[al-Qaeda_groups_in_Syria_unite-19] "AP sources: IS, al-Qaida reach accord in Syria". 2014-11-13. สืบค้นเมื่อ 2014-11-13.

[UNSC-WORK-RELATED-TO-RESOLUTION-1267-20] "Security Council Resolutions Related to the Work of the Committee Established Pursuant to Resolution 1267 (1999) Concerning Al-Qaida and the Taliban and Associated Individuals and Entities". United Nations Security Council. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 12, 2007. สืบค้นเมื่อ January 9, 2007. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)

[US-21] United States Department of State. "Foreign Terrorist Organizations (FTOs)". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 28, 2006. สืบค้นเมื่อ July 3, 2006.

[UK-22] United Kingdom Home Office. "Proscribed terrorist groups". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ June 30, 2006. สืบค้นเมื่อ July 3, 2006. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)

[Australia-23] Australian Government. "Listing of Terrorist Organisations". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-02-04. สืบค้นเมื่อ July 3, 2006.

[fr-report-24] "La France face au terrorisme" (PDF) (ภาษาฝรั่งเศส). Secrétariat général de la défense nationale (France). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2011-08-07. สืบค้นเมื่อ August 6, 2009.

[Netherlands-25] General Intelligence and Security Service. "Annual Report 2004" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ June 14, 2007. สืบค้นเมื่อ June 11, 2007. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)

[Emniyet-26] ""Türkiye'de halen faaliyetlerine devam eden başlıca terör örgütleri listesi" (Emniyet Genel Müdürlügü)". Egm.gov.tr. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-01-14. สืบค้นเมื่อ March 22, 2010.

[EU-27] Commission of the European Communities (October 20, 2004). "Communication from the Commission to the Council and the European Parliament". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (DOC)เมื่อ June 14, 2007. สืบค้นเมื่อ June 11, 2007. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)

[Department_of_Justice_Ireland-28] "Criminal Justice (Terrorist Offences) Act 2005". 2005. Department of Justice Ireland. สืบค้นเมื่อ May 26, 2014.

[Ministry_for_Foreign_Affairs_Sweden-29] Ministry for Foreign Affairs Sweden (March–June 2006). "Radical Islamist Movements in the Middle East" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ June 14, 2007. สืบค้นเมื่อ June 11, 2007. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)^{[ลิงก์เสีย]}

[Bill_Roggio-30] Bill Roggio (September 4, 2011). "How many al Qaeda fighters are in Afghanistan again? – Threat Matrix". Longwarjournal.org. สืบค้นเมื่อ August 18, 2014.

[The_Hindu_:_Centre_bans_Al-Qaeda-31] "The Hindu : Centre bans Al-Qaeda". Hinduonnet.com. April 9, 2002. สืบค้นเมื่อ March 22, 2010.

[32] Slackman, Michael (28 August 2009), "Would-Be Killer Linked to Al Qaeda, Saudis Say", The New York Times, สืบค้นเมื่อ 14 August 2014

[33] Chonghaile, Clar (28 September 2012), "Kenyan troops launch beach assault on Somali city of Kismayo", The Guardian, สืบค้นเมื่อ 17 January 2015

[archive-34] "Estimated to number 5,000 to 7,000 fighters", Daily Star, September 8, 2014 (archive)

[Russia-35] "Russia Outlaws 17 Terror Groups; Hamas, Hezbollah Not Included". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 14, 2006.

[Brazil-36] Alfredo Sirkis. "O Brasil e o terrorismo internacional". สืบค้นเมื่อ February 22, 2014.

[Japan-37] Diplomatic Bluebook (2002). "B. Terrorist Attacks in the United States and the Fight Against Terrorism" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ June 14, 2007. สืบค้นเมื่อ June 11, 2007. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)

[Korea-38] Korean Foreign Ministry (August 14, 2007). "Seoul confirms release of two Korean hostages in Afghanistan". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 15, 2007. สืบค้นเมื่อ September 16, 2007.

[Israel-39] "Summary of indictments against Al-Qaeda terrorists in Samaria". Israel Ministry of Foreign Affairs. March 21, 2006. สืบค้นเมื่อ May 4, 2011.

[justice.gov.il-40] ttp://www.justice.gov.il/NR/rdonlyres/9C960928-70AB-428A-BCCC-2E6091F2BDE3/40880/impa_terror_eng_17012013.doc

[41] Mortada, Radwan (May 19, 2014). "Hezbollah fighters and the "jihadis:" Mad, drugged, homicidal, and hungry". al-Akhbar English. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-07-07. สืบค้นเมื่อ June 9, 2014.

[42] "Houthis gain ground against Yemen's al-Qaeda". November 2014. สืบค้นเมื่อ 2015. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)

[43] "The Islamic State vs. al Qaeda". September 2014. สืบค้นเมื่อ 2015. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)

[44] "Bill Moyers Journal. A Brief History of Al Qaeda". PBS.com. July 27, 2007. สืบค้นเมื่อ March 31, 2012.

[bergen75-45] Bergen 2006, p. 75.

[al-Fadl-46] United States v. Usama bin Laden et al., Cr. 1023, Testimony of Jamal Ahmed Mohamed al-Fadl (SDNY February 6, 2001).

[47] "Al-Qaeda's origins and links". BBC News. July 20, 2004. สืบค้นเมื่อ June 3, 2014.

[Cooley-48] Cooley, John K. (Spring 2003). "Unholy Wars: Afghanistan, America and International Terrorism" (reprint). Demokratizatsiya.

[49] Gunaratna 2002, pp. 95–96
See also:
Naím, Moisés (January–February 2003). "The Five Wars of Globalization". Foreign Policy (134): 28–37. {{cite journal}}: |ref=harv ไม่ถูกต้อง (help)

[50] Naím, Moisés (January–February 2003). "The Five Wars of Globalization". Foreign Policy (134): 28–37. {{cite journal}}: |ref=harv ไม่ถูกต้อง (help)

[autogenerated1-50] "Middle East | Wahhabi opponent killed in Iran". BBC News. June 26, 2007. สืบค้นเมื่อ August 18, 2014.

[51] Jihadi Terrorism and the Radicalisation Challenge: p.219, Rik Coolsaet – 2011

[52] Wright 2006, pp. 107–108, 185, 270–271

[53] Wright 2006, p. 270.

[54] "al Qaida's Ideology". MI5. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-02-28. สืบค้นเมื่อ May 19, 2012.

[55] "Dreaming of a caliphate". The Economist. August 6, 2011. สืบค้นเมื่อ May 19, 2012.

[56] Fu'ad Husayn 'Al-Zarqawi, "The Second Generation of al-Qa'ida, Part Fourteen," Al-Quds al-Arabi, July 13, 2005

[Ranstorp-57] Ranstorp, Magnus (2009). Unconventional Weapons and International Terrorism. Routledge. p. 33. ISBN 978-0-415-48439-8.

[LT246-58] Lawrence Wright (2006). The Looming Tower: Al-Qaeda and the Road to 9/11. Knopf. p. 246. ISBN 0-375-41486-X.

[59] Dragons and Tigers: A Geography of South, East, and Southeast Asia – (2011) – Barbara A. Weightman

[60] Security strategy and transatlantic relations (2006) Roland Dannreuther

[HOW-THE-CIA-CREATED-OSAMA-BIN-LADEN-61] "How the CIA created Osama bin Laden". Green Left Weekly. 2001-09-19. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-08-03. สืบค้นเมื่อ 2007-01-09.

[1986-1992-CIA-AND-BRITISH-RECRUIT-AND-TRAIN-MILITANTS-WORLDWIDE-TO-HELP-FIGHT-AFGHAN-WAR-62] "1986-1992: CIA and British Recruit and Train Militants Worldwide to Help Fight Afghan War". Cooperative Research History Commons. สืบค้นเมื่อ 2007-01-09.

[OSAMA-BIN-LADEN-A-CHRONOLOGY-OF-HIS-POLITICAL-LIFE-63] "Osama bin Laden: A Chronology of His Political Life". PBS. สืบค้นเมื่อ 2007-01-12.

[64] "Islamist Militancy in the Pakistan-Afghanistan Border Region and U.S. Policy" (PDF). เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-07-23. สืบค้นเมื่อ 2010-07-23.

[65] Denmark: Danish Muslims training in al-Qaeda camps, planning attack against Denmark

[66] "Bin Laden's Fatwa". Al Quds Al Arabi. August 1996. สืบค้นเมื่อ 2007-01-09.

[67] สรุปจากการสัมภาษณ์บิน ลาดิน เมื่อ 26 พ.ค. 2541 โดย John Miller Most recently broadcast in the documentary Age of Terror, part 4, with translations checked by Barry Purkis (archive researcher).

[68] Weir, Shelagh (July/September 1997), A Clash of Fundamentalisms: Wahhabism in Yemen, Middle East Report, Middle East Research and Information Project, สืบค้นเมื่อ 2009-01-19 {{citation}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |publication-date= (help); cited in Burke, Jason (2003). Al-Qaeda: Casting a Shadow of Terror. New York: I.B. Tauris. pp. 128–129. ISBN 1850433968.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

[30]

[31]

[32]

[33]

[34]

[35]

[36]

[37]

[38]

[39]

[40]

[41]

[42]

[43]

[44]

[45]

[46]

[47]

[48]

[49]

[50]

[51]

[52]

[53]

[54]

[55]

[56]

[57]

[58]

[59]

[60]

[61]

[62]

[63]

[64]

[65]

[66]

[67]

[68]

@@ บรรทัด 8: / บรรทัด 8: @@
 |leaders='''[[อุซามะห์ บิน ลาดิน]]''' (2531–2554)<br/>'''[[อัยมัน อัซเซาะวาฮิรี]]''' (2554–ปัจจุบัน)
 |clans=
-|ideology= [[ญิฮัดซะละฟี]]<ref name=Moghadam>{{cite book|last=Moghadam|first=Assaf|title=The Globalization of Martyrdom: Al Qaeda, Salafi Jihad, and the Diffusion of Suicide Attacks|year=2008|publisher=Johns Hopkins University|isbn=978-0-8018-9055-0|page=48}}</ref><ref name="livsey2005">{{cite web|title=Special Reports&nbsp;– The Salafist Movement: Al Qaeda's New Front|url=http://www.pbs.org/wgbh/pages/frontline/shows/front/special/sala.html|last=Livesey|first=Bruce|work=PBS Frontline|publisher=WGBH educational foundation|date=January 25, 2005|accessdate=October 18, 2011 }}</ref><ref name="Geltzer 2011">{{cite book|last1=Geltzer|first1=Joshua A.|title=US Counter-Terrorism Strategy and al-Qaeda: Signalling and the Terrorist World-View|date=2011|publisher=Routledge|isbn=978-0415664523|page=83|edition=Reprint}}</ref><br>[[วาฮาบีย์|ซะละฟี]]<br/>[[ลัทธิกุทบิทซึม]]<ref>Wright, ''Looming Tower'', 2006, p. 79</ref><br/>[[อุดมการณ์รวมกลุ่มอิสลาม]]<ref name="spiegel1">{{cite web|url=http://www.spiegel.de/international/0,1518,369448,00.html|title=The Future of Terrorism: What al-Qaida Really Wants |work=Der Spiegel |date=September 11, 2001|accessdate=October 18, 2011}}{{ลิงก์เสีย|date=เมษายน 2557}}</ref><ref>{{cite news|url=http://my.telegraph.co.uk/riteman/riteway/16309030/al-qaeda-seeks-global-dominance/|title=Al-Qaeda seeks global dominance|location=London|work=The Daily Telegraph|deadurl=yes}}{{ลิงก์เสีย|date=สิงหาคม 2556}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.thepolitic.com/archives/2005/07/27/jihadists-want-global-caliphate/|title=Jihadists Want Global Caliphate|publisher=ThePolitic.com|date=July 27, 2005|accessdate=October 18, 2011}}</ref><ref>{{cite web|author=Pike, John|url=http://www.globalsecurity.org/military/world/para/al-qaida.htm|title=Al-Qaida|publisher=Globalsecurity.org|accessdate=October 18, 2011}}</ref><ref>{{cite news|url=http://www.guardian.co.uk/world/2004/mar/21/alqaida.terrorism|location=London|work=The Guardian  |first=Jason|last=Burke|title=What exactly does al-Qaeda want?|date=March 21, 2004}}</ref>
+|ideology= [[ญิฮัดซะละฟี]]<ref name=Moghadam>{{cite book|last=Moghadam|first=Assaf|title=The Globalization of Martyrdom: Al Qaeda, Salafi Jihad, and the Diffusion of Suicide Attacks|year=2008|publisher=Johns Hopkins University|isbn=978-0-8018-9055-0|page=48}}</ref><ref name="livsey2005">{{cite web|title=Special Reports&nbsp;– The Salafist Movement: Al Qaeda's New Front|url=http://www.pbs.org/wgbh/pages/frontline/shows/front/special/sala.html|last=Livesey|first=Bruce|work=PBS Frontline|publisher=WGBH educational foundation|date=January 25, 2005|accessdate=October 18, 2011 }}</ref><ref name="Geltzer 2011">{{cite book|last1=Geltzer|first1=Joshua A.|title=US Counter-Terrorism Strategy and al-Qaeda: Signalling and the Terrorist World-View|date=2011|publisher=Routledge|isbn=978-0415664523|page=83|edition=Reprint}}</ref><br>[[วาฮาบีย์|ซะละฟี]]<br/>[[ลัทธิกุทบิทซึม]]<ref>Wright, ''Looming Tower'', 2006, p. 79</ref><br/>[[อุดมการณ์รวมกลุ่มอิสลาม]]<ref name="spiegel1">{{cite web|url=http://www.spiegel.de/international/0,1518,369448,00.html|title=The Future of Terrorism: What al-Qaida Really Wants|work=Der Spiegel|date=September 11, 2001|accessdate=October 18, 2011|archive-date=2012-03-07|archive-url=https://web.archive.org/web/20120307084609/http://www.spiegel.de/international/0%2C1518%2C369448%2C00.html|url-status=dead}}</ref><ref>{{cite news|url=http://my.telegraph.co.uk/riteman/riteway/16309030/al-qaeda-seeks-global-dominance/|title=Al-Qaeda seeks global dominance|location=London|work=The Daily Telegraph|deadurl=yes|access-date=2015-03-15|archive-date=2012-01-12|archive-url=https://web.archive.org/web/20120112142751/http://my.telegraph.co.uk/riteman/riteway/16309030/al-qaeda-seeks-global-dominance/|url-status=dead}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.thepolitic.com/archives/2005/07/27/jihadists-want-global-caliphate/|title=Jihadists Want Global Caliphate|publisher=ThePolitic.com|date=July 27, 2005|accessdate=October 18, 2011}}</ref><ref>{{cite web|author=Pike, John|url=http://www.globalsecurity.org/military/world/para/al-qaida.htm|title=Al-Qaida|publisher=Globalsecurity.org|accessdate=October 18, 2011}}</ref><ref>{{cite news|url=http://www.guardian.co.uk/world/2004/mar/21/alqaida.terrorism|location=London|work=The Guardian  |first=Jason|last=Burke|title=What exactly does al-Qaeda want?|date=March 21, 2004}}</ref>
 |active=2531–ปัจจุบัน
 |headquarters=
@@ บรรทัด 19: / บรรทัด 19: @@
 | '''[[al-Qaeda in the Indian Subcontinent|In India]]:''' 300<ref name="The Sunday Guardian">{{cite news|url=http://www.sunday-guardian.com/news/al-qaeda-finds-base-in-india-modi-is-on-its-radar|title=Al Qaeda finds base in India, Modi is on its radar|work=The Sunday Guardian|date=March 29, 2014|accessdate=June 5, 2014}}</ref>
 | '''[[al-Shabaab (militant group)|In Somalia]]:''' 7,000–9,000<ref name="Jgagvfts">{{cite news|title=Jihadist groups across globe vying for terror spotlight|url=http://www.foxnews.com/world/2014/07/10/world-worst-jihadist-groups-across-globe-vie-for-terror-spotlight/|accessdate=7 January 2015|agency=Fox News|date=10 July 2014}}</ref>
-| '''[[al-Nusra Front|In Syria]]:''' 5,115–6,115<ref name="Jenkins 2014">{{Cite report|last=Jenkins|first=Brian Michael|authorlink=Brian Michael Jenkins|year=2014|title=The Dynamics of Syria's Civil War|url=http://www.rand.org/content/dam/rand/pubs/perspectives/PE100/PE115/RAND_PE115.pdf|publisher=RAND Corporation}}</ref><ref>{{cite news|last1=Idiz|first1=Semih|title=Why is Jabhat al-Nusra no longer useful to Turkey?|url=http://www.al-monitor.com/pulse/originals/2014/06/idiz-turkey-syria-opposition-nusra-terrorist-unsc-erdogan.html|work=Al-Monitor|date=June 10, 2014}}</ref><ref name=abc>{{cite web|url=http://kneb.com/abc_world/gen-dempsey-claims-airstrikes-in-syria-that-targeted-khorasan-group-disrupted-plots-against-us-abcid35051725/|title=Airstrikes in Syria That Targeted Khorasan Group Disrupted Plots Against US, Gen. Dempsey Says|date=7 October 2014|publisher=ABC News|accessdate=10 October 2014}}</ref><ref name="al-Qaeda groups in Syria unite">{{cite web|url=http://news.yahoo.com/ap-sources-al-qaida-reach-accord-syria-190921017.html|title= AP sources: IS, al-Qaida reach accord in Syria|date=2014-11-13|accessdate=2014-11-13}}</ref>
+| '''[[al-Nusra Front|In Syria]]:''' 5,115–6,115<ref name="Jenkins 2014">{{Cite report|last=Jenkins|first=Brian Michael|authorlink=Brian Michael Jenkins|year=2014|title=The Dynamics of Syria's Civil War|url=http://www.rand.org/content/dam/rand/pubs/perspectives/PE100/PE115/RAND_PE115.pdf|publisher=RAND Corporation}}</ref><ref>{{cite news|last1=Idiz|first1=Semih|title=Why is Jabhat al-Nusra no longer useful to Turkey?|url=http://www.al-monitor.com/pulse/originals/2014/06/idiz-turkey-syria-opposition-nusra-terrorist-unsc-erdogan.html|work=Al-Monitor|date=June 10, 2014}}</ref><ref name=abc>{{cite web|url=http://kneb.com/abc_world/gen-dempsey-claims-airstrikes-in-syria-that-targeted-khorasan-group-disrupted-plots-against-us-abcid35051725/|title=Airstrikes in Syria That Targeted Khorasan Group Disrupted Plots Against US, Gen. Dempsey Says|date=7 October 2014|publisher=ABC News|accessdate=10 October 2014|archive-date=2014-10-09|archive-url=https://web.archive.org/web/20141009184718/http://kneb.com/abc_world/gen-dempsey-claims-airstrikes-in-syria-that-targeted-khorasan-group-disrupted-plots-against-us-abcid35051725/|url-status=dead}}</ref><ref name="al-Qaeda groups in Syria unite">{{cite web|url=http://news.yahoo.com/ap-sources-al-qaida-reach-accord-syria-190921017.html|title= AP sources: IS, al-Qaida reach accord in Syria|date=2014-11-13|accessdate=2014-11-13}}</ref>
 }}
 |previous=
@@ บรรทัด 40: / บรรทัด 40: @@
   | สหรัฐอเมริกา<ref name="US">{{cite web|url=http://www.state.gov/s/ct/rls/fs/37191.htm|title=Foreign Terrorist Organizations (FTOs)|accessdate=July 3, 2006|author=United States Department of State|archiveurl=https://web.archive.org/web/20060628111524/http://www.state.gov/s/ct/rls/fs/37191.htm|archivedate=June 28, 2006}}</ref>
   | สหราชอาณาจักร<ref name="UK">{{cite web|url=https://www.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/324603/20140627-List_of_Proscribed_organisations_WEBSITE_final.pdf|title=Proscribed terrorist groups|accessdate=July 3, 2006|author=United Kingdom Home Office|archiveurl=https://web.archive.org/web/20060630031633/http://www.homeoffice.gov.uk/security/terrorism-and-the-law/terrorism-act/proscribed-groups|archivedate=June 30, 2006|deadurl=no}}</ref>
-  | ออสเตรเลีย<ref name="Australia">{{cite web|url=http://www.nationalsecurity.gov.au/agd/www/nationalsecurity.nsf/AllDocs/95FB057CA3DECF30CA256FAB001F7FBD?OpenDocument|title=Listing of Terrorist Organisations|accessdate=July 3, 2006|author=Australian Government}}{{ลิงก์เสีย|date=ตุลาคม 2557}}</ref>
+  | ออสเตรเลีย<ref name="Australia">{{cite web|url=http://www.nationalsecurity.gov.au/agd/www/nationalsecurity.nsf/AllDocs/95FB057CA3DECF30CA256FAB001F7FBD?OpenDocument|title=Listing of Terrorist Organisations|accessdate=July 3, 2006|author=Australian Government|archive-date=2014-02-04|archive-url=https://web.archive.org/web/20140204040731/http://www.nationalsecurity.gov.au/agd/www/nationalsecurity.nsf/AllDocs/95FB057CA3DECF30CA256FAB001F7FBD?OpenDocument|url-status=dead}}</ref>
   | แคนาดา
   | อิตาลี
-  | ฝรั่งเศส<ref name="fr-report">{{cite web|url=http://lesrapports.ladocumentationfrancaise.fr/cgi-bin/brp/telestats.cgi?brp_ref=064000275&brp_file=0000.pdf|title=La France face au terrorisme|publisher=Secrétariat général de la défense nationale (France)|language=fr|accessdate=August 6, 2009}}{{ลิงก์เสีย|date=ตุลาคม 2557}}</ref>
+  | ฝรั่งเศส<ref name="fr-report">{{cite web|url=http://lesrapports.ladocumentationfrancaise.fr/cgi-bin/brp/telestats.cgi?brp_ref=064000275&brp_file=0000.pdf|title=La France face au terrorisme|publisher=Secrétariat général de la défense nationale (France)|language=fr|accessdate=August 6, 2009|archive-date=2011-08-07|archive-url=https://web.archive.org/web/20110807105500/http://lesrapports.ladocumentationfrancaise.fr/BRP/064000275/0000.pdf|url-status=dead}}</ref>
   | เนเธอร์แลนด์<ref name="Netherlands">{{cite web|url=http://ftp.fas.org/irp/world/netherlands/aivd2004-eng.pdf|title=Annual Report 2004|accessdate=June 11, 2007|author=[[General Intelligence and Security Service]]|format=PDF|archiveurl=https://web.archive.org/web/20070614032136/http://ftp.fas.org/irp/world/netherlands/aivd2004-eng.pdf|archivedate=June 14, 2007|deadurl=no}}</ref>
-  | ตุรกี<ref name="Emniyet">{{cite web|url=http://www.egm.gov.tr/temuh/terorgrup1.html|title="Türkiye'de halen faaliyetlerine devam eden başlıca terör örgütleri listesi" (Emniyet Genel Müdürlügü)|publisher=Egm.gov.tr|accessdate=March 22, 2010}}{{ลิงก์เสีย|date=ตุลาคม 2557}}</ref>
+  | ตุรกี<ref name="Emniyet">{{cite web|url=http://www.egm.gov.tr/temuh/terorgrup1.html|title="Türkiye'de halen faaliyetlerine devam eden başlıca terör örgütleri listesi" (Emniyet Genel Müdürlügü)|publisher=Egm.gov.tr|accessdate=March 22, 2010|archive-date=2013-01-14|archive-url=https://web.archive.org/web/20130114042731/http://www.egm.gov.tr/temuh/terorgrup1.html|url-status=dead}}</ref>
   }}
 | '''สมาชิกสหภาพยุโรป'''<ref name="EU">{{cite web|url=http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/site/en/com/2004/com2004_0700en01.doc|title=Communication from the Commission to the Council and the European Parliament|author=[[Commission of the European Communities]]|date=October 20, 2004|accessdate=June 11, 2007|format=DOC|archiveurl=https://web.archive.org/web/20070614032134/http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/site/en/com/2004/com2004_0700en01.doc|archivedate=June 14, 2007|deadurl=no}}</ref><br><small>(not in NATO)</small> {{bulleted list
@@ บรรทัด 76: / บรรทัด 76: @@
   }}
 | '''ปรปักษ์ที่ไม่ใช่รัฐ:''' {{bulleted list
-  | [[ฮิซบุลลอฮ์]]<ref>{{cite web|last=Mortada|first=Radwan|title=Hezbollah fighters and the "jihadis:" Mad, drugged, homicidal, and hungry|url=http://english.al-akhbar.com/content/hezbollah-fighters-and-jihadis-mad-drugged-homicidal-and-hungry|work=al-Akhbar English|date=May 19, 2014|accessdate=June 9, 2014}}</ref>
+  | [[ฮิซบุลลอฮ์]]<ref>{{cite web|last=Mortada|first=Radwan|title=Hezbollah fighters and the "jihadis:" Mad, drugged, homicidal, and hungry|url=http://english.al-akhbar.com/content/hezbollah-fighters-and-jihadis-mad-drugged-homicidal-and-hungry|work=al-Akhbar English|date=May 19, 2014|accessdate=June 9, 2014|archive-date=2014-07-07|archive-url=https://web.archive.org/web/20140707040428/http://english.al-akhbar.com/content/hezbollah-fighters-and-jihadis-mad-drugged-homicidal-and-hungry|url-status=dead}}</ref>
   | [[ฮูษี]]<ref>{{cite web| title =Houthis gain ground against Yemen's al-Qaeda| url =http://www.aljazeera.com/news/middleeast/2014/11/houthis-gain-ground-against-yemen-al-qaeda-20141114142428804955.html| date = November 2014| accessdate = 2015}}</ref>
   | [[รัฐอิสลามอิรักและเลแวนต์]]<ref>{{cite web| title =The Islamic State vs. al Qaeda| url =http://foreignpolicy.com/2014/09/02/the-islamic-state-vs-al-qaeda/| date = September 2014|accessdate = 2015}}</ref>
@@ บรรทัด 119: / บรรทัด 119: @@
 {{วินาศกรรม 11 กันยายน}}
-เทคนิคเฉพาะที่อัลกออิดะฮ์ใช้มีการโจมตีพลีชีพและการระเบิดหลายเป้าหมายพร้อมกัน<ref>{{Harvnb|Wright|2006|pp=107–108, 185, 270–271}}</ref> กิจกรรมที่ถือว่ามาจากอัลกออิดะฮ์อาจเกี่ยวข้องกับสมาชิกของขบวนการซึ่งสวามิภักดิ์ต่ออุซามะฮ์ บิน ลาดิน หรือปัจเจกบุคคล "ที่เชื่อมโยงกับอัลกออิดะฮ์" จำนวนมากซึ่งผ่านการฝึกในค่ายแห่งหนึ่งในประเทศอัฟกานิสถาน ปากีสถาน อิรักหรือซูดานซึ่งมิได้สวามิภักดิ์ต่ออุซามะฮ์ บิน ลาดิน<ref>{{Harvnb|Wright|2006|p=270}}.</ref> อุดมการณ์อัลกออิดะฮ์มีการเปลื้องอย่างสมบูรณ์จากอิทธิพลต่างชาติทั้งหมดในประเทศมุสลิม และการสถาปนาเคาะลิฟะฮ์อิสลามใหม่ทั่วโลก<ref name="spiegel1"/><ref>{{cite web|url=https://www.mi5.gov.uk/output/al-qaidas-ideology.html|title=al Qaida's Ideology|publisher=MI5|accessdate=May 19, 2012}}{{ลิงก์เสีย|date=เมษายน 2557}}</ref><ref>{{cite news|url=http://www.economist.com/node/21525400|title=Dreaming of a caliphate|date=August 6, 2011|newspaper=The Economist|accessdate=May 19, 2012}}</ref> ในบรรดาความเชื่อที่เป็นของสมาชิกอัลกออิดะฮ์ คือ การพิพากษาว่าพัทธมิตรคริสต์–ยิวกำลังคบคิดเพื่อทำลายศาสนาอิสลาม<ref>Fu'ad Husayn 'Al-Zarqawi, "The Second Generation of al-Qa'ida, Part Fourteen," ''Al-Quds al-Arabi'', July 13, 2005</ref> เนื่องจากเป็นญิฮัดซะละฟี (Salafist jihadist) พวกเขาเชื่อว่า ฆ่าพลเรือนได้ตามศาสนา และพวกเขาเพิกเฉยต่อบทประพันธ์ศาสนาทุกส่วนซึ่งอาจตีความว่าห้ามฆ่าพลเรือนและการต่อสู้สองฝ่าย (internecine)<ref name="Moghadam"/><ref name=Ranstorp>{{cite book|last=Ranstorp|first=Magnus|title=Unconventional Weapons and International Terrorism|year=2009|publisher=Routledge|isbn=978-0-415-48439-8|page=33}}</ref> อัลกออิดะฮ์ยังคัดค้านสิ่งที่มองว่าเป็นกฎหมายมนุษย์สร้าง และต้องการแทนด้วยกฎหมายชะรีอะห์อย่างเข้มงวด<ref name="LT246">{{cite book|author=Lawrence Wright|title=The Looming Tower: Al-Qaeda and the Road to 9/11|publisher=Knopf|year=2006|page=246|isbn=0-375-41486-X|oclc=}}</ref>
+เทคนิคเฉพาะที่อัลกออิดะฮ์ใช้มีการโจมตีพลีชีพและการระเบิดหลายเป้าหมายพร้อมกัน<ref>{{Harvnb|Wright|2006|pp=107–108, 185, 270–271}}</ref> กิจกรรมที่ถือว่ามาจากอัลกออิดะฮ์อาจเกี่ยวข้องกับสมาชิกของขบวนการซึ่งสวามิภักดิ์ต่ออุซามะฮ์ บิน ลาดิน หรือปัจเจกบุคคล "ที่เชื่อมโยงกับอัลกออิดะฮ์" จำนวนมากซึ่งผ่านการฝึกในค่ายแห่งหนึ่งในประเทศอัฟกานิสถาน ปากีสถาน อิรักหรือซูดานซึ่งมิได้สวามิภักดิ์ต่ออุซามะฮ์ บิน ลาดิน<ref>{{Harvnb|Wright|2006|p=270}}.</ref> อุดมการณ์อัลกออิดะฮ์มีการเปลื้องอย่างสมบูรณ์จากอิทธิพลต่างชาติทั้งหมดในประเทศมุสลิม และการสถาปนาเคาะลิฟะฮ์อิสลามใหม่ทั่วโลก<ref name="spiegel1"/><ref>{{cite web|url=https://www.mi5.gov.uk/output/al-qaidas-ideology.html|title=al Qaida's Ideology|publisher=MI5|accessdate=May 19, 2012|archive-date=2009-02-28|archive-url=https://web.archive.org/web/20090228214557/http://www.mi5.gov.uk/output/al-qaidas-ideology.html|url-status=dead}}</ref><ref>{{cite news|url=http://www.economist.com/node/21525400|title=Dreaming of a caliphate|date=August 6, 2011|newspaper=The Economist|accessdate=May 19, 2012}}</ref> ในบรรดาความเชื่อที่เป็นของสมาชิกอัลกออิดะฮ์ คือ การพิพากษาว่าพัทธมิตรคริสต์–ยิวกำลังคบคิดเพื่อทำลายศาสนาอิสลาม<ref>Fu'ad Husayn 'Al-Zarqawi, "The Second Generation of al-Qa'ida, Part Fourteen," ''Al-Quds al-Arabi'', July 13, 2005</ref> เนื่องจากเป็นญิฮัดซะละฟี (Salafist jihadist) พวกเขาเชื่อว่า ฆ่าพลเรือนได้ตามศาสนา และพวกเขาเพิกเฉยต่อบทประพันธ์ศาสนาทุกส่วนซึ่งอาจตีความว่าห้ามฆ่าพลเรือนและการต่อสู้สองฝ่าย (internecine)<ref name="Moghadam"/><ref name=Ranstorp>{{cite book|last=Ranstorp|first=Magnus|title=Unconventional Weapons and International Terrorism|year=2009|publisher=Routledge|isbn=978-0-415-48439-8|page=33}}</ref> อัลกออิดะฮ์ยังคัดค้านสิ่งที่มองว่าเป็นกฎหมายมนุษย์สร้าง และต้องการแทนด้วยกฎหมายชะรีอะห์อย่างเข้มงวด<ref name="LT246">{{cite book|author=Lawrence Wright|title=The Looming Tower: Al-Qaeda and the Road to 9/11|publisher=Knopf|year=2006|page=246|isbn=0-375-41486-X|oclc=}}</ref>
 อัลกออิดะฮ์ยังรับผิดชอบต่อการปลุกปั่นความรุนแรงระหว่างนิกายในบรรดามุสลิม<ref>Dragons and Tigers: A Geography of South, East, and Southeast Asia&nbsp;– (2011)&nbsp;– Barbara A. Weightman</ref> ผู้นำอัลกออิดะฮ์ถือว่ามุสลิมเสรีนิยม ชีอะฮ์ ซูฟีและนิกายอื่นว่านอกรีตและโจมตีสุเหร่าและการประชุมของกลุ่มเหล่านี้<ref>Security strategy and transatlantic relations (2006) Roland Dannreuther</ref> นับแต่อุซามะฮ์ บิน ลาดินเสียชีวิตในปี 2554 [[อัยมัน อัซเซาะวาฮิรี ]] ชาวอียิปต์ เป็นหัวหน้าองค์การ
@@ บรรทัด 136: / บรรทัด 136: @@
 |date=2001-09-19
 |publisher=Green Left Weekly
+|accessdate=2007-01-09
-|accessdate=2007-01-09 }}</ref><ref name=1986-1992-CIA-AND-BRITISH-RECRUIT-AND-TRAIN-MILITANTS-WORLDWIDE-TO-HELP-FIGHT-AFGHAN-WAR>{{cite web
+|archive-date=2012-08-03
+|archive-url=https://archive.is/20120803184811/http://www.greenleft.org.au/node/24198
+|url-status=dead
+}}</ref><ref name=1986-1992-CIA-AND-BRITISH-RECRUIT-AND-TRAIN-MILITANTS-WORLDWIDE-TO-HELP-FIGHT-AFGHAN-WAR>{{cite web
 |title=1986-1992: CIA and British Recruit and Train Militants Worldwide to Help Fight Afghan War
 |url=http://www.cooperativeresearch.org/context.jsp?item=a86operationcyclone
@@ บรรทัด 164: / บรรทัด 168: @@
 ผู้นำของตอลิบาน 5 คนจบการศึกษาจากโรงเรียนสอนศาสนาอิสลาม Darul Uloom Haqqania ใกล้กับเมือง[[เปศวาร์]]ในปากีสถาน แต่ผู้เข้าเรียนส่วนใหญ่เป็นผู้อพยพจากปากีสถาน โรงเรียนนี้สอนศาสนาตามลัทธิซาลาฟีย์ และได้รับการสนับสนุนจากชาวอาหรับโดยเฉพาะบิน ลาดิน ชาวอาหรับในอัฟกานิสถานและตอลิบานมีความเกี่ยวพันกันมาก หลังจากโซเวียตถอนตัวออกไป ตอลิบานมีอิทธิพลมากขึ้นจนสามารถก่อตั้ง[[รัฐอิสลามอัฟกานิสถาน]] ใน พ.ศ. 2537 ตอลิบานเข้ายึดครองพื้นที่ในเมืองกันดะฮาร์และเข้ายึด[[กรุงคาบูล]]ได้เมื่อเดือนกันยายน พ.ศ. 2539
-หลังจากซูดานได้บีบให้บิน ลาดินและกลุ่มของเขาออกนอกประเทศ เป็นเวลาเดียวกับที่ตอลิบานมีอำนาจในอัฟกานิสถาน บิน ลาดินจึงเข้าไปตั้งมั่นในเขตจะลาลาบาด ในเวลานั้นมีเพียงปากีสถาน ซาอุดีอาระเบีย และ[[สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์]]เท่านั้นที่ยอมรับว่าตอลิบานเป็นรัฐบาลของอัฟกานิสถาน บิน ลาดินพำนักในอัฟกานิสถาน จัดตั้งค่ายฝึกนักรบมุสลิมจากทั่วโลก<ref>[http://web.archive.org/web/20100723202904/http://fpc.state.gov/documents/organization/113202.pdf Islamist Militancy in the Pakistan-Afghanistan Border Region and U.S. Policy]</ref><ref>[http://islamineurope.blogspot.com/2008/06/denmark-danish-muslims-training-in-al.html Denmark: Danish Muslims training in al-Qaeda camps, planning attack against Denmark]</ref> จนกระทั่งรัฐบาลตอลิบานถูกขับไล่โดยกองกำลังผสมภายในประเทศร่วมกับกองทหารสหรัฐใน พ.ศ. 2544 หลังจากนั้นเชื่อกันว่า บิน ลาดินยังคงพำนักกับกลุ่มตอลิบานในบริเวณชายแดนปากีสถาน
+หลังจากซูดานได้บีบให้บิน ลาดินและกลุ่มของเขาออกนอกประเทศ เป็นเวลาเดียวกับที่ตอลิบานมีอำนาจในอัฟกานิสถาน บิน ลาดินจึงเข้าไปตั้งมั่นในเขตจะลาลาบาด ในเวลานั้นมีเพียงปากีสถาน ซาอุดีอาระเบีย และ[[สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์]]เท่านั้นที่ยอมรับว่าตอลิบานเป็นรัฐบาลของอัฟกานิสถาน บิน ลาดินพำนักในอัฟกานิสถาน จัดตั้งค่ายฝึกนักรบมุสลิมจากทั่วโลก<ref>{{Cite web |url=http://fpc.state.gov/documents/organization/113202.pdf |title=Islamist Militancy in the Pakistan-Afghanistan Border Region and U.S. Policy |access-date=2010-07-23 |archive-date=2010-07-23 |archive-url=https://web.archive.org/web/20100723202904/http://fpc.state.gov/documents/organization/113202.pdf |url-status=live }}</ref><ref>[http://islamineurope.blogspot.com/2008/06/denmark-danish-muslims-training-in-al.html Denmark: Danish Muslims training in al-Qaeda camps, planning attack against Denmark]</ref> จนกระทั่งรัฐบาลตอลิบานถูกขับไล่โดยกองกำลังผสมภายในประเทศร่วมกับกองทหารสหรัฐใน พ.ศ. 2544 หลังจากนั้นเชื่อกันว่า บิน ลาดินยังคงพำนักกับกลุ่มตอลิบานในบริเวณชายแดนปากีสถาน
 === เริ่มโจมตีพลเรือน ===
@@ บรรทัด 227: / บรรทัด 231: @@
 * [http://www.intell.rtaf.mi.th/newsdetail.asp?id=4127 เครือข่ายอัลกออิดะฮ์ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้] จาก กรมข่าวทหารอากาศ
 * [http://www.jihadwatch.org/ Jihad Watch]
-* U.S. Dept. of Justice, [http://web.archive.org/web/20050331091340/http://www.usdoj.gov/ag/trainingmanual.htm Al Qaeda Training Manual].
+* U.S. Dept. of Justice, [https://web.archive.org/web/20050331091340/http://www.usdoj.gov/ag/trainingmanual.htm Al Qaeda Training Manual].
 * [http://spaces.brad.ac.uk:8080/display/ssispsru/Home The Pakistan Security Research Unit (PSRU)]
 * [http://www.pbs.org/wgbh/pages/frontline/shows/front PBS FRONTLINE "Al Qaeda's New Front" January 2005]

อัลกออิดะฮ์
القاعدة มีส่วนร่วมในสงครามต่อต้านการก่อการร้าย, สงครามในอัฟกานิสถาน, สงครามทางตะวันตกเฉียงเหนือของปากีสถาน, สงครามกลางเมืองโซมาเลีย, ความไม่สงบในมาเกร็บ, สงครามอิรัก, ความไม่สงบในอิรัก, การก่อความไม่สงบในเยเมนของอัลกออิดะห์, สงครามกลางเมืองซีเรีย, และอาหรับสปริง

ปฏิบัติการ	2531–ปัจจุบัน
แนวคิด	ญิฮัดซะละฟี^[1]^[2]^[3] ซะละฟี ลัทธิกุทบิทซึม^[4] อุดมการณ์รวมกลุ่มอิสลาม^[5]^[6]^[7]^[8]^[9]
ผู้นำ	อุซามะห์ บิน ลาดิน (2531–2554) อัยมัน อัซเซาะวาฮิรี (2554–ปัจจุบัน)
พื้นที่ปฏิบัติการ	ทั่วโลก มีอำนาจสูงสุดในตะวันออกกลาง
กำลังพล	In the Af-Pak region: 300–3,000^[10]^[11] (low hundreds to low thousands)^[12] In the Maghreb: 300–800^[13] In the Arabian Peninsula: 1,000+^[12] In India: 300^[14] In Somalia: 7,000–9,000^[15] In Syria: 5,115–6,115^[16]^[17]^[18]^[19]
พันธมิตร	ตอลิบาน เตห์ริก-ไอ-ตอลิบาน ปากีสถาน ขบวนการอิสลามอุซเบกิสถาน ขบวนการอิสลามเตอร์กีสถานตะวันออก ลัชการ์ อี ตอบบา กองทัพแห่งโมฮัมเหม็ด ญะมาอะห์ อิสลามียะห์ โบโก หะรอม อาบูไซยาฟ เอมิเรตคอเคซัส
ปรปักษ์	คณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติ^[20] นาโต้ สหรัฐอเมริกา^[21] สหราชอาณาจักร^[22] ออสเตรเลีย^[23] แคนาดา อิตาลี ฝรั่งเศส^[24] เนเธอร์แลนด์^[25] ตุรกี^[26] สมาชิกสหภาพยุโรป^[27] (not in NATO) Ireland (Republic of)^[28] สวีเดน^[29] สมาชิกนอกกลุ่มนาโต (In direct combat with al-Qaeda and affiliates) อัฟกานิสถาน^[30] ปากีสถาน^[14] อินเดีย^[31] แอลจีเรีย^[13] ซีเรีย^[16] ซาอุดีอาระเบีย^[32] สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์^{[ต้องการอ้างอิง]} เยเมน^[12] มาลี^[13] เคนยา^[33] โซมาเลีย^[34] รัฐอื่น ๆ ที่เป็นปรปักษ์: รัสเซีย^[35] บราซิล^[36] จีน^{[ต้องการอ้างอิง]} ญี่ปุ่น^[37] เกาหลีใต้^[38] มาเลเซีย^{[ต้องการอ้างอิง]} อินโดนีเซีย^{[ต้องการอ้างอิง]} ฟิลิปปินส์^{[ต้องการอ้างอิง]} อิสราเอล^[39]^[40] ปรปักษ์ที่ไม่ใช่รัฐ: ฮิซบุลลอฮ์^[41] ฮูษี^[42] รัฐอิสลามอิรักและเลแวนต์^[43]
การสู้รบและสงคราม	ในอัฟกานิสถาน ก่อนเกิดสงครามต่อต้านการก่อการร้าย สงครามกลางเมืองอัฟกานิสถานครั้งที่สอง สงครามกลางเมืองอัฟกานิสถานครั้งที่สาม ในทาจิกิสถาน สงครามกลางเมืองในทาจิกิสถาน ในเชชเนีย สงครามเชชเนียครั้งที่สอง สงครามต่อต้านการก่อการร้าย ในเยเมน การก่อความไม่สงบในเยเมนของอัลกออิดะห์ ในอัฟกานิสถาน หลังจากเกิดสงครามต่อต้านการก่อการร้าย สงครามในอัฟกานิสถาน (พ.ศ. 2544–2557) สงครามในอัฟกานิสถาน (พ.ศ. 2558–ปัจจุบัน) ในมาเกร็บ ความไม่สงบในมาเกร็บ Northern Mali conflict ในอิรัก สงครามอิรัก ความไม่สงบในอิรัก ในปากีสถาน สงครามทางตะวันตกเฉียงเหนือของปากีสถาน ในโซมาเลีย สงครามอิสลามโซมาเลียครั้งที่หนึ่ง สงครามอิสลามโซมาเลียครั้งที่สอง ในซีเรีย สงครามกลางเมืองซีเรีย การต่อต้านระหว่างประเทศต่อไอซิส American-led intervention in Syria