ข้ามไปเนื้อหา

ประเทศอาร์เจนตินาในโอลิมปิก

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ประเทศอาร์เจนตินา เข้าร่วมการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกเป็นครั้งแรกในปี ค.ศ. 1900 อาร์เจนตินาเข้าร่วมการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อนครั้งต่อ ๆ ไปทั้งหมด ยกเว้นในปี ค.ศ. 1904, 1912 และประเทศอาร์เจนตินาคว่ำบาตรการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกมอสโกเนื่องจากการสนับสนุนสหรัฐ[1] ในปี ค.ศ. 1980 เข้าร่วมโอลิมปิกฤดูหนาวในปี ค.ศ. 1928, 1948, 1952 และต่อเนื่องมาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1960

อาร์เจนตินาเป็นหนึ่งใน 12 ประเทศ ซึ่งเป็นประเทศเดียวจาก ไอโบดร-อเมริกา ผู้ก่อตั้งคณะกรรมการโอลิมปิกสากล (IOC) ในปี พ.ศ. 2437 โดยมีสภาบริหารชุดแรกคือ โฮเซ่ เบนจามิน ซูเบียอูร ซึ่งดำรงตำแหน่งดังกล่าวจนถึงปี พ.ศ. 2450 คณะกรรมการโอลิมปิกแห่งชาติ สำหรับอาร์เจนตินาถูกสร้างขึ้นและได้รับการยอมรับในปี พ.ศ. 2466 ประเทศอาร์เจนตินาประสบความสำเร็จในช่วง พ.ศ. 2467-2495 โดยได้รับเหรียญทองอย่างน้อยหนึ่งเหรียญในทุกการแข่งขัน

เริ่มต้นด้วยโอลิมปิกฤดูร้อน 1956 อาร์เจนตินาประสบปัญหาการเสื่อมถอยโดยรวม สถานการณ์ที่ถึงจุดวิกฤตที่สุดในโอลิมปิกฤดูร้อน 1976 และ 1984 ในเกมเหล่านั้น อาร์เจนตินาไม่ได้รับเหรียญรางวัลใด ๆ ในโอลิมปิกฤดูร้อน 2004 ที่กรุงเอเธนส์ ประเทศอาร์เจนตินาได้รับเหรียญทองเป็นครั้งแรกหลังจาก 52 ปี ปี พ.ศ. 2547 ยังเป็นจุดที่อาร์เจนตินาเอาชนะประเทศเพื่อนบ้านอย่างบราซิลในฐานะประเทศในอเมริกาใต้ที่มีเหรียญทองและเหรียญรางวัลรวมมากที่สุด การแข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่บราซิลเป็นเจ้าภาพในปี ค.ศ. 2016 มีตัวแทนจากอาร์เจนตินาที่มากที่สุด มีนักกีฬา 213 คน และได้รับเหรียญทอง 3 เหรียญเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ปี ค.ศ. 1948 รวมถึงคนแรกที่เป็นผู้หญิงด้วย[2][3]

นักกีฬาชาวอาร์เจนตินาได้รับรางวัลทั้งหมด 77 เหรียญในกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 24 เหรียญเหล่านี้ได้มาในกีฬามวยสากล อาร์เจนตินาได้รับเหรียญรางวัลในกีฬานี้มากกว่ากีฬาอื่น ๆ ประเทศยังไม่ได้รับเหรียญใด ๆ ในกีฬาโอลิมปิกฤดูหนาว

บัวโนสไอเรสเป็นเจ้าภาพโอลิมปิกเยาวชนฤดูร้อน 2018[4]

สรุปเหรียญรางวัล

[แก้]

โอลิมปิกฤดูร้อน

[แก้]
ปีการแข่งขัน นักกีฬา ทอง เงิน ทองแดง รวม อันดับ
ฝรั่งเศส ปารีส 1900 1 0 0 0 0
สหรัฐ เซนต์หลุยส์ 1904 ไม่ได้เข้าร่วม
สหราชอาณาจักร ลอนดอน 1908 1 0 0 0 0
สวีเดน สต็อกโฮล์ม 1912 ไม่ได้เข้าร่วม
เบลเยียม แอนต์เวิร์ป 1920 1 0 0 0 0
ฝรั่งเศส ปารีส 1924 77 1 3 2 6 16
เนเธอร์แลนด์ อัมสเตอร์ดัม 1928 81 3 3 1 7 12
สหรัฐ ลอสแอนเจลิส 1932 32 3 1 0 4 11
เยอรมนี เบอร์ลิน 1936 51 2 2 3 7 13
สหราชอาณาจักร ลอนดอน 1948 199 3 3 1 7 13
ฟินแลนด์ เฮลซิงกิ 1952 123 1 2 2 5 19
ออสเตรเลีย เมลเบิร์น 1956 28 0 1 1 2 29
อิตาลี โรม 1960 91 0 1 1 2 30
ญี่ปุ่น โตเกียว 1964 102 0 1 0 1 30
เม็กซิโก เม็กซิโกซิตี 1968 89 0 0 2 2 41
เยอรมนีตะวันตก มิวนิก 1972 92 0 1 0 1 33
แคนาดา มอนทรีอัล 1976 69 0 0 0 0
สหภาพโซเวียต มอสโก 1980 did not participate
สหรัฐ ลอสแอนเจลิส 1984 82 0 0 0 0
เกาหลีใต้ โซล 1988 118 0 1 1 2 35
สเปน บาร์เซโลนา 1992 84 0 0 1 1 54
สหรัฐ แอตแลนตา 1996 178 0 2 1 3 54
ออสเตรเลีย ซิดนีย์ 2000 143 0 2 2 4 57
กรีซ เอเธนส์ 2004 152 2 0 4 6 38
จีน ปักกิ่ง 2008 137 2 0 4 6 35
สหราชอาณาจักร ลอนดอน 2012 142 1 1 2 4 42
บราซิล รีโอเดจาเนโร 2016 213 3 1 0 4 27
ญี่ปุ่น โตเกียว 2020 189 0 1 2 3 72
ฝรั่งเศส ปารีส 2024 อนาคต
สหรัฐ ลอสแอนเจลิส 2028
ออสเตรเลีย บริสเบน 2032
รวม 21 26 30 77 42

อ้างอิง

[แก้]
  1. Grasso, John; Mallon, Bill and Heijmans Jeroen; Historical Dictionary of the Olympic Movement; p. lxxviii ISBN 978-1-4422-4859-5
  2. "Participación de la Argentina en los Juegos Olímpicos" (ภาษาสเปน). Argentinian Olympic Committee. สืบค้นเมื่อ 16 August 2016.
  3. "Paula Pareto hizo historia en Río y Argentina tiene su primer oro". Clarín (ภาษาสเปน). 6 August 2016. สืบค้นเมื่อ 6 August 2016.
  4. Buenos Aires elected as Host City for 2018 Youth Olympic Games

ดูเพิ่ม

[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]