อาริสโตเติล

อริสโตเติล Ἀριστοτέλης
เกิด	พ.ศ. 160
เสียชีวิต	7 มีนาคม พ.ศ. 222
ยุค	ปรัชญากรีกโบราณ
แนวทาง	ปรัชญากรีก
สำนัก	มีอิทธิพลต่อ สำนักศึกษาเพริพาเททิก และสำนักความคิดอริสโตเติล
ความสนใจหลัก	สัจจนิยม ธรรมชาติ (ปรัชญา) ชีววิทยา อภิปรัชญา ตรรกศาสตร์ จริยศาสตร์ สุนทรียศาสตร์ วรรณกรรม ดนตรี การเมืองการปกครอง
แนวคิดเด่น	สัจจนิยมสายอริสโตเติล, ตรรกบท (syllogism), จริยศาสตร์เชิงคุณธรรม, ว่าด้วยวิญญาณ,
ได้รับอิทธิพลจาก โสเครตีส,เพลโต
เป็นอิทธิพลต่อ ปรัชญากรีกยุคหลัง ปรัชญาสมัยยุคกลาง และ ปรัชญาสมัยใหม่ โพสต์โมเดิร์น

อาริสโตเติล หรือ อริสโตเติล (กรีก: Αριστοτέλης; อังกฤษ: Aristotle) (พ.ศ. 160 (384 ก่อนค.ศ.) - 7 มีนาคม พ.ศ. 222 (322 ก่อนค.ศ.)) เป็นนักปรัชญากรีกโบราณ เป็นลูกศิษย์ของเพลโต และเป็นอาจารย์ของอเล็กซานเดอร์มหาราช ท่านและเพลโตได้รับยกย่องให้เป็นหนึ่งในนักปรัชญาและนักคิดที่มีอิทธิพลสูงที่สุดท่านหนึ่งที่โลกเคยมีมา อริสโตเติลมีผลงานเขียนที่ครอบคลุมวิชาการกว้างขว้างมาก อริสโตเติลเป็นหนึ่งในไม่กี่บุคคลในประวัติศาสตร์ที่ได้ศึกษาแทบทุกสาขาวิชาที่มีในช่วงเวลาของตน: ฟิสิกส์ กวีนิพนธ์ สัตววิทยา การเมือง การปกครอง จริยศาสตร์ และชีววิทยา สำหรับอริสโตเติล ปรัชญาเป็นสิ่งที่มีขอบเขตกว้าง โดยเป็นทั้งการค้นหาความรู้ในตัวมันเอง เป็นการถามคำถามเกี่ยวกับโลก และเป็นศาสตร์แห่งศาสตร์ทั้งปวง

อริสโตเติลเกิดในสตาไจรา (stagira) เมืองทางตอนเหนือของกรีซโบราณ เราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับชีวิตของท่านมากนัก นิโคมาคัสบิดาของอริสโตเติลเสียชีวิตตั้งแต่ท่านยังเล็ก พออายุได้สิบเจ็ดหรือสิบแปดปี ท่านก็เข้าศึกษาในสถาบันอาคาเดมีของเพลโตในนครเอเธนส์ และอยู่ที่นั่นจนอายุได้สามสิบเจ็ดปี (347 ปีก่อน ค.ศ.) และได้ทิ้งงานเขียนไว้มากมายหลายหลายสาขาวิชา ทั้งด้านวิทยาศาสตร์ธรรมชาติ สัตววิทยา ตรรกศาสตร์ สุรทรียศาสตร์ การศึกษาด้านวรรณกรรมและการละคร ดนตรี การกล่าวปราศัย ภาษาศาสตร์ และสังคมศาสตร์ด้านการเมืองการปกครอง จนรวมกันเข้าเป็น ออร์กานอน (กรีกโบราณ: Ὄργανον) หรือ "ระบบ" (system) ความคิดที่ครบวงจรเป็นครั้งแรกในปรัชญาตะวันตก

นักปรัชญากรีกโบราณที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคืออริสโตเติล เพลโต (อาจารย์ของอาริสโตเติล) และโสกราตีส (ที่แนวคิดของเขานั้นมีอิทธิพลอย่างสูงกับเพลโต) พวกเขาได้เปลี่ยนโฉมหน้าของปรัชญากรีก สมัยก่อนโสกราตีส จนกลายเป็นรากฐานสำคัญของปรัชญาตะวันตกในลักษณะปัจจุบัน โสกราตีสนั้นไม่ได้เขียนอะไรทิ้งไว้เลย ทั้งนี้เนื่องจากผลของแนวคิดปรากฏในบทสนทนาของเพลโตชื่อ เฟดรัส เราได้ศึกษาแนวคิดของเขาผ่านทางงานเขียนของเพลโตและนักเขียนคนอื่นๆ ผลงานของเพลโตและอริสโตเติลเป็นแก่นของปรัชญาโบราณ

ในสาขาวิทยาศาสตร์ อริสโตเติลได้ศึกษา กายวิภาคศาสตร์, ดาราศาสตร์, วิทยาเอ็มบริโอ, ภูมิศาสตร์, ธรณีวิทยา, อุตุนิยมวิทยา, ฟิสิกส์,และ สัตววิทยา   ในด้านปรัชญา อริสโตเติลเขียนเกี่ยวกับ สุนทรียศาสตร์, เศรษฐศาสตร์, จริยศาสตร์, การปกครอง, อภิปรัชญา, การเมือง, จิตวิทยา, วาทศิลป์ และ เทววิทยา   เขายังสนใจเกี่ยวกับ ศึกษาศาสตร์, ประเพณีต่างถิ่น, วรรณกรรม และ กวีนิพนธ์ ผลงานของเขาเมื่อรวบรวมเข้าด้วยกันแล้ว สามารถจัดว่าเป็นสารานุกรมของความรู้สมัยกรีก

• ปรัชญาของอาริสโตเติล
• อภิปรัชญาของอาริสโตเติล
• ปรัชญาธรรมชาติของอาริสโดเติล
• จิตวิทยาของอาริสโตเติล

ประวัติ

อาริสโตเติลเกิดเมื่อประมาณ 384 หรือ 383 ปีก่อนคริสตกาลที่เมืองสตากีรา (Stagira) ในแคว้นมาเซโดเนีย (Macedonia) ซึ่งเป็นแคว้นที่แห้งแล้งทางตอนเหนือสุดชองทะเลเอเจียน (Aegaeen Sea) ของประเทศกรีก เป็นบุตรชายของนายนิโคมาคัส (Nicomachus) ซึ่งมีอาชีพทางการแพทย์ประจำอยู่ที่เมืองสตาราเกีย และยังเป็นแพทย์ประจำพระองค์ของพระเจ้าอมินตัสที่ 2 (King Amyntas II) แห่งมาเซโดเนีย

ในวัยเด็กนั้นผู้ที่ให้การศึกษาแก่อริสโตเติลคือบิดาของเขานั้นเองซึ่งเน้นหนักไปในด้านธรรมชาติวิทยา เมื่อเขาอายุได้ 18 ปีก็ได้เดินทางไปศึกษาต่อกับปรัชญาเมธีผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในยุคนั้นคือ เพลโต ในกรุงเอเธนส์ (Athens) ในระหว่างการศึกษาอยู่กับเพลโต 20 ปีนั้นทำให้อริสโตเติลเป็นนักปราชญ์ที่ลือนามต่อมาจากเพลโต ต่อมาเมื่อเพลโตถึงแก่กรรมในปี 347 ปีก่อนคริสต์ศักราช อริสโตเติลจึงเดินทางไปรับตำแหน่งเป็นพระอาจารย์ของพระเจ้าอเล็กซานเดอร์ ในปี 343 - 342 ก่อนคริสต์ศักราช ต่อมาในปี 336 ก่อนคริสต์ศักราช พระเจ้าอเล็กซานเดอร์ได้ขึ้นครองราชสมบัติต่อจากพระเจ้าฟิลิป พระองค์จึงได้พระราชทานทุนให้แก่อริสโตเติลเพื่อจัดตั้งโรงเรียนที่สตากิราชื่อไลเซียม (Lyceum)

ในการทำการศึกษาและค้นคว้าของอริสโตเติลทำให้เขาเป็นผู้รอบรู้สรรพวิชา และได้เขียนหนังสือไว้มากมายประมาณ 400 - 1000 เล่ม ซึ่งงานต่าง ๆ ที่ได้เขียนขึ้นมานั้น ได้มีอิทธิพลต่อความเชื่อในศาสนาคริสต์จวบจนกระทั่งยุคกลางหรือยุคมืด ซึ่งมีเวลาประมาณ 1,500 ปีเป็นอย่างน้อย

คำสอน

คำสอนที่น่าสนใจของอริสโตเติลได้แก่ ความเชื่อที่ว่าโลกเรานี้ประกอบด้วยธาตุต่างๆ 4 ธาตุ ได้แก่ ดิน น้ำ ลม และไฟ

ในเรื่องเกี่ยวกับจักรวาลนั้นอริสโตเติลเข้าใจว่า โลกเราเป็นศูนย์กลางของจักรวาลโดยมีดวงดาวต่าง ๆ รวมทั้งดวงอาทิตย์โคจรรอบ ๆ สวรรค์นั้นอยู่นอกอวกาศ โลกอยู่ด้านล่างลงมา น้ำอยู่บนพื้นโลก ลมอยู่เหนือน้ำ และไฟอยู่เหนือลมอีกทีหนึ่ง ธาตุต่าง ๆ ของโลกจะเปลี่ยนแปลงเสมอ แต่ทว่าธาตุที่ประกอบเป็นสวรรค์นั้นจะไม่เปลี่ยนแปลงจะมีรูปร่างเช่นนั้นตลอดไป ซึ่งคำสอนต่อมาในปี ค.ศ. 1609 โจฮันน์ เคปเลอร์ (Johann Kepler) ได้ตั้งกฎของเคปเลอร์ ซึ่งเป็นการประกาศว่า โลกเราโคจรรอบดวงอาทิตย์เป็นวงรี เป็นการลบล้างความเชื่อเกี่ยวกับจักรวาลของอาริสโตเติล

และในอีกเรื่องที่น่าสนใจไม่แพ้กันคือ กรณีของวัตถุสองอย่างที่มีน้ำหนักไม่เท่ากัน จะตกลงถึงพื้นไม่พร้อมกันตามหลักของอริสโตเติล ซึ่งกาลิเลโอ ได้ทำการพิสูจน์ต่อหน้าสาธารณชนที่หอเอนแห่งปิซาว่าเป็นคำสอนที่ไม่จริงในปี ค.ศ. 1600

แต่อย่างไรก็ตาม ทฤษฎีของอริสโตเติลทางด้านชีววิทยานั้นเป็นที่ยกย่องกันมาก เพราะเขาได้ทำการศึกษาเกี่ยวกับชีวิตของสัตว์ต่างๆ เช่น ปลา และพวกสัตว์เลื้อยคลานและได้ทำการบันทึกไว้อย่างละเอียดมาก เขาได้แบ่งสัตว์ออกเป็น 2 พวกใหญ่ คือ พวกมีกระดูกสันหลัง (Vertebrates) และพวกไม่มีกระดูกสันหลัง (Invertebrates) นับว่าอริสโตเติลเป็นผู้บุกเบิกความรู้ทางด้านนี้จนได้รับการยกย่องว่าเป็นนักธรรมชาติวิทยาคนแรกของโลก

บรรรณานุกรม

Éditions anciennes

Les éditions anciennes d’Aristote les plus notables sont celles de :

• [ไม่ได้กำหนด] ข้อผิดพลาด: {{Lang}}: ไม่มีข้อความ (ช่วยเหลือ) (en grec). Alde Manuce, Venise (1495-1498), in-fol. Venise, Alde Manuce. 5 parties en 7 volumes. Œuvres complètes à l'exception de la Rhétorique et de la Poétique, publiées par le même Alde Manuce en 1508 dans un recueil de traités de rhétorique.
• Sylburg (Francfort, 1585-86), toutes en grec
• Guillaume Duval, (Paris, 1619 et 1654), in-fol., grec-latin
• [ไม่ได้กำหนด] ข้อผิดพลาด: {{Lang}}: ไม่มีข้อความ (ช่วยเหลือ), Bekker et Brandis, grec-latin, avec un choix de commentaires, édition de l’Académie de Berlin, (Berlin, 1830-1836), 4 vol. in-4. T. I et II : les deux premiers volumes, qui contiennent les œuvres d'Aristote, servent de base pour toutes les références au texte d'Aristote : la pagination et les notations de colonnes et lignes en sont reproduites dans toutes les éditions scientifiques. Ces ouvrages sont disponibles en ligne : Aristotelis opera, tome 1 et tome 2. Les tomes 3, 4 et 5 contiennent des traductions latines de la Renaissance et des scholies : Aristotelis opera, tome 3, tome 4 et tome 5.
• La Collection Didot, (1848-1860). T. IV : Scholia in Aristotelem, 1836 : extraits de commentaires en grec. T. V, 1870 : Aristotelis fragmentaแม่แบบ:Lien web. ; Index aristotelicus par Hermann Bonitz.
• Commentaires sur Aristote : Commentaria in Aristotelem Graeca (CAG), édition de l'Académie de Berlin, 1882-1909, 23 vol. : Alexandre d'Aphrodise, Ammonios (fils d'Hermias), Jean Philopon, Thémistios, Simplicios, etc., Walter de Gruyter, 1891, 919p. Missing parameter/s! (Template:P.)

Sources de l'article

• (ฝรั่งเศส) .
• แม่แบบ:Article
• แม่แบบ:Chapitre
• .
• แม่แบบ:Lien web
• in
• แม่แบบ:Article
• Thomas De Koninck, Aristote, l'intelligence et Dieu, Paris, PUF, « Chaire Étienne Gilson », 2008
• แม่แบบ:Article
• แม่แบบ:Chapitre
• แม่แบบ:Chapitre
• แม่แบบ:Article
• .
• แม่แบบ:Chapitre.
• .
• .
• แม่แบบ:Chapitre
• • แม่แบบ:Chapitre
  • แม่แบบ:Chapitre
  • แม่แบบ:Chapitre
  • แม่แบบ:Chapitre
  • แม่แบบ:Chapitre
  • แม่แบบ:Chapitre
  • แม่แบบ:Chapitre
  • แม่แบบ:Chapitre
  • แม่แบบ:Chapitre
  • แม่แบบ:Chapitre
  • แม่แบบ:Chapitre
  • แม่แบบ:Chapitre
  • แม่แบบ:Chapitre.
  • แม่แบบ:Chapitre
  • แม่แบบ:Chapitre
  • แม่แบบ:Chapitre.
• แม่แบบ:Article
• แม่แบบ:Article.
• Knight, Kelvin. 2007. Aristotelian Philosophy: Ethics and Politics from Aristotle to MacIntyre, Polity Press.
• Lewis, Frank A. 1991. Substance and Predication in Aristotle. Cambridge: Cambridge University Press.